Transformatie retraite in Zipolite

TINEKE WINK

Toen ik een paar maanden geleden informatie ging opzoeken over Mexico kwam ik een item tegen van 3 op reis. Dit ging over de surfbestemming Puerto Escondido en de hippieoorden Mazunte en Zipolite. Ik voelde meteen dat ik daar naar toe wilde. Misschien leuk voor een paar dagen. Maar uiteindelijk zijn we bijna een maand aan de kust van Oaxaca blijven plakken. Met als bijzondere afsluiting de 5-daagse transformatie retraite in Zipolite.

Op de website lezen we deze begeleidende tekst bij de retraite die ik niet wil vertalen naar het Nederlands omdat het dan misschien afbreuk doet aan de mooie en passende woorden.

“This experience will guide you into channeling the elements of nature – earth, water, fire & air – to build a foundation of connection, healing, empowerment and intuitive magic. Through ritual, somatic excercises, manifestion and shadow work we go on a journey creating the landscape of our dreams. This is for you if you are ready to feel home in your own body, heal past wounds, ignite your inner power, and manifest your biggest dreams.”

Ingrid en ik mogen al de dag voor de retraite in CAMP, het hostel en retraite ineen, slapen. We slapen in een dorm, want dat is goedkoper dan een privékamer. Omdat we de eersten zijn hebben we de eerste keus. We kiezen voor de kamer met twee losse bedden en een stapelbed. Hierdoor hoeven we de kamer maar met maximaal twee anderen te delen. De kamer is simpel, maar we hebben wel onze eigen wc en douche. CAMP is een ontzettend mooie plek. Er is een natuurzwembad en een sauna, waar je bij voorkeur naakt in gaat. Mezelf letterlijk bloot geven vind ik niet zo moeilijk, ik heb genoeg sauna’s in mijn leven gepakt. Mijn grootste uitdaging wordt het figuurlijk blootgeven, me openstellen in een groep.

Dag 1 – Earth (connection)

We maken kennis met de instructeurs Emily (founder van Earth House Retreats), David, Lili, Roberto en Abby. Zij gaan ons, ieder op hun eigen manier, de komende dagen kennis laten maken met de elementen en hoe wij deze kunnen integreren in ons leven. Dag 1 is aarde. De aarde is een rustige stabiele basisenergie. Als je stabiel bent sta je met beide voeten op de grond. Je bent niet makkelijk uit evenwicht te brengen en staat vol vertrouwen in je kracht.

We zitten in een cirkel voor een voorstelrondje en we beantwoorden de vraag: wat vind je geweldig aan jezelf? Voor mij is deze vraag simpel. Ik volg altijd mijn eigen pad en probeer me zo weinig mogelijk aan te trekken van wat de maatschappij van me verwacht. Als iedereen zijn verhaal heeft gedaan begint de connectie workshop. We maken oogcontact met degene die naast ons zit. Ik zit naast mijn Duitse kamergenote en we leggen onze handen op elkaars hart. We kijken elkaar minutenlang aan. Dit om te leren dat je heel aanwezig, intiem, open en kwetsbaar kunt zijn, zonder dat daar verder ook maar iets mee gebeurt. Op een gegeven moment voel ik me even ongemakkelijk, maar ik blijf kijken en laat het gevoel gewoon toe. Het ongemakkelijke gevoel gaat weer over en maakt plaats voor rust en ontspanning.

Ook pakken we een vraag van de stapel, doorbreken de cirkel en kijken bij wie we uitkomen om de vraag aan te stellen. Ik heb onder andere de vraag: wat maakt dat ik stabiel ben en waarin kan ik nog meer stabiliteit vinden? Ik voel me stabiel in de keuzes die ik maak in het leven, in het luisteren naar mijn gevoel. Ik zou uiteindelijk meer stabiliteit willen vinden in mijn woonsituatie, maar het is ook goed zoals het nu is. Ik vind dit spannender dan de contactmeditatie want nadat we de vragen hebben beantwoord hebben we nog tijd over en sta ik wat ongemakkelijk tegenover degene die ik nog niet ken. Ik probeer nu wel het ongemakkelijke gevoel weg te krijgen door wat over koetjes en kalfjes te praten in plaats van het gevoel er gewoon te laten zijn. We hebben ook een altaar gebouwd waar iedereen een offer neerlegt, in mijn geval een steentje dat ik op het strand heb gevonden. We stellen een intentie voor de dag en pakken een inzichtkaartje (wat we dagelijks gaan doen). We schrijven vervolgens op wat dit voor ons kan betekenen.

