Napels en Amalfi

MINKE WINK

Ik nip van mijn overheerlijke limoncello. Mijn gedachten dwalen af naar dat weekend in Napels. Ik ben Italië’s stille aanbidder. Zonder dat ik veel van dit land heb gezien kan ik wel met veel overtuiging beweren dat ik verliefd ben op Italië.

Hoe dan? Ik weet het niet zo goed, het is een gevoel. Italië doet iets met me. Dat had ik al de eerste keer in Rome, terwijl Rome best wel toeristisch is, en ik denk ook zeker niet het hoogtepunt van Italië. Maar op de een of andere manier trekt Italië me meer dan bijvoorbeeld Spanje of Frankrijk en is een roadtrip door Italië mijn hoogste bucketlist item in Europa. Het eten, de natuur, de schilderachtige dorpjes, de temperamentvolle Italianen, ik droom nog even weg.

Mijn hart maakt dan ook een sprongetje wanneer ik goedkope tickets vind naar Napels vanuit Bremen. Samen met vriendin Daniëlle heb ik al heel lang het idee om een stedentripje te boeken en in eerste instantie is Porto het plan. De ticketprijs voor deze bestemming valt een beetje tegen en ik begin maar gewoon naar random bestemmingen te zoeken waar we goedkoop heen kunnen vliegen. We willen er gewoon even uit en waarheen maakt eigenlijk niet eens zoveel uit. Tot ik dus Napels voorbij zie komen op mijn beeldscherm.

Napels it is!

Van Bremen naar Napels

Voor 100 euro hebben we de retour vliegtickets naar Napels en de bustickets naar Bremen in de pocket. Goeie deal! Napels heeft niet een al te beste reputatie en ik kom woorden tegen als onveilig, criminaliteit, corruptie, misdaad en maffia wanneer ik meer te weten wil komen over deze stad. Dat begint al goed. Gelukkig lees ik meteen daarna ook genoeg blogs over het echte, ruige Italië dat je in Napels te zien krijgt, de lekkerste pizza en limoncello en de geweldige Amalfi kust die vanuit Napels goed te bereiken is. Ik krijg heel erg zin om zowel Napels als de Amalfi kust zelf te gaan ontdekken! Met die onveiligheid zal het vast wel meevallen en de maffia, alsof we die tegenkomen.

Op vrijdag aan het eind van de middag vliegen we vanuit Bremen naar Napels en op maandagmiddag keren we weer terug. Twee en een halve dag om Napels en omgeving te verkennen. Al snel komen we erachter dat dit echt veel te weinig is. Mijn eerste tip is dus ook, blijf langer want er is nog veel meer te zien. Zo slaan wij bekende trekpleisters als Pompeii en de Vesuvius vulkaan over en kiezen we ervoor om kleurrijke dorpjes te bezoeken aan de Amalfi kust en op het eiland Procida. Daarnaast willen we ook graag wat meer van Napels zelf zien. En toen waren de dagen eigenlijk al vol gepland.

Een uur later dan gepland komen we op vrijdagavond aan op de luchthaven van Napels. En hier begint de Italiaanse chaos. Met de airport bus worden we samen met een hoop andere toeristen naar het centrum gebracht dat maar een kwartiertje verderop ligt. De rit ernaartoe is hysterisch en hilarisch. Alle auto’s (en de bus) rijden praktisch boven op elkaar en er wordt luid getoeterd. In een drukke straat bij het centraal station stopt de bus en moet iedereen uitstappen. Het is even slikken maar mijn zintuigen staan gelijk op scherp en ik geniet volop. We klauteren over kleedjes met bultjes kleren die Afrikanen verkopen en lopen richting het station. Het metrosysteem is te onduidelijk en we hebben ons te slecht voorbereid. Uiteindelijk zijn we bijna twee uur bezig om bij onze accommodatie te komen. Blij, bezweet en een beetje uitgeput komen we aan bij ons appartement dat volgens de reviews op Booking de beste prijs-kwaliteit verhouding in Napels heeft. Ik geloof het meteen. Het appartement is heerlijk ruim met balkonnetje, supernieuw en schoon, en van alle gemakken voorzien. En dat voor 40 euro per nacht met z’n tweeën.

