‘Van Bogota naar Barichara’
MINKE WINK
Onze reis in Colombia begint in de hoofdstad Bogota. Het is hier een stukje kouder dan in Mexico en dat is wel even wennen 😉 We komen pas ’s avonds aan in het guesthouse en de volgende dag na het ontbijt gaan we de stad verkennen.
Een dagje Bogota
We gaan samen met een gids (Jeff) en een aantal andere toeristen een wandeling maken langs verschillende straatkunstwerken. We lopen door de kleurrijke wijk La Candelaria en het oude centrum. Onderweg vertelt Jeff ons van alles over de street art en de (politieke) geschiedenis van Colombia. Heel erg interessant!
Na de tour gaan we naar een piepklein lokaal restaurantje voor een typische Colombiaanse lunch. Vera probeert Ajiaco, een dikke en goedgevulde maaltijdsoep van onder andere kip, maiskolven en meerdere soorten aardappelen. Na elke hap wordt de buik ronder en ronder.
Na de lunch rollen we naar het naastgelegen Plaza de Bolívar waar verkoopmannetjes, lama’s en héél veel duiven ons blikveld vullen.
Via het plein lopen we verder naar Museo Botero waar we een prachtige kunstcollectie bewonderen van de beroemde Colombiaanse kunstenaar Fernando Botero. Vrouwen, fruit, vogels, FARC-leiders en zelfs de Mona Lisa. Alles wat deze man schildert is mollig.
’s Avonds eten we (voor de verandering) sushi in een soort Dragon Ball Z stijl restaurant. Voor de maaltijd krijgen we een kleurplaat met kleurpotloden en we gaan natuurlijk helemaal los.
In de gezellige wijk La Candelaria (waar we zelf ook verblijven) zijn genoeg leuke, kleine barretjes te vinden. We belanden in een barretje met live muziek en salsa dansende locals. Ontzettend leuk! Net als in Mexico en Brazilië valt het hier ontzettend mee met alle corona maatregelen en voelt het bijna alsof alles weer normaal is. Wat een verademing!
Koloniaal Villa de Leyva
De volgende dag gaan we alweer verder naar onze volgende bestemming. Met een minivan reizen we naar het koloniale dorpje Villa de Leyva, dat ongeveer 4 uur van Bogota ligt. De weg ernaartoe is er eentje met heel veel bochten en ik ben blij als we uiteindelijk (kotsmisselijk) aankomen in Villa de Leyva. Bij onze homestay worden we hartelijk ontvangen door overgrootoma, oma en kleinkind. We voelen ons meteen helemaal welkom hier 😊
De volgende ochtend maken we een wandeling naar een heel bijzonder huis en tevens het grootste stuk aardewerk ter wereld. Architect en milieuactivist Octavo Mendoza heeft dit huis gemaakt van in het zonlicht verharde klei. Hij wilde bij het maken van deze woning uitsluitend natuurlijke producten gebruiken om zo een eenheid met de natuur te creëren. Alles aan dit huis is ongewoon, maar dat maakt het juist zo bijzonder.
’s Middags maken we een pittige wandeling naar een uitzichtpunt net buiten het dorp. Het is nog een hele klim om er te komen en we krijgen halverwege sterk de neiging om terug te gaan. Maar we zetten door. Hijgend en zwetend strompelen we naar het kleine Jezus beeld aan het eind van het pad. Het prachtige uitzicht en het briesje bovenaan maken gelukkig veel goed.
Die avond genieten we van de lekkerste vegetarische burger ooit bij Peru Burger.
De volgende ochtend staan we met zonsopkomst op voor een rondje door dit prachtige dorp. Villa de Leyva ontwaakt langzaam. Alleen de Benno’s zijn al lang wakker. Het is nog super rustig op straat, maar dat vinden we juist heerlijk.
