‘Roadtrip door groen Puerto Rico!’

ESTHER WINK

Eindelijk, de papers zijn ingeleverd en de tentamens achter de rug! Tijd voor ons tripje naar Puerto Rico! Na meer dan 3,5 maand op Aruba te hebben gezeten keken Laura en ik er enorm naar uit iets nieuws te zien. Dat onze vlucht een dag na ons laatste tentamen gepland stond, leverde wel een stressochtend op. Na heel veel tijd te hebben verloren door problemen bij het uitchecken bij Blue Village, het achterlaten van onze bagage, het uitprinten van de Esta formulieren en vliegtickets op de universiteit (wat uiteindelijk niet lukte door te slechte wifi) én een rij bij het tankstation, ging het daarna gelukkig vlotter en stonden we, na onze auto ingeleverd te hebben, op tijd op het vliegveld. Na wat vertraging konden we eindelijk vertrekken, naar Santo Domingo in de Dominicaanse Republiek, de eerste stop. Toch niet.. toen het vliegtuig al hoge snelheid had en op het punt stond om op te stijgen, trok de piloot keihard aan de rem en met z’n allen vlogen we zowat uit onze stoel. Het enige wat we uit konden brengen was: WTF? We werden na een tijd wachten weer bij de gate gebracht en moesten nog zo’n drie uur wachten voordat ons vliegtuig tóch ‘gefixt’ en gereed was om te vertrekken. Ik was ontzettend blij toen we veilig landden in Santo Domingo. Daar werden we door grondstewardessen opgewacht met bordjes voor onze aansluitende vlucht naar Puerto Rico. Laura en ik liepen in een hoog tempo er naartoe omdat het vliegtuig letterlijk op ons zat te wachten, maar de andere mensen van ons groepje sjokten er maar wat achteraan en hadden blijkbaar totaal geen haast. Welkom in de Caribbean.. Met een praktisch leeg vliegtuig vlogen we dus door naar San Juan, de hoofdstad van Puerto Rico. Bij de immigratiedienst beseften we door de videoboodschap van president Obama en de extreem typische Amerikaanse douane-mensen dat we toch echt in de VS waren. Degene die mij checkte maakte me extreem zenuwachtig door van alles en nog wat te vragen waardoor ik zelfs mijn eigen leeftijd niet meer wist. Later kreeg ik door dat hij mij maar wat aan het plagen was :p We pakten vervolgens de taxi, verbaasden ons over het eerste grasveld dat we zagen (dat zie je dus niet in Aruba) en vonden ons hostel al snel in Old San Juan. Omdat we door de vertraging zo laat aankwamen en kapot waren van de hectische dag, kropen we gelijk ons bed in.

De volgende dag besloten we een goed ontbijt buiten de deur te halen, omdat het ontbijt in het hostel bestond uit slechts een muffin, koekje en appelmoes. We liepen wat rond in San Juan, maar het was heel lastig om een ontbijttentje te vinden. Waar eten de locals? We hadden ook al nog geen supermarkt gespot. Na een tijdje hebben we via de Lonely Planet toch een hele goede gevonden, op een leeg plein, dat wel. Daarna zijn we nog meer rond gaan lopen en was ik nog meer verbaasd over de weinige toeristen in de stad, wat het maken van mooie foto’s wel veel makkelijker maakte. Na een ochtend door de stad te hebben gelopen zijn we uiteindelijk in een gezellig zijstraatje beland waar we de hele middag, onder het genot van lokale biertjes, de volgende dagen inplanden. Daarna zijn we weer door San Juan gelopen en uiteindelijk met een verse smoothie op het balkon van ons hostel geëindigd. ’S Avonds was er gratis pasta in het hostel, en daar zeiden wij natuurlijk geen nee tegen. Na het eten hebben we nog een tijdje met een Amerikaan die tijdelijk bij het hostel werkte gepraat en gevraagd waarom er eigenlijk zo weinig toeristen zijn. Hij zei dat het kwam door de financiële crisis, het zika-virus en het feit dat de grenzen tussen de VS en Cuba weer open zijn en men nu liever voor dit land kiest. Later op de avond merkten we daar nog meer van, omdat het al een hele uitdaging was om een bar te vinden in het oude centrum en er al helemaal geen locals op straat waren. En toch hadden we zoiets van, het moet toch wel érgens druk zijn in Puerto Rico?