Pizza

Ik word meteen verliefd op Napels wanneer ik mijn tanden diezelfde avond nog in een van de lekkerste pizza’s ooit zet. Wauw! Napels is de geboorteplaats van de pizza en hoe ze hem hier maken valt in het niet bij alle pizza’s die ik ooit heb gegeten. Volgens velen eet je de beste pizza in Napels. De pizza wordt hier vaak dubbel gegeten en voor de Napolitanen zijn pizza’s met een dikke bodem en bestrooid met ananas, worst of bijvoorbeeld shoarma ronduit een belediging voor de pizza. Na het eten van mijn eerste, echte Napolitaanse pizza kan ik ze geen ongelijk geven.

Napels verkennen

Na onze eerste kennismaking met de echte pizza krijgen we zin om de rest van de stad te ontdekken. Omdat we zo weinig tijd hebben besluiten we de (voor ons) hoogtepunten van Napels te bezoeken. We zijn beide geen groot fan van musea en willen graag buiten zijn, dus deze laten we links liggen. Voor ons is Napels zelf al één groot openlucht museum.

Quartieri Spagnoli

Een van de leukste wijken in Napels is de Spaanse wijk Quartieri Spagnoli. Het is de oude volksbuurt van Napels en vroeger was het een beruchte wijk met veel criminaliteit. Er heerste veel werkeloosheid en de Camorra maffia had hier een sterke invoed. Ok, dat klinkt niet erg gezellig maar tegenwoordig is dit gelukkig veel minder en overdag merk je hier sowieso niks van. De smalle straatjes, de mini balkonnetjes met kleurrijk wasgoed, de kleine marktkraampjes met verse vis en de vele scooters die je bijna omver sjezen, hier ervaar je het typische Napels. Het echte Italië. Ik kijk mijn ogen uit en mijn camera maakt overuren.

Uitzicht vanaf kasteel Sant’Elmo

Om te ontsnappen aan de hectiek van de smalle straatjes in Spagnoli pakken we de funicular (kabeltrein) naar boven richting de Vomeroheuvel, het hoogste punt van Napels. Vanaf de eindstop is het ongeveer een kwartier lopen naar het Sant’Elmo kasteel op de heuvel. Het kasteel zelf is niet echt boeiend maar het uitzicht daarentegen, geweldig! Wanneer je boven op het kasteel bent geniet je van een schitterend uitzicht over Napels, de Vesuvius vulkaan en de Golf van Napels.

Centro historico

Het oude centrum van Napels staat niet voor niks op de Werelderfgoedlijst van Unesco. Het barst hier van de bijzondere kerken, oude gebouwen en gezellige steegjes vol kleine pastawinkeltjes, pizzeria’s en koffietentjes. Je kunt hier op je gemak een halve dag rondslenteren zonder verveeld te raken.

Wil je het kerstgevoel ervaren terwijl het meer dan 25 graden is? Ga dan naar Via San Gregorio Armeno, een ontzettend schattig straatje met aan beide kanten kleine werkplaatsen waar het hele jaar door handgemaakte kerststallen en bijbelse figuurtjes uitgestald staan. Hier is het echt het hele jaar door kerst. Bijzonder leuk om te zien! Naast de kerststallen en kerstfiguren worden er ook veel bekende personen nagemaakt die volgens de Napolitanen ook een plekje verdienen in de kerststal.

Amalfi kust

Een prachtige kustlijn van schilderachtige dorpjes aan een intens blauwe zee. Dat is de Amalfi kust. Je kunt hier meer dan een week doorbrengen en nog niet uitgekeken raken. Wij hebben welgeteld één dag. We moeten keuzes maken.

Vanuit Napels pakken we de trein naar Salerno waar we drie kwartier later aankomen. We zijn nog net op tijd voor de ferry die ons naar Amalfi, het bekendste schilderijdorpje aan de Amalfi kust, brengt. Onderweg genieten we van de schitterende kustlijn vanaf het water.

