Nieuwe uitdagingen en reisplannen

MINKE WINK

Begin dit jaar lees ik het boek ‘fulltime avonturier’ van Tamar Valkenier. In dit boek vertelt Tamar over haar avonturen in Europa, Mongolië, Nieuw-Zeeland en Jordanië. Verschillende landen die ze per fiets, te paard en te voet aflegt. Mega inspirerend allemaal en het begint dan ook niet voor niks weer bij mij te kriebelen. Het wordt hoog tijd om weer op reis te gaan. Maar dit keer wil ik het anders aanpakken. Niet meer van A naar B met de bus en meerdere landen in korte tijd bezoeken. Ik wil vertragen, meer de tijd nemen, een land en de mensen écht leren kennen.

Tamar reist in haar boek op de fiets door Europa. Het klinkt als een geweldig avontuur, maar het spreekt me toch niet helemaal aan. Tegenwind en zadelpijn zijn beren die bij mij de weg op kruipen. Dat Tamar haar tentje meeneemt en overal wildkampeert spreekt me dan wel weer aan. Haar eten haalt ze voor het grootste gedeelte uit de natuur en omdat ze voornamelijk in haar tent slaapt en zichzelf op de fiets verplaatst kan ze heel lang reizen en amper geld uitgeven. Heel interessant en avontuurlijk! Wanneer Tamar vertelt over haar wandeltocht door Jordanië begint het bij mij echt te kriebelen. Dat wil ik ook! Met een rugzak op pad en gewoon lopen. Stap voor stap.

We kunnen wel lopen

Ik ben altijd degene die zegt ‘we kunnen wel lopen’ als we ergens heen gaan. Vaak kijken mensen me vreemd aan als de bestemming 5 kilometer of nog verder weg ligt. Maar inmiddels zijn velen het wel van me gewend.

Ik vind wandelen heerlijk. Je hebt de tijd om de omgeving echt in je op te nemen. In een auto of op de fiets raast alles aan je voorbij. In mijn hoofd is het vaak al zo onrustig. Wandelen brengt rust in mijn hoofd, helpt me vertragen en in het moment te leven. Ik doe altijd nieuwe ervaringen op en maak altijd iets mee als ik naar buiten ga. Dat kan iets kleins of groots zijn. Daarnaast vind ik het gewoon heerlijk om in de natuur te zijn. Misschien dat daarom de combinatie van kamperen en wandelen me ook heel erg trekt. De hele dag buiten zijn, de zon zien opkomen, de wolken voorbij zien gaan, de wereld voelen opwarmen, de blaadjes van de bomen zien vallen en in het voorjaar weer zien groeien. Als ik buiten wandel voel ik me één met de natuur.

Een ander voordeel van wandelen is dat het je op plekken brengt waar je anders niet zou komen. In Nederland kun je bijna overal op de fiets of met de auto wel heen, maar in Europa (en daarbuiten) zijn nog veel plekken waar je echt alleen maar te voet kunt komen. Denk bijvoorbeeld aan wandeltochten door de bergen of een kilometers lange strandwandeling langs de kust. Met een fiets of auto is dit niet mogelijk, wat ook nog eens betekent dat je deze vervoersmiddelen niet tegenkomt onderweg. Dit geeft je dat alleen op de wereld en één met de natuur gevoel. Heerlijk!

Wandelen maakt me ook bewuster. Als ik een lange wandeling maak, stap ik even uit het hectische leventje in Nederland. Even uit die ratrace. Ook als ik zelf niet heel druk en gestrest ben, merk ik dat vaak wel aan mijn omgeving. In Nederland is het vaak rennen, vliegen, springen. Er wordt weinig stilgestaan. Dat vind ik wel jammer aan onze cultuur. En eerlijk is eerlijk, ik ga daar snel in mee. Door te wandelen neem ik even tijd voor mezelf. Ik kom los van de hectiek en de onrust. Wandelen schijnt te helpen tegen stress en depressies en dat geloof ik, ook uit eigen ervaring. Van wandelen word ik blij en ontspannen. Als ik teveel in mijn hoofd ga zitten, iets vervelends meemaak of teveel onrust ervaar, dan ga ik een stuk wandelen. Mijn ‘problemen’ zijn hierna niet als sneeuw voor de zon verdwenen, maar ik voel me altijd rustiger en beter na een wandeling.

