‘Overwinteren in Portugal’

TINEKE WINK

Een reis naar Azië zat er niet in dit jaar, dus werd Spanje (Andalusië) mijn tweede keus. Tot een paar weken voor vertrek de twijfel toesloeg. In Spanje is het ook verplicht om in de buitenlucht een mondkapje te dragen en om die tijdens een wandeling op te moeten leek me toch wel wat heftig. Ook merkte ik dat ik in deze tijd meer naar de natuur verlang. De afgelopen maanden op Vlieland ben ik dat namelijk ook weer heel erg gaan waarderen. Dat wilde ik niet inruilen voor de drukte en uitlaatgassen van de stad. En in Spanje had ik toch vooral steden in gedachten. Dus ik annuleerde mijn picture perfect Airbnb midden in het centrum van Málaga en boekte een ticket naar Faro. Plan B werd uiteindelijk plan C. Op naar Portugal!

Dag van vertrek

Het is zondagochtend 15 november, dag van vertrek. Daddy is zo lief om me naar Schiphol te brengen. Als ik daar aankom, verwacht ik een verlaten, spookachtig vliegveld. Niets is minder waar, er blijken nog best veel mensen te zijn die reizen. Wel ben ik nog nooit zo snel door de douane gekomen. Bij de gate is het rustig, het vliegtuig blijkt ook maar voor een kwart vol te zitten. Dat komt vast omdat Portugal de kleurcode oranje heeft gekregen (voorheen geel). Ik heb hierdoor drie stoelen voor mezelf. Als we opstijgen pink ik een traantje weg. Dat ik dit nog in 2020 kan doen, ik voel me zo gelukkig nu. Een vliegreis naar Portugal al zo bijzonder vinden had ik nooit van te voren kunnen bedenken. Maar dat is met heel 2020 zo denk ik. Ik ben heel blij dat ik de stap heb gezet om dit te doen, het voelt goed.

Enkele uurtjes later landen we al op het vliegveld van Faro. Een deken van Portugese warmte valt over me heen. De aanblik van palmbomen en mensen op het terras maakt me al heel vrolijk. Een goede binnenkomst dit! Even denk ik eraan om een taxi of Uber te pakken om snel op mijn bestemming aan te komen. Dan besluit ik dat ik de reis ernaartoe ook belangrijk vind. En van het geld dat ik bespaar kan ik uitgebreid lunchen in Faro. Ik vind daar al vrij snel een tafel in de zon met uitzicht op citrusbomen. Uitgehongerd val ik aan op de pizza en ik geniet van de sangria. Dat acclimatiseren gaat niet zo moeilijk zo!

Na de lunch slenter ik nog wat door de stad om daarna in een vervallen trein richting Lagos te stappen. Vergeleken met Nederland is Portugal heel ongepolijst en een beetje onderontwikkeld, maar dat heeft ook wel zijn charmes. In Ferragudo stap ik uit en ga ik met een Uber naar mijn Airbnb in Carvoeiro. Althans dat is het plan, want op de een of andere manier lukt het me niet om een Uber te bestellen. Ik krijg steeds een foutmelding. En dan is mijn batterij ook nog eens bijna leeg. Ik ben zo slim geweest om geen powerbank in te pakken, omdat ik alleen met handbagage reis en het gewicht van mijn koffer al boven de 10 kilo aantikte. Mijn powerbank is een zwaar log ding. Gelukkig is er op dit verlaten, donkere treinstation een bar te vinden. Heel random, op een station waar verder niks in de nabije omgeving te vinden is. Geen kiosks hier, maar Portugese mannetjes die gezellig samen buiten bier drinken. Ik mag er mijn telefoon opladen en één van de medewerkers belt een taxi voor me. Zo blij dat hier de horeca nog open is, dat maakt hulp vragen toch wel een stuk makkelijker.

De taxichauffeur praat honderduit, hij vindt het super leuk dat er nog toeristen naar de Algarve komen. Hij vertelt me dat het hier normaal gesproken al rustig is in de winter, maar door de corona situatie al helemaal. Eenmaal bij de Airbnb aangekomen helpt hij me met de hendel van de deur die een kleine gebruiksaanwijzing heeft. Ik ben blij met het appartement. Vooral het balkon (bijna de hele dag zon) en het dakterras (met uitzicht op de oceaan) zijn echt geweldig.

