‘Zon, zee, strand en vulkanen’

MINKE WINK

Vanuit Granada reis ik met een shuttlebusje naar mijn volgende bestemming.

San Juan del Sur

Ik ben Granada snel vergeten als ik aankom in San Juan del Sur. Ik heb mijn nieuwe liefde gevonden in dit heerlijke relaxte surfersplaatsje. Geen grote logge hotels en massa’s toeristen maar schattige strandtentjes, heel veel surfwinkels en een mooie baai met prachtige zonsondergangen.

Ik vind al snel een relaxt hostel met comfortabele bedden en een klein zwembad. Dat is alles wat ik nodig heb. Ik drop mijn spullen en neem een duik in het zwembad voordat ik het kleine dorpje en het strand ga verkennen. Ik eindig mijn dag in een strandbar met een Nicaraguaans biertje genietend van de zonsondergang. Wat is reizen toch heerlijk.

Er is nog een reden waarom ik hierheen wilde gaan. Augustus is het hoogseizoen voor de zeeschildpadden die eieren komen leggen op een strand hier niet ver vandaan. De schildpad liefhebber in mij wil dit natuurlijk voor geen goud missen en de volgende dag boek ik een tour vanuit San Juan del Sur naar het La Flor schildpadreservaat.

Na een dagje strandwandelen en chillen bij het zwembad moet ik die avond, samen met een aantal andere reizigers, klaarstaan voor de tour. Omdat de schildpadden ’s avonds en ’s nachts hun eieren leggen, vertrekken we pas na zonsondergang.

Onze flitsers en zaklampen worden afgeplakt met rood doorkijkfolie om de schildpadden zo min mogelijk te storen wanneer we onze camera’s en zaklampen op ze richten. Als iedereen klaar is en alles afgeplakt en uitgelegd is vertrekken we. Na bijna een uur rijden komen we aan op een stuk beschermd natuurgebied waar het La Flor schildpadreservaat zich bevindt. In dit reservaat wordt ervoor gezorgd dat de eitjes die de schildpadden leggen veilig blijven. Stropers hebben het namelijk op de eitjes gemunt vanwege de hoge prijs die ervoor wordt betaald.

Gespannen loop ik met een zoekende blik over het strand. Mijn slippers zakken weg in het zand. Het is pikdonker en met een zaklantaarn schijn ik over het strand. Het duurt niet lang of ik zie iets bewegen. Heel langzaam komt een zeeschildpad het strand op sloffen. Ze maakt een aantal rondjes en kijkt zoekend om haar heen op zoek naar een mooi plekje voor haar eieren. Wanneer ze haar plekje heeft gevonden begint ze te graven. Dit is het moment dat iedereen zijn zaklamp uitdoet om haar rustig een nest te laten maken voor haar eieren. We wachten geduldig.

Wanneer de gids het teken geeft dat ze klaar is met graven en de eitjes gaat leggen mogen we onze zaklamp weer aanklikken en dit bijzondere moment van dichtbij bekijken. Het is muisstil wanneer de witte eitjes als golfballetjes in het gat vallen. Na een uur liggen er tientallen balletjes in het gat. De zeeschildpad bedekt het nest met zand en wiebelt heen en weer om het gat dicht te maken. Langzaam keert ze terug naar zee. Ik loop met haar mee totdat ik haar niet meer kan zien en ze verdwijnt in de nacht. Wat een bijzondere ervaring. Ik ben er stil van.

We blijven nog een tijdje met onze groep op het strand en zien nog meer schildpadden op het strand zoekend naar het perfecte plekje voor hun eitjes. Het is echt geweldig om te zien.

De volgende dag kom ik mijn Granada reismaatje weer tegen en leer ik via haar nog een ander meisje uit Californië en een moeder en dochter uit Duitsland kennen. Omdat mijn Duitse reismaatje het druk heeft met tickets boeken en dingen regelen boek ik samen met de anderen een shuttlebus naar een ander strand in de buurt van San Juan del Sur. Het surfstrand waar we heen gaan heet Playa Hermosa en ik bedenk me wanneer ik hier aankom dat dit echt dé perfecte naam is voor dit strand. Het is werkelijk prachtig. Ondanks dat niemand van ons surft vermaken we ons prima op het strand. Aan het eind van de middag worden we met de shuttlebus weer teruggebracht naar San Juan del Sur.

