‘Tripje in Turkije’

MINKE WINK

Met de studie gaat nog steeds alles goed. Het is nog steeds eigenlijk best wel rustig en we houden naast studeren nog genoeg vrije tijd over.

Omdat mijn reisvlinders weer begonnen te kriebelen besloot ik samen met Malte (een Duitse student en vriend) een tripje te plannen.

Selçuk

Op donderdagavond hebben we de bus naar Selçuk gepakt. Malte wilde graag Efes bezoeken maar omdat ik hier een aantal weken geleden met Linda en 2 andere meiden al was geweest besloot ik deze dag anders in te vullen. Ik had de vorige keer dat ik in Selçuk was het kasteeltje op de heuvel al zien schitteren maar toen hadden we geen tijd om erheen te gaan. Toen ik eenmaal rond liep in de buurt van het kasteeltje kon ik de ingang niet vinden. Een aardige Turkse jongenman begon tegen me te praten en ik vroeg hem of het mogelijk was om boven bij het kasteel te kijken. Hij rende terug naar zn huis om andere schoenen aan te trekken en liet me een sluiproute naar boven zien. Zo gaat dat hier in Turkije. De mensen zijn hier zo extreem behulpzaam. Ze pakken je gewoon bij je arm en brengen je waar je heen moet, zelfs als ze zelf een compleet andere kant op moeten. Echt zo ontzettend lief. Ik heb het al een paar keer meegemaakt hier en ik sta elke keer nog steeds versteld van de behulpzaamheid en gastvrijheid van de Turkse mensen.

Terug naar het kasteel. Eenmaal boven liet de Turkse jongen me de ruïnes van het kasteel en natuurlijk de uizichten over het dorpje Selçuk zien. Er mooi om te zien allemaal.

Eenmaal weer beneden besloot ik, omdat het weer ontzettend mooi was, lekker naar het strand te gaan. Vanuit Selçuk heb ik de bus naar het strand gepakt, waar ik een paar uur ben gebleven. Heerlijk! Aan het eind van de middag ben ik weer terug naar Selçuk gegaan om Malte op te wachten. Samen hebben we de bus naar Denizli gepakt om vanuit daar door te gaan naar de Afrodisias.

Afrodisias

Op vrijdagavond kwamen we aan en hebben we een hotel gezocht voor de nacht. De volgende dag hebben we de ruïnes van de stad Afrodisias bezocht. Erg indrukwekkend. Vooral het oude stadion wat nog voor een heel groot deel in tact was, was erg mooi om te zien.

Na een halve dag rond gelopen te hebben tussen de ruïnes besloten we aan het eind van de middag de bus naar Pamukkale te pakken.

Pamukkale

Pamukkale is een dorpje bestaande uit hotels en restaurants, gebouwd vanwege de enorme kalkterassen die er te zien zijn. Deze behoren tot een van de interessantste natuurverschijnselen in Turkije. In Pamukkale hadden we al gauw een hostel gevonden. We voelden ons al snel thuis daar. Na een hapje en een drankje besloten we lekker vroeg ons bedje in te duiken.

De volgende ochtend zijn we samen met ons kiwi kamergenootje naar de kalkterassen van Pamukkale geweest. Erg indrukwekkend om te zien. We mochten er alleen met blote voeten overheen lopen wat het uiteraard nog interessanter maakte. We liepen van beneden naar boven. Eenmaal boven waren er wederom ruïnes te zien. Dit keer de ruines van Hierapolis. Omdat ik nu wel even genoeg had van alle ruïnes besloot ik even lekker te badderen in de Thermal Pool. Na een uurtje in het water gedobbert en gerelaxt te hebben zocht ik Malte onze roomie weer op om terug te gaan naar het dorp. In de middag hebben we een bus gepakt naar onze laatste stop, Egirdir.

Egirdir

Zondagavond kwamen we aan in Egirdir. We hadden al gauw een hostel gevonden en hebben onze spullen gedropt. We hebben nog even rondgelopen en genoten van de zonsondergang voordat we ons bedje inkropen.

De volgende dag hebben we een relaxdagje gehad. We waren beide niet erg in de mood om actief te doen dus besloten we een roeibootje te huren en een paar uurtjes te dobberen op het meertje. Hierna hebben we nog een beetje gepicknickt en gerelaxt in het gras.

De volgende dag beloofde een actiever dagje te worden. We zijn gaan hiken en we hebben de berg beklommen die uitkijkt over het dorpje Egirdir. Uitgeput kwam ik aan op de top. Dit doe ik nooit meer, dacht ik. Maar toen deed ik mijn ogen open en zag ik de geweldige uitzichten. Ik was de hele klim alweer vergeten. Echt zo mooi en indrukwekkend!. Ik voelde me toch ook wel een beetje trots. Na een tijdje van van de uitzichten genoten te hebben moesten we natuurlijk ook weer terug. Omdat dezelfde weg terug kilometers lang was besloten we de kortere route naar beneden te nemen. En dat heb ik geweten. Ontzettend steil en doodeng. Na 2 uur waren we dan toch eindelijk echt beneden en heb ik een vreugdesdansje gedaan op de autoweg. Eenmaal terug in het dorpje hebben we nog een beetje gegeten en uitgerust. ‘s Avonds pakten we de bus weer terug naar Istanbul. Wat een dag! Wat een geweldige trip!