Carvoeiro

Carvoeiro is een klein vissersdorp dat zich de laatste jaren heeft ontwikkeld tot een populaire badplaats. Er is geen hoogbouw toegestaan, waardoor het echt zijn charme behoudt. Dit trekt doorgaans ook veel toeristen naar het dorp. Hoewel het heel erg klein is, zijn er genoeg restaurants, terrassen, koffiebarretjes en winkels te vinden. En het beste van alles: er zijn hier veel stranden, allemaal op loopafstand. Eén van de mooiste strandjes ligt centraal in het dorp, Praia do Carvoeiro. Een kleine baai omgeven door rotsen.

De week in Carvoeiro is zonovergoten. Elke dag een strakblauwe lucht en temperaturen van 20 graden en soms zelfs daarboven. Normaal gesproken is het er niet zo warm halverwege november, dus ik ben aangenaam verrast! Heerlijk om in november op het strand te kunnen liggen.

De dagen in Carvoeiro breng ik voornamelijk door als volgt: yoga of meditatie op het dakterras, een koffie buiten de deur en vervolgens één van de stranden in de omgeving ontdekken. ‘s Avonds vaak ook buiten de deur eten, wat hier niet duur is. Gezellig ook om dan even onder de mensen te zijn (nou ja, vooral onder het personeel, want zoveel mensen zijn er niet). Mijn lievelingsrestaurant in Carvoeiro is een typisch Portugees visrestaurant met twee oudere meneertjes in de bediening. Hier eet ik voor minder dan tien euro een heerlijke mixed fish grill, inclusief tapas van het huis. Ze zijn elke keer blij met mijn komst en ik voel me er heel erg op mijn gemak. Het voelt ook fijn om de locals hier te kunnen steunen. Eén keer eet ik bij een Italiaanse pizzeria waar ik hele goede recensies over lees. De wijn en pizza smaken heerlijk, maar de sfeer is stijver. Ik voel me er niet zo op mijn plek als in dat Portugese restaurant. Hoewel het doordeweeks heel rustig is in Carvoeiro, stromen in de weekenden de terrassen vol met locals. Compleet met livemuziek in sommige bars, heel gezellig!

Seven Valleys Trail

Het meest geniet ik van de kust hier in Carvoeiro. Ik had niet verwacht dat de stranden hier zo mooi zouden zijn. De brede zandstranden, kleine ingesloten baaitjes en een rotsachtige kustlijn, dat is wel waar de Algarve om bekend staat. Het fijne is ook dat je de stranden in deze tijd bijna helemaal voor jezelf hebt.

De manier om van deze indrukwekkende kustlijn te genieten is het lopen van de Seven Valleys Trail. Dat is een wandelpad dat loopt van Praia da Marinha naar Praia da Vale Centeanes (of andersom, zoals ik doe). Je loopt hoog over de kliffen langs zeven valleien. Bijna non-stop kijk je uit over de Atlantische Oceaan. Bijzondere plekken die je onderweg tegenkomt zijn de vuurtoren van Alfaniza en de stranden van Benagil en Carvalho.

Ik eindig bij Praia da Marinha, één van de mooiste stranden van Europa. Denk aan goudgeel zand, helder blauw water en zandkleurige rotsen. Ik kom tijdens de wandeling ook nauwelijks andere mensen tegen, wat het extra bijzonder maakt. De wandeling kost 4 tot 6 uur, als je ook terug loopt. Ik vind hem goed te doen, al moet je hier en daar wel behoorlijk klauteren. Perfect ook om te doen in de wintermaanden, want er is nergens schaduw. Met 30 graden lijkt me deze wandeling een stuk pittiger.

Armação de Pêra

Na dik een week in Carvoeiro reis ik weer verder. Ik ga in het dorpje Armação de Pêra 4 nachten in een tiny house overnachten. Op Airbnb ziet het er echt super uit, dus ik ben heel benieuwd. Veel mensen weten wel dat het mijn droom is om ooit in een tiny house in de natuur te gaan wonen, dus dan kan ik hier mooi even proefwonen! Om in Armação de Pêra te kunnen komen, moet ik eerst de bus naar Lagoa pakken. Daar moet ik nog een tijdje wachten op de andere bus, dus loop ik eerst wat door dit stadje rond. Mijn oog valt op een prachtige roze bibliotheek. Wat een mooi gebouw! Ik kan heel erg genieten van witte en gekleurde huizen, vooral omdat je die in Nederland bijna niet ziet.