Wandelen is vertragen, het gaat gewoon niet zo snel. Hierdoor heb je alle tijd om naar de wereld om je heen te kijken en deze in je op te nemen. Ook je gedachten hebben alle tijd om op de vrije loop te gaan. Soms spelen er ideeën op en komen er creatieve processen los. Wandelen brengt me vaak bepaalde inzichten, of ik daar nu bewust mee bezig ben of niet.

Tijdens een van mijn wandelingen krijg ik het inzicht om wandelen, kamperen en reizen met elkaar te verbinden. Waarom heb ik hier nooit eerder aan gedacht?

Ik begin te lezen over meerdaagse wandeltochten in Nederland en Europa. De ene na de andere prachtige wandeltocht komt voorbij. Wandelingen van een paar dagen tot wandeltochten van een maand of langer. Eentje die steeds voorbij blijft komen is de Camino de Santiago. De pelgrimsroute naar Santiago de Compostella. Het is één van de bekendste wandeltochten in Europa, en schijnbaar ook één van de meest bijzondere.

Camino del Norte

Onze treinreis door Rusland gaat hem ook dit jaar niet worden en met onze hoofden in de atlas zijn Sandra en ik op zoek naar een nieuwe bestemming voor de maand juni. Vanwege corona en omdat we niet gevaccineerd zijn is de keuze beperkt. Maar ook bij de bestemmingen die wel mogelijk zijn, voelen we het niet helemaal. Ik besluit bij Sandra te polsen hoe ze tegenover een lange afstandswandeling staat. In plaats van 4 weken reizen met de trein of bus kunnen we ook gaan lopen. Toch?

Ik laat haar mijn bucketlist van wandelingen in Europa zien en de Camino de Santiago blijft aan mij trekken. Ook Sandra is enthousiast. Er zijn verschillende routes naar Santiago de Compostella waarvan de Camino de Francés de populairste is. Deze route loopt door het binnenland en komt langs steden als Pamplona en Leon. Er is ook een noordelijke route langs steden als Bilbao en Santander. Gedeeltes van deze route gaan langs de kust en dit spreekt ons meteen aan. Nadat we een video bekijken op YouTube zijn we verkocht. We hakken de knoop door. We gaan de Camino del Norte lopen in 33 dagen van Irún (op de grens van Frankrijk) naar Santiago de Compostella. Een tocht van meer dan 800 kilometer. Een paar dagen later zijn de tickets geboekt en over een maandje is het zover, dan gaan we ervaren hoe het is om deze bijzondere wandeling te maken.

De eerste stappen in Nederland

Omdat we beide niet gewend zijn om meerdere dagen achter elkaar heel veel kilometers te lopen, besluiten we wat oefenwandelingen in Nederland te maken.

Zo wandel ik in 4 dagen van IJlst naar Balk (waar Mutti woont), van Balk terug naar IJlst, van IJlst naar Grou (waar Sandra sinds kort woont) en van Grou weer terug naar IJlst. 20 kilometer per dag. Dat gaat met gelukkig prima af. De eerste stappen zijn gezet.

De eerste keer dat ik samen met Sandra een wandeling van 32 kilometer maak, hebben we toch wel flink moeite met het laatste stuk van 5 kilometer. We lopen het eerste gedeelte vanuit Grou door De Alde Feanen, een prachtig Nationaal Park met afwisselende landschappen. De laatste 9 kilometer lopen we over een saai fietspad langs de weg wat niet echt bevorderlijk is voor ons humeur. We zeggen geen woord meer tegen elkaar totdat we strompelend de tuin inlopen en met onze voeten omhoog genieten van een speciaalbiertje. Oké, we zijn nog niet zoveel gewend dus 😉

