‘Paradijselijk Siargao’

TINEKE WINK

Na een nachtje in Cebu, vertrekken we de volgende dag alweer vroeg naar het vliegveld. Al dat reizen is tijdrovend, maar ik vind het helemaal niet vervelend. Dat geeft me de tijd om aan mijn reisverslag te werken, waar ik op andere momenten niet de tijd voor neem. Cappuccino erbij en voordat we het doorhebben is het tijd om te boarden. Een uurtje later landen we alweer op de volgende bestemming – Siargao.

Paradijs

Siargao is een klein eiland in het oosten van de Filipijnen. Het eiland is al lange tijd bekend bij surfers, maar toeristen hebben het eiland nog niet echt ontdekt. Hierdoor is het eiland heel laid-back en nog heel authentiek. Vergeleken met Thailand is dit land veel minder toeristisch en dat maakt de ervaring voor ons ook al heel anders. Hier hebben we meer contact met locals dan met andere backpackers, in Thailand was dat zeker andersom. Misschien heeft het met de onrust in het Zuiden (moslimextremisme) te maken maar daar merken wij niks van. Voor ons is het wel een voordeel dat het niet zo druk is. Het is een makkie om aan vervoer en accomodatie te komen en we hoeven veel bezienswaardigheden met slechts een paar andere reizigers te delen. Misschien komt het nog in het meer toeristische El Nido, wat dan weer als voordeel heeft dat daar het uitgaansleven wat bruisender zal zijn.

Guesthouse

Net als de meeste reizigers slapen wij ook in het plaatsje General Luna, een heel gezellig dorp met maar een paar resorts en kleinschalige accomodaties.
Wij zijn super blij met onze guesthouse, hier hebben we voor een paar euro per nacht een kleine bungalow met airconditioning. Elke dag staat er een heerlijk ontbijtje voor ons klaar (meestal toast met scrambled eggs) en de locals zetten koffie en thee voor ons wanneer we willen. Ook zijn er vijf puppies en twee kleine kittens. Hier slapen we de komende 6 nachten en we voelen ons hier nu al thuis!

Pinautomaten

We zijn in de veronderstelling dat we overal wel kunnen pinnen dus hebben we voordat we naar dit eiland toe vlogen niks extra gepind. Tot we er hier achterkomen dat er maar 3 pinautomaten zijn die niet betrouwbaar zijn. Als we een scooter huren gaan we ze alledrie bij langs (we moeten er kilometers voor rijden), maar helaas zonder resultaat. We raken lichtelijk in paniek. We hebben nog maar een paar duizend peso (iets meer dan 50 euro). Hier gaan we het echt niet 5 dagen mee redden op een primitief eiland waar je vaak alleen met cash kunt betalen. Gelukkig hebben we de perfecte oplossing – de tours kunnen we met creditcard betalen en er is 1 supermarkt (al lijkt het meer een stoffige opslagplaats) waar dat ook kan. Hier slaan we heel veel zakjes chips, wat snoep, koffie en zonnebrand in. Die 50 euro cash die we nog over hebben is voor eten en vervoer terug naar het vliegveld. Aangezien het hier goedkoop is en we gratis ontbijt hebben moet dat wel gaan lukken. Stapavondjes zitten er echter niet in, maar dat is hier ook nog niet echt en bovendien zijn we nog te druk met de serie Soof haha. De stapavondjes komen wel als we in El Nido zijn!

Scooter

Het eiland is perfect om op de scooter te verkennen! De hoofdwegen zijn goed en vrijwel verlaten, ik heb nog nooit op zo’n rustige weg gereden. Daarbij is het een van de mooiste eilanden die ik ooit heb gezien. De uitzichten zijn adembenemend en veranderen ook voortdurend. Kenmerkend voor het eiland zijn de eindeloze palmboomvelden, maar ook de rijstvelden, mangroves en bossen zijn heel mooi om te zien. En wat ik nog het allerleukst vind is een inkijkje krijgen in het leven van locals die in hutjes langs de weg wonen. Overal waar we langskomen roepen schattige Filipijns kindjes “helloooo” en dat is zo leuk.

Op de dag dat we een scooter huren stoppen we ook bij de Tayangban cave. Dit schijnt heel erg een aanrader te zijn.  We hebben onze bikini aan, maar verder zijn we onvoorbereid. Wat voor tour was het ook alweer? We lopen de gids achterna zonder dat we echt weten wat we gaan doen. Eenmaal bij de grot zegt de gids dat we onze spullen hier achter kunnen laten. Het voelt wel een beetje vreemd om onze kleren uit te doen en hem in onze bikini te volgen. Als we door het water in de donkere grot lopen weet ik het alweer – oja een hoofdlampje is wel een must. Gelukkig heeft de gids wel een zaklamp, maar dat voorkomt niet dat ik af en toe met mijn (scheen)been/teen langs de scherpe rotsen kom. Auw.. Als we een groepje vleermuizen passeren en eentje voor ons in het water valt schrik ik. “Omg we have to go here” roep ik uit en Ingrid en de gids moeten keihard lachen. Na 20 minuten staan we weer buiten. Ik kan niet zeggen dat dit de leukste tour ooit was, maar lachwekkend was het wel.

