augustus 2021

‘Minca en de Caribische kust’

MINKE WINK

Na een lange nacht in de bus komen we laat in de ochtend aan op het busstation van Santa Marta. Een taxi brengt ons naar onze accommodatie in Taganga, een klein dorpje dat een kwartiertje verderop ligt.

Relaxen in Taganga

Ooit een klein vissersdorpje, maar inmiddels vergane glorie. Ik kan het niet anders omschrijven. Het strand is vies en het zeewater vervuild. Er hangt een aparte sfeer in dit dorpje. De locals doen hier niets anders dan bier drinken en keihard muziek luisteren. Nee, dit is niet onze plek.

In eerste instantie zouden we hier maar 1 nachtje blijven en Taganga gebruiken als uitvalsbasis voor de 4-daagse trekking naar Ciudad Perdida. Helaas moet je om mee te kunnen op deze trekking van te voren een PCR-test laten doen of gevaccineerd zijn. Beide zien we niet zitten en daarom hebben we besloten om deze trekking niet te doen en wat langer aan de kust te blijven.

Gelukkig hebben we een super fijn (en kleurrijk) hostel met appartement gevonden. We vermaken ons hier prima in de hangmat naast het zwembad met onze e-readers.

Magisch Minca

Na 2 dagen hangen en lezen, gaan we een dagje naar Minca. Een klein bergdorpje omringd door tropisch groen op maar een uurtje rijden van Taganga. Vroeger was dit gebied in handen van de FARC-leiders, maar tegenwoordig is het echt een hot spot voor reizigers. En ik begrijp meteen waarom. Je vindt hier fantastische uitzichten, kleurrijke restaurantjes in het mini dorpscentrum, groene koffieplantages en zelfs een aantal watervallen. Hier krijg je echt een beetje het jungle gevoel, overal om je heen is het groen.

We reizen eerst met een taxi naar koffieplantage La Victoria. Omdat het niet het juiste seizoen is voor de oogst doen we hier geen koffietour, maar lopen we meteen door naar onze volgende stop. We klimmen de berg op die achter de koffieplantage ligt op weg naar Casas Viejas. Een prachtig hostel met uitzichten waar je u tegen zegt. Helaas kunnen we geen duik nemen in het zwembad omdat we hier niet verblijven. Na een korte adempauze lopen we weer naar beneden richting het dorp.

Onderweg trekt een bordje met een toekan onze aandacht. We volgen het pad en komen uit bij een verlaten huis. We zien nergens een toekan, maar wel een bordje dat naar Minca wijst en een jungle pad. Na een klein uurtje hiken, staan we in het kleurrijke dorpscentrum. Een jongen op een motor spreekt ons aan en we springen achterop voor een ritje naar een kleine waterval in de buurt. Daarna gaan we weer terug naar het dorpje voor lunch.

Met nog een middag in het verschiet en genoeg dingen te doen in de omgeving van Minca, besluiten we na de lunch weer achterop de motor te springen naar de koffie- en cacaoplantage La Candelaria. Hier krijgen we een super leuke en leerzame rondleiding van de eigenaar. We mogen uiteraard ook zelf chocolademelk en chocolade proeven. Als afsluiter krijgen we nog een heerlijk koffie maskertje op ons gezicht.

Terwijl de koffie geur nog uit ons gezicht dampt, brengen onze motortaxi’s ons weer naar beneden. Het is nog best wel een avontuur zo achterop een motor, maar gelukkig weten ze hier wel hoe ze moeten rijden over de stenen en modderpaadjes. Toch sta ik even later met klamme handjes weer beneden. Blij dat ik het heb overleefd 😉

Met een taxi gaan we weer terug naar onze accommodatie in Taganga. De buren geven een feest en de muziek staat térror luid. Weg rust. Gelukkig is het onze laatste avond in Taganga, een plek waar ik niet van plan ben naar terug te keren. Ooit. Nee. Nooit.

Zeilen met Luis

Na een verrotte nacht reizen we de volgende dag met een taxi naar Santa Marta. We hebben voor vandaag een zeiltrip geboekt met Luis. Een man die samen met zijn vrouw en kinderen 4 jaar geleden uit Venezuela naar Colombia is gevlucht. Sindsdien woont hij in Santa Marta en organiseert hij samen met zijn gastvrije crew zeiltochten naar een mooi strand in Tayrona National Park.

