Studeren in Barcelona

ESTHER WINK

Ik ben verhuisd naar Barcelona! Waarom? Mijn passie heeft me hier gebracht, namelijk de master studie Animal Law and Society. Al met al best een heftige en grote stap. Nieuwsgierig naar mijn keuze en hoe ik mijn eerste weken heb ervaren? Lees dan snel verder!

Straathonden in het buitenland

In 2016 heb ik een reis van bijna negen maanden gemaakt door Colombia, Midden-Amerika en het Caribisch gebied. Ik ging voor het eerst in mijn eentje backpacken buiten Europa. Een geweldige ervaring, maar ook een echte eyeopener. De vele straathonden en katten in Colombia vielen mij direct al op. Maar toen ik een tijdje later op het veel meer ontwikkelde Aruba kwam om daar een semester te studeren aan de universiteit, was ik helemaal verbaasd ze nog steeds in zulke grote aantallen te zien. Ik nam een kijkje bij de Aruba Animal Shelter (een no-kill shelter) en was direct verkocht: wat een fantastisch dierenasiel, gepassioneerde vrijwilligers en bovenal extreem lieve en dankbare honden!

Ik werkte er vier maanden lang met heel veel plezier en raakte erg gehecht aan de vrijwilligers en de honden die er zaten. Ook al was het soms zwaar en behoorlijk heftig, ik merkte al na de eerste dag dat het ontzettend dankbaar werk is. Als ik er destijds geen studie naast had, kon je me er waarschijnlijk elke dag wel vinden.

Ondertussen leerde ik veel over het probleem van de straathonden en katten en de oorzaken hiervan. Nog steeds begrijp ik niet waarom de Arubaanse overheid kiest voor een brute “oplossing” – het plaatsen van een afmaakhok naast het dierenasiel – waar elke dag veel honden en katten worden gedumpt en aan het eind van de dag afgemaakt en bij het afval gegooid. Waarom niet alle dieren verplicht laten steriliseren en castreren? Helaas merkte ik dat naast de overheid de lokale bevolking zo ook zijn redenen heeft om dit na te laten…

Mijn passie voor dieren groeide meer en meer en naarmate ik verder reisde door Midden-Amerika en in elk land weer hetzelfde probleem tegenkwam, was ik vrijwel zeker wat ik wilde gaan doen: me inzetten voor straathonden (en katten) door middel van het opzetten van sterilisatie- en castratieprojecten, de lokale bevolking voorlichting geven en hopelijk iets kunnen veranderen in de politiek. Ik had alleen de middelen, een netwerk en de nodige kennis nog lang niet.

Master Animal Law & Society en voorbereidingen

Een aantal maanden eerder keek ik al even stiekem naar deze master studie, maar halverwege 2017 maak ik het definitieve besluit: ik ga me aanmelden voor de master Animal Law and Society in Barcelona! Na het in ontvangst nemen van mijn bachelor diploma in juli kan ik eindelijk officieel toegelaten worden tot de master en starten met de voorbereidingen. Ik wil ontzettend graag een keer op campus wonen maar die zit helaas al vol, dus moet ik op zoek naar een kamer in de stad (de universiteit bevindt zich namelijk 20 kilometer buiten Barcelona).

Ondertussen lees ik me steeds meer in over onderwerpen die te maken hebben met dier en milieu. Met zus Minke kijk ik veel documentaires over de problemen op dit gebied en word ik me steeds meer bewust van alles wat ik doe en consumeer. Ik ben begonnen met minder vlees te eten, daarna vegetariër geworden en uiteindelijk veganist.

Na mijn aanmelding voor de studie begin ik online te reageren op kameradvertenties in Barcelona. Helaas krijg ik weinig respons. Omdat ik niet het risico wil lopen de eerste maand in een hostel te moeten zitten en op zoek te moeten gaan naar een kamer, boek ik iets voor drie maanden via Uniplaces. Van alle bemiddelingsorganisaties vragen zij de minste commissie (70-90 euro) en het is erg betrouwbaar. Ik ga bij een Spaanse familie wonen, maar heb geen idee hoe ze zijn. Erg spannend is het dus wel!

