‘One happy island!’

ESTHER WINK

Wauw, ik kan het niet vaak genoeg zeggen, maar wat vliegt de tijd! Alweer drie maanden op reis. Nog iets meer dan vijf maanden te gaan. Help. Ik wil nog láng niet naar huis! De reden dat het voelt alsof de tijd zo snel gaat, is ook omdat ik het de laatste 1,5 maand veel drukker heb gehad. De weken van vijf dagen in de week naar het strand zijn inmiddels voorbij. Maar ik mag alsnog echt niet klagen. Overdag binnen studeren, en dan de pauze buiten in de warmte vieren op de universiteit of met een duik in het zwembad, is iets wat ik nog heel erg kan waarderen hier.

De laatste keer dat ik een reisverslag over Aruba schreef, was vlak voordat de drukte eigenlijk begon. Ik moest een grote paper schrijven en voor een tentamen studeren, die overigens heel erg mee viel, want ik heb het vak afgesloten met een 9 😉 Vlak voordat de tentamenweek begon, kregen we bericht dat er een kans zou zijn dat orkaan Matthews ons zou raken. Heel Aruba in paniek natuurlijk, want er gebeurt éindelijk iets op het eiland. We moesten allemaal voorzorgsmaatregelen nemen in geval van stroomuitval, overstromingen etcetera, maar op de dag zelf viel het eigenlijk hartstikke mee. Op het verschrikkelijke onweer dat mij een nacht lang wakker heeft gehouden na dan. De stranden en het zeewater waren de weken na de orkaan nogal vies geworden en sommige stukken stranden waren weggevaagd, maar vergeleken met de schade op Haïti was dit natuurlijk niks.

De echte ramp begon pas na de orkaan. Op een of andere manier is de stroom op heel Blue Village op een zondagmiddag uitgevallen en dit heeft zo’n twee á drie dagen geduurd. We konden dus al ons eten uit de vriezer en koelkast halen en wegsmijten. En overdag zo lang mogelijk op de universiteit blijven om je telefoon en laptop op te laden en natuurlijk buitenshuis eten, want koken ging niet. Aan de andere kant heb ik nog nooit zo goed geslapen tijdens die dagen, zo zonder het lawaai van alle elektrische apparaten van de buren en mijzelf 😉

Na ons tentamen op de vrijdagmiddag een week later konden we niet wachten om uit te gaan en het werd uiteindelijk een hele leuke avond! De volgende dag ben ik vroeg gaan slapen want zondagochtend moesten we alweer om 4 uur (!) opstaan voor het triatlon evenement Challenge Aruba. Een aantal weken daarvoor vertelde een collega van het dierenasiel me over dit evenement en dat ze vrijwilligers zochten, én dat je als beloning een dag naar het all-inclusive Palm Island mocht! Daar konden ik en een groepje exchange studenten natuurlijk geen nee tegen zeggen. Om half 6 ’s ochtends werden Laura en ik dus gedropt op een plek waar we de hele ochtend zouden staan en uiteindelijk weer door dezelfde mensen opgehaald zouden worden. De eerste anderhalf uur waren de eerste deelnemers nog niet eens van start gegaan waardoor we het onszelf maar lekker comfortabel hebben gemaakt, we leken wel zwervers zo aan de grote weg :p Daarna werd het een beetje chaotisch met de organisatie en stonden we uiteindelijk iets verderop met een andere exchange student er nog bij. Omdat er zó weinig te doen was zijn we een voor een de zee in gesprongen en hebben we het ons uiteraard weer comfortabel gemaakt op dit mooie plekje 🙂 En zo was die dagticket naar Palm Island erg makkelijk verdiend!

Na het weekend begonnen de lessen alweer. Nee, maar één weekend vrij?! Dit was zo’n verschil met Nederland, waar ik soms wel twee weken vakantie had na de tentamens. Een van de vakken die dit blok is gestart, is Sanctierecht, wat mij super goed bevalt omdat je hier heel duidelijk achter de verschillen (en problemen) in straffen en de uitvoering daarvan op Aruba en Nederland komt. Het andere vak is Law & Smart Regulation, wat na drie weken alweer afgelopen is maar vanwaar ik nog steeds geen idee heb wat het inhoudt :’) Ach, dat komt wel goed! Prioriteit was op dat moment het bezoek van Sandra, want zij kwam alweer die vrijdag (28 oktober) aan op Aruba! Het was zo bizar dat ze zo in mijn leven op Aruba stapte, maar na een dagje waren we hier ook alweer aan gewend. Zoals verwacht was Sandra kapot van de reis en zijn we naar vijfsterren hotel Divi Phoenix gereden om daar de rest van de middag te chillen bij het zwembad.