Na de workshop gaan we met z’n allen met de collectivo naar Mazunte. Hier wordt de groep opgesplitst. De meeste mensen gaan mee met de suptour en wij gaan naar het strand om daar de zonsondergang te bekijken. Ingrid en ik hebben de suptour onlangs al gedaan en omdat de tour niet in de retraite prijs zit inbegrepen kiezen we voor het strand. Het is een strand waar we nog niet zijn geweest dus dat is wel heel leuk. De creativiteit hier spat er vanaf. Zo zijn er mensen die hier yoga doen of jongleren. Ook Emily en Ingrid doen samen yoga. Het voelt nu al relaxt met het groepje met wie we zijn. We praten, maar zijn ook af en toe stil en nemen een moment voor onszelf. Het voelt heel ongedwongen.

Na een geweldige zonsondergang gaan we met z’n allen eten bij een heerlijk vegan restaurant (Huitzili) in Mazunte. Ingrid en ik zijn helemaal enthousiast want het is toevallig ons favoriete restaurant hier. We beginnen met groentesnacks met hummus en krijgen vervolgens verschillende gerechten voorgeschoteld. Een heerlijke soep rijk met groentes en verschillende taco’s met onder andere vegan chorizo. Het is zoveel en zo lekker. Op een gegeven moment zit iedereen vol, maar als Emily vraagt of er nog ruimte is voor een toetje heeft iedereen dat wel. We krijgen limoen en chocoladetaart waar we heel veel van eten.

Het programma loopt vandaag al helemaal uit en sommige mensen zijn al helemaal gaar van de dag. Ik ben ook best moe, maar voor de candelight yoga die op het programma staat heb ik nog wel wat energie. Ik heb alleen niet echt rekening gehouden met de muggen en wordt tijdens de yoga helemaal lek geprikt. Hierdoor is het soms lastig om me te focussen en mezelf niet over te geven aan de drang om aan de muggenbulten te krabben, maar het is alsnog een hele fijne afsluiting van de dag. 

Dag 2 – Water (healing)

We beginnen de dag om acht uur ‘s ochtends met een heerlijke meditatie van Abby en een kinam les van Lili van anderhalf uur. Kinam is een oude Mexicaanse yogavorm en het woord Kin betekent kracht. Het is tien uur als het tijd is voor het vegan ontbijt met vooral heel veel fruit. Het is een soort buffet dus we kunnen opscheppen zoveel we willen.

Het element vandaag is water, een krachtig en tegelijk zacht element. Het is het meest veranderlijke element: het moet stromen. Als het element water in balans is voel je je verbonden met je emoties en gevoelens. In de workshop van vandaag gaan we in op onze (emotionele) triggers. We vertellen aan elkaar wat onze triggers zijn die ons gevoel en stemming beïnvloeden. Als je weet wat je triggers zijn, kun je leren hoe je er mee om kan gaan zonder dat het zo’n impact heeft en negatieve gevoelens bij je oproept. Je mag ook een beurt overslaan als je niet de behoefte voelt om het met de anderen te delen. Mijn trigger is onder andere dat ik slecht tegen ruzie kan. Als ik mensen ruzie hoor maken, fel discussiëren of dat er sprake is van een gespannen sfeer wil ik het liefst vluchten van de situatie. Me terugtrekken op een veilige plek waar het stil is. Maar ik wil eraan werken om geen vluchtgedrag meer te vertonen, te voelen wat er in mijn lichaam gebeurt en het niet deel van mij te laten worden.

Daarna doen we een spiegel opdracht. We krijgen allemaal een spiegel en kijken er heel lang in, nadenkend over waar we afscheid van willen nemen. Vervolgens richt je je blik op het punt boven je neus. Als je dit lang genoeg doet, wordt het spiegelbeeld troebel en zo verdwijnt het. De laatste keer dat we dit doen denken we juist aan iets dat je vast wil houden en laten we ons spiegelbeeld ‘intact’. Ik voel dat er vanalles gebeurt in mijn lichaam terwijl ik dit doe, maar het voelt vooral heel krachtig. Ik kijk niet naar mijn uiterlijk, maar naar wie ik van binnen ben.