Regen

De dag erna regent het. We vinden het niet zo erg, want ik heb nu mooi de tijd om te schrijven en aan een nieuw boek te beginnen. Aan het eind van de middag zijn we echter een beetje duf van het hangen, dat we besluiten een eind te gaan lopen. We gaan naar Cloud 9, een surfspot waar je een uitkijkpunt hebt. Voordat we daar naar toe gaan komen we eerst een betweterige jongen van het guesthouse tegen (die we beide niet zo mogen). Hij vraagt wanneer we vliegen en ik vertel hem dat dat op vrijdag is. Oei nou dat is de vraag of het gaat lukken zegt hij. Donderdag schijnt er namelijk een typhoon (storm met veel regen en harde windvlagen) aan te komen waardoor vluchten worden geannuleerd. Het is een klein vliegveld, dus de weersomstandigheden moeten echt goed zijn om te kunnen vertrekken. Hmm liever had ik dit niet geweten.. Zelf is ie natuurlijk wel zo slim geweest om nog niet te boeken en ons dat even in te peperen.

Suppen

De dag erna hebben we een prive-suptour door de mangroves op het programma staan. We hebben er zin in. Het is voor ons beide een nieuwe ervaring en het lijkt me relaxter en makkelijker dan surfen. We worden pas om 14.00 verwacht dus we moeten nog even wachten. Voor die tijd gaat Ingrid nog naar yoga en we gaan daarna nog even naar het strand. Het is niet zo mooi weer, dus echt op het strand liggen zit er niet in, maar we zijn allang blij dat het weer droog is. Tot we gaan suppen en het wel weer gaat regenen. Eventjes vraag ik me af of het dan nog wel leuk is, maar zodra ik op het board sta ben ik dat beetje regen alweer vergeten. Wat is dit leuk! We hebben het snel onder de knie, wat me wel verbaasd want normaal ben ik niet zo’n snelle leerling haha. We genieten van de prachtige omgeving en het suppen. Onze instructeur is ook heel gezellig. Ik ga dit zeker nog eens doen in Cambodja of Sri Lanka. Oh, ik ben trouwens niet 1 x gevallen 🙂

Drie eilanden tour

Op dag 4 doen we een drie eilanden tour. We staan met een groepje in de bak van een pick-up en het begint (verrassend) weer te regenen. Gelukkig houden de buitjes niet lang aan en waarderen we daarna de droge (en klein beetje zon) momenten des te meer. Het levert ook mooie luchten op. Eiland 1 is Naked Island. Zoals de naam al zegt, een kaal klein eiland. Echt een onbewoond eiland gevoel, maar je zou er wel snel doodgaan van de honger zonder (fruit)bomen. Hier blijven we een half uurtje tot we weer verder gaan naar het volgende eiland.

Het eiland Daku Island is wat groter en hier wonen wel mensen. Het is echt een super mooi eiland met veel palmbomen en een leuk visserdorpje. We zien hutjes, veel boten, varkens en hanen aan een touw, afval… mooi, verontrustend en bizar tegelijk. We wandelen hier over het eiland, drinken biertjes aan het strand, zwemmen in de regen in de zee, schuilen weer voor de regen in hutjes, lunchen met z’n allen knus in diezelfde hutjes… De tour is het geld meer dan waard. Het eten is heerlijk uitgebreid – vis, kip, varkensvlees, groentespiesjes, heel veel soorten fruit (lekkerste mango ooit gegeten). Het is gezellig en we genieten van de mooie omgeving.

Het plan is om 14.00 naar het laatste eiland te gaan, maar we vertrekken twee uur later pas. Misschien door de regen, of omdat de drank nog rijkelijk vloeide. Inmiddels is het weer echt omgeslagen en is de mooie, dreigende lucht nu grijs en regent het nu non-stop. Jammer dat we op het laatste eiland, Guyam Island, zulk slecht weer hebben. Het is een piepklein eiland met tientallen palmbomen. Vanuit het water kunnen we de hele omtrek van het eiland zien.

