‘Toeristisch Playa del Carmen en hippieoord Tulum’

TINEKE WINK

Na een middagje chillen bij het zwembad, haal ik Ingrid op bij het busstation in Playa del Carmen. Het is super leuk om haar weer te zien en samen te gaan reizen. Vier jaar geleden (in 2017) gingen we al samen backpacken door Azië en weer vier jaar eerder (in 2013) ook. Hoe bijzonder is het om dit jaar weer samen te gaan. Ook omdat dit plan om samen te reizen min of meer spontaan is ontstaan. Ingrid wilde een leven opbouwen in Sri Lanka, maar na een eeuwigdurende lockdown besloot ze tijdelijk afstand van Sri Lanka te nemen. Ze vloog terug naar Nederland en boekte ook een ticket naar Mexico om met me mee te reizen.

In het hotel drinken we een biertje en daarna gaan we samen met Vera en Andrea, de vriendin van Esther die we op Isla Holbox hebben ontmoet, uiteten bij het restaurant Bio Naturel. Na het eten gaan Ingrid en ik terug naar het hotel. Ingrid heeft een jetlag en ik vind het wel zo gezellig om met haar mee te gaan en ook vroeg te gaan slapen.

Verborgen baai

De dag erna beginnen we op het dakterras met een heerlijk zelfgemaakte ontbijtje in het hotel. We hebben een goede bodem nodig, want we gaan vandaag een lange strandwandeling maken. We gaan samen met Vera, Andrea, Daniel (een Mexicaanse jongen), zijn broer en diens zoon. Handig om met locals op pad te zijn, want zij kennen vaak de beste verborgen plekjes. Na een wandeling van ruim twee uur sjokkend door het zand, komen we aan bij een mooi baaitje. Er is hier helemaal niemand, alsof we een privé strand hebben afgehuurd. We duiken meteen het heldere water in voor de nodige verkoeling. Later in de middag wordt het hier wel wat drukker, maar het blijft een heerlijk ongerept stukje van het toeristische Playa del Carmen. Zonder ligbedjes en dure hotels op de achtergrond.

Intense muziek

’s Avonds eten we bij de pizzeria naast ons hotel. Elke zaterdag is er een actie hier: 2 pizza’s voor de prijs van 1. Vera en ik hebben hier al een keer gegeten en de pizza margherita smaakte toen verrukkelijk. We bestellen nu twee pizza’s en een pasta om met z’n drieën te delen. Vera en ik lopen daarna nog naar de toeristische straat, de 5th avenue. Deze straat kan met name de eerste keer wel overweldigend aanvoelen. Het personeel probeert je te lokken met hun aanbod. Tequila? Taxi? Massage? Food? Brades? Alles draait hier om vermaak, shoppen, drinken en geld uitgeven. Je kan er gedrogeerde tijgers knuffelen of een ijsje in de vorm van een geslachtsdeel eten. Dit soort vermaak sla ik liever over. Iets meer mijn ding in deze straat is ijssalon Aldo’s met vegan ijsopties zonder suiker en een kledingwinkel met de leukste beach merken. Hier koop ik op een regenachtige dag een blauwe jumpsuit die ik nog miste in mijn reisgarderobe.

Vanavond doen Vera en ik hier een poging om uit te gaan. Bij een bar krijg ik een gratis mixdrankje met tequila erin. De muziek staat zo hard dat de boxen keihard trillen. Ik voel me echt een oma hier, want verder lijkt niemand last te hebben van de harde muziek. Vera vind het er ook niks en na het drankje lopen we dan ook verder. We lopen door een straatje waar de muziek nog heftiger is. Het lijkt alsof de bars met elkaar concurreren over de geluidsintensiteit van de boxen. Alle soortgelijke techno muziek klinkt door elkaar. Proppers proberen ons naar binnen te krijgen. Terwijl ik mijn oren dichtdruk om het geluid niet in mijn trommelvliezen door te laten dringen, krijgt Vera de slappe lach om mijn gezichtsuitdrukking. Andrea stuurt Vera een berichtje of we ook naar het strand willen komen. Hier speelt een liveband en kun je naar een vuuract kijken. Ik voel me weer in mijn element. Dit is waar ik van houd. Voetjes in het zand, wuivende palmbomen en luisteren naar een goede liveband.