Na de workshop en een korte pauze op het strand geeft David watermassages in het zwembad. Ik heb totaal geen idee wat ik hierbij kan verwachten. Overgave is vandaag mijn intentie, dus ik ga me er volledig aan overgeven. We gaan met een groepje van ongeveer zes personen in het zwembad. Bij een watermassage wordt je gedragen, langzaam gewiegd en bewogen door het water. Meestal door één masseur, maar nu zijn we allemaal in de rol van masseur. David neemt hierin de leiding en geeft zo nu en dan instructies. Na een tijdje ben ik aan de beurt. Ik voel me zo licht als een veertje, door iedereen opgetild en drijvend in het warme water. Mijn oren zijn onder water, hierdoor hoor ik niks meer van wat er om me heen gebeurt. Ik word tijdens de sessie langzaam heen en weer gewiegd, door het water bewogen en gemasseerd van mijn voeten tot mijn kruin. Het voelt veilig, warm en geborgen. Ik verdwijn helemaal naar een andere wereld en als ik later mijn ogen weer open mag doen weet ik even niet meer waar ik ben. Ik voel me helemaal rozig. Wat een magische ervaring! Naast dat iedereen een watermassage krijgt, verzint David allemaal grappige dingen om in het water te doen, zoals dat we net doen alsof we vissen zijn en om elkaar heen zwemmen. We hebben de grootste lol met elkaar. Uiteindelijk hebben we twee uren met elkaar in het zwembad doorgebracht. Dit was een hele verbindende, speelse en intieme sessie.

Na de watermassage lopen we met z´n allen naar de temazcal, wat Ingrid en ik al eens eerder hebben mogen ervaren in Mazunte tijdens onze eerste temazcal ceremonie in Mexico. Dit keer is de temazcal in een tent, wat nog claustrofobischer aanvoelt dan de stenen iglo van de keer hiervoor. Ik kan niet meer tegen een muur aanleunen en moet een bolletje van mezelf maken vanwege het ruimtegebrek. Gelukkig kan ik mijn voeten af en toe nog wel strekken. Het leuke is dat de temazcal weer wordt begeleid door Roberto die we nog kennen van Mazunte. Het is weer een totaal andere ervaring dan de vorige keer, maar wel met vergelijkbare elementen zoals het zingen. Dit keer is het veel zwaarder, ik heb veel meer moeite met de warmte en hierdoor amper de puf om mee te zingen. Als we weer een spiegelopdracht doen moet ik huilen. Het voelt enorm bevrijdend. We krijgen weer thee die we rechtstreeks uit een pot drinken. Ik ben nog nooit zo dankbaar en blij met thee geweest, zo’n dorst heb ik gekregen van urenlang in een temazcal zitten. Inmiddels zijn er al drie mensen uit de temazcal gestapt omdat ze het niet meer trokken. Bij de laatste ronde, waarbij we ‘doodgaan en opnieuw geboren worden’, voelt het ook daadwerkelijk of ik doodga. Ik heb het gevoel alsof ik echt niet meer kan en probeer me te focussen op mijn ademhaling.

Uiteindelijk hebben we bijna drie uren in de temazcal doorgebracht. Strompelend loop ik eruit en laat me meteen weer door mijn benen zakken. Ik staar wat verdwaasd voor me uit. Roberto gooit water over ons heen en dat is precies wat ik nu nodig heb. Langzaam kom ik weer terug op deze wereld. Deze ervaring is nog beter dan de vorige keer. Niet alleen omdat dit ons als groep weer dichterbij elkaar heeft gebracht, maar ook omdat het veel harder werken was. En daarvoor zijn we ook in deze retraite, om aan onszelf te werken en uit ons comfortzone te stappen.

Met een groepje lopen we over het strand terug naar het retraite centrum. We trekken onze kleding uit en rennen de zee in voor nog meer verkoeling. In de zee staan we in een cirkel voor een groepsknuffel tot onze cirkel wordt gebroken door een golf. We voelen ons zo vrij en speels als een kind. ’s Avonds eten we taco’s met veel groenten en we sluiten weer af in een cirkel. Ik spreek mijn dankbaarheid uit voor deze dag. Misschien heeft het ermee te maken dat mijn sterrenbeeld (schorpioen) een waterteken is dat deze dag voor mij zo speciaal voelt. Diepgang, afbreken, loslaten en bouwen vanuit de essentie zijn belangrijke thema’s voor de schorpioen en ik kan me hier wel heel erg in vinden.

Dag 3 – fire (empowerment)

Vuur is de transformerende kracht. Het is het meest krachtige element en geeft warmte en energie. Als het element vuur in balans is dan voel je energie en motivatie om te ondernemen, dingen te doen en te creëren. Vandaag is het ook nieuwe maan. Spiritueel gezien staat de nieuwe maan voor een nieuw begin. Je plant zaadjes die later uitgroeien tot jouw wensen en dromen.

