‘Nusa Lembongan en Uluwatu’

TINEKE WINK

En toen was ik weer in Sanur, de stad waar ik zo’n beetje ben begonnen in Bali. Ik wist meteen weer waarom ik er de vorige keer maar twee nachten ben gebleven. De stad heeft echt niks wat de stad eigen maakt. En het stikt hier van de Nederlanders, op straat hoor ik meer Nederlands dan Engels. Ik kan er niks aan doen, maar dat vind ik irritant. Dan heb ik niet echt het gevoel dat ik ver weg ben. Dat ik het hier 2 nachten heb uitgehouden was puur omdat ik een kamer had met het fijnste bed ooit en een tv met de zender BVN zodat ik na drie maanden weer eens Nederlandse programma’s als Vermist, De Wereld Draait Door en het Journaal kon zien.

Nusa Lembongan

Toch is een airco-kamer met kingsize bed en tv niet voldoende om me langer dan 2 nachten in Sanur te kunnen houden (dat zou ook wel heel erg zijn) dus het werd tijd om af te reizen naar het kleine eilandje Nusa Lembongan. Mijn verwachtingen waren hooggespannen gezien het enthousiasme van mijn zusjes over dit eiland. En ik moet zeggen dat die verwachtingen absoluut zijn waargemaakt, wat een geweldig eilandje! En wat een rust: geen locals die me een taxi/scooter/massage/armbandje/accommodatie proberen aan te smeren, maar gewoon vriendelijke mensen die je niks willen opdringen. Ik vond de mensen in Kuta (Lombok) het allerliefst, maar Nusa Lembongan is een goede tweede.

Zweten

De eerste dag in Nusa Lembongan huurde ik een scooter van de homestay om de omgeving te verkennen. Ja, een scooter. Drie valpartijen en twee keer voor de kosten van een scooter te moeten opdraaien (bijna 100 euro) en ik huur weer een scooter. Maar ja als ik iets graag wil.. Ik was in het begin wel bang dat ik zou gaan vallen (de wegen waren niet geweldig) maar na een tijdje verdween die gedachte gelukkig naar de achtergrond en was ik weer een stuk relaxter. Toch vond ik het toen ook wel weer even genoeg geweest en in het kader van werken aan mijn conditie/goed voor de lijn heb ik de overige dagen een fiets gehuurd. Niet omdat ik bang was, echt niet :p fietsen was wel zwaar met al die steile heuvels, dus ik moest vaak afstappen omdat mijn bar slechte conditie dat niet aankon. Ik kon de locals die op dat moment voorbij reden op de scooter en me toe (of uit) lachten wel schieten op dat moment haha. Gaan jullie maar met jullie luie reet op de scooter zitten, dacht ik, maar ik ben lekker actief! Ondertussen liep het zweet over mijn voorhoofd, moest ik liters water drinken om niet uit te drogen en snakte ik naar een beetje verkoeling. Die kwam er gelukkig snel in de vorm van een zwembad. En wat voor een!

Dreambeach huts

We nemen een resort, heel veel ligstoelen, infinity pool (zwembad waarvan het lijkt dat deze opgaat in de zee), uitzicht op een super mooi strand en obers die klaarstaan om je te voorzien van ijskoude drankjes. Dat is het paradijs 🙂 Ik heb uren doorgebracht in het Dreambeach huts resort. Voor een paar euro kon je hier de hele dag vertoeven. Ook hier weer veel Nederlanders, maar dat kwam ook wel goed van pas. Er waren namelijk veel Nederlandse tijdschriften en boeken in het resort te vinden, dus aan leesvoer geen gebrek. Zo had ik na drie maanden eindelijk weer een Viva in mijn handen… Mensen die me goed kennen weten dat me dat dit mij heel gelukkig maakt 😉

Zwembad

Ik had een goedkope kamer in een super relaxte homestay met zwembad. al bracht ik meer tijd door in het zwembad van Dreambeach, het is toch super fijn om een zwembad bij je hostel/homestay te hebben voor de nodige verkoeling, Zeker de laatste weken is dat nodig. Het heeft al tijden niet meer geregend (opmerkelijk voor het regenseizoen) en ik denk dat het daardoor een stuk warmer is dan de eerste maand. Deze homestay was een stuk rustiger en minder sociaal dan mijn vorige homestay. Aan de ene kant fijn: ik sliep er heerlijk door de rust. Maar aan de andere kant ook een beetje saai ‘s avonds. Ik voelde er weinig voor om bij mijn buren (een ouder stel met baby) een biertje te komen drinken. En de vele Fransen in de homestay waren ook niet erg sociaal.

The South

Van Nusa Lembongan reisde ik weer naar Kuta, het startpunt voor een tweedaagse trip naar het zuiden: Uluwatu. Omdat hier geen bussen naar toe gaan, is een taxi vanuit Kuta nog de goedkoopste optie. Ik verbleef in Kuta in een hostel aan de rand van de stad. Aan een drukke straat, ver lopen van het centrum en zonder gemeenschappelijke ruimte. Dat hadden ze op de website wel even mogen vermelden…maar het was wel super cheap! En het driedubbelestapelbed sliep heerlijk ondanks dat de airco wel heel zwak aanwezig was. In Kuta heb ik het rustig aan gedaan, een mooi stapavondje gehad en voor de rest veel chillen, naar de Mac Donalds en Starbucks. Want uitgaan en fastfood is typisch Kuta haha.

Uluwatu

Na twee nachten Kuta regelde het hostel een taxi voor me naar Uluwatu. Hier heb ik wederom een scooter gehuurd omdat alles best wel ver van elkaar vandaan ligt. Op de eerste dag ben ik naar de stranden en de tempel die op mn to-see list stonden geweest, super mooi. Ik ben blij dat ik op de eerste dag al veel uit de dag had gehaald, want de dag erna kreeg ik griep. Rillerig, spierpijn, hoofdpijn: de hele mikmak. Wat voelde ik me ellendig, ik dacht dat de dag en nacht nooit voorbij zouden gaan, ook al sliep ik veel. De volgende dag was het nog niet over, maar ik kon tenminste weer normaal m’n bed uitkomen. Gelukkig maar, want ziek zijn op reis is vreselijk. Vooral als je alleen reist.