Amalfi

Amalfi is een superschattig dorpje ingeklemd tussen bergen met een klein strandje. Het dorpje heeft een prachtig klein centrum met een wirwar van straatjes. Kleine winkeltjes verkopen flessen limoncello en citroenen zo groot als rugby ballen.

Naast Amalfi zelf is de trekpleister van dit dorpje de kerk (Duomo di Amalfi) aan een lange trap op het centrale plein. Het plein is omringd door terrasjes en schattige winkeltjes. Het is hier behoorlijk toeristisch, maar ergens begrijp ik dat volkomen als ik om me heen kijk. Wat een mooi dorpje!

Ravello

Vanuit Amalfi reizen we met de lokale bus naar boven, naar het dorpje Ravello. Dit dorpje ligt niet aan zee, maar een stuk hoger waardoor je hier geniet van de mooiste uitzichten op de Amalfi kustlijn. We bezoeken de rustgevende tuinen van Villa Rufolo en genieten intens van de rust en de uitzichten. Zucht, wat is Italië toch mooi.

In het piepkleine centrum van Ravello met wederom een superschattig pleintje en dito kerkje strijken we neer op een terrasje voor een veel te duur drankje. Ach, het is vakantie en het is hier zó mooi. Ik val spontaan voor de charmes van Ravello.

Tot slot bezoeken we (wat ons betreft) hét hoogtepunt van de Amalfi kust. Het unieke dorpje Positano. We pakken de ferry vanuit Amalfi naar Positano. Het voordeel van de ferry ten opzichte van de bus is dat het twee keer sneller gaat en je van de uitzichten vanaf het water kunt genieten. Als je wat langer de tijd hebt kun je ook met de bus reizen of zelf een auto huren maar omdat we maar één dag hebben is de ferry voor ons ideaal.

Positano

Nog zo’n dorpje regelrecht uit een schilderij geplukt. Mijn mond valt wagenwijd open wanneer we de kleine haven van Positano invaren. Wauw! Bestaat dit? De pastelkleurige huisjes van Positano zijn gebouwd tegen steile hellingen waardoor het lijkt alsof ze allemaal op elkaar gebouwd zijn. Het ziet er echt bizar indrukwekkend uit vanaf het water.

Het centrum is een doolhof van steegjes en trappen. De kleine winkeltjes, drukke pleintjes en natuurlijk weer die prachtige kerk aan het centrale plein zijn werkelijk oogstrelend.

Bij één van de restaurantjes aan het strand eten we (weer) pizza en de rest van de dag vermaken we ons op het strand. Het is een beetje een hutje mutje gebeuren op het strand maar het uitzicht op de gekleurde trap van huisjes maakt veel goed. Wat is het hier toch mooi! De perfecte plek om onze dag aan de Amalfi kust af te sluiten.

Prachtig Procida

Omdat we na één dag Amalfi kust nog geen genoeg hebben van kleurrijke huisjes in schilderachtige dorpjes besluiten we nog een halve dag door te brengen op het eiland Procida voor de kust van Napels. Vanuit de haven van Napels is dit kleurrijke eiland te bereiken in drie kwartier met de ferry. De ferry komt aan in Marina Grande waar de eerste pastelkleurige huizen je aanstaren vanuit de haven. Het doet me een beetje denken aan Curaçao en ik ben gelijk verliefd!

Aan de andere kant ligt het kleine vissershaventje van Coricella met authentieke vissersbootjes en nog meer schattig gekleurde huisjes. We zijn maar een paar uurtjes op Procida en komen niet veel verder dan het dorpje en de grote en kleine haven maar wauw, wat een heerlijk eilandje!

Veel toeristen laten het eiland Procida links liggen en gaan naar de bekendere eilanden Capri en Ischia in de Golf van Napels. Zonde. Maar het zorgt er wel voor dat Procida ontzettend haar charme behoudt en niet overspoeld wordt door toeristen en dagjesmensen. En dat is heel erg fijn!

Ons weekendje Napels stond vooral in het teken van gekleurde huisjes en pizza eten. We hebben veel niet kunnen zien, maar dat wat we wel hebben gezien heeft mijn liefde voor Italië alleen maar sterker gemaakt.

Italië, wacht op mij. Ik kom terug.