De dag erna hebben we een chill dagje in het hotel. We zonnen op het dakterras en doen boodschappen bij de Walmart. Eigenlijk ben ik niet zo fan van de grote ketens, maar ze hebben hier veel gezonde producten. In het hotel drink ik nog een biertje met Ingrid en daarna gaan we weer met z’n vieren uiteten; Andrea, Vera, Ingrid en ik. Op een paar minuten lopen van ons hotel is de Pitted Date, een vegan restaurant met heerlijke gerechten. Mijn favorieten zijn de pita falafel met friet en de Thaise Buddhabowls. Daarna haal ik nog een ijsje en de rest van de avond blijven we in het hotel.

Go Pro zoektocht

We starten de maandag weer met een lange strandwandeling, dit keer lopen we de andere richting op. Ook hier is het strand verrassend mooi, veel rustiger en meer laidback dan de andere kant van het strand. Als ik wil filmen laat ik per ongeluk mijn Go Pro uit mijn handen glijden. Deze valt vervolgens in het water. Geen probleem zou je denken, aangezien ze waterbestendig zijn. De mijne echter niet, omdat de behuizing deels kapot is en er nu water in het oplaadpunt is gekomen. ’s Middags start ik met Ingrid een Go Pro zoektocht in de stad. Alleen in de toeristische straat zijn Go Pro’s inclusief allerlei gadgets te vinden, maar die zijn ruim 15.000 pesos (bijna 750 euro!). Zoveel geld ga (en kan) ik niet neertellen voor een Go Pro. Online bestellen gaat ook moeizaam, we hebben geen vast adres omdat we op reis zijn en ik wil hem ook zo snel mogelijk hebben. Ik besluit het even los te laten. ’s Avonds eten we met z’n drieën heerlijke vegan hamburgers. Het is de laatste avond met Vera. Het voelt gek en een beetje sip, aangezien ik ruim drie weken met haar heb opgetrokken.

Dinsdag staan we vroeg op om de zonsopkomst op het strand te zien. We beginnen als één van de eersten en langzaam druppelt het strand vol met mensen. Naast de zon zien opkomen, is het ook leuk mensen kijken hier. We zien een man tientallen selfies maken. In een half uur tijd heeft hij misschien vijf minuten stilgezeten. Hilarisch om te zien. Na een mooie zonsopkomst lopen we terug naar het hotel om te ontbijten en onze laatste spullen te pakken. We nemen afscheid van Vera en gaan door naar de volgende bestemming: op naar Tulum!

Felgekleurde fietsen

Vanaf het centrale busstation aan het eind van de toeristische straat pakken we de bus naar Tulum. Het is maar een uur reizen vanaf Playa del Carmen dus zijn we er zo. Reizen door Yucatan is super makkelijk, vooral als je reist met ADO. ADO is de grootste busmaatschappij van Mexico en bijna elke bestemming heeft wel een ADO busstation. Het zijn moderne en luxe bussen met airco en een wc. In Tulum aangekomen gaan we op zoek naar een leuk koffietentje waar we ons backpacks ook voor een paar uren mogen stallen. We kunnen pas om drie uur inchecken in onze accommodatie die op vijf kilometer van het centrum ligt. Het koffietentje is snel gevonden, Raw Love is een kleurrijk café in een oase van groen. De medewerkers zijn super vriendelijk, ze pakken onze backpacks aan en leggen ze in een berging. De latte smaakt heerlijk, dit is een plek waar we vaker naartoe gaan. Hier krijg ik ook de ingeving dat we Ingrid’s nieuwe telefoon als videocamera kunnen gebruiken. Een van de standen lijkt een beetje op de fish eye lens van de Go Pro. Na de koffie lopen we naar een fietsverhuurbedrijf. Daar zijn een aantal van in Tulum. De dagtarieven voor een fiets variëren van 100 pesos (€4,20) tot 150 pesos (€6,50). Het komt er op neer dat je voor 100 pesos een krakkemikkige saaie fiets kunt huren en voor 150 pesos een felgekleurde stevige fiets met mandje voorop. Voor die paar euro meer gaan we graag voor een steviger fiets met mooier uiterlijk. Ik kies een felblauwe en Ingrid de roze. Daarna gaan we lunchen bij La Hoja Verde, deze komen we toevallig tegen en als we de kaart zien zijn we gelijk enthousiast. 95% vegan opties voor een normale prijs. Ook Ingrid is hier helemaal fan van veganistisch eten. Esther heeft ons allemaal aangestoken 😊

