Roadtrip door Frankrijk

TINEKE WINK

Langzaamaan zien we het vlakke landschap veranderen in een prachtig, groen en glooiend landschap met af en toe een huisje of een chateau. We zetten meteen de Franse playlist aan en proberen mee te zingen met ‘j’mappelle Lolita’ en ‘voyage voyage’, waarbij we niet verder komen dan het correct meezingen met de titelsong. Mijn Frans is très mal, die negens op de middelbare school ten spijt. Maar met een beetje handen en voetenwerk redden we ons hier vast ook wel. Bonjour Frankrijk!

Tot mijn 16e gingen we bijna elke zomer met het gezin naar Frankrijk in een tot de nok toe gevulde Toyota (inclusief 4 kids). De Toyota was toevallig ook geel, dus ik voel me wel een beetje nostalgisch als we met Miep door het Franse landschap rijden. Als kind herinner ik me van Frankrijk vooral de campings, de zwembaden en het strand. En toen ik 16 jaar was, kwamen daar de knappe Franse badmeesters bij.

Op Park4Night kijk ik naar plekken aan de kust om te slapen. Voorwaarden: op loopafstand van de zee en op een rustige locatie. In de kleine kustplaats Cayeux-Sur-Mer (2000 inwoners) vind ik er één die me wel aanspreekt. Op een rustig weggetje op het platteland. Geen uitzicht op de zee, maar wel op slechts een paar minuten van de zee dus in ieder geval de mogelijkheid om ’s ochtends een duik te nemen. Onderweg stoppen we nog even bij de Shell om naar de wc te gaan. Tot mijn verbazing kun je hier een gratis warme douche krijgen. Hier neem ik dan ook dankbaar gebruik van en ik was mijn haar ook gelijk even. Weer het gevoel van warm water op mijn huid is heerlijk! Het is alweer een aantal dagen geleden dat we een warme douche hebben gehad, tijdens het dagje sauna in Goes. Ook de openbare toiletten zijn gratis, wat een verschil met Nederland. We gebruiken de douche ook gelijk om de jerrycan met water te vullen. Dolgelukkig kom ik in mijn surfponcho weer naar buiten. Frisgewassen en wel vervolgen we onze tocht. Op naar onze eerste wildkampeerplek in Frankrijk!

We zijn meteen heel blij met onze plek als we er aankomen. Het is lekker rustig. We slapen op een onverhard weggetje waar alleen af en toe een wandelaar voorbij loopt. We worden meteen getrakteerd op een geweldige zonsondergang die we vanaf het strand bekijken. Het is geen zandstrand. De grond ligt bezaait met kiezelsteentjes en de zee is ruig. In de verte zien we een vuurtoren en een klein huisje. Verder is er niks te zien. Het voelt als een filmdecor. Midden in de natuur, dat is wat we willen.

In de ochtend lopen we naar het strand om een duik te nemen. Maar de zee is veel te wild en op de ondergrond van kiezelstenen is het lastig onze balans te vinden. Dan maar even zitten op een soort steigertje van kiezelstenen en de golven hun werk laten doen. Daarna doen we een koffie buiten in de zon. We blijven hier vandaag de hele dag en omdat het zo’n fijne plek is willen we hier vannacht weer slapen. We leggen ons matras buiten om te luchten. We genieten van de mooie omgeving en de zon op ons huid. We hoeven niks en dat is zo’n fijn gevoel.  

Normandië

De dag erna reizen we weer verder. Op naar Normandië! We maken eerst een tussenstop in Honfleur, een stad aan de kust die bekend staat om zijn schilderachtige haven omringd door hoge herenhuizen in verschillende bruin- en grijstinten. De paar felgekleurde boten die in de haven liggen, knallen eruit op de foto’s. Het is zaterdag en dat is te zien aan de volle parkeerplekken. We hebben geluk dat we nog een gratis parkeerplek kunnen bemachtigen op 15 minuten loopafstand van de stad. Ik sta er elke keer weer versteld van dat Ingrid Miep zo strak kan inparkeren. We lopen door de smalle steegjes waar talloze winkels, restaurants en cafés te vinden zijn. De prijzen zijn echter hoog in deze toeristische trekpleister. Dus hoe verleidelijk die terrasjes er ook uit zien, we slaan ze toch over. In plaats daarvan koop ik bij een bakker een chocoladebroodje en we halen nog wat eten en een blikje cola bij de supermarkt.