Ik lunch voor een paar euro op een schattig pleintje in het centrum en ga dan weer terug naar het station om daar de bus naar Armação de Pêra te pakken. Daar word ik gebeld door de Airbnb host Monica. Ze is toevallig ook in Lagoa, of ik mee wil rijden naar de Airbnb? Graag! Ze pikt me op van het station en in de auto hebben we al een leuk gesprek over van alles, maar vooral over reizen in coronatijd. Dat ze veel annuleringen heeft, maar dat er gelukkig ook nog wel boekingen zijn. Na mij komt er bijvoorbeeld een stel uit België in de tiny house. Als we in het dorpje aankomen zegt ze dat ze me nog een mooie bezienswaardigheid wil laten zien omdat ik zelf geen auto heb. Daar zeg ik geen nee tegen, ik ben heel benieuwd.

Tiny house

Ze brengt me naar de kapel van Senhora de Rocha. Vanaf een klein pleintje heb je toegang tot een pier die de zee inloopt, waar je een klein fort met daarin het kapelletje vindt. Ik snap wel waarom dit haar favoriete plek is hier, zo mooi! Daarna rijden we door naar de Airbnb. De tiny house ziet er nog leuker uit dan op de foto’s, met heel veel leuke details en handgemaakte decoratie. Heel praktisch ingedeeld ook om ruimte te besparen. Dat is ook wel nodig met een ruimte van 5m2 bij 2,2 m2. Om me heen een oase van groen, een rustig en stil plekje maar toch dichtbij het centrum. Zo zie ik het ook wel voor me als ik ooit in een tiny house ga wonen. Ik slaap hier 4 nachten. Als ze geen andere boeking had staan, was ik hier denk ik wel langer gebleven, zo leuk vind ik het. Monica is ook een hele warme en gezellige vrouw waarbij ik altijd terecht kan voor vragen.

In de Algarve zijn al een tijdje corona restricties. Zo moeten restaurants uiterlijk om 22.30 uur sluiten en mag je ’s nachts niet op straat zijn zonder geldige reden. Daar zijn nog restricties bijgekomen. Zo mag van 27 november tot 2 december en van 4 tot 9 december niemand de gemeente uit. 1 en 8 december zijn feestdagen en ze willen voorkomen dat de Portugezen erop uit trekken. Ik vertrek op 28 november. Als ik me zorgen maak over of ik wel verder kan reizen, zoekt Monica voor me uit hoe dat zit. Ze zegt dat toeristen in principe wel vrij kunnen bewegen hier. Gewoon een reserveringsbevestiging laten zien en dan komt het wel goed. Dat is fijn!

In Armação de Pêra doe ik verder niet zo veel. ‘s ochtends op het terras van de tiny house ontbijten, veel terrasjes pakken (altijd leuk om weer een favoriet koffietentje te ontdekken!), uiteten en al wandelend de omgeving verkennen. Ik ga nog naar een winkelcentrum in de buurt en loop nog een keer naar het mooie kapelletje. De dagen vliegen om.

Liefde voor Portugal

Ik ben gek op het buitenleven, de ruimte, het heuvelachtige landschap, de rust en de zee. Portugal overtreft mijn verwachtingen ruimschoots.  Ik vind het heerlijk om niet tussen betonnen muren te leven, om zoveel mogelijk buiten te zijn. Natuurlijk kun je in Nederland ook veel buiten zijn als je dat wilt, maar als koukleumer vind ik dat toch wat minder prettig. Het is hier nu trouwens ook een stuk frisser en wisselvalliger geworden. Op het strand liggen is er niet meer bij. Maar terrasjes pakken kan gelukkig nog steeds.

Waar ik ook heel erg van geniet is het langzame tempo. Vaak doe ik maar een paar activiteiten op een dag. Dat is ook wel een voordeel van alleen reizen, als ik zin heb om de hele middag op het terras te zitten dan doe ik dat. Dan lunch ik met een cappuccino en een broodje of crêpe en zoek vervolgens een ander terras voor een drankje. Je kunt hier ook gerust heel lang blijven zitten, ook als je drankje allang op is. Je neemt hier meestal zelf het initiatief om weer iets te bestellen en het personeel wacht net zo lang tot je zelf om de rekening vraagt.

Ferragudo en Lagos worden mijn volgende bestemmingen, to be continued!