De dag daarop zijn we met Laura en twee andere exchange studenten naar Palm Island gegaan! Voor Sandra hebben we een extra ticket gekocht, de rest mocht vandaag gaan omdat we dus als vrijwilliger hadden geholpen op de Challenge Aruba. We werden verwacht om 12 uur ’s middags maar wij wilden alles uit de dag halen en dus probeerden we al vroeger naar het eiland te gaan, wat prima ging. We zijn helemaal los gegaan met het buffet en de onbeperkte cocktails. Uiteindelijk moesten de medewerkers ons zowat van het eiland afslepen en gingen we met hen op de laatste boot terug. Wat een heerlijke onbezorgde en complete dag! 🙂

Die zondag was de open dag van de Animal Shelter en Sandra en ik zouden gaan meehelpen. Toen we aankwamen was het zo ongelofelijk druk, dat was voor mij compleet onverwacht. We werden gelijk bij de barbecue gezet waar we als gekken het eten voor de bezoekers moesten klaarmaken. Daarna was het tijd voor wat vrije tijd en hebben we meegedaan aan de raffle, én daarbij hebben we nog een hondenvoerpakket gewonnen, wat we natuurlijk weer gedoneerd hebben aan het dierenasiel :p Er zijn uiteindelijk vier honden en twee katten geadopteerd en er is meer dan 15.000 florin (= 7500 euro) opgehaald!

De dag erna zijn we naar Palm Beach gereden en hebben daar een aantal uurtjes gechild op het strand. De rest van de middag hebben we getoerd door het noorden, mijn favoriete regio van het eiland omdat het er zo heerlijk rustig is. Met stops bij Fisherman’s Hut, Boca Catalina en de California Lighthouse hebben we uiteindelijk de laatste zonnestralen gepakt op Arashi Beach.

Dinsdagochtend was het, voor mij zoals gebruikelijk, weer tijd voor het dierenasiel. Sandra zou mij de komende drie ochtenden helpen en ik wist zeker dat ze het super leuk zou vinden, wat uiteindelijk ook zo was 🙂 De middagen na het dierenasiel hebben we besteedt met bij het zwembad liggen, slenteren door Oranjestad en cocktails drinken op het strand.

Na deze twee ‘werkdagen’ werd het weer tijd om wat meer van het eiland te zien en zijn we op donderdagochtend eerst naar de Donkey Sanctuary gereden. Ik was al voor Aruba erg benieuwd hiernaar. Uiteindelijk blijkt mijn liefde voor honden en katten veel groter te zijn dan voor ezels :’)

We zijn net op tijd verder gaan rijden, toen de hordes toeristen er aankwamen. Helaas waren we al te laat bij de Casibari Rock. Het stond vol met toeristenbussen en op de ‘rock’ zelf was haast geen foto te maken zonder een toerist erbij op. Bizar ook, dat ze hier op het eiland van zoiets kleins en niet-heel-bijzonders een enorme toeristenattractie kunnen maken, alsof het de Macchu Picchu is. Het gaat zelfs zo ver dat het plan er is om een oud vliegtuig in de zee te gooien om een nieuwe toeristenattractie te maken!

Goed, na deze twee stops zijn we doorgereden naar Andicuri Beach. We konden er door de slechte wegen niet helemaal met onze auto komen dus zijn we het laatste stuk gaan lopen (wat ik helemáál niet erg vond, want je beweegt door de auto al zo weinig op het eiland). Het strand was heel mooi, maar helaas iets te ruig om een duik in de zee te nemen. Daarom hebben we nog een korte wandeling gemaakt bij de oostkust en zijn we in de namiddag naar de westkust gereden. Daar hebben we ultiem gechild met onze welvertrouwde Colombiaanse Alguila biertjes bij een zwembadbar aan Surfside Beach. Die avond hebben we nog heerlijk gegeten bij de Colombiaanse grill.