‘Relaxen op Isla Holbox’

MINKE WINK

Het is tijd voor een adempauze tijdens onze reis. Vanuit Rio de Janeiro vliegen we via São Paulo en Mexico Stad naar Cancun. We vertrekken midden in de nacht en komen pas 24 uur later, wederom midden in de nacht, aan in Cancun. Ik ben kapot en kan amper nog op mijn benen staan als we op onze bestemming aankomen en het derde vliegtuig uitrollen. De airport taxi’s zijn véél te duur naar onze mening, maar in deze staat ben ik bereid mijn hele spaarrekening leeg te trekken voor een bed. Gelukkig kan ik niet veel later eindelijk horizontaal en verdwijn ik in een diepe slaap.

De volgende dag reizen we meteen door naar onze volgende bestemming, Isla Holbox. We zijn hier beide eerder geweest en de keuze op onze ‘quarantaine plek’ valt snel en unaniem op dit heerlijke eiland. We blijven hier maar liefst 10 dagen. Isla Holbox is een autoloos eiland waar golfkarretjes, kleurrijke street art en gezellige restaurantjes de straten domineren. De sublieme stranden, palmbomen en kokosnoten maken dit paradijsje helemaal compleet. Voor ons de perfecte plek om even bij te komen en bij te kleuren 😉

De start van ons verblijf op Isla Holbox gaat helaas niet helemaal van een leien dakje. Mexico is een stukje duurder dan Brazilië en met name op Isla Holbox druppelen de prijzen een beetje de pan uit. Gelukkig vinden we een simpele kamer met mini keukentje en eigen badkamer voor een redelijke prijs. Nou ja, gelukkig? Een smerige kakkerlak in de gang, een rondrennende muis die zich onder ons bed schuilhoudt, en knalharde muziek van het naastgelegen restaurant die door onze muren dreunt. We zijn we er nu al helemaal klaar mee. Hier komen we totaal niet tot rust.

Gelukkig komt de manager de volgende dag met een passende oplossing en verplaatst hij ons naar een nieuwe bungalow op een andere locatie. Een grotere bungalow met groter bed in een rustige straat. En de keuken (lees: 1-pits kookplaat) gaat met ons mee. De ‘vakantie’ kan nu écht beginnen! En dat vieren we met een paar planken sushi aan de overkant van de straat.

Zwemmen met walvishaaien

Eén van de hoogtepunten van Isla Holbox (als je in het juiste seizoen bent) is het zwemmen met walvishaaien. Omdat er mooi weer is voorspelt gaan we meteen de volgende dag op pad. Ik heb deze tour 6 jaar geleden al eens eerder gedaan, maar voor Vera is het de eerste keer dat ze kennismaakt met deze gestipte reuzen.

Samen met een Nederlandse jongen, een Mexicaanse jongen en een Amerikaans stel stappen we op de boot die ons naar de plek brengt waar de walvishaaien zijn. Het is meer dan twee uur varen en onderweg raken we in gesprek met onze Nederlandse metgezel (Suroesh) met wie het erg goed klikt. De tijd vliegt voorbij. En naarmate we dichterbij komen, begint ook bij mij de spanning te stijgen.

We mogen 2 keer het water in per tweetal en Vera en ik gaan eerst. De gids werkt op onze zenuwen, maar bedoelt het goed. We moeten ons snel, snel, snel klaarmaken en op de rand van de boot gaan zitten om vervolgens minutenlang te wachten terwijl de zenuwen door ons lijf gieren.

En dan eindelijk geeft hij het teken dat we het water in mogen. Zodra we ons hoofd onder water drukken, zien we de eerste walvishaai van ons wegzwemmen. Het is nog een hele klus om deze enorme haai (of walvis?) bij te houden. Mijn snorkel vult zich al snel met zout water en ik zwem voor m’n leven. En toch heb ik het gevoel dat ik amper vooruit kom en half verzuip. Maar het maakt allemaal niet uit want het is zó indrukwekkend om te zien en de walvishaai heeft zelfs een kalmerend effect op me in deze verstikkende situatie. Ik kan wel janken, maar ik wil mijn duikbril leeghouden. Ik kom amper bij en de gids pakt me vast en duwt me alweer naar een andere walvishaai verderop. Ondertussen probeer ik adem te halen en rustig te blijven. Kapot, buiten adem en zwáár onder de indruk kruipen we even later weer terug op de boot.

De tweede keer komen we nog dichter bij de walvishaai en zie ik zelfs z’n oog in detail. De walvishaai zwemt op een heel rustig tempo dat ik makkelijker bij kan houden. Ik kan de hele oceaan wel overzwemmen naast dit kalme en fascinerende schepsel.