We beginnen de dag met een meditatie van Lili. De meditatie is vandaag net iets anders dan anders. We gaan niet in kleermakerszit zitten, maar we gaan vandaag mindful lopen. Tijdens deze oefening loop je zonder vastomlijnd doel. Normaal gesproken loop je vrijwel altijd gericht om ergens naartoe te gaan. Nu lopen we heel langzaam, als in slow motion, naar de overkant. We proberen het idee los te laten om het lopen te sturen en laten de bewegingen als vanzelf ontstaan. Op een gegeven moment krijgen we een blinddoek om. Dit voelt wel spannend om me hieraan over te geven, omdat ik het gevoel heb dat ik tegen iemand op kan botsen. Maar je loopt zo langzaam dat je het wel door hebt als je heel dicht bij iemand komt.

Na de meditatie hebben we een hele fijne hatha yogales van Abby voordat we gaan ontbijten. In de workshop van vandaag stelt Emily ons de vraag: ‘Wat wil je de komende tijd creëren?’ Dit past bij de nieuwe maan: het planten van zaadjes zodat je wensen en dromen uitkomen. Ik heb al een aantal jaar de gedachte om me te gaan settelen in Portugal of Spanje. Ik heb alleen nog niet helemaal duidelijk waar en in welke vorm. Ik antwoord dat ik het komende half jaar de tijd wil nemen om me hierop voor te bereiden. Het is een emotionele ochtend, bij veel verhalen van anderen komen er emoties los en ik moet er ook een traantje van wegpinken. Met onze handen gaan we kracht zenden naar elkaar om alle creaties uit te laten komen het komende half jaar.

’s Middags staat er ecstatic dance op het programma. Het is een meditatieve vorm van dansen waarbij je helemaal vrij kunt bewegen en jezelf kunt laten gaan. Je geeft je over aan het ritme van de muziek. Lekker op blote voeten en zonder verdovende middelen. Door echt te dansen raak je in een soort trance en de wereld om je heen bestaat even niet meer. Voordat we gaan dansen houden we een cacao ceremony. Cacao wordt gebruikt als een hartopenend medicijn. We zitten in een cirkel, mediteren en zingen (mantra’s) met elkaar. We geven de cacao drankjes aan elkaar door en drinken het. De cacao ingrediënten werken sterk op het hart-chakra. Het brengt je terug naar de kern, niet verstrikt in je hoofd, maar in verbinding met je hart. David komt nog met een grappig dansje aan zetten dat we met z’n allen doen. We liggen weer in een deuk. Ik had niet verwacht zoveel te gaan lachen bij de retraite, ik dacht dat het allemaal veel serieuzer zou zijn.

Ecstatic dance is de enige activiteit van de retraite waar ook mensen van buitenaf aan meedoen. Als de ecstatic dance begint staan we in een cirkel met de rug naar elkaar toe gedraaid. We houden elkaars hand vast. Een voor een maken de buitenstaanders hun opwachting. Het voelt heel krachtig, wij zijn een groep en de mensen van buiten de groep zijn welkom bij ons. Dan is het tijd om de cirkel los te laten en naar degene toe te lopen die voor je staat. Het is de bedoeling dat je verbinding met die persoon maakt. Ik geef het meisje dat voor me staat een knuffel. Hoewel ik het wel spannend vind om iemand die ik niet ken zomaar te knuffelen, voelt het wel heel goed.

Daarna komt de dj erbij en gaat iedereen helemaal los. Er komt zoveel energie vrij. Ik laat me meesleuren door de muziek, houd mijn ogen daarbij vaak gesloten omdat ik zo beter kan voelen. Tegelijkertijd is het ook fijn om wel zo nu en dan mijn ogen open te doen omdat er zoveel om me heen gebeurt. Ik geef alles en ben al snel van top tot teen helemaal bezweet. Ik besluit later een elastiekje voor mijn haar te halen en ik merk meteen dat ik er dan ook even uit ben. Het is ineens mijn muziek niet meer, terwijl als je er middenin staat je je makkelijk overgeeft aan het ritme. Het is twee uur in totaal, maar na anderhalf uur dansen houd ik het voor gezien. Een aantal van onze groep gaat wel tot het einde door, zo ook Ingrid die haar nieuwe passie in dansen heeft gevonden.

