De pelgrimstocht naar Adam’s Peak

TINEKE WINK

Midden in de nacht schrik ik wakker van de wekker. Opgelucht constateer ik dat ik toch een paar uurtjes heb geslapen. Maar ook al zou ik geen oog hebben dichtgedaan, dan zou de adrenaline het vast ook wel winnen van de slaap. Het is kwart voor 2 en ik beklim straks met Ingrid de Adam’s Peak in Sri Lanka. We hebben vanuit onze guesthouse een tuktuk geregeld die ons naar het startpunt van de klim brengt. Net als de meeste mensen starten wij ook rond half 3. De klim duurt gemiddeld namelijk zo’n 3,5 uur en dan ben je mooi op tijd om de zonsopkomst vanaf de top te bewonderen.

De Adam’s Peak is 2243 meter hoog en via 5500 treden leg je zo’n 7 kilometer af voordat je op de top staat. Omdat de Adam’s Peak heilig is voor zowel Boeddhisten, Moslims, Christenen én Hindoes is het één van de drukst bezochte plaatsen in Sri Lanka. Het beklimmen van deze berg wordt gezien als een echte pelgrimstocht. Volgens de christenen is dit de berg waar Adam zijn eerste voet op aarde zette, volgens de boeddhisten is dat Boeddha en volgens de hindoes god Shiva. Een magische plek dus voor veel pelgrims.

Shortcuts

Het eerste gedeelte bestaat uit veel vlakke stukken en weinig trappen. Prima te doen dus. Het is vrij druk, maar het pad is breed genoeg om de pas erin te kunnen houden. Langs het pad staan overal kraampjes en theehuisjes. Zo krijgen we onderweg nog een zoete, pittige thee aangeboden en drinken we nog een kop thee in een theehuisje. We hebben alle tijd, althans dat denken we.

Na een uur in rustig tempo doorlopen wordt het pad steeds smaller en begint het steeds drukker te worden. We lopen vast. Bijna een uur lang zit er geen beweging in de stoet met mensen. We kunnen misschien per 5 minuten een paar stappen zetten. We balen, zo halen we de zonsopkomst op de top nooit. Waarom beklimmen we deze berg eigenlijk in het weekend? Doordeweeks was het vast rustiger geweest. We zien de één na de andere toerist teruglopen. Het is verleidelijk om ze te volgen in plaats van hier zo doelloos vast te blijven staan. Maar dan? Ergens thee drinken en niks meer van deze ervaring meemaken? De zonsopgang vanaf de top halen we nu waarschijnlijk niet meer, maar laten we dan in ieder geval de klim afmaken. Na een tijdje zien we dat een local een shortcut heeft bedacht. Langs de rij loopt namelijk een soort goot waar je doorheen kunt lopen. Wij volgen zijn voorbeeld en schieten zo iedereen voorbij. Dit voelt goed!

Na een tijdje staan we weer vast. Gelukkig kunnen we hier kiezen uit twee verschillende wegen. We kiezen voor de iets moeilijk begaanbare weg, waar het rustiger is en we enigszins door kunnen lopen. Het laatste stuk bestaat uit alleen maar traptreden en wederom staan we vast. Nog een half uur voordat de zon opkomt. We pakken wederom een shortcut door aan de uiterste rechterkant van de trap te lopen. Die kant is eigenlijk bedoeld voor de mensen die teruglopen, maar er zijn meer locals die voor deze shortcut kiezen en de stilstaande stoet mensen op deze manier inhalen. Het laatste stuk is zwaar, maar de adrenaline wint het van de vermoeidheid en we lopen stug door. Het uitzicht wordt hoe hoger hoe mooier. De zon komt nu ook op, en zorgt voor schitterende kleurschakelingen in de bergen. Af en toe rusten we uit en genieten we, uithijgend, van het uitzicht.

Magisch moment

Na bijna bij de top te zijn aangekomen, staan we weer vast. De trap staat hier helemaal vol met mensen en we kunnen geen kant meer op. We zien dat het overvol op de top is en dat niemand zich kan verroeren. Een voorbijgaande toerist vertelt dat er op de top echt niks van het uitzicht te zien is door de drukte. Dan staan we hier beter op de trap, waar we tenminste wel een goed uitzicht op de bergen hebben. Het uitzicht is prachtig, maar dat is niet wat het meeste indruk op me maakt. Zo wordt er op trommels geslagen om de nieuwe dag in te luiden. Dan klinkt er een gebed en de serene stilte om me heen bezorgt me kippenvel. Wat een magisch moment!

Ook van de uitgelaten locals worden we heel vrolijk. Bepakt in kleurrijke wollige winterkleding, van jonge kinderen tot oude omaatjes met een wandelstok. De sfeer is fantastisch. De zon is nu allang op als we nog een paar treden op moeten om de top te bereiken. Als we weer ergens een opening zien gaan we er snel voor en staan dan eindelijk op de top. Het is hier inderdaad veel te druk, we staan opeengepakt op elkaar. Het maakt me niks uit, deze sfeer met al die uitgelaten locals is niet te beschrijven.

Thee met koekjes

Om zeven uur besluiten we om terug te lopen. Het gaat alleen nog maar drukker worden, aan die lange rij wachtenden te zien. Het is geweldig om langs de rij terug te lopen, naar de lachende en zwaaiende locals te kijken. Als we de rij voorbij zijn gelopen verdwijnt de magie langzamerhand. De adrenaline is gezakt en onze benen trillen van vermoeidheid. Tijd voor een pauze. We stoppen bij een theehuisje en drinken thee met een rol koekjes erbij. Het voelt als een koffiepauze, terwijl het nog niet eens 8 uur in de ochtend is.

Onderweg zien we nog tientallen locals naar boven lopen. Bij een oud vrouwtje met wandelstok vraag ik me af hoeveel tijd ze nog nodig zal hebben om boven te komen. Maar ik denk niet dat de mensen hier met tijd bezig zijn. Ze hebben hier waarschijnlijk de hele dag voor uitgetrokken.

De terugtocht lijkt eindeloos te duren en het is dan ook al half 10 als we weer bij de tuktuk staan. Gelukkig dat de chauffeur op ons gewacht heeft, ook al zijn we ruim een uur later dan gepland terug. Hij brengt ons terug naar ons guesthouse waar ons een welverdiend ontbijtje staat te wachten: heerlijke pannenkoeken met kokos. Na zo’n intense wandeltocht is dit het beste ontbijt dat ik maar kan bedenken.

Hoe kom je er?

Vanuit verschillende plekken in Sri Lanka kun je de trein pakken naar Hatton en dan met de bus (2 uur) of tuk tuk (1 uur) naar Dalhousie. Dit dorpje ligt onderaan de berg en is het perfecte startpunt voor de klim. Als je de drukte wilt vermijden kun je het beste doordeweeks buiten de vakantieperiodes de beklimming naar Adam’s Peak maken.