Na het ontbijt maken we weer een wandeling in de omgeving. Dit keer lopen we naar de zogenaamde Pozos Azules. Deze meren danken hun blauwgroene kleur aan de zwavel in het water. Hierin zwemmen is helaas niet mogelijk. Omdat we geen zin hebben om entree te betalen, lopen we via een ander wandelpad weer terug naar Villa de Leyva.
Na uren wandelen, komen we eindelijk bij de grote weg aan. In eerste instantie willen we via deze weg weer terug lopen naar Villa de Leyva, maar het ziet er niet echt veilig uit. En met een dikke omweg nog uren wandelen, zien we ook niet zitten. We besluiten te gaan liften en worden al na 3 minuten door een enthousiaste Colombiaanse vrouw weer teruggebracht. Heel fijn!
Eenmaal terug in Villa de Leyva nemen we Michelle (het kleinkind van onze homestay) mee voor de lunch. Haar oma Fanny (onze gastvrouw) werd plotseling naar het ziekenhuis gebracht waar ze een paar dagen moet blijven. Ze maakt zich erg zorgen om haar oma en we hopen haar hiermee wat afleiding te kunnen bezorgen.
De rest van de middag slenteren we door de straatjes van Villa de Leyva. Wat een heerlijk dorpje is dit! Ik kan hier prima een paar dagen langer blijven.
Bergdorpje Barichara
Toch reizen we de volgende dag naar een nieuwe bestemming. Met 2 verschillende minivans en een langzame bus reizen we via Tunja en San Gil naar het bergdorpje Barichara. Eenmaal aangekomen in Barichara zijn we Villa de Leyva alweer vergeten. Wat een ontzettend schattig dorpje met heuvelachtige keienstraatjes omringd door imposante bergen. De helderwit geverfde huisjes met hun kleurrijke deuren en rode daken lijken zo uit een sprookje te komen. Wauw! Volgens velen is Barichara het mooiste dorpje van Colombia en ik geloof het meteen.
Ook de omgeving is adembenemend, ontdekken we de volgende dag wanneer we over de Camino Real lopen. De Camino Real is een oude handelsweg die van Barichara naar het piepkleine dorpje Guane loopt. De wandeling is bergafwaarts en onderweg worden we beloond met geweldige uitzichten. De enige obstakels die we tegenkomen zijn een aantal grazende koeien, mekkerende geiten en een verdwaalde boer.
Na een paar uur wandelen, arriveren we in het pittoreske Guane. Het begint al snel te regenen en we moeten nog bijna 2 uren wachten voordat de lokale bus ons weer naar Barichara brengt.
We beginnen inmiddels aardig trek te krijgen en als we eindelijk weer in Barichara zijn, gaan we meteen naar een vegetarisch restaurant voor een heerlijke lunch.
De volgende dag gaan we weer aan de wandel, maar dit keer blijven we in en om Barichara. We kijken onze ogen uit in de schattige straatjes en genieten van prachtige uitzichten aan de rand van het dorp. Barichara wordt geregeld gebruikt als decor voor Spaanse films en toevallig lopen ook wij ineens door het decor van een filmploeg. Alle acteurs dragen kostuums uit lang vervlogen tijden, maar ook het mondkapje uit de (voor hun) toekomst. Heel bijzonder om te zien 😉
Wat we ook per toeval ontdekken is een openbaar zwembad aan de rand van het dorp. Het zweet stroomt inmiddels als dunne watervallen over onze rug en als tranen over onze wangen. De keuze is dan ook snel gemaakt. Al smeltend lopen we terug naar ons hotel om onze zwemspullen op te halen en niet veel later nemen we een verfrissende duik. Heerlijk!
Halverwege de middag eten we arepa’s onder kleurrijke paraplu’s in een schattig eettentje. Een arepa is een broodje gebakken van gekookt maïsmeel-deeg. Ze zijn afkomstig uit Latijns-Amerika en vooral populair in Venezuela en Colombia 😊
Na 2 dagen laten we Barichara achter ons. Met een nachtbus reizen we vanuit San Gil naar Santa Marta, en vervolgens door naar Taganga aan de Caribische kust van Colombia.