We hebben nog amper iets van Tulum gezien, toch voelt het hier meteen heel goed. We vinden de energie van de stad heel fijn. Het is allemaal wat relaxter, gemoedelijker en er hangt meer een backpackerssfeertje dan in Playa del Carmen. Van andere reizigers en vakantiegangers hoorde ik juist negatievere verhalen over Tulum. Tulum zou schreeuwend duur zijn en in aanbouw. De afstanden zijn er ook veel groter. Het strand is er niet om de hoek zoals in Playa del Carmen en Isla Holbox. Tulum kun je dan ook onderverdelen in Tulum Pueblo en Tulum Beach. Door het centrum van Tulum ligt een grote weg, dus wie een beeld heeft van een schattig centrum met kleine straatjes en veel groen, moet zijn verwachtingen bijstellen. Wij werden juist positief verrast. Ook al liggen de hoofdstraten langs een drukke weg en is er inderdaad veel aanbouw, de sfeer en energie hier compenseert dat ruimschoots. Plus alle instagramwaardige tentjes natuurlijk. De prijzen zijn hier vergelijkbaar met Playa del Carmen en Isla Holbox. Op het strand schijnt het dan wel megaduur te zijn, maar voor leuke eettentjes kun je ook gewoon in Tulum Pueblo blijven.

Tiny house

Na de lunch halen we onze spullen op bij het Raw love Cafe. We fietsen met onze backpacks op onze rug en de overige spullen in het mandje naar onze volgende accommodatie, een tiny house. Hier zullen we drie nachten gaan verblijven. Gelukkig reizen we alleen met handbagage, anders was fietsen echt geen optie geweest. Ik moet er even aan wennen dat we zo goed als op de snelweg fietsen. De fietspaden hier zijn vaak smalle strookjes, pal naast een snelweg. Maar we hebben gelukkig geen tegenwind dus fietsen gaat lekker snel. Als we er eenmaal zijn, moeten we nog een half uur wachten voordat we in kunnen checken. Toch kunnen we onze nieuwsgierigheid niet bedwingen en besluiten we al eerder een kijkje bij het huisje te nemen. De sleutel zit namelijk gewoon in de deur. Ik ben net als Ingrid verrast, ook al heb ik de foto’s al online gezien. Het is in het echt nog veel mooier. De buitenkant is grotendeels van glas, waardoor je veel ruimte en lichtinval krijgt en een stukje buiten naar binnen brengt. De huisjes zijn omringd door bomen, waardoor je het gevoel hebt dat je in de jungle bent. Er is ook een soort serre met zwembad en hangmat. Hier heb je echt het gevoel dat je buiten bent omdat dit gedeelte afgesloten is met enkel een hor. Binnen is bijna alles gemaakt van hout en natuurlijke materialen. Ik ben helemaal gelukkig en dankbaar dat we hier een paar dagen mogen verblijven. Het zwembad is helaas nog leeg, maar wordt gelukkig meteen de volgende ochtend gevuld als wij hier achteraan gaan.

We hebben het gevoel dat we één van de eersten zijn die hier verblijven. Alsof we in een aflevering van Ik Vertrek zijn beland en wij, de gasten, al op de stoep staan terwijl de kamers nog net niet af zijn. Zo moeten de labeltjes van de kussens er nog af, zitten er nog IKEA stickers op keukenspullen, werkt de enige koekenpan niet op de inductie, zit de slang van de afvoer in de keuken niet goed vast, zit er nog plastic om het pallet bed,  is er geen spiegel, geen wifi en er liggen twee nieuwe douchegordijnen nog in verpakking in de badkamer. Geen wifi hebben is soms wat onhandig, maar ook wel weer lekker rustig. Het huisje boeken was ook een gok omdat er nog geen recensies waren. Dit valt allemaal in het niet bij hoe geweldig het is om in een tiny house te verblijven. We genieten volop van de rust, het enige wat je hier hoort is het gekwetter van de vele vogels. Echt een perfecte plek ook voor meditatie en yoga. Na twee hotels ben ik ook heel erg blij met een eigen keuken, heel fijn om weer zelf wat klaar te kunnen maken. Ook al hebben we maar één pan.