Na een paar uren slenteren verlaten we dit gezellige havenplaatsje weer om door te rijden naar onze volgende Park4Night slaapplek. Dit is in Villerville, een dorp met slechts 700 inwoners. Het is een mooie parkeerplek met een groot grasveld erbij. Het is de eerste keer dat we scheef liggen. We hebben geen oprijblokken om de bus waterpas te maken, dus hier moeten we het mee doen. Ik merk meteen dat ik minder soepel weer het bed in kan klimmen als ik ´s nachts eruit moet om te plassen en het voelt heel gek om scheef te liggen. ’s Nachts worden we wakker door een groepje jongeren, die hebben besloten dat het grasveld hun hangspot is. Ik doe gelijk geen oog meer dicht. Gelukkig is het na een uur weer stil en kan ik daarna weer verder slapen. Dat lukt nog wel, ondanks de scheefstand.

De volgende ochtend zie ik meerdere auto’s op het grasveld geparkeerd staan. Dat zijn de jongeren die de nacht hier hebben doorgebracht. Ze doen nog even wat stoere kunstjes met hun auto op het grasveld en rijden dan weer weg. We trekken onze surfponcho aan en nemen nog even een duik in de zee. Vanaf de parkeerplek loopt er een wandelpad naar het strand. Binnen een paar minuten ben je bij de zee. Ideaal! Het water is heerlijk rustig (ook wel eens fijn zo zonder golven) dus we kunnen er uitgebreid in badderen.

Mont Saint-Michel

Dezelfde dag rijden we weer verder. We willen naar Mont Saint-Michel. Dit middeleeuwse dorpje is één van de mooiste bezienswaardigheden van Frankrijk en ligt op een rotsachtig schiereilandje op ongeveer een kilometer van de kust van Normandië. We gaan er vandaag nog niet naartoe, omdat het zondag is en we er vanuit gaan dat het er dan heel druk is. We willen wel in de buurt staan, zodat we er morgen lekker vroeg kunnen zijn. Ik pak de app er weer bij en zoek tussen de P (parkeerplaatsen) en dennenboom (plekken in de natuur) icoontjes naar de volgende mooie plek. Het wordt een grasveld op 20 kilometer van Mont Saint-Michel. ‘s Middags verkennen we het dorpje waar we slapen. Er is een boerderijwinkel waar we verse melk, eieren en speciaalbier kopen. Aan het begin van de avond maken we een wandeling om de zonsondergang te bekijken. Dat is magisch met Mont Saint-Michel op de achtergrond. Op de terugweg zien we een appelboom. We rapen appels van de grond en plukken er een paar uit de boom. Een heel speels katje wil onze aandacht, ze loopt zelfs helemaal mee tot aan de camper. Gezellig denk ik nog, tot ze ineens nooit meer weggaat en verandert in een stalkerkat. Ze weet mee naar binnen te glippen, maar stuitert daar alle kanten op. Het busje is veel te klein voor zo’n stuiterbal erbij dus ik breng haar weer naar buiten. Daar is ze het niet mee eens en ze miauwt letterlijk de hele nacht de boel bij elkaar. Daarnaast waait het ook nog eens keihard, de wind waait de hele nacht driftig tegen het tentdoek. Met een miauwende kat erbij geeft dat geen rustige nacht.

De volgende ochtend schudden we de stalkerkat van ons af. Op naar Mont Saint-Michel! Er is een parkeerplek waar je voor 14 euro kunt staan en gratis met een pendelbus naar Mont Saint-Michel kunt gaan. Wij gaan natuurlijk voor gratis en ik vind via Park4Night een parkeerplek midden in een dorpje. Hier hebben we zelfs zicht op Mont Saint-Michel. Terwijl we in Miep onze koffie drinken komt er nog een kudde schapen met herdershond en boer op een quad voorbij. Een heel mooi gezicht. Een paar schaapjes snuffelen nog even aan Miep in het voorbij gaan. Via een schapenveld loop je zo op het bedevaartsoord af. Een prachtige regenboog maakt het uitzicht helemaal af. In de stromende regen lopen we ernaartoe, maar als we er aankomen is het gelukkig wel droog en komt de zon er weer bij. Van dichtbij is het nog indrukwekkender en ik kan mijn ogen er niet van af houden. Ook van binnen is het heel bijzonder, het lijkt alsof de tijd heeft stilgestaan in dit middeleeuwse dorpje. Afgezien van alle souvenirwinkels dan. We zijn gelukkig vroeg, want als we teruggaan komen hordes toeristen ons tegemoet lopen.