De eerste dagen in Barcelona

En ineens is het al 12 oktober en tijd om naar Barcelona te gaan! Ook al is Spanje een stuk dichter bij huis dan Zuid-Amerika, ik ben toch wel weer behoorlijk zenuwachtig. Met 40 kilo bagage check ik in en na afscheid nemen van Mutti op Schiphol vertrek ik dan echt richting Barcelona. Bij aankomst ben ik te koppig om een dure taxi te nemen, dus neem ik met al mijn spullen een trein. Het laatste stuk loop ik door de hete stad naar mijn Airbnb. Ik blijf hier drie nachten, omdat de kamer bij de Spaanse familie nog bezet is. De Airbnb bevindt zich in de hippe en gezellige wijk Grácia. Het zit hier vol met Spaanse families en jonge studenten. Groepen toeristen zie je hier gelukkig weinig. Mijn kamer bij de familie bevindt zich niet in Grácia maar net daarbuiten, namelijk in de wijk Sant-Gervasi, een best wel fancy en veilige buurt waar vooral families wonen.

De eerste dag in Barcelona regel ik vooral veel praktische dingen. Daarna bekijk ik eindelijk de stad. Met mijn dormgenootje ga ik naar de Sagrada Familia, wandelen we door de wijk La Ribera met zijn vele smalle straatjes en eindigen we op het strand bij La Barceloneta. Het is namelijk nog lekker warm (meer dan 25 graden) in deze periode.

Wonen bij een Spaanse familie

Aan het einde van het weekend kan ik naar de kamer bij de Spaanse familie. We spreken af dat ik eerst naar ze toe kom en dat we daarna mijn spullen ophalen met hun auto. Ik word super lief begroet bij binnenkomst door Spaanse mutti (zo noem ik haar nu) en haar dochter van 22. Ze laten me het grote appartement zien en de woonkamer waar 5 (!) katten rondlopen. Wat een paradijs!

Verder woont er nog een dochter van 24, dus ik zit daar perfect tussenin met mijn leeftijd. De kamer is ook heel groot en ik heb ook nog eens mijn eigen badkamer. Het appartement is van alles voorzien en de locatie is top. Al met al krijg ik dus wel echt veel voor 450 euro huur per maand, en dat in een dure stad als Barcelona.

Eerste studieweek

Na het weekend hebben we een soort van introductie van onze master. Omdat ik nog wat dingen moet regelen voor de studie, ga ik vroeg met de trein naar de universiteit. De rit ernaartoe duurt trouwens maar 30 minuten, dus het valt erg mee met heen en weer reizen. Bovendien heb ik alleen op dinsdag, woensdag en donderdag les in de middag.

Onze coördinator is een klein en lief blond Spaans vrouwtje (Marita) die ook de presentatie over de master geeft. We krijgen elke week les van een andere professor, soms zelfs in dezelfde week. Deze professoren komen van over de hele wereld, en de onderwerpen zijn daarom ook erg verschillend. Dat maakt het voor mij heel interessant, maar het is ook een beetje chaotisch. Ach, dat hoort ook wel een beetje bij Spanje. De lessen zijn dus officieel 50% in het Engels en 50% in het Spaans, maar er wordt toch wel grotendeels in het Spaans gesproken, ook buiten de lessen om. Dat is wel lastig in het begin, maar ik denk dat ik het op deze manier wel veel sneller leer. Ik merk nu al, na meer dan vier weken, dat ik de (Spaanstalige) professor steeds beter kan verstaan. Het hangt natuurlijk wel af van wie er spreekt, want de ene professor heeft een zwaar accent en praat snel, terwijl de ander vrijwel accentloos en langzamer spreekt.

We zijn in totaal met 18 studenten, en het zijn allemaal meisjes. Met de volgende nationaliteiten: Colombia, Chili, Uruguay, Ecuador, Spanje, Frankrijk, Engeland, Duitsland, Bulgarije en de Verenigde Staten. Een hele leuke mix van allemaal culturen! De cultuurverschillen komen vaak wel duidelijk naar voren, bijvoorbeeld dat ik altijd stipt op tijd ben voor de les en de Spaanstalige studenten meestal een half uur later binnen komen.

Tijdens de presentatie vertelt Marita dat we twee tentamens hebben, één in januari en één in mei. Je kunt hem in het Engels of Spaans afleggen en het is een multiple choice examen. Op zich wel relaxt, maar het is bijzonder dat ze die methode nog gebruiken. De masterscriptie en de stage blijken toch wel het belangrijkst te zijn dit jaar. Daarnaast moeten we één keer per maand een korte essay inleveren. Het valt me dus nog best mee. Het enige waar ik me nog een beetje zorgen om maak zijn de lessen in het Spaans waar ik soms echt niks van versta. Maar omdat ik een bachelor diploma heb in rechten (als een van de weinigen, de rest heeft filosofie, diergeneeskunde of iets dergelijks gestudeerd) begrijp ik eigenlijk alle stof wel, dus veel zorgen hoef ik me niet echt te maken.