Street art

De dag erna begint met een tropische regenbui. Het past eigenlijk wel heel erg in deze omgeving en ik vind het wel knus. Als het weer droog is stappen we op de fiets naar een koffietentje in het centrum. We hebben wifi nodig en een cappuccino gaat er ook wel in. We willen even wat dingen uitzoeken voor de reis: accommodaties, reisroute, wat we willen doen in Tulum, enzovoort. Omdat we volop willen genieten van de tiny house en daardoor niet zo vaak op pad willen deze dagen, besluiten we nog drie dagen langer in Tulum te blijven. Zo hebben we rustig de tijd om de stad beter te leren kennen en hier ook naar het strand te gaan. Na drie uren in het koffietentje inclusief lunch, fietsen we nog even door het centrum. We komen mooie muurschilderingen tegen waar we nog wat foto’s van maken. We willen eigenlijk ook nog even langs een cenote (een waterbevattende grot of poel), maar vinden 250 pesos (€10,45) te veel geld voor entree. Als het om eten en drinken gaat zijn we niet heel zuinig, maar als het om activiteiten gaat zijn we selectief. In Valladolid zijn de cenotes een stuk goedkoper, dus we besluiten dit te bewaren voor daar. We fietsen nog langs een kraampje langs de weg en kopen overheerlijke kokosnoot sap met limoen. Bij de groentemarkt slaan we nog avocado’s, mango’s en ander groente en fruit in en daarna fietsen we terug naar de tiny house. Daar duiken we meteen het zwembad in. ’s Avonds genieten we van onze crackers met ei, pindakaas en avocado. Op de een of andere manier vind ik het hier veel makkelijker om gezond te eten dan in Nederland. Misschien omdat groente en fruit hier ook heel erg goedkoop is en bovendien heel erg lekker. Vooral avocado´s en mango´s zijn hier overheerlijk.

Gesloten cenote

De dag erna doen we nog even een poging bij de cenote naast onze accommodatie. Cenote Naharon blijkt echter gesloten te zijn. We wurmen onszelf stiekem door een smalle opening omdat we toch wel benieuwd zijn naar hoe het eruit ziet. Wat we al verwachten, het blijkt best wel in vervallen staat te zijn. Als ik op de schommel in het water ga zitten, blijkt deze stuk te zijn en val ik er meteen weer vanaf. ´s Middags gaan we weer een plekje zoeken voor wifi en lunch. Op enkele kilometers van onze tiny house is een soort jungle resort. Een hele relaxte plek waar we de enige gasten zijn. We drinken hier een biertje en ik eet hier verrukkelijke crêpes. De rest van de middag chillen we bij ons tiny house. Afkoelen in het zwembad en een vragenspel doen onder het genot van een paar biertjes. De avondbesteding is weer podcasts luisteren en lezen. Zonder internet is het prima te doen!

Cocktails en live muziek

De dag erna moeten we helaas weer uitchecken uit ons droomhuisje. Ik zou hier best langer kunnen blijven, maar de tiny house ligt al iets boven ons budget dus we gaan nu weer voor de wat goedkopere opties. Na nog een laatste duik in het zwembad pakken we onze spullen en stappen weer op de fiets. We drinken weer koffie bij Raw Love café en leveren daarna onze fietsen in. Onze volgende accommodatie ligt op slechts een paar minuten loopafstand van het fietsverhuurbedrijf dus dat komt goed uit. We hebben hier een prima kamer met een groot tweepersoonsbed, soort inloopbadkamer, gedeelde keuken en maar liefst twee mini zwembaden. Eén op het dakterras en een beneden. Daar is ook de meeste zon, maar nog geen ligbedden dus we nemen tuinkussens mee van beneden.