Na de estatic dance volgt meteen daarna een sound healing waarbij iedereen op de grond ligt. Ik heb het pas later door dat het al begonnen is en neem plaats op de bank om er ook van mee te kunnen genieten. Een soundhealing concert is een ‘medicijn’ voor lichaam, emoties en geest. Er wordt gezongen en er worden verschillende instrumenten gebruikt. Het werkt voor mij op dit moment ontzettend rustgevend en is heel lekker na een intense ecstatic dance sessie.

’s Avonds eten we weer taco’s met z’n allen en dit keer krijgen we ook weer een toetje. Fernando, een Mexicaanse jongen, is jarig en hij wordt verrast met een overheerlijke rauwe worteltaart die we delen met z’n allen. Daarna duik ik nog met Ingrid en de Amerikaanse Bobbie de sauna in. Hier praten we bij over deze wederom bijzondere dag. Het zwembad en de sauna in het retraite centrum zijn wel een hele fijne toevoeging aan ons verblijf hier. Het leuke aan het natuurzwembad is dat de ondergrond van zand is, zodat je niet van tevoren hoeft te douchen als je erin springt.

Dag 4 – Air (expression)

Het element lucht is het meest mysterieuze element, het is ongrijpbaar, je kan het niet zien, maar wel voelen. Lucht staat voor ruimte en vrijheid. Dit element wordt gedreven door het verlangen te communiceren en gedachten te delen.

Vandaag hebben we weer een heerlijke meditatie van Abby en een kinam les van Lili. In de workshop van vandaag pakken we wederom een inzichtkaartje en gaat het over communicatie en expressie. We vertellen waar we ‘nee’ en ‘ja’ tegen willen zeggen en of we onszelf in het dagelijkse leven voldoende kunnen uiten. Ik kan over het algemeen goed ‘nee’ zeggen en voor mezelf kiezen, maar ik vind mezelf uiten nog weleens lastig. Ik kan moeite hebben met de juiste woorden te vinden en wil niemand voor het hoofd stoten. Mijn manier om mezelf te uiten is vooral op papier. Daarin kan ik ook heel openhartig zijn, deels ook omdat het veiliger voelt omdat je niet gelijk een reactie of weerwoord krijgt. We krijgen een blinddoek om en Emily vraagt ons over een situatie na te denken waarop we eigenlijk ‘ja’ wilden zeggen maar dat niet deden. Vervolgens fluisteren we het woord ‘ja’ tot we uiteindelijk keihard ‘ja’ schreeuwen. Wauw, wat voelt dat lekker. Vervolgens schreeuwen we ‘nee’ en dat voelt nog krachtiger. Vanachter mijn blinddoek laat ik de tranen vrijuit stromen. Met onze vingertoppen maken we op onze rug vleugels bij elkaar om elkaar kracht te geven. Daarna komt David met het ‘fly like an eagle’ liedje en we doen net alsof we vliegen. We hebben zoveel lol. Samen lachen en zingen is heel verbindend.

Fly like an eagle
Fly so high
Circle in the universe
Wings of poore light
Hey witchi tai tai
Witchi taio
Hey witchi tai tai
Witchi taio
Fly like an eagle
Fly so high
Circle in the universe
Wings of poore light
Hey witchi tai tai
Witchi taio
Hey witchi tai tai
Witchi taio

Tot slot is er nog een soort improvisatieronde waarbij je in 1 minuut aan de groep laat zien wat je voelt. Ik voel deze niet helemaal, behalve dat ik de behoefte voel om ‘I am free’ te roepen en dat doe ik dan ook. Mijn minuut is nog niet om en ik wil al terug lopen, maar je moet het afmaken. Dat voelt best ongemakkelijk en heel erg uit mijn comfortzone.

Na een pauze hebben we een breathwork sessie van een uur. David begeleidt ons hierin. We ademen diep in en uit waarbij de pauzes tussen de ademhalingen kort zijn. Ik voel al snel tintelingen in mijn handen en voeten en ik voel ook een hoofdpijn opkomen. Tegelijkertijd word ik afgeleid door mijn blaas omdat ik moet plassen, maar ik wil ook niet stoppen met de sessie. Er gebeurt best veel om me heen en ook dat leidt me een beetje af. Er zijn mensen aan het huilen en een paar mensen stoppen zelfs de sessie omdat het te diep gaat. Ik denk dat ik nog te veel afgeleid word door mijn gedachten en het intensief ademen put me uit. Af en toe houd ik mijn adem voor lange tijd vast, dat ik van de Wim Hof ademhalingsmethode heb meegekregen. Dan is het helemaal stil in mijn hoofd. Ik richt mijn aandacht op mijn pijnappelklier en zie kleuren op mijn netvlies verschijnen. Alsof ik in een soort droomwereld zit.