Nadat iedereen 2x is geweest, varen we weer terug naar Isla Holbox. We maken een snorkelstop waar niet zoveel te zien is, voordat we bij een strand aanmeren voor de lunch. Op het menu staat ceviche met nacho’s die gretig worden aangevallen. Zwemmen met walvishaaien maakt je hongerig.

Samen met Suroesh gaan we die avond uit eten bij een typisch Mexicaans restaurantje en daarna drankjes en dansjes doen op straat bij een open bar. Corona bestaat hier niet en dat bevalt me wel 😉

Benno’s uitlaten

Wat nog meer heel leuk is aan Isla Holbox is het feit dat je hier Benno’s uit kunt laten. Er is namelijk een hondenopvang waar je als toerist een Benno mag ophalen om mee te nemen voor een wandeling. De Benno’s rouleren en zo komt iedereen een keer aan de beurt. We zijn wel een stuk enthousiaster dan de Benno’s zelf want die hebben er na een halfuurtje in de bloedhitte wel genoeg van. Ze blijven liggen op schaduwplekken en het lukt ons met moeite om ze weer terug te slepen naar het asiel.

De rest van de dag liggen we op het dak naast het zwembad van een hotel te chillen. Die middag nemen we helaas ook alweer afscheid van Suroesh die verder gaat reizen naar Cozumel. We koken die avond pasta in ons eigen bungalowtje. Lekker budget en een beetje beholpen.

Punta Mosquito

Nadat we de volgende dag weer 2 nieuwe Benno’s hebben uitgelaten, maken we een lange wandeling naar Punta Mosquito. Deze plek is bekend vanwege de vele flamingo’s die hier vaak gespot worden. We lopen het hele stuk door het water dat af en toe tot onze knieën komt. Best wel pittig. Uiteindelijk komen we aan bij een bord dat ons vertelt dat we niet verder mogen lopen. We hebben nog geen flamingo gezien en eigenlijk ook geen zin om stiekem verder te lopen. En dus slepen we ons door het water weer terug naar het dorp terwijl de zon op onze rug fikt.

Die avond trakteren we onszelf op de lekkerste pizza van Isla Holbox bij Roots.

Welkom in het paradijs

Natuurlijk beginnen we de dag weer met een wandeling met Benno’s uit het asiel. De rest van de dag doen we niet veel meer. We hebben een heerlijk dakterras gevonden met zwembad waar we de hele dag gebruik van mogen maken als we iets te eten en drinken in het restaurant bestellen. We ploffen neer op een bedje en genieten van de zon die op onze huid brandt. Wát een leven!

Wandeling naar Punta Coco

Na een heerlijk ontbijtje bij een typisch Instagram tentje gaan we weer aan de wandel. We lopen deze keer naar de andere kant van het eiland, naar Punta Coco. Onderweg worden we vergezelt door een bruine choco Benno die het hele stuk met ons meeloopt. Ondertussen probeert hij vissen te vangen, maar dat is geen succes. Die middag liggen we weer bij het zwembad van het eerste hotel en ’s avonds koken we weer in onze bungalow. We beginnen al aardig een routine te krijgen hier 😉

Zuurstokroze golfkarretje

In een knalroze golfkarretje scheuren we door de straten. Na dagen voorbij gesjeesd worden door golfkarretjes in alle kleuren, moeten we er gewoon zelf ook een keer in zitten. We hobbelen alle kanten op en ik stuiter af en toe zelfs bijna het karretje uit. Vera heeft de gang erin. Lachen, gieren, brullen.

Na een uurtje staan we weer met beide benen op de grond. De rest van de dag liggen we wederom op een bedje naast het zwembad op ons favoriete dakterras. We komen hier immers voor onze rust 😉

Benno’s en taco’s

Na 2 dagen zonder Benno’s is het weer tijd voor een wandeling. We krijgen weer 2 Benno’s uit het asiel mee en maken dit keer een rondje door het dorp.

Die middag liggen we (heel verrassend) weer bij het zwembad op het dakterras. Het klinkt misschien saai, maar het is echt heerlijk om wat langer op een plek te blijven en niet veel meer te doen dan wandelen en relaxen. Die avond eten we de lekkerste taco’s op een gezellige food markt.

Onze laatste dagen op Isla Holbox bestaan vooral uit wandelen met Benno’s, relaxen bij het zwembad, en lekker eten. We ontdekken een nieuw zwembad bij een super fancy hotel waar we gebruik van mogen maken als we lunchen in het restaurant. Normaal is dit zwembad alleen voor gasten van het hotel, maar de manager maakt voor ons een uitzondering. Super leuk!

Onze tijd op Isla Holbox zit er bijna op! Na een laatste zwembadmiddag en een paar plankjes sushi bij ons favoriete tentje aan de overkant van de straat, reizen we weer terug naar het vasteland. We verblijven nog een paar dagen in Cancun voordat we naar Colombia vliegen.