Reishonger
SANDRA WINK
‘Waarom is dit zo waardevol voor je?’ was de vraag die mij gesteld werd op het moment dat ik trots mijn reisgids van Praag liet zien. Enthousiast vertelde ik over de eerste citytrip die ik met Minke had gemaakt naar de prachtige stad Praag. Ik vertelde dat deze reisgids zo ideaal was. Dat deze boordevol tips en de leukste bezienswaardigheden stond en dat de gids mij goed wegwijs maakte door de stad.
Deze Lonely Planet was zo waardevol voor mij omdat het me voor de citytrip lekker maakte met wat er zou komen, zonder te verklappen wat ik precies kon verwachten. Met weinig foto’s, een creatieve schrijfstijl en handig in gebruik was dit voor mij een onmisbaar item.
Na mijn verhaal werd ik door 12 paar ogen een tikkeltje vreemd aangekeken. Links van mij zat iemand met een halsketting die ze van haar oma had gekregen en rechts iemand met een oude teddybeer die ze al vanaf haar geboorte had. Ze hadden net een mooi of emotioneel verhaal gedeeld met de groep.
Op dat moment viel bij mij het kwartje: ik hoor hier niet op deze opleiding.
Dit was tijdens de psychologie les, ergens halverwege het eerste jaar van de opleiding Pedagogiek. Die week daarvoor kregen we de opdracht om iets waardevols van jezelf mee te nemen en daarover te vertellen in de klas. Voor mij was dat dus die allereerste Lonely Planet.
Ik was 19 jaar, woonde in Leeuwarden op kamers, had een vriend en werkte in het weekend bij de supermarkt. Mijn nieuwe opleiding Pedagogiek was leuk, de groep was gezellig en eigenlijk ging alles zijn gangetje. Die citytrip naar Praag was het keerpunt. Eindelijk wist ik waar die onrust vandaan kwam, waar die honger mee gestild moest worden.
De wereldatlas werd opengeslagen op het witte Ikea tafeltje in Minke haar studentenkamer. We kregen een tip van een vriendin om met walvishaaien te gaan snorkelen op de Filipijnen. Filipijnen, waar ligt dat eigenlijk? In een korte tijd werd onze complete reis gepland. Indonesië, Singapore, Maleisië en Thailand? Prima! Maar wanneer gaan we? Hoe krijgen we het geld bij elkaar? Weer thuis wonen? Waar gaan we werken?
Ik stopte met mijn opleiding, verhuisde met Minke naar Daddy in IJlst en ging fulltime werken. Binnen een half jaar hadden we het geld bij elkaar en vertrokken we voor 6 maanden naar Zuid Oost Azië. Een ervaring om nooit weer te vergeten, en na die reis wist ik precies wat ik wilde doen.
Een week na thuiskomst begon ik met de opleiding Tourism Management en in de vier jaren daarop heb ik geen moment meer gedacht: ik hoor hier niet.
Inmiddels zijn we een handjevol stedentrips, buitenlandervaringen, verre vakanties en een plank vol Lonely Planets verder. Ik werk met heel veel plezier in het toerisme en probeer waar het kan weer een nieuw stukje van de wereld te zien.
En of die constante reishonger ooit helemaal gestild kan worden? Ik denk het niet. Maar ik vind het alles behalve vervelend 🙂
