Reislust

TINEKE WINK

Tien jaar geleden ontdekte ik dat er meer was dan het kleine dorpje waarin ik ben opgegroeid. Ik ging voor het eerst langere tijd van huis. Wel dichtbij, ik koos voor het waddeneilandje Vlieland. Voor een dorpsmeisje uit Friesland dat nog niks gewend was dat best een stap. Ik was net klaar met een tijdelijk bijbaantje dat in maart ophield. In september zou ik met een nieuwe studie beginnen dus ik zocht een nieuw baantje om de komende zes maanden te overbruggen. Op een vacaturesite kwam ik een vacature tegen die me meteen aansprak. Een baantje in een kampwinkel, van april t/m augustus, op een camping op Vlieland. Ik was er nog nooit geweest, maar het idee van vakantiewerk op een eiland sprak me heel erg aan. Een vakantiegevoel en tegelijk geld verdienen. Vijf maanden op een klein eiland leek me wel heftig, maar ik zou makkelijk een paar keer terug kunnen gaan naar huis op vrije dagen.

In het begin dacht ik regelmatig; waar ben ik aan begonnen?! In april was het eiland nog zo goed als verlaten en het was nog koud. De eerste tijd kwamen er nog niet zoveel klanten, waardoor ik het ene na het andere tijdschrift achter de kasssa verslond. Na een lange dag keerde ik terug naar mijn tijdelijke onderkomen -> de tenthuisjes die pal achter de kampwinkel stonden. Drie stuks- Een gezamenlijk tenthuisje met een tafel, koelkast, bank en tv. Een tenthuisje voor de vrouwen en een voor de mannen. In zo’n tenthuisje stonden een aantal stapelbedden. In april was het nog ijskoud en was het wonen in een tenthuisje wel even wennen; veel minder luxe dan ik gewend was.

Maar na een poosje ontdekte ik dat ik niet zoveel luxe nodig had en met de komst van meer collega’s werd het ook steeds gezelliger. Met een aantal had ik al meteen een hele goede klik. We gingen samen naar de sportschool (niet heel fanatiek), uitgaan en voetbal kijken (EK). Zo begon Vlieland steeds meer als thuis te voelen en de mensen als familie. De eigenaren kookten elke avond voor ons en dan zaten we met z’n allen aan een lange tafel in hun huis. We maakten werkdagen van 8 tot 6. Voor werktijd gezamenlijk ontbijten, daarna werken, samen eten en ‘s avonds leuke dingen doen. We deden alles samen. Je zou dan zeggen dat je een keer gek wordt van je collega’s, maar niets was minder waar. Tijdens mijn vakantie op Mallorca miste ik ze zelfs en bij terugkomst begroette ik mijn collega’s alsof ik ze in geen maanden had gezien. Je word heel hecht als je zoveel op elkaars lip zit. Elke zaterdag sloten we de werkweek af met een aantal breezers (ja, die waren toen hip). Ik genoot van het simpele eilandleven – het enige wat ik nodig had was het strand en leuke mensen om me heen. Op vrije dagen en avonden gingen we naar het strand, met slecht weer sloten we ons op in het tenthuisje. Ik kwam als eerste en vertrok als laatste. 5 kilo zwaarder van het vele eten en drinken, maar met heel veel mooie herinneringen.

Het jaar 2006 was het jaar dat ik ontdekte dat de wereld groter is dan die kleine cirkel waar ik tot dusver in verkeerde. Het loont om niet altijd voor de veilige weg te kiezen. Dat heb ik meerdere keren gemerkt in mijn leven. Het leukste aan kiezen voor het onbekende is het avontuur dat erbij komt kijken. Na deze maanden op Vlieland heb ik nog een paar zomers op Vlieland gewerkt tot dit eiland ook een beetje te klein voor me werd. Ik ging vijf maanden studeren in Salamanca (Spanje) en vier maanden reizen door Azië. Waarvan twee maanden met een vriendin en twee maanden alleen. Al deze keuzes hebben goed uitgepakt. Ik ben er zelfstandiger door geworden en weet dat ik het alleen goed kan redden.

Mijn zusjes spannen de kroon wat verre reizen betreft, voor mij lag het onbekende vaak dichterbij huis. Nu is Haarlem al een tijdje mijn basis. Een lange reis gaat er zeker weer van komen en een tijdje in het buitenland wonen is ook een droom van me. Maar eerst sparen! Filipijnen staat op nummer 1 van de landen waar ik naartoe wil gaan.  Ik geef de laatste tijd al minder geld uit aan spullen, omdat ik van mijn verdiende geld liever een vliegticket koop. Of ik ga een dagje naar de sauna of kijk een film in de bioscoop.  Daar word ik blijer van dan van allemaal prullaria. Veel spulletjes heb ik al weggedaan, alleen van kleding heb ik nog veel te veel. Ik heb vuilniszakken met ongedragen kleding die ik binnenkort wil verkopen. Mijn voornemen is om dit jaar minder te kopen en meer te sparen. Ik hoop dat dat gaat lukken!