Bordeaux

We reizen dezelfde dag nog verder. We willen naar Bordeaux. Maar als we daar meteen naartoe gaan, redden we het niet voor het donker. We maken daarom halverwege een tussenstop in het dorpje Bain-de-Bretagne. Niet een hele bijzondere plek, maar de parkeerplek heeft een wc en er is een meer om in te zwemmen. We staan maar met één ander busje geparkeerd en hebben een heerlijke rustige nacht zonder bijzonderheden. Wel even lekker na de afgelopen nachten scheef staan, hangjongeren, harde wind en een miauwende kat.  

De volgende ochtend zwemmen we in het meer en na een koffie vervolgen we onze reis. We hebben weer een lange reis voor de boeg. Lang is voor ons een paar uur rijden, omdat we veel willen zien en geen haast hebben om heel snel in het zuiden te zijn. Op naar Bordeaux! We gaan niet in Bordeaux zelf slapen want ik lees in de app veel te veel verhalen over inbraken en geluidsoverlast. Op een paar kilometer van Bordeaux ligt Cenon. Hier is een grote parkeerplaats aan een park. Wederom met wc en ook een watertappunt zodat we onze jerrycan kunnen vullen. Zodra we er aankomen, zetten we de tafels en stoelen weer buiten en creëren zo meteen weer een thuisgevoel. Waar we ook slapen, we voelen ons op veel plekken thuis omdat we Miep hebben. De politie komt nog patrouilleren maar zegt verder niks over onze nieuwe woonplek.

De volgende ochtend maak ik thee klaar en we rijden al zodra het ochtendgloren valt richting Bordeaux. Gratis parkeerplekken zijn daar schaars dus we willen er op tijd bij zijn. Op een half uurtje lopen van het centrum vinden we een parkeerplek waar nog net een plekje vrij is. Miep staat weer strak ingeparkeerd voor een grote muurschildering van een kat. We doen lekker rustig aan en blijven nog een uur op de parkeerplaats hangen. Omdat het zo mooi weer is drinken we koffie op een hamamdoek in de zon. We nemen alle tijd want we hoeven nergens op tijd te zijn. Op dit moment overvalt me weer een gevoel van geluk. Alle elementen vallen hier samen: zon, koffie en tijd hebben. De stad wacht nog wel even. Na een poosje hangen op de parkeerplek zijn we er dan toch klaar voor.  

Het is heerlijk slenteren door de stad. Het is niet te druk omdat het doordeweeks is en dat maakt het nog relaxter. Bordeaux is een mooie stad die bekend staat vanwege de architectuur, heerlijke wijn en rijke geschiedenis. We brengen er de halve middag op het terras door met uitzicht op de kathedraal. Met kraan. Maar die denken we dan maar even weg. De lieve oudere serveerster spreekt geen Engels, maar we kunnen ons met een mix van Spaans en Frans wel verstaanbaar maken. Die talen lijken gelukkig wel een beetje op elkaar. Na een heerlijke middag in Bordeaux komen we nog even langs een fontein waar Ingrid het begrip afkoelen wel heel erg serieus neemt door nog even keihard onderuit te gaan bij het maken van een radslag.