Bezoek

De eerste week vliegt voorbij en ineens zijn Sandra, Minke en Vera al in Barcelona! Minke is als eerste op het vliegveld en daarna komt Sandra vanuit Ecuador. Ik en Vera zijn te laat, maar uiteindelijk vinden we elkaar toch alle vier op het vliegveld. Het is heel bizar zo met z’n vieren bij elkaar te zijn, maar na een tijdje zijn we helemaal gewend. We eten het hele weekend in onder andere de wijken Grácia en Barceloneta, gaan uit bij Plaça Reial, slenteren door het centrum van Barcelona, bezoeken Park Guëll en Tibidabo en praten natuurlijk veel bij. En het is nog steeds heerlijk zomerweer!

Uitgaan met klasgenoten

Na het vertrek van de zusjes begint mijn nieuwe studieweek. Dit keer hebben we een geweldige professor uit de Verenigde Staten die hele interessante colleges geeft over ethiek en recht. En het is ook stiekem een verademing tussen al het Spaans door!

In diezelfde week is er een evenement om prijzen uit te reiken aan twee dierenbeschermingsorganisaties, en wij zijn ook uitgenodigd. Het evenement is op een geweldige locatie bij de haven van Barcelona met uitzicht op het oude centrum. Eigenlijk begint het om 1 uur ’s middags maar dat wordt (natuurlijk) zo’n 45 minuten later. Binnen een uur is het formele gedeelte afgelopen en begint het netwerken, cava (champagne) drinken en eten al. Hier merk ik al dat in Spanje netwerken en goede relaties opbouwen veel belangrijker is dan het formele gedeelte. We worden ook nog eens uitgenodigd om te gaan lunchen in een luxe restaurant. Aan het eind van de dag loop ik met een aantal van mijn klasgenoten nog even door de stad en sluiten we de dag af met biertjes op het gezellige Plaça del Sol in Grácia.

Met Halloween komen we bij elkaar om te eten en drinken en gaan met een klein groepje uit in een van de grote clubs aan het strand. En tja, die clubs.. Iedereen is er laaiend enthousiast over, maar het is wat mij betreft te toeristisch, te prijzig en te veel house muziek. Voor mij liever een kleinere bar met Spaanstalige muziek! Een aantal dagen later, op de eerste zondag van de maand, hang ik met mijn Bulgaarse klasgenootje de toerist uit in de stad, omdat veel musea en andere attracties gratis zijn vandaag. We bezoeken het indrukwekkende Picasso museum en pakken de laatste zonnestraaltjes op de Montjuïc heuvel. Hoe lang je hier ook woont, ik denk niet dat je je ooit zal vervelen in deze stad, want er is altijd wel iets nieuws te ontdekken!

Nieuwe plannen

Na het weekend krijgen we les van een Engelstalige professor, directeur van de afdeling EU-beleid van de organisatie FOUR PAWS. Hij vertelt ontzettend interessante dingen over het werk van een lobbyist. Ik had werken bij of met de Europese Unie al helemaal afgeschreven door de vakken over Europees recht die ik tijdens mijn bachelor volgde, maar deze colleges veranderen dat helemaal. Het is nog even wachten op de definitieve lijst met organisaties waarbij we stage kunnen lopen, maar wie weet wordt het toch een stage in Brussel.

De laatste week ben ik vooral bezig met het onderzoeksvoorstel voor mijn scriptie. Deze moet namelijk gauw ingeleverd worden. Ook moet ik nog een begeleider uitkiezen (er zijn er 26 in totaal!) die het beste past bij mijn onderwerp. Gelukkig staan er ook minder serieuze dingen in het vooruitzicht deze maand. Dit weekend ga ik nog naar Valencia om vriendin Vera op te zoeken, en het weekend daarop zoek ik vriendin Mariska op in Genève.

Daarnaast denk ik eraan om de periode dat ik deze kamer heb geboekt, te verlengen. Ik voel me ontzettend thuis bij deze familie. Het communiceren gaat ook steeds beter en ik eet steeds vaker samen met ze. Bovendien zie ik de zoektocht naar een andere kamer niet zitten en is de kans klein dat ik een soortgelijke kamer voor dezelfde of lagere prijs in de wijk Grácia vind. Toch ben ik wel benieuwd naar hoe het zal zijn in een studentenflat. Gelukkig heb ik nog even om een beslissing te maken!