De volgende ochtend moesten we ons haasten omdat de meneer van het autoverhuurbedrijf ons kwam ophalen. We reden daarna met onze superdeluxe huurauto langs de mooie kust en reden richting Loíza, het dorpje waar we dé traditionele Puerto Ricaanse maskers konden kopen. We belandden in een lunchtentje met super vriendelijke mensen en vonden daarna het plekje waar we ze konden kopen. We moesten ons vervolgens weer haasten want voor 3 uur ’s middags moesten we eigenlijk inchecken in ons Airbnb appartement in Luquillo aan de oostkust. De zoektocht duurde echter iets langer dan verwacht, maar gelukkig hielpen een aantal Amerikanen ons en werden we vervolgens door de lokale politie geëscorteerd naar het goede adres. We dumpten snel onze spullen om nog een paar uurtjes van de zon en het strand voor ons appartement te genieten. Daarna snel naar de beachbar want we hadden wifi nodig om de Bioluminescent bay tour in Fajardo te boeken. De mensen bij de bar waren uiteraard weer extreem vriendelijk want we mochten hun telefoon gebruiken om alle mogelijke touroperators te bellen en te vragen of er nog plek was. Uiteindelijk is het gelukt en reden we gelijk naar Fajardo. Daar hebben we nog snel wat gegeten, kregen we een korte kayak-les en mochten toen het water op. Met een gigantische groep zijn we de mangroves ingegaan waar het pikkedonker was en het blind peddelen steeds leidde tot botsingen tegen de bomen en andere kano’s. Toen we ver genoeg waren konden we eindelijk de ontelbare lichtjes in het water zien wanneer we met onze hand of peddel het water aanraakten. Een bioluminscent bay is een zeldzaam natuurverschijnsel waarbij kleine organismen licht uitstralen wanneer het water in beweging wordt gebracht. Van de weinige plekken op de wereld die dit natuurverschijnsel kennen, heeft Puerto Rico zelfs drie baaien waar je dit kunt zien. Ook al zijn we nogal misleid door eerdere foto’s, was het toch een heel bijzondere tour. Helemaal toen we uitkwamen op een groot meer in combinatie met de lichtjes in het water en de heldere sterrenhemel. Doordat we constant nat werden van het peddelen en het donker was, heb ik helaas geen foto’s kunnen maken. Terug in Luquillo nodigde de medewerker van onze Airbnb verhuurster ons uit om bij de beachbar nog wat te gaan drinken. Er was een reggaeband aan het spelen en de sfeer was echt heel goed. Ruim na middernacht kropen we ons bedje weer in.

We zijn weer vroeg opgestaan want we wilden naar El Yunque, dat bekend staat als het enige regenwoud van de VS. Aan het eind van de trip vonden we dat wel vreemd, want heel Puerto Rico is eigenlijk één groot regenwoud, dus wat El Yunque zo speciaal maakt, weten we niet. Na een stevig ontbijt bij een bakkerij onderweg zijn we begonnen met de trails in El Yunque. Ik had verwacht de hele dag te gaan lopen, maar het was vooral met de auto van trail naar trail rijden. We stopten eerst bij een waterval aan de weg en daarna begonnen we met de populairste trail van het nationaal park. En dat merkte je, de Amerikanen waren overal. Baby’s, selfiesticks, alles ging mee. Na een korte stop bij de waterval (het was véél te koud om te zwemmen) zijn we weer teruggelopen en begonnen met een rustigere trail hoger in de bergen. We merkten gelijk dat hier hele andere type mensen aan het hiken waren. Eenmaal op de top zaten we midden in de wolken en beneden ons waren alleen maar palmbomen. Heel bizar, alsof er om je heen helemaal niks meer was. Daarna zijn we snel naar beneden gelopen want het begon extreem hard te regenen. Laat in de middag waren we weer terug in Luquillo en hebben de rest van de middag en avond besteedt met Playa Luquillo bezoeken, cocktails en biertjes drinken bij de kiosks aan de weg (heel typisch Puerto Rico), heerlijke burgers eten, en de avond afgesloten bij onze favoriete beachbar.

