Werken op de Galapagos eilanden

SANDRA WINK

‘Dat is de ultieme droom!’, krijg ik vaak te horen. Er zijn inderdaad saaiere plekken op de wereld om te werken. De afgelopen maand was ik voor de tweede keer op de Galapagos eilanden voor mijn inwerk periode. Maar het was zeker geen vakantie, althans, niet elke dag 😉

Met een lange to do lijst vertrok ik naar de eilanden. Filmen, afspraken met providers, hotels bezoeken, groepen begeleiden, projecten bekijken en nieuwe producten bedenken. Dit is een kleine greep uit waar ik me vooral mee bezighield. Ik plande mijn eigen uren in en vulde zo mijn dagen.

Maar hoe ziet mijn werkdag er dan uit? Ik kan je vertellen dat geen dag hetzelfde was. Geen standaard 8.00 tot 17.00 werkdagen, maar mijn eigen dagen en tijden inplannen. De ene dag zit ik de hele dag achter de laptop te werken, de andere dag ga ik erop uit en ben ik de hele dag buiten. Hoewel ik niet altijd de standaard 8 uren per dag werk, werk ik hier wel elke dag. Van weekend geen sprake! Overal waar ik loop kom ik werk tegen en daardoor ben ik vrijwel alleen met Me Gusta Galapagos bezig.

Terug in het paradijs?

De drukte begon direct toen ik terug was in Santa Cruz, het eiland met de meeste inwoners. Er waren veel groepen die ik een introductie moest geven over hun programma, waarvan ik één groep moest begeleiden voor vijf dagen. Een pittige start, zo’n groep van 14 mensen en niet alles verliep zoals gepland. Last minute beslissingen, heel veel vragen beantwoorden en zorgen dat iedereen tevreden was. Ik was het aanspreekpunt voor alles en dat was soms best vermoeiend. Af en toe komen mensen hier met hele hoge verwachtingen en dat kan tot teleurstellingen leiden. Gelukkig had deze groep op hun laatste dag een succesvolle tour en gingen ze met een grote lach en een camera vol foto’s weer naar huis 🙂

Vrijheid

Het grootste voordeel aan het werken op de eilanden is toch wel de vrijheid. Het is zo anders dan het kantoorleven in Quito of waar dan ook maar. Zelf mijn uren inplannen, veel buiten zijn en veel variatie in het werk. Een mooi extraatje is dat je dan ook nog eens omringd bent door bijzondere dieren. Af en toe mocht ik zelf ook de toerist uithangen (iemand moet het product uitproberen ;)) en van onze lieve contactpersonen op de eilanden zelf mee op tour.

Veel alleen

Ik bracht de meeste tijd door op Santa Cruz, maar bezocht ook San Cristobal en Isabela om onze providers te ontmoeten. Ontzettend leuk, maar ik bracht uiteindelijk wel veel tijd alleen door. In tegenstelling tot de vakantiegangers was ik namelijk wel aan het werk hier en als ik al leuke mensen ontmoette, bleven ze altijd maar een aantal dagen. Ik lag daarom ’s avonds meestal al voor 21.00 uur te slapen en ’s ochtends stond ik om 05.30 alweer naast mijn bed. Opzich geen probleem aangezien ik echt een ochtendmens ben. Zo begon ik elke dag met hardlopen waarbij ik vaak bijzondere dieren tegenkwam zodat ik niet helemaal alleen was 😉

Ondanks alle voordelen zijn er vaak momenten geweest dat ik mijn vriend en familie miste. Het is geweldig om hier te zijn, maar ik zou het ook zo graag met iemand willen delen. Deze momenten zijn er vooral wanneer ik alleen ben. Gelukkig voel ik me ontzettend thuis bij Maria en Edison. Zij werken samen met mij bij Me Gusta Galapagos en met hun twee lieve druktemakertjes zijn we geregeld samen.

Bezoek uit Noorwegen

In het laatste weekend kwam Siril, een klant uit Noorwegen, langs om de vrijwilligersprojecten te bezoeken. Ik haalde haar op van het vliegveld en we brachten de laatste dagen samen door. Een bezoek aan de lokale school, de kinderopvang, een organische boerderij op San Cristobal en een familie met een boerderij op Santa Cruz. Omdat ze geen Spaans sprak, deed ik de vertaling en in de vrije uren gingen we naar het strand of lekker uit eten. Het was echt zo gezellig en de projecten waren echt top!

Zo logeerden we de laatste dag bij een familie op de boerderij en voelde het alsof ik in de jaren 50 was beland. Alle groente en fruit wordt in hun eigen tuin verbouwd, zonder machines en chemische producten te gebruiken. De eetmomenten waren uitgebreid en we zaten uren aan tafel te praten. Geen tv, geen telefoon maar gewoon samen kletsen over het leven. Ik voelde me er zo welkom, wat een ongelooflijke lieve familie. Een perfecte afsluiter van mijn tijd op de Galapagos eilanden.

Nu is het tijd om weer in Quito aan de slag te gaan. Wanneer ik weer naar de Galapagos eilanden ga? Ik heb geen idee! Dit werk is ontzettend flexibel. Maar voorlopig ben ik erg blij om veel tijd door te brengen met vrienden en Flippo in Quito 🙂