‘Zandbanken en zeekoeien’

MINKE WINK

Stuiterend op het water in een bloedhete capsule waarin we niet kunnen bewegen, omdat we onszelf daarmee in gevaar brengen, komen we twee uur later in San Pedro aan voor de immigratiecheck. Hier krijgen we onze stempel voor Belize en met een andere, iets relaxtere boot, scheuren we naar Caye Caulker. Wat een reis weer. Voorlopig ben ik wel even klaar met vliegtuigen en ferry’s.

Caye Caulker

De salsa en gitaren zijn ingeruild voor reggae en drums en de cappuccino kleurige latino’s voor espressokleurige Rastafari ‘s. De mensen zijn ontzettend vriendelijk, sociaal en uitbundig. We worden door een gezellige dikkerd in een golfkarretje naar ons guesthouse gebracht. We worden hartelijk verwelkomd en krijgen ondertussen een tour over het kleine eiland en de mensen die er wonen. Ons verblijf is super! We hebben een eigen huisje op stilten en het guesthouse heeft een eigen platform op het water waar je kunt chillen en zwemmen.

Caye Caulker is geweldig. We blijven twee dagen op dit ontspannen eiland en vullen onze dagen met heel veel chillen, lekker eten, zonnen en zwemmen. We merken al snel dat het kreeftseizoen net is begonnen en uiteraard ga ik, voor het eerst in mijn leven, deze specialiteit proberen. Iedereen die we tegenkomen op het eiland is ontzettend aardig en vrolijk en er hangt een enorm relaxte sfeer. We komen er echter al snel achter dat de alcohol hier ook rijkelijk vloeit dus misschien heeft dat er ook wel mee te maken. ’s Ochtends zie je de eerste Rasta’s al met een biertje rondlopen en het valt ons op dat het eiland bezaaid ligt met bierdopjes. Desondanks blijft Caye Caulker een heerlijk eiland waar we ons twee dagen aanpassen aan het tempo van de eilandbewoners. Ook wij nippen van de lokale biertjes, alleen beginnen we wat later op de dag.

Drie dagen zeilen

Op onze tweede dag op Caye Caulker melden we ons aan het eind van de middag bij het Raggamuffin Tours kantoortje voor een meeting om de rest van de groep en de crew, kapitein Jerry en bemanningsleden Dylan en Jay, te leren kennen. We gaan namelijk drie dagen zeilen, snorkelen, vissen en overnachten in een tentje op het strand. Back to basic! We hebben er ontzettend veel zin in.

De volgende dag droppen we, samen met twaalf andere reizigers en drie crewleden, onze spullen op de zeilboot en hebben we nog tijd voor een laatste ontbijtje aan land. Bye Bye Caye Caulker. We gaan varen. Even wat feitjes over Belize. Het land bestaat voor de helft uit jungle en heeft ’s werelds grootste barrièrif met koraal. Verder is bijna de hele kustlijn begroeid met mangrovestruiken en voor deze kust liggen talloze zandbanken en koraalriffen.

Caye Caulker is dus eigenlijk geen eiland zoals wij in eerste instantie dachten en ook de ‘eilandjes’ die we tijdens de zeiltocht aandoen zijn geen eilandjes maar zandbanken. Kapitein Jerry vertelt ons dit wanneer we vertrekken uit Caye Caulker en onze eerste kilometers zeilen. Onze eerste stop is een van deze zandbanken. We gaan snorkelen bij Goff’s Caye. Een mini zandbank met een paar picknickbankjes en vijf palmboompjes in de grond geprikt. Letterlijk in drie minuten loop je deze caye rond.

Na een overheerlijke lunch op de boot en nog meer zeilen komen we aan het eind van de middag aan op het zogenaamde Rendez-Vous Caye waar we de nacht zullen doorbrengen. Voordat we de rumpunch mogen aanvallen, die de crew voor ons gemaakt heeft, moeten we de tent opzetten. Dit is gelukkig zo gepiept en samen met de groep zitten we aan lange tafels te genieten van de mierzoete rumpuch en het overheerlijke eten dat even later geserveerd wordt. ’s Avonds spelen we nog enkele drankspelletjes voordat we onze tent inkruipen. Het is bloedheet in de tent. Niet normaal. Ik doe geen oog dicht door de warmte en een snurkende Pieter naast me. We zetten alle tentramen open maar de volgende ochtend word ik wakker met een kleine krab op mijn hoofd. Misschien toch niet zo’n goed idee om alles open te zetten.

Door de rennende krab in onze tent zijn we wel meteen wakker en besluiten we de tent af te breken en ontbijt te scoren op de boot. Onze tweede zeildag bestaat ook voornamelijk uit snorkelen en chillen, en slapen, op de boot. Na weer een heerlijke lunch op de boot, echt de crew kan supergoed koken, komen we in de middag aan op Tobacco Caye. Deze caye is een stuk groter dan de vorige en heeft zo’n twintig inwoners, een bar en een douche! Heel fijn. Na het avondeten, eindelijk kreeft, verplaatsen we onszelf naar de bar waar de eilandbewoners op hun drums spelen en wij in het zand staan te springen en te hossen. ’s Nachts doe ik weer geen oog dicht door de warmte in de tent en dus verkas ik met mijn maandverbandmatrasje en blauwe dekentje naar de boot waar ik op het dek een paar uurtjes slaap probeer te pakken.