We vertrekken samen met een groep toeristen vanuit de haven van Santa Marta. Tot nu toe zijn we in Colombia nog maar heel weinig andere internationale reizigers tegen gekomen en ook nu zijn we weer de enige buitenlanders. Maar we zijn het inmiddels gewend 😉

Na anderhalf uur zeilen, komen we aan bij Bahía Concha. Hier krijgen we vers gevangen vis als lunch en hebben we vrije tijd. We vermaken ons prima met strandwandelingen en een beetje hangen op de boot.

Aan het eind van de middag zeilen we weer terug naar de haven van Santa Marta waar we nog een nachtje verblijven in een hele fijne homestay.

Na een gewéldig ontbijt reizen we de volgende dag met de lokale bus naar het kustdorpje Palomino. Het is zweten geblazen in de bus. Het is broeierig heet buiten, er is geen airco en er zijn teveel ramen die niet open kunnen. Ik ga bijna nokkie. Reizen is helaas niet altijd een groot feest.

Tuben in Palomino

Compleet bezweet strompelen we bijna 2 uur later de bus uit. We zijn in Palomino. Een klein stukje paradijs aan de Caribische kust van Colombia. Het dorpje staat voornamelijk bekend om zijn prachtige stranden en relaxte backpackers vibe.

Als 2 schildpadden met dubbel schild lopen we bepakt en bezakt naar ons hostel. Gelukkig is het maar een klein stukje lopen. En er is een zwembad. Heerlijk, even afkoelen!

De volgende dag lopen we na het ontbijt naar het strand. Alhoewel, strand? Er is letterlijk geen strand te bekennen. Het water komt tot aan de hekken en linten van de hotels die hun stukje ‘strand’ aangeven met een private property bordje. Dit is heel bizar. Het strand is hier schijnbaar een jaar geleden verdwenen door het opkomende zeewater. De hotels aan het strand hebben muurtjes gebouwd om het zeewater tegen te houden, maar het is er niet veel beter op geworden. Omgevallen palmbomen, trekkersbanden en beton. Niet echt wat je verwacht van een Caribisch strand. Wat een domper. We gaan terug naar ons hostel en chillen de rest van de dag bij het zwembad.

Aan het eind van de dag proberen we het nog een keertje voor zonsondergang, maar ook dat blijkt niet heel erg de moeite waard. Gelukkig kun je hier wel lekker uit eten in één van de vele gezellige eettentjes. En ook op stap gaan kan prima in Palomino. Het is zaterdag avond en er is één bar ‘the place to be’ voor dansjes en drankjes. Het is er gezellig druk en de Colombianen weten de dansvloer wel te vinden. Het wordt dan ook een latertje 😉

Na een paar uurtjes slaap gaat de wekker alweer. We hebben voor vandaag een tour geregeld en het leek ons wel fijn om lekker vroeg te beginnen. Tenminste, zo dachten we er gisteren over.

Eén van de populairste tours die je kunt boeken in Palomino is de tubing tour. Met een opgeblazen binnenband van een trekker dobber je over de Rio de Palomino door de jungle. Met een motorbike worden we naar het startpunt van de wandeling gebracht. Met 2 andere (Colombiaanse) toeristen, onze gids en 5 tubes lopen we naar boven. Na anderhalf uur komen we aan bij een klein indianendorpje. Hier maken we kennis met de Kogi indianen die hier nog erg primitief leven. Heel bijzonder om te zien.

Na ons bezoekje aan het dorp lopen we naar de rivier. Onze gids knoopt de tubes aan elkaar en niet veel later liggen we met z’n allen te drijven. Het tuben is relaxt en hilarisch tegelijk. Op sommige stukken is de stroming ineens een stuk sterker en bouncen we alle kanten op. Vera valt bijna achterover uit haar band en ik lach me helemaal kapot. Wat is dit leuk!

De rivier eindigt in de zee vlakbij Palomino en hier leveren we onze tubes weer in. Na een kokosnoot bij een strandtent die op het water is gebouwd, lopen we weer terug naar het dorp. We slapen nog een paar uurtjes bij en die avond eten we weer in ons favoriete vegetarische restaurant in de gezellige dorpsstraat.