Die avond drink ik Nica Libre, Nicaraguaanse Rum met cola, in het hostel samen met mijn Duitse reismaatje op haar laatste avond in San Juan del Sur.

We moeten helaas de volgende dag afscheid van elkaar nemen en omdat er verder niemand tijdelijk in de dorm woont spendeer ik de volgende dagen aan strandwandelingen, zonnen, boeken lezen en chillen bij het zwembad met mezelf.

Na twee dagen chillen besluit ik op mijn tweede dag een shuttlebus te boeken voor de volgende dag naar mijn volgende bestemming. Die avond ontmoet ik twee nieuwe jongens die de dorm iets minder leeg maken en we besluiten met z’n drieën een aantal drankjes te doen in het hostel. Uiteindelijk blijkt het zó gezellig te zijn en omdat ze twee dagen later naar dezelfde bestemming gaan, besluit ik toch mijn shuttlebus weer te cancelen en nog twee dagen in San Juan del Sur te blijven zodat we samen verder kunnen reizen.

Een beetje brak reizen we de volgende dag naar een ander surfstrand vlakbij San Juan del Sur. Terwijl mijn Engelse reismaatje gaat surfen blijven ik en mijn Canadese reismaatje op het strand chillen. Ondanks dat ik de hele dag niks anders doe dan lezen en een aantal strandwandelingen maken gaat de tijd best snel en vliegt zo’n dag op het strand voorbij. Het is echt genieten.

De volgende dag gaan we, heel verrassend, weer naar het strand. Omdat het gewoon zo mooi is besluiten we, ik voor de tweede keer, naar Playa Hermosa te gaan. Met mijn iPod in mijn hand maak ik een lange strandwandeling en geniet ik intens van de muziek en de geweldige omgeving. Er is echt niemand hier, behalve een handjevol surfers en wij.

Na mijn strandwandeling slaat het weer om en begint het te regenen. De rest van de middag miezert het en lig ik met mijn boek en een biertje in een hangmatje.

Aan het eind van de middag zijn we weer terug in San Juan del Sur. Het is zondag en dat betekent Sunday Funday in San Juan del Sur, wat weer betekent: een hele hoop backpackers die het op een zuipen zetten en daar veel te veel geld voor betalen. Dit fenomeen is heel erg bekend onder de backpackers en terwijl ik doordeweeks de dorm steeds zowat voor mezelf had, is hij dit weekend volgestroomd met medebackpackers die allemaal komen om te feesten. De Sunday Funday begint al om twaalf uur ’s middags en op het moment dat deze eindigt in een bar in het dorp is iedereen al heel ver heen. Dit houdt ons niet tegen om toch even een kijkje te gaan nemen. Eenmaal terug in het hostel komen we erachter dat er meer mensen zijn die Sunday Funday geskipt hebben en we ontmoeten twee superleuke Zweedse meisjes en een ander Duits meisje, die ik op de eerste dag van mijn solo reis in Belize City heb ontmoet en met wie ik twee dagen samen heb gereisd. Hoe toevallig dat je elkaar na bijna twee maanden weer tegenkomt! Het is echt supergezellig met z’n allen in het hostel en wanneer de fles rum leeg is besluiten we toch maar een kijkje te nemen in de laatste bar waar ‘iedereen’ is.

De volgende ochtend word ik met een fikse kater wakker en het eerste wat ik doe is Gatorade scoren in een klein winkeltje. Langzaam wordt de rest van de dorm wakker en maken we ons klaar voor een reisdag. We nemen afscheid van iedereen en pakken een taxi naar San Jorge vanwaar we met een ferry naar Isla Ometepe reizen. Mijn laatste reisbestemming in Nicaragua. Met mijn brakke hoofd bekijk ik de minuscule ferry die scheef in het water hangt en volstroomt met backpackers. Serieus? Moeten we hierop? Een local ziet mijn gezicht en moet lachen. Hij vertelt me dat de boot heel erg veilig is en het water rustig. Ok, laten we het hopen. Opgepropt in de ferry deinen we een uur lang op het water voordat we aankomen in Moyagalpa op Isla Ometepe.

