Reisgierig

ESTHER WINK

En de jongste kan natuurlijk niet achterblijven! Zoals velen van jullie waarschijnlijk al dachten, heb ook ik het reisvirus inmiddels te pakken gekregen. Mijn drie oudere zussen hebben daar een behoorlijke invloed op gehad. De eerste symptomen ontstonden echter al voordat ik ook maar iets afwist van dit virus..

Familievakanties

Van kleins af aan ben ik een nieuwsgierig type geweest. Ik herinner me de lange autoritten naar Zuid-Frankrijk en Spanje nog goed, waarbij ik mijn ouders continu vragen stelde over alles wat we maar tegenkwamen. ‘Waarom staat dat daar? Hoe is dat gegaan? Wat is dat? Waarom is dat zo?’ Het verbaast me nog steeds dat ze nooit gek van me werden 😉 De nieuwsgierigheid en interesse voor het nieuwe en onbekende heb ik dus al van jongs af aan gehad.

In de zomer van 2011 besloten Sandra en ik op vakantie naar Menorca te gaan, waarbij we zowat alles zelf uitzochten en op eigen houtje deden. We wilden toen al zoveel mogelijk van de gebaande paden af; vandaar ook onze keus voor het minder toeristische Menorca. En ineens kwam daar het besef dat ik mezelf niet in Nederland zag blijven wonen. Natuurlijk is op dit mooie eiland ook mijn liefde voor de Spaanse cultuur ontstaan; ik kon niet wachten Spaans te leren en weer terug te gaan naar dit geweldige land!

Werken in Spanje

Zo gezegd, zo gedaan. Na nog een jaartje bikkelen op de middelbare school kon ik éindelijk de vrijheid tegemoet gaan. Als een van de weinigen van mijn eindexamenklas ben ik niet gelijk gaan studeren, maar koos ik voor een tussenjaar. Ik kan me nog goed herinneren dat we halverwege het jaar een verslag moesten schrijven over onze toekomstplannen. Mijn mentor begreep niets van mijn verslag over Spanje en reizen :p

Hartstikke zenuwachtig vertrok ik op mijn achttiende naar Sevilla voor een taalcursus. Meerdere keren vroeg ik mezelf af waar ik in godsnaam mee bezig was. In de eerste dagen was het nog behoorlijk wennen, maar al snel werd ik verliefd op deze prachtige stad en ontmoette ik de leukste mensen. Twee weken later vloog ik door naar Lanzarote, waar het werk in een groot hotel kon beginnen. Ook al kon ik in het begin nog amper communiceren met collega’s, ik werd gelijk super goed opgenomen in de groep en heb hier uiteindelijk een hele leuke tijd gehad! Bovendien werd ik steeds reisgieriger..

Reizen met een backpack

Twee jaar later maakte ik voor het eerst kennis met het backpack-concept: Sandra en ik gingen een maand door de Balkan reizen! Het was voor mij de eerste keer in hostels en dat beviel best wel goed! Ik weet nog dat we in Albanië voor slechts 4 euro per nacht in een super mooi hostel verbleven inclusief all-you-can-eat pancakes, en wat waren we trots dat we zo budget bezig waren! Toen we na een maand weer naar Nederland moesten, besefte ik dat ik helemaal niet naar huis wilde. Ik kon nog wel drie maanden langer doorgaan met backpacken! Vanaf dat moment begreep ik wat het reisvirus was, en dat ik hem nu echt te pakken had gekregen!

Tussen het studeren door probeerde ik altijd zoveel mogelijk op vakantie, stedentrip of een nieuw backpack avontuur te gaan. Wanneer ik niet fulltime aan het studeren was, was ik meestal wel in het buitenland en daar ging dus ook een groot deel van mijn DUO geld naartoe 😉

Zo zijn Sandra en ik een jaar later weer gaan backpacken, dit keer door Duitsland, waarbij we een festival bezochten en liftend in Berlijn terecht zijn gekomen. Ook al was het maar voor twee weken, dat gevoel wanneer je reis niet volledig uitgestippeld is, vond ik fantastisch!

Midden- en Zuid Amerika

Weer een jaar later begon het echte grote avontuur: ik ging voor bijna negen maanden naar de andere kant van de wereld. Natuurlijk was ik weer bloednerveus voor ik vertrok. Ik sliep de laatste twee nachten in Nederland helemaal niet. Ik dacht: waar ben ik mee bezig? Het is toch juist hartstikke fijn in Nederland? Maar ik heb mijn verstand op nul gezet en niet meer gedacht aan de lange tijd dat ik weg zou zijn.

De eerste maand reisde ik met Sandra door Colombia, daarna zat ik vier maanden voor mijn studie op Aruba en vervolgens reisde ik nog bijna vier maanden alleen door Colombia en Midden-Amerika. Dat was voor mij het beste jaar tot nu toe. Dat gevoel van vrijheid, in een cultuur en klimaat leven dat helemaal bij je past, en met weinig spullen en een klein budget rondkomen. Ik was helemaal  in mijn element. Waarbij Colombia zeker weten het hoogtepunt was. Vergeleken met Midden-Amerika, word je hier als backpacker af en toe nog behoorlijk uitgedaagd tijdens het reizen. Geen Engelssprekende hostels en tours, standaard routes en shuttlebusjes, maar gewoon tussen de lokale bevolking reizen, met (soms) omslachtige routes en lange tussenstops, en ook echt met de locals mengen. En juist daarin heeft het reisvirus mij nog meer te pakken gekregen.

What’s next?

Latijns-Amerika heeft mijn hart gestolen, dus ik weet zeker dat ik daar binnenkort weer terugkom voor vrijwilligerswerk of backpacken. Maar vooral die bestemmingen waarbij je nog heel erg uitgedaagd wordt als reiziger, spreken mij steeds meer aan. Landen als Iran, Nepal, Mexico en Venezuela staan dan ook heel erg hoog op mijn bucketlist.

En of ik ooit nog van het reisvirus afkom? Dat denk ik niet, en dat vind ik ook helemaal niet erg 😉