En weer stonden we vroeg op want vandaag zouden we de grootste afstand met de auto afleggen, namelijk van de oostkust naar het zuidwesten midden door de Central Mountains. Het eerste wat we wilden zien was Cañon de Cristobal, maar dat was na een aantal keer verkeerd rijden helaas niet gelukt en na zo’n drie tot vier uren te hebben gereden moesten we eerst écht een lange lunchpauze nemen. Dat deden we in Barranquitas, een kleurrijk dorpje midden in de bergen. De mensen daar waren weer zo behulpzaam met het geven van tips voor onze trip en wat we allemaal nog die dag konden zien. Een man van het café is ons zelfs achterna gereden om ervoor te zorgen dat we niet (weer) verkeerd reden. Tijdens de lunch hadden we nog wel even stress omdat de Airbnb verhuurder onze boeking van die avond had geannuleerd dus moesten we nog snel opzoek naar iets anders. Dit was nog heel lastig omdat er niks betaalbaars in de omgeving was. We zijn uiteindelijk uitgekomen op een Airbnb kamer in San Germán in het zuidwesten. Daarvoor moesten we nog wel een behoorlijke afstand afleggen. Een van de tips van de mensen van het café was een uitzichtpunt waar je de Atlantische Oceaan aan de ene kant en de Caribische zee aan de andere kant kon zien. Het was daarnaast zondagmiddag en dat betekende dat er overal dorpsfeestjes waren in de dorpen waar we doorheen reden, wat er heel gezellig uitzag. Vervolgens zijn we nog op advies van dezelfde mensen naar een waterval gegaan wat al een stuk spectaculairder (en niet toeristisch) was dan die in El Yunque. Omdat we nog geen bevestiging hadden van de Airbnb verhuurster, stopten we nog ergens bij een gezellige buitenbar aan de weg. Er was helaas geen wifi maar de mensen daar waren weer zo vriendelijk om via hun telefoon wifi aan onze telefoon te lenen zodat we in onze mail konden lezen dat we de bevestiging hadden gekregen en door konden rijden naar San Germán. Vervolgens kwam de eigenaar van het restaurant nog een praatje met ons maken en liet hij weten dat hij het heel leuk vond dat we in Puerto Rico op vakantie waren. Je kan wel zeggen dat we na al deze positieve ervaringen in vier dagen zo verbaasd waren over de extreme vriendelijkheid van de mensen in Puerto Rico. Daarna zijn we in één stuk doorgereden naar het zuidwesten. We konden het adres van de Airbnb weer niet vinden en bij een bakkerij in het dorpje heeft iemand ons laten bellen naar de Airbnb verhuurster, die ons vervolgens met hulp van de bakker heeft opgehaald. We kregen een geweldig welkom, met biertjes, barbecue, de beste (warme!) douche die ik in maanden heb gehad, haar lieve hond en een geweldig mooi huis. Helaas bleven we maar 1 nacht want we zouden de volgende dag doorrijden naar Rincón.

San Germán viel ons eigenlijk wat tegen, maar misschien kwam dit deels omdat we twee uren naar ons ontbijt hebben moeten zoeken en uiteindelijk zijn geëindigd in een klein supermarktje met wat koekjes en bananen. We hadden veel tijd verloren en reden daarom na een stop bij het mooie strand van Boquerón en een biertje bij het relaxte Joyuda door naar Rincón, hét surfersparadijs van Puerto Rico. Het surfershostel hadden we dit keer wel snel gevonden en na onze spullen gedropt te hebben liepen we gelijk naar het strand verderop, wandelden door het gezellige centrum van Rincón, slaagden heel goed bij een souvenirshop en hebben heerlijk gegeten bij een restaurant aan het strand. Toen we terugkwamen bij het hostel waren er al meer mensen en met een groepje hebben we nog een kaartspel gespeeld en plannen gemaakt voor onze enige dag in Rincón.

Met de ‘manager’ van het hostel (een jonge Amerikaanse surfer) en een andere Amerikaanse jongen van het hostel hebben we een heerlijk gezond ontbijtje gehaald en zijn daarna doorgereden naar het strand waar Laura en de Amerikaan hun surfles namen. Ik besloot naar een ander strand te rijden om te snorkelen, maar door de ruige zee was dit helaas niet te doen. ’S Middags lunchten we in het hostel en reden daarna met z’n achten (de manager en iedereen die op dat moment in het hostel verbleef) naar San Sebastián, waar twee geweldige watervallen waren en we biertjes dronken, zwommen, van de rotsen sprongen en ik me weer kind voelde door als Tarzan met een touw door de jungle te slingeren en vervolgens in het water te belanden. Toen we weer terug waren in Rincón zijn Laura en ik met de Amerikaan taco’s gaan eten in het centrum van Rincón. De rest van de avond hebben we nog met een groepje van het hostel op een supergrappige manier hints gespeeld. Dit was één van de leukste hostels met de leukste mensen waar ik tot nu toe heb verbleven!