Plan B
TINEKE WINK
Na 6 maanden werken op Vlieland geniet ik van een welverdiende tweeweekse vakantie. Niet met een cocktail op een tropisch strand, maar in mijn hoodie en joggingbroek achter de laptop. Het liefst zat ik nu in een vliegtuig naar een zonnig oord, maar het alternatief is ook prima. Twee weken in Friesland. Tijd om tijdschriften en boeken te lezen, te schrijven en leuke dingen te doen met familie en vrienden (zover de coronamaatregelen dat toelaten). En voorbereidingen treffen voor mijn reis. Reis? Regelmatig krijg ik de vraag, gaat je reis nog wel door? Niet in de oorspronkelijke vorm nee, maar ik laat me niet tegenhouden door mondkapjes en coronamaatregelen. Daarvoor is de drang én droom te groot om (weer) te overwinteren in het buitenland.
Lockdown op Vlieland
De afgelopen 6 maanden bleef ik in Nederland, op het kleine eilandje Vlieland. Terug naar 5 maart 2020. Op die dag reis ik met de boot naar het Waddeneiland voor een sollicitatiegesprek bij eilandschool de Jutter, niet wetende dat de wereld een week later volledig op zijn kop zou staan. Eind maart zou ik beginnen in de kinderopvang, maar dan gaan de scholen ineens dicht. Gelukkig kan ik in de noodopvang werken en hoef ik niet stil te zitten. Vrije tijd is leuk, maar de sjeu gaat er wel vanaf als de wereld in lockdown gaat. Ik ben daarom blij dat ik toch nog mijn koffer kan pakken om naar Vlieland te vertrekken.
Mijn eerste huisje is een klein appartementje tegenover de haven. Ik heb er een prachtig uitzicht op het wad en op de opkomende zon. Naast de 15-20 uur per week werken in de noodopvang heb ik genoeg tijd om boeken te lezen, te mediteren en van de natuur en het strand te genieten. Ik heb Vlieland nog nooit zo rustig meegemaakt. Zo bestel ik op zondag ijs en sta ik in een uitgestorven dorpsstraat bij de Min12 op mijn bestelling te wachten. In deze periode kijk ik ook uit naar de wekelijkse afleveringen van Boer zoekt Vrouw. Samen met vriendinnen neem ik de afleveringen door via WhatsApp. Heel blij word ik van deze feel good tv, waar alles nog normaal is. Ik probeer me zoveel mogelijk af te sluiten van het nieuws, want alles wat ik hoor maakt me verdrietig en bang. Vooral bang voor de wereldwijde gevolgen van de maatregelen. Na een maand in mijn Vlieland bubbel ga ik weer een weekend terug naar huis. Het is heel fijn om familie en vrienden weer te zien, wandelingen te maken, spelletjes te spelen en in de tuin te zitten. Meer is er niet te doen en dat is prima. Als de zon schijnt heb je niet veel nodig.
Azië nog steeds op slot
Terug op Vlieland breken de laatste weken in de noodopvang aan. Als op 11 mei de kinderopvang weer open gaat, wordt mijn parttimebaan een fulltimebaan. Ik leer eindelijk de andere ouders en kinderen kennen die geen gebruik hebben gemaakt van de noodopvang. Ondertussen geniet ik met volle teugen van het eilandleven. Het wordt steeds warmer, ik verhuis naar een tuinhuisje met een tuintje op het zuiden en volg yoga lessen op het strand. Familie en vrienden komen langs op het eiland en ik ga vaker weekenden naar de wal. We organiseren een IJ–hallen tuineditie en we zitten veel in de tuin of gaan picknicken. Als ik op 1 juni door de dorpsstraat van Vlieland loop, stemt de aanblik van volle terrassen me enorm vrolijk. De wereld lijkt weer een beetje normaal. Helaas zit Azië nog steeds op slot. De geplande reis van mijn zusjes gaat niet door en ze verliezen hun baan als reisadviseur. Ook vrienden die een wereldreis zouden maken zien deze droom (tijdelijk) in duigen vallen. Vriendin Ingrid wacht op het moment dat Sri Lanka weer open gaat en ze daar haar vriend weer in de armen kan sluiten. Ik zit nog goed op Vlieland, maar knijp hem wel een beetje voor november. Zou mijn reis door kunnen gaan?