Na de ademsessie lopen we met z’n allen naar het strand. We lopen naar een plateau vanwaar we uitzicht hebben op de ondergaande zon. In Zipolite kun je de zon niet helemaal onder zien gaan, maar op dit punt heb je ook een magisch uitzicht omdat je de zon hier achter een rots ziet verdwijnen. We staan in een cirkel, houden elkaars handen vast en zingen weer met elkaar. Na afloop duiken we nog even met een groepje de zee in. Dit soort momenten zijn voor mij zo waardevol, omdat het geluk en de vrijheid van iedereen afspat. Als we ’s avonds aan tafel zitten, beginnen we met een dessert, de worteltaart van gisteren. We hebben altijd geleerd om het toetje als laatst te nemen, maar eigenlijk is het beter om te beginnen met een dessert. Je eet dan ook minder. Het is de laatste avond en ik geniet intens van het samenzijn. Soms vind ik het fijn om me na het eten terug te trekken, maar vanavond wil ik deze gezelligheid vasthouden. Het is zo bijzonder om in slechts vijf dagen zulke sterke connecties te hebben. Zoveel mooie gesprekken, fijne knuffels, intimiteit, openheid en zoveel gelachen. Het voelt alsof we in een community leven waarin iedereen zichzelf kan zijn. Ik heb van de meeste mensen geen idee wat voor werk ze doen, maar dat doet er totaal niet toe. Het belangrijkste is wie we zijn. We hebben elkaar echt gezien de afgelopen dagen: zonder maskers, zonder ego. Het is de meest pure vorm van samenzijn in een groep. We maken (polaroid) foto’s met elkaar en sluiten af in een cirkel. Iedereen uit zijn dankbaarheid over deze bijzondere dagen.

Dag 5 – Heart (community)

Dag 5 beginnen we met een fijne meditatie van Lili. Verder hebben we geen yoga of kinam vandaag, wat me wel goed uitkomt omdat ik overal spierpijn heb. In de laatste workshop voordat de retraite afloopt, knippen we allemaal een hart uit. Hierop schrijven we drie woorden over onszelf die van toepassing gaan zijn op het komende jaar. Ik schrijf op: moed, overgave en liefde. Na het ontbijt geven we de harten aan elkaar door en schrijft iedereen een woord op dat hij of zij bij diegene vindt passen. Daarna volgt een ceremonie waarbij Lily aarde op onze voeten strooit, David water over ons hoofd giet, Abby met een uitgedoofde lucifer ons hoofd zegent, Emily ons wind toe blaast en Roberto ons een kop cacao geeft om te drinken. Daarna lopen we één voor één de cirkel rond en ontvangen we mooie woorden van iedereen. Er volgen weer veel tranen en ik houd het ook niet droog. Het is zo bijzonder om te mogen geven en te ontvangen. Ik vind het mooi om te horen dat anderen me optimistisch vinden, in balans of dat ze zeggen dat mijn ogen stralen. Na afloop staan we in een cirkel dichtbij elkaar en houden elkaar vast. We spreken woorden uit die we bij de retraite vinden passen. Ik wil dit moment voor eeuwig vasthouden.

Als afsluiting eten we met z´n allen bij een heerlijk vegan restaurant in Zipolite. Na afloop blijven Ingrid en ik nog lang plakken, het moment van afscheid nog even uitstellen. Gelukkig hoeven we nog niet van iedereen afscheid te nemen, want we blijven nog in Zipolite totdat we vanavond de nachtbus pakken naar de stad Oaxaca. Met een groepje gaan we naar het strand en we eten bij een populaire pizzeria, waar Ingrid de vorige keer zo lekker hebben gegeten. Daarna volgt het onvermijdelijke afscheid, maar het gevoel van dankbaarheid overheerst.

Ik neem zoveel mee uit de retraite. Het heeft mijn hart nog meer opengesteld en ik voel nu nog meer waar ik naartoe wil in mijn leven. Ik heb het gevoel alsof alles hier in Mexico op zijn plek valt. Ik heb me nog nooit zo vrij in een groep gevoeld, heb mezelf opengesteld (wat ik normaal best moeilijk vind), heb aan mezelf gewerkt en ben meer open minded geworden. Ik heb op heel veel momenten de kracht van in een groep/community zijn gevoeld en dat zal ik altijd bij me dragen.