La Teste-de-Buch

Onze slaapplek is vandaag weer aan de kust, dat zijn toch de fijnste plekken. Het is een uur rijden, maar doordat we in de spits rijden doen we er toch wat langer over. Ik hoop dat we de zonsondergang nog redden. Bij het liedje ‘chasing the sunset’ denk ik daar nog extra aan. En ja hoor, net voordat onze grote bolle zon naar beneden wil zakken komen we aan in La Teste-de-Buch. Het dorpje dat het dichtst bij Le Dune du Pilat ligt, de hoogste duin van Europa. La Teste-de-Buch voelt aan als een mix tussen een resort en een vakantiepark. Alle huizen zijn villa’s of schattige vakantiewoningen, te midden tussen de dennenbomen. Alleen de geur al hier, we voelen ons er meteen thuis. We parkeren Miep in een doodlopend weggetje pal aan het strand. Alleen het trappetje naar de zee scheidt Miep van de zee. Het strand is nu onze achtertuin en de zee onze douche/zwembad. We nemen dan ook nog even een avondduik en genieten van de heldere sterrenhemel en de lichtgevende plankton in zee. Magisch hier, nu al. Deze locatie staat echt op nummer 1 van de mooiste plekjes waar we tot nu toe hebben geslapen. Ook qua rust want er staan geen andere campers om ons heen en we horen ’s nachts niks anders dan het ruizen van de zee. We vinden het hier zo fijn, dat we hier drie nachten blijven plakken. De eerste dag is het niet zo mooi weer, maar omdat het wel heel warm is (25 plus graden) is het alsnog heerlijk weer om een wandeling te maken en de omgeving te verkennen. We lopen naar de dichtstbijzijnde (te dure) supermarkt waar we voor een paar boodschappen al meer dan 10 euro kwijt zijn. Ook vinden we een hippe buitenbar in een bos. De plek doet me denken aan een mini festival, maar dan zonder mensen. We drinken hier als enige een biertje, laden onze telefoons op en genieten van ons boek en de rust hier. Als het gaat regenen zitten wij lekker droog en knus onder de overkapping.  

Le Dune du Pilat

De dag erna is het al meer opgeklaard. We drinken koffie op ons bankje aan zee. Het is helemaal niet ons bankje, maar omdat dit strandgedeelte nu onze achtertuin is, voelt het wel zo. Het voordeel van reizen in het laagseizoen is dat je nu veel meer plekken voor jezelf hebt. Na de koffie maken we ons klaar voor de strandwandeling naar Le Dune du Pilat. We zitten er veel dichterbij dan we dachten want na een half uur lopen zijn we er al. Als je de duinen oplopen niet meerekent dan. Na een hele zware klim die voor mijn gevoel een uur duurt, staan we op het hoogste punt van de duin. Op de foto´s kunnen we niet vangen hoe het er daadwerkelijk uit ziet. Het ziet eruit als gewoon een duin, maar in het echt voel je de leegte en uitgestrektheid van dit gebied. Je voelt je zo´n klein poppetje in een woestijnlandschap. Vanaf de top heb je aan de ene kant een geweldig uitzicht over de Atlantische kust en aan de ene kant heb je uitzicht over de bossen van Gironde en Les Landes, zover als het oog strekt. Na talloze foto´s en filmpjes en staren naar het indrukwekkende uitzicht lopen we weer terug naar ´ons´ strandje. Hier nemen we weer plaats op ´ons´ bankje met chips, wijn en een vragenspelletje. Wat een heerlijke dag hier!  

Ook de derde nacht hebben we wederom de hele parkeerplek weer voor onszelf. Nog een keer genieten van het geluid van de golven voordat we weer verder trekken. Op zich zouden we nog wel een week kunnen blijven plakken, maar we willen nog zoveel meer zien en we hebben nu de rust nog niet om heel lang op een locatie te blijven plakken.

Biarritz

We rijden verder naar Biarritz, een hippe surfspot in het uiterste zuidwesten van Frankrijk. Vanaf hier is het nog maar een half uurtje naar Spanje. Het is zaterdag en heel druk in het centrum. Er is zelfs een gedeelte afgezet vanwege een surfwedstrijd. Ingrid manoeuvreert Miep door het drukke stadscentrum op zoek naar een vrije parkeerplek. Ik probeer te navigeren naar een gratis parkeerplek, maar de navigatie werkt niet mee. Ondertussen rijdt Ingrid maar wat rond, op zoek naar een plekje om even stil te staan. Na een poosje heb ik eindelijk de navigatie weer aan de praat en vinden we een parkeerplek net iets buiten de stad. Even op adem komen, wat eten en een plan van aanpak bespreken. Wel of niet hier slapen? De stad nog bekijken of morgen terugkomen? Uiteindelijk besluiten we de stad vandaag toch nog te bekijken. Omdat het al vrij laat is, willen we hier ook slapen en we vinden uiteindelijk nog een slaapplek op een drukke parkeerplek iets buiten het centrum. Biarritz is één van de leukste badplaatsen van Zuid-Frankrijk, geliefd om de surfvibe en de mooie stranden. Vandaag slaan we het kook en afwas ritueel even over en halen we iets te eten in de stad. Een patatje (zonder mayo) kost hier bijna 5 euro. Niet heel erg goedkoop deze stad, maar wel heel erg de moeite waard om te bekijken.