We vinden al snel een hippiehostel via de Lonely Planet lopen erheen. Ondanks dat we brak en moe zijn komt mijn energieke Canadese reisvriend op het idee om scooters te huren voor een paar uur. Het is bloedheet in de dorm dus een dutje wordt hem ook niet echt. Ok, scooters huren! Na een koude douche en wat heen en weer geregel met een tourbedrijfje over de scooters kunnen we op pad. Het is de eerste keer sinds mijn scooterongeluk op Bali dat ik weer achterop een scooter zit en ik knijp hem wel een beetje. Na een tijdje voel ik me gelukkig een stuk relaxter en kan ik genieten van al het moois om me heen. Het eiland wordt gedomineerd door twee schitterende vulkanen die zo nu en dan opdoeken en overal is het groen. Echt een mooie bestemming om mijn reis in Nicaragua af te sluiten. We rijden naar een strandje waar we genieten van een biertje en de zonsondergang.

Wanneer de zon onder is rijden we terug naar Moyogalpa om de scooters terug te brengen en een vulkaanhike voor de volgende dag te boeken.

We hebben zin in pizza en vinden al snel een pizzeria. We besluiten een paar slices te nemen en een biertje om daarna terug naar het hostel en naar bed te gaan. De volgende dag moeten we namelijk om zes uur ’s ochtends klaarstaan voor de hike. Op de een of andere manier krijgen we het toch voor elkaar om tot half één ’s nachts bij de pizzeria te chillen terwijl de rest van het dorp allang ligt te slapen. Het is gewoon té gezellig en we hebben zo’n lol dat we compleet de tijd vergeten. Het ene na het andere biertje wordt besteld en niemand denkt aan morgen.

Na twee uurtjes slaap gaat mijn wekker om vijf uur ’s nachts. O nee. De hike. Ik wil niet. Ik wil echt niet. Wat moet ik doen? Ik weet dat de jongens me sowieso wel meesleuren als ik nee zeg dus ik besluit maar gewoon op te staan en er het beste van de maken. Brak en moe staan we om zes uur klaar voor de hike. Na een ontbijt van rijst en bonen gaan we op pad. Het is zwaar, het is warm, maar mijn kater verdwijnt als sneeuw voor de zon en zolang ik loop ben ik niet eens zo moe. Het valt me eigenlijk best wel mee al is het laatste stuk naar boven echt wel zwaar. Eenmaal boven waaien we bijna weg maar ik ben zo blij en trots op mezelf dat ik het toch maar gedaan heb!

Natuurlijk moeten we op een gegeven moment ook weer naar beneden. En hoewel naar beneden strompelen minder zwaar is dan naar boven klimmen ben ik toch wel heel erg blij als we weer bij de doorgaande weg aankomen. Het is ondertussen één uur ’s middags en het is zó heet, niet normaal. Ik ben compleet bezweet en verlang naar een douche. We lopen nog een klein stukje langs de weg en stoppen bij een klein wegrestaurantje. Ik duik in de hangmat en geniet van een koud flesje cola. Ik ben kapot maar wel voldaan. Ondanks dat het echt wel pittig was heb ik enorm genoten van de uitzichten en de omgeving.

Die middag neem ik afscheid van mijn Engelse reismaatje en terwijl de energieke Canadees een rondje gaat hardlopen duik ik mijn bed in voor een paar uurtjes slaap. Die avond ga ik samen met de Canadees nog wat eten in het stadje en daarna ga ik vroeg op bed want ik ben nog steeds heel erg moe.

De volgende dag huren we een scooter en gaan we samen het eiland verkennen. We maken een korte hike naar een prachtige waterval en voor de rest van de dag rijden we op ons scootertje over het eiland en maken we af en toe een stop.

We eindigen de dag op een strand vanwaar we beide vulkanen kunnen bewonderen aan de ene kant, en de zonsondergang aan de andere kant. Echt adembenemend mooi hier. Dit eiland is echt prachtig. Wanneer de zon onder is keren we terug naar Moyogalpa en leveren we de scooter weer in. De rest van de avond blijven we in het hostel hangen.

Mijn laatste dagje op Ometepe wordt een regeldagje. Mijn Canadese reisvriend gaat de tweede vulkaan hiken maar ik kan geen stap meer zetten. Mijn benen willen niet meer. Ik slaap enigszins uit en na een ontbijtje regel ik mijn verdere reis naar Costa Rica en chill ik in het hostel.

Na bijna een maand reizen door het geweldige Nicaragua, veel langer dan gepland, vervolg ik mijn reis naar Costa Rica.