De volgende en laatste dag zeilen we naar Placencia in het zuiden van Belize. Onderweg maken we nog een snorkelstop en we gaan kreeften spiesen. Yup! Het is kreeftseizoen en de kapitein weet een plek waar ze met bosjes op ons zitten te wachten. Jay en Dylan spiesen de ene na de andere kreeft aan hun stok. Ik snorkel op mijn dooie gemak een paar rondjes en spot ineens twee enorme sprieten die mijn kant op staan. Wow! Wat een enorm, eng beest. Samen met een paar anderen roep ik Jay, die erachteraan zwemt met zijn satéprikker. Hij mist hem net en de kreeft schiet ervandoor. Ik zwem weer terug naar de boot want ik vind kreeften toch een beetje eng.

Na onze laatste snack, de net gevangen kreeft met barbecue saus, komen we aan het eind van de middag aan in het kleine haventje van Placencia. We zwaaien de crew en de groep goodbye en gaan op zoek naar ons hotel.

Placencia

Ondanks dat het een heerlijk, klein en relaxt stadje is kan ik er de eerste dag niet echt van genieten. Ik heb erg last van buikkrampen en mijn oor zit dicht. Onze eerste dag in Placencia bestaat daarom vooral uit wc- en dokter bezoekjes.

De volgende dag voel ik me gelukkig beter. ’s Ochtends maken we een boottour over de zogenaamde Monkey River en spotten we heel veel vogels, krokodillen en schildpadden. De gids vraagt of we een kleine jungle hike willen maken om brulapen te zien. Natuurlijk willen we dat. Hij begint keihard te lachen en vertelt dat het er stikt van de muggen. Ok, goed insmeren dus. De gids blijft maar lachen en als we eenmaal bij het stukje jungle aankomen waar we uit de boot moeten stappen, snappen we waarom. We worden bestormt door een zwerm mozzies en we beginnen als een gek nog een keer te smeren. Ik sla een hamamdoek om me heen en we lopen achter de gids aan, gevolgd door een kolonie muggen. Na een klein stukje lopen zien en horen we de brulapen. Geweldig! Na een klein rondje waarbij we alsnog door onze shirts en sokken worden gestoken door die ellendige beesten gaan we terug naar de boot. Wanneer we terug varen naar Placencia spotten we de zeldzame zeekoeien die hier rondzwemmen en af en toe hun kop en staart laten zien. Een aantal komen zó dicht bij de boot, echt heel bijzonder om te zien.

Terug in Placencia besteden we de rest van de middag aan chillen op het strand en op onze laatste dag liggen we de hele dag aan een chill zwembad. Echt genieten!

Vanuit Placencia reizen we verder naar de Belize Zoo vlakbij Belize City. Om kwart over zes ’s ochtends pakken we de lokale bus richting het noorden. Bob Marley en Shaggy knallen uit de speakers en de bus stroomt vol met gillende, giechelende vrouwen op weg naar hun werk. Het geluidsniveau van zowel de speaker als het stemgeluid van de vrouwen is ontzettend hoog en ik probeer rustig wakker te worden, wat dus niet echt lukt. Opgepropt tussen de uitbundige Belizanen hobbelen we over de wegen op weg naar een van onze laatste bestemmingen in Belize.

Belize Zoo

De Belize Zoo is echt de meest geweldige dierentuin waar ik ooit geweest ben. Het is eigenlijk ook niet echt een dierentuin maar meer een dierenasiel. Alle dieren die hier verblijven komen uit Belize en zijn gewond gevonden of hierheen gebracht. De zoo verzorgt ze en wanneer ze terug kunnen naar de natuur worden ze weer vrijgelaten. Sommige dieren zijn zo gehecht aan mensen omdat ze heel lang als huisdier zijn gehouden waardoor ze niet meer in het wild kunnen overleven. Deze blijven in de dierentuin en worden goed verzorgt. We lopen een paar rondjes door de zoo en ik kijk mijn ogen uit. Wat een geweldige wilde dieren heeft Belize maar wat zonde en verdrietig dat zoveel dieren bedreigd worden.

We verblijven die nacht in een lodge vlakbij de dierentuin. We slapen in een huisje dat uitkijkt over een klein meertje midden in de jungle. Echt prachtig! We gaan die avond nog mee met de Zoo Night Tour waarbij we de dieren die we overdag niet zagen, omdat ze lagen te slapen, kunnen bewonderen. De rest van de avond chillen we op onze veranda met een biertje en proosten we op onze laatste nacht samen.

De volgende dag reizen we naar Belize City.

Belize City

De stad is lelijk, vies en druk. Er valt hier echt niks te doen. Omdat het onze laatste uurtjes samen zijn lopen we maar wat doelloos door de stad en eten we bij het guesthouse waar ik die nacht zal verblijven. Alleen. Heel sip. De mensen in het guesthouse zijn gelukkig heel aardig en vriendelijk maar alles is best wel vies en schraal. Ik kijk er niet echt naar uit om hier te slapen.

Aan het eind van de middag wordt Pieter opgehaald door een taxi en reist hij naar Cancun om vanaf daar terug te vliegen naar Nederland. Afscheid nemen is echt niet leuk. Ik voel me ontzettend alleen wanneer de taxi wegrijd en sluit me op in de badkamer om even heel hard te huilen.

Ik ga die avond vroeg op bed en de volgende dag reis ik naar Flores in Guatemala. Weg uit Belize City.