’s Avonds eten we bij foodtruck Liefs. Een foodtruck van een, hoe kan het ook anders, Nederlands stel die in 2020 naar Tulum zijn verhuisd. We hebben een leuk gesprek met de eigenaresse en ze geeft ons nog wat tips. Volgens haar is het strand verder lopen dan op Google Maps is aangegeven en reizen de prijzen daar de pan uit. Goed om te weten, want we wilden na het eten eigenlijk nog even een drankje gaan doen op het strand. We dachten dat het maar 2 kilometer lopen zou zijn, maar het blijkt dus verder te zijn. Nu kiezen we voor een café in het centrum. Batey Mojito and Guarapo Bar is een café bekend om de mojito cocktails en met elke avond live muziek. Het is super druk dus we moeten eerst nog even een tafeltje delen met een man die al aardig wat drankjes achterover heeft getikt. We verhuizen zodra het kan naar een vrij tafeltje en genieten van de cocktails en de livemuziek. Nadat de band gespeeld heeft komt er vrij verrassende muziek uit de speakers. Meestal klinkt er in een bar óf latin muziek óf vage loungemuziek/techno. Nu staat er een soort songfestival playlist op wat we helemaal geweldig vinden.

De volgende dag worden we ietwat brak wakker, de cocktails hebben er wel ingehakt. Vandaag doen we nog een rondje street art, we hebben online wat muurschilderingen gevonden die we willen zien  en misschien komen we spontaan ook nog wat dingen tegen. Net als op Isla Holbox ben je wat street art betreft op het goede adres in Tulum. Er is genoeg te zien. Als het begint te regenen, schuilen we weer bij ons favoriete koffietentje Raw Love. We zitten daar buiten, maar toch knus onder een afdakje. De regenbui is ook ontzettend snel weer over en als we het koffietentje uitlopen zien we die grote bolle zon alweer. Heerlijk, hier heb je vrijwel nooit van die grijze dagen. We maken weer een simpele lunch klaar in onze gedeelde keuken en blijven de rest van de middag bij het zwembad. ’s Avonds eten we weer bij La Hoja Verde. Wie betaalbaar vegan/vegetarisch wil eten in Tulum moet echt hier zijn 😊

Laidback vs Instagram

De zondagochtend drinken we koffie bij een koffietentje dat ik via Tripadvisor heb gevonden. Het doet er wat stijf aan en is lang niet zo sfeervol als veel andere plekken in Tulum waar we zijn geweest. Begin van de middag trekken we onze teva’s en wandelschoenen aan voor een wandeling naar het strand. We zijn helemaal voorbereid op een pittige wandeling, maar na 45 minuten lopen blijken we al bij de strandovergang te zijn. Terwijl overal wordt gezegd dat de afstand zelfs op de fiets al heel lang is. Wij zijn dan denk ik wel wat gewend. Het is wel een vrij saai stuk lopen over een lange rechte weg. Als je in Tulum pueblo verblijft en je wilt naar het strand, dan is een fiets wel een aanrader. Zeker als je vaker wilt gaan. Maar een scooter, wat ons notabene door een Nederlander is aangeraden, vinden wij zelf veel te overdreven.

Het strand in Tulum is ook onderverdeeld in twee gedeeltes. Rechts is een soort Instagramstraat met boutique hotels en hippe restaurants. Aan deze kant kun je het strand alleen bereiken via de hotels en restaurants. Dan moet je ook vaak nog minimaal 500 pesos (bijna 25 euro) aan consumpties besteden. Links is meer laidback met kraampjes met plastic tafels en stoelen. Meer ons ding. Ik houd best van mooie locaties, maar niet als je dan de hoofdprijs moet betalen. Ik zal het even vergelijken met de prijzen in Tulum pueblo. Wij betaalden daar 100 pesos voor een cocktail (€4,20). Voor de goedkoopste cocktail op het strand betaal je al minimaal 12 euro. De keuze is wat mij betreft dan snel gemaakt. Na een paar uurtjes op het strand doorgebracht te hebben, lopen we weer terug naar onze accommodatie. We zijn uitgenodigd voor een openingsfeestje op het dakterras. Het dakterras is nu helemaal af (de buitendouche en ligbedden misten er nog) en dat moet gevierd worden. Er is een dj en gratis corona bier. Er zijn leuke zithoeken gemaakt die volop gebruikt worden. De loungemuziek nodigt namelijk niet echt uit om te dansen. Het is wel gezellig en we raken nog in gesprek met een Mexicaanse jongen uit Playa del Carmen.

De volgende dag reizen we verder naar Valladolid. We hebben echt genoten van de week in Tulum die voornamelijk draaide om lekker eten en drinken, mooie accommodaties, street art en kleurrijke koffietentjes met veel groen. Ik heb Tulum in ieder geval in mijn hart gesloten. Misschien komen we in februari wel terug.