‘Pai deel 2’

TINEKE WINK

Omdat we het de vorige keer zo leuk vonden in Pai, besloten we er weer naar toe te gaan, maar nu iets langer.

Markt

Elke avond waren we op de markt te vinden. We hebben hier geen een keer in een restaurant gegeten, op de markt was genoeg te vinden. We sloten altijd af met Thaise thee met honing. Zo lekker! We kregen het in een langwerpige bamboebeker mee, die we konden houden en die je voor 10 baht (25 ct) de volgende keer weer bij kon vullen. Daarnaast waren hier te veel leuke shirtjes en souvenirs. Ik heb goed ingeslagen en een deel naar huis gestuurd, samen met kleding die ik niet (meer) aan heb en andere souvenirs. Over 2-3 maanden kan ik het in Nederland verwachten, t zou een goede timing zijn als dat precies is wanneer ik thuis kom!

Scooter

Op dag 2 besloten we weer een scooter te huren, het is zo handig hier en spotgoedkoop. Voor 100 baht (2,50) heb je al een scooter voor 24 uur. Ook wilden we deze nacht in een hutje in de bergen overnachten en dan is t handig om met een scooter heen- en terug te kunnen. Onze backpack mochten we op onze accommodatie achterlaten, want dat rijdt een beetje lastig op een scooter 😉 De leuke (wat wil zeggen de kleurrijke) waren allemaal al verhuurd, dus dan maar een simpele zwarte. Ik reed en Ingrid bestudeerde achterop de kaart en gaf aan of ik naar links of rechts moest. Heel makkelijk voor mij aangezien ik geen richtingsgevoel heb en geen kaart kan lezen. Vorige keer deden we de toeristische route aan. Nu ook, maar aangezien we hier het meeste al van hebben gezien, hadden we nu ook tijd om de niet-toeristische route te verkennen. Nu zagen we de andere kant van Pai. Vervallen huizen, stoffige winkeltjes, veel (zwerf)honden op straat, geen toeristen.. niet het creatieve, kleurrijke en levendige Pai dat wij kennen. Maar de uitzichten waren geweldig! En vorige keer hadden we ‘Coffee in Love’ (een koffietent) gemist dus nu gingen er we er wel heen. Zo mooi daar! Stel je een romantische tuin in Toscane voor, beter kan ik het niet omschrijven. En anders verwijs ik jullie graag door naar mijn foto’s op Facebook.

Bamboehutje

Op ongeveer 15 km van het centrum kwamen we ‘Pai Bamboo hut’ tegen, een kleurrijk en groen terrein met een paar kleine tentjes en vier bamboehutjes. Prima slaaplocatie dachten we zo! Toen de eigenaar ons de hutjes liet zien waren we helemaal lyrisch. Wat knus en gezellig! En heel eenvoudig, met een dun/hard matras op de grond en een wc (die niet doorspoelde) en douche (waar geen water uitkwam). Maar oh wat waren we enthousiast en lieten dat ook duidelijk merken. ‘oh wauw!’ ‘Beautiful!’ ‘It looks so nice!’ en meer van dat soort kreten ontsnapten onze mond bij de eerste aanblik op ons nieuwe onderkomen. De man grijnsde, hij zou wel denken: waarom zijn ze blij met zoiets eenvoudigs? We besloten dit te vieren met bier, maar er was in de middle of nowhere natuurlijk geen 7Eleven te bekennen. Misschien in de koelkast van de receptie? Jep, er stonden welgeteld twee grote Leo’s in (biermerk) die natuurlijk voor ons waren voorbestemd!

Tour

We konden nog een dagje rondhangen in Pai of nog een tour doen. Ing wilde sowieso, maar ik twijfelde nog of ik mee zou gaan. Een tour kost weer geld en mijn Thailand budget was min of meer op. Maar ik wilde ook graag meer van de omgeving zien en als ik in Pai zou blijven zou ik waarschijnlijk toch weer gaan winkelen en dus ook geld uitgeven. Dus.. Ik ging mee! En had er geen spijt van. In tegenstelling tot de tour in Koh Samui waar we het gevoel hadden dat we veel te weinig deden voor het geld wat we ervoor moesten neertellen, deden we hier heel veel.

De tour duurde in totaal 14 uren en dat mocht ook wel voor de 9 dingen die op het programma stonden. En we moesten er vroeg voor opstaan, om 3 uur(!). Volgens mij was ik nog nooit in m’n leven zo vroeg mijn dag begonnen. Om 4 uur ‘s ochtends werden we verwacht bij de 7eleven (de Albert Heijn van Thailand). Met vier andere mensen (allemaal Aziaten) stapten we in het minibusje. Na een half uurtje kwamen we erachter dat we onze stoel helemaal naar achteren konden gooien zodat we languit konden liggen en zo nog mooi verder konden pitten. Genoeg tijd voor want voordat we bij de eerste stop aankwamen, waren we al bijna 3 uur onderweg. Zo bekeken we zonsopkomst bij een meer, dronken Chinese kruidenthee en aten nasi als ontbijt in een chinese village, vergaten we in de volgende chinese village voor onze thee te betalen, verwenden we onze voeten in een warm voetenbad, aaiden we schaapjes, bekeken we een waterval, reden we naar een tempel op een heuvel, stonden we voor t eerst niet uitgeput bij een viewpoint (geen treden of steile heuvels die we te voet af moesten leggen) en gingen we naar een zogenaamde fish cave waar ik de vissen zelf niet heel boeiend vond. Wel interessant was het boeddhamannetje met tijgerprint gewaad en de geldboom waar briefjes van 20 en 100 baht aanhingen. Zouden er mensen zijn die daarvan jatten?

Karen Longneck Village

En natuurlijk ook naar ‘Karen Longneck Village.’ Op tv zag ik het al eens, in een programma (Groeten uit de rimboe?): vrouwen met uitgerekte nekken. De vrouwen in deze stam, genaamd Karen, dragen vanaf hun 5e vijf koperen ringen om hun nek en als ze ouder worden komen er steeds meer bij. Zo hebben de kinderen nog relatief korte nekjes (gelukkig maar denk ik) en oudere vrouwen veel langere. Zo zagen we een oude vrouw, waar ik amper naar kon kijken (het zag er zo freaky uit) met heel veel koperen ringen om en dus een hele lange nek. Ik vind het te bizar dat dit voor hen een vorm van schoonheid is. Het lijkt mij echt hel om dag en nacht zoiets te moeten dragen en wat is er in godsnaam mooi aan een lange nek? Op internet las ik dat ze naar je kraampjes proberen te lokken, bijna smekend, maar dat viel heel erg mee. Als je gewoon doorloopt is er niks aan de hand, pas als je ergens stilstaat en rustig wil kijken, proberen ze je dingen aan te smeren. Tis wel dat als je iemand fotografeert ( waar ik me lichtelijk voor geneerde) ze daarvoor een tegenprestatie leken te verwachten. daarvoor zetten ze, heel slim, kinderen in die een smeekstemmetje opzetten: ‘buy something pleaseee?’