Nonstop regen

Als we donderdag wakker worden komt de regen met bakken uit de hemel en deelt onze grote vriend ons zelfgenoegzaam mee dat we weinig kans maken op de vlucht.. Grrr.. ik kan hem wel slaan. We kunnen ook niet zoveel anders doen dan afwachten en hopen dat we gewoon kunnen vertrekken. Ondertussen ben ik wel klaar met al die regen hier (dan kon ik ook wel in Nederland blijven), de verveling slaat toe. We kunnen ook niet winkelen of massages doen omdat we niet genoeg cash meer hebben. Dus snakken we naar de volgende, hopelijk wel zonnige, bestemming. De donderdag gaat tergend langzaam voorbij, we zitten vast in ons hutje, want hier is het tenminste warm en droog. We kijken films om de tijd te doden. ’s Avonds zijn we het hangen meer dan zat. De eigenaar van onze guesthouse vraagt of we vanavond willen mee-eten. Super lief, maar we hebben zin in wat meer luxe en in bier haha. We regelen ponchos en trotseren de regen en de vele plassen en gaan naar het dichtsbijzijnde resort. Hier kunnen we met creditcard betalen dus hoeven we ons ook niet zo in te houden qua uitgaven. Ik neem het ervan en bestel meteen mijn lievelingsgerecht tonijn (met mango, jammie) en, waarom ook niet, doe er dan ook maar een portie friet bij. Vier biertjes later gaan we toch nog gelukkig terug naar onze guesthouse. Dit was echt het hoogtepunt van de dag 😉 de volgende dag krijgen we inderdaad bericht dat onze vlucht gecancelled is. Het is nog steeds niet gestopt met regenen en waarschijnlijk wordt het zaterdag pas weer droog. Zucht..nog een dag in de regen dus. We regelen dat we op de vlucht van morgen gezet worden en maken er die dag het beste van. Zo eten we ’s avonds weer bij het resort en trakteren onszelf weer op een heerlijke maaltijd. Omdat het een ontzettend drukke avond is in het restaurant vraagt het personeel ons na de maaltijd of we in het chill-out gedeelte willen zitten met ons biertje. Tuurlijk, geen enkel probleem om een harde stoel te verruilen voor een zachte bank;) en omdat ze zich schuldig voelen krijgen we een gratis cocktail. Zo lief! De hele avond is het happy hour met 2 cocktails voor de prijs van 1 dus we proberen er nog een aantal uit 😉

Tegenslagen

De volgende dag gaan we optimistisch naar het vliegveld. Voor zover we weten zijn de vluchten niet gecancelled en kunnen we eindelijk van het eiland af. We besteden ons laatste contante geld aan vervoer naar het vliegveld. Tot we daar aankomen en zien dat de meeste vluchten weer gecancelled zijn vanwege de harde wind. Wat een domper! We worden op een wachtlijst gezet voor een eventuele extra vlucht op zondag en krijgen dan vanavond te horen of deze is goedgekeurd. Jaa dag, daar gaan we niet op wachten. Na het weekend wordt er een nieuwe typhoon verwacht die heftiger zal zijn, we moeten voor die tijd echt weg zijn. Ik vraag op het vliegveld of we een nieuwe vlucht kunnen boeken maar nee, dat kan alleen online of bij een ticket office 30 km verderop. Omdat er geen wifi is op het vliegveld kunnen we ze niet online boeken en als de baliemedewerker me vertelt dat er nog maar 6 stoelen zijn zakt de moed me in m’n schoenen.  Tja, tegenslagen horen ook bij reizen. Je wilt zo graag dat alles perfect gaat, maar dat is een illusie. Gelukkig zijn er daarna ook weer meevallers. Ingrid heeft nog 20 euro op zak en kan dat wisselen zodat we een busje naar de ticket office en terug naar General Luna kunnen betalen. Bij de ticket office blijkt het wel mee te vallen met die vluchten. We kunnen op de eerste vlucht voor de volgende dag, voor bijna 100 euro. Twee keer zo duur dan normaal en met het risico dat we nu een dubbele vlucht hebben maar we doen het maar gewoon. Als later blijkt dat de extra vlucht niet meer doorgaat zijn we heel blij dat we deze hebben geboekt. We slapen de laatste nacht in Siargao in een luxe resort aan het strand. Na een week in een hutje vinden we een nacht luxe wel heel fijn.

El Nido?

We zijn heel blij als we de volgende dag weer in Cebu aankomen. Nu op naar El Nido! Of toch niet… moeten we toch weer een kleine tegenslag incasseren. De vlucht naar El Nido is namelijk gecancelled vanwege een typhoon. Huh, daar ook al?! Vanaf woensdag gaan er pas weer vluchten. Jammer dat we al accomodatie hebben geboekt.. Nou ja dan maar iets anders zoeken. Genoeg leuke eilanden, maar de meesten zijn te ver weg en te duur. We zijn een beetje klaar met geld uitgeven aan extra vluchten. Na alle opties bij langs te zijn gegaan, bedenken we ineens dat Cebu ook een eiland is. Omdat we steeds in Cebu city waren, waar we niks van het eilandleven meekregen, hebben we daar helemaal niet bij stilgestaan. Op 90 km afstand van het vliegveld blijkt een waar backpackersparadijsje te zitten – Moalboal. Hopelijk ontdekken we nu een leukere kant van dit eiland.