Droom uitspreken
De zomermaanden zijn druk met veel werken en bezoekjes van familie en vrienden. Ik verhuis van het tuinhuisje naar een appartement in een verzorgingstehuis. Corona verdwijnt in de zomer wat meer naar de achtergrond, het is niet meer het gesprek van de dag. Wel zit Azië nog steeds op slot en ik moet toch wel zo langzamerhand aan een plan B denken. Met mijn beste vriendinnen zit ik te borrelen in een kroeg op Vlieland. Met hen deel ik mijn nieuwe reisplannen. Tip: spreek je droom hardop uit naar anderen. Als mensen in je omgeving op de hoogte zijn van je plannen, gaan ze vragen stellen en is de kans groter dat je ermee aan de slag gaat. Vragen van anderen zorgen voor meer actie. Het is spannend, want mensen kunnen er wat van vinden. Zelf ben ik altijd een beetje huiverig voor de ‘wat als’ vragen. Wat als het allemaal tegenvalt? Toch is het antwoord simpel, dan ga ik gewoon terug naar Nederland.
Wat zijn de nieuwe plannen? Met pijn in mijn hart moet ik Azië loslaten. Het ziet er nog niet zo rooskleurig uit voor backpackers. In mijn plan A wilde ik na Azië voor onbepaalde tijd naar Spanje. Vorig jaar rond deze tijd was ik met vriendin Ingrid in de stad Málaga. Vanaf het vliegveld pakten we de bus om in een groen park vol met (palm)bomen uit te stappen. Voordat we naar onze Airbnb gingen, dronken we een wijntje op een leuk terras aan het strand. We genoten van de warme herfstzon en ik verzuchtte dat ik nu al verliefd was op deze stad. En dan hadden we alleen nog maar een paar palmbomen en het strand gezien. Toen ik het centrum zag was ik helemaal verkocht. Málaga heeft de afgelopen jaren een behoorlijke metamorfose gehad. Het historische centrum is veranderd van een grauwe plek naar een bruisende stad vol met restaurantjes en bezienswaardigheden. Een compacte stad waar je vanaf het centrum binnen 20 minuten al op het strand staat.
Reizen in coronatijd
Dus waarom dan niet gelijk naar Spanje? Zelfs in coronatijd. Hier moest ik overigens wel over nadenken. Wilde ik wel naar een land waar ze zelfs mondkapjes in de buitenlucht dragen? Inmiddels zitten we hier met een avondklok in de horeca en zie ik de mondkapjes hier ook steeds meer in het straatbeeld verschijnen. Dus wat is het verschil? Dan zit ik liever daar in het zonnetje (Malaga wordt ook wel stad zonder winter genoemd), dan hier in het koude kikkerlandje waar de maatregelen ook strenger worden. Omdat Spanje oranje is, vliegt Transavia nog maar één keer per dag naar Málaga. Maar ze vliegen in ieder geval nog wel. Omdat ik voor langere tijd blijf, is de quarantaine verplichting bij terugkomst niet van belang. De eerste 2 weken heb ik een mooie Airbnb in het centrum. Ik wil ook door Andalusië reizen en Portugal lijkt me ook wel wat. In februari wil ik weer naar Curaçao en daarna is het afhankelijk van de crisis. Wonen en werken in Málaga, reizen door Azië of weer een tijdje in Nederland blijven? De tijd zal het leren.
Maar nu eerst nog anderhalve maand in Nederland. Na nog een aantal weken op de camping op Vlieland gebivakkeerd te hebben, ben ik nu afwisselend bij mijn vader en moeder om vakantie te vieren. Daarna werk ik nog een maand op Vlieland en op 18 november is het dan zover, hopelijk sta ik dan in alle vroegte op Schiphol om een nieuw avontuur tegemoet te gaan.