We gaan (letterlijk) een paar stappen verder en tijdens een kampeerweekend in Zoutkamp lopen we in totaal 43 kilometer. We wandelen een rondje om het Lauwersmeer. Het gaat verbazingwekkend goed. Ook nu weer gaan de laatste 5 kilometer moeizaam. Maar de eerste 32 kilometer doen we op ons gemakje terwijl we daar de laatste keer wel moeite mee hadden. Toch wel bizar hoe dat werkt. Het zal wel te maken hebben met iets meer training en een stukje mindset 😉

Om ook alvast wat te wennen aan meerdere dagen achter elkaar veel kilometers maken, gaan we deze week een 6-daagse strandwandeling maken. We lopen van Hoek van Holland in het zuiden van Zuid-Holland naar Den Helder in het noorden van Noord-Holland. Om dit in 6 dagen te halen moeten we elke dag in ieder geval 20 tot 30 kilometer lopen, behalve op de laatste dag, dan blijven er nog 10 kilometers over van Callantsoog naar eindpunt Den Helder. Een pittige uitdaging!

Eindelijk weer een stedentrip

Bijkomen van al dat wandelen ga ik een dag later doen in het gezellige Dublin. Na meer dan 2 jaar corona perikelen wordt het wel weer eens tijd voor een stedentripje in Europa! Samen met Linda vertrek ik voor 3 dagen naar Dublin. Ik ben hier al eerder geweest, maar dat is inmiddels alweer zo’n 12 jaar geleden. Waarom Dublin? Ten eerste omdat het een leuke stad is, maar ook omdat we voor 30 euro retourtickets kunnen fixen én we geen PCR test hoeven te doen. Ierland heeft alle corona maatregelen laten varen en we kunnen er dus gewoon heen vliegen. Wat heerlijk! Net als vroeger. Het is eigenlijk wel bizar dat we dit zo bijzonder vinden.

Het Pieterpad

Als de Camino del Norte naar meer smaakt dan wil ik ook in Nederland meer lange afstandswandelingen gaan maken. Eén van de bekendste LAW’s (lange afstandswandelingen) in Nederland is het Pieterpad. Een wandeltocht van 26 etappes van Pieterburen in Groningen naar de Sint Pietersberg in Maastricht. Deze route is bijna 500 kilometer lang en om geld te besparen en het wat avontuurlijker te maken wil ik onderweg in een tent slapen. Wildkamperen is heel lastig in Nederland, maar gelukkig zijn er genoeg kleinschalige campings op de route. Het Pieterpad in Nederland klinkt misschien wat minder uitdagend dan de Camino del Norte in Spanje, maar ik denk dat het feit dat ik veel meer bepakking mee moet zeulen de balans wel weer opmaakt. Naast mijn tent moeten er ook kampeerspullen, een slaapzak en matje mee. Dit hoeft (gelukkig) niet op de Camino.

Nepal en India

Twee jaar later dan gepland is het dan eindelijk zo ver. Esther en ik hebben onze tickets naar Nepal geboekt en dit najaar vertrekken we naar dit schitterende land vol wandelmogelijkheden. Dan ga ik echt ervaren hoe het is om meerdere dagen, of zelfs weken, in de bergen te wandelen. Ik heb er onwijs veel zin in en zie door alle wandelmogelijkheden het bos niet meer. Er zijn zoveel opties in Nepal. Eentje die we heel graag willen gaan doen is de Everest Basecamp trekking. Het schijnt de mooiste (en populairste) trektocht in Nepal te zijn en sommigen claimen zelfs dat dit één van de mooiste ter wereld is. Vanwege zijn populariteit kan het ook wel druk zijn op het pad, maar ik hoop dat het dit najaar nog mee gaat vallen. Ons plan is om 3 maanden in Nepal te blijven en het wandelen af te wisselen met reizen en een 10-daagse vipassana meditatie (stilte)retraite. Vlak voor Oud en Nieuw vliegen we voor een maand naar Goa in India voor de stranden, palmbomen, yoga retraites en leuke feestjes. Eind januari vliegen we dan vanuit Nepal weer terug naar Nederland.

Wat een heerlijke vooruitzichten! Wordt vervolgd 😉