Op onze laatste dag in Palomino doen we nog een poging om een strandwandeling te maken. We klauteren over muurtjes en omgevallen palmbomen tot we bij een stukje strand komen waar we zowaar overheen kunnen lopen. De hotels die hier aan het strand liggen zien er verlaten uit. Met de betonnen muurtjes, zakken zand en trekkersbanden is het een trieste aanblik. Nee, als je op zoek bent naar een strandbestemming kun je beter niet naar Palomino afreizen.

De volgende dag pakken we de bus naar de ingang van het bekende Tayrona National Park. Voordat we hierheen gaan, slapen we nog een nachtje in een super fijne eco-lodge.

Strand en jungle in Tayrona National Park

De volgende dag lopen we met onze kleine rugzakjes naar de ingang van Tayrona National Park. Het is bloedheet met een luchtvochtigheid van 75%, maar dat mag de pret niet drukken. Het is gelukkig niet zo druk bij de ingang en binnen no time staan we op het wandelpad dat ons naar de camping leidt. Onderweg worden we beloond met prachtige uitzichten en nieuwsgierige aapjes op zoek naar eten. Na een uurtje hiken, komen we aan bij onze camping Don Pedro.

We zoeken een tent uit en stoppen onze spullen in een kluis. Daarna gaan we weer op pad. Al gauw krijgen we gezelschap van Benno die niet meer van onze zijde wijkt. We lopen verder langs andere prachtige stranden tot we bij het populairste strand en dito camping aankomen, Cabo San Juan. Het is hier werkelijk prachtig, maar ook best wel druk. De zee ligt vol met Colombianen en alle schaduwplekjes op het strand zijn bezet.

Na een tijdje lopen we terug naar de camping. Benno blijft ons volgen en vergezellen. Als de avond valt en we in onze tent kruipen, ligt Benno er waakzaam voor. Heel gezellig, maar bij iedereen die dichterbij komt begint hij keihard te blaffen. Alsof hij ons wil beschermen. Als de andere gasten ook in hun tenten liggen, keert de rust weer terug op de camping. Ik doe alleen geen oog dicht want het is bloedheet en er zit een enorme kuil in het matras waar we op liggen.

De volgende dag staan we voor dag en dauw op om te ontsnappen uit de tent. En terwijl de zon langzaam opkomt lopen we weer naar Cabo San Juan. Benno laten we stiekem achter bij het huis waar hij vandaan komt, want anders komen we er nooit meer vanaf en volgt hij ons waarschijnlijk terug naar Nederland 😉

Omdat we super vroeg zijn is het heerlijk rustig overal. De dagjesmensen zijn nog niet gearriveerd omdat het park pas om 8 uur ’s ochtends open gaat en de meeste campinggasten liggen nog te ronken in hun tent. We gaan helemaal los met het maken van foto’s en video’s.

De rest van de dag liggen we voor pampus onder een boom. De kleine eettentjes op het strand voorzien ons van heerlijke broodjes als we daaraan toe zijn. Wat een leven!

Aan het eind van de dag lopen we via de andere stranden weer terug naar de camping. Onderweg scoren we een arepa met smoothie bij ons favoriete strandtentje.

Na een tweede gebroken nacht in de tent, pakken we al vroeg onze spullen bij elkaar en lopen we weer naar de uitgang. Het is warm en de weg is lang en saai. Gelukkig worden we onderweg aangehouden door een motortaxi die ons terugbrengt naar de heerlijke eco lodge buiten het park. Hier verblijven we nog een nachtje voordat we verder reizen naar Cartagena.

Kleurrijk Cartagena

Na een helse busrit, komen we aan het eind van de middag aan bij ons hotel in het kleurrijke Cartagena. We brengen onze kleren naar de wasserette en duiken daarna een restaurant in voor sushi.

Na een regeldagje waarbij we voornamelijk in ons hotel vertoeven, duiken we aan het eind van de middag pas de stad in. We eten bij een lokaal tentje een typisch Colombiaanse maaltijd van vis, cocos rijst en patacones. Daarna spreken we met Daniel (een Duitse jongen) af in een cocktailbar in het centrum. Na een drankje verplaatsen we ons naar een terrasje bij een drukke salsa bar. Cartagena bruist! Overal zijn mensen op straat en hoor je de muziek uit de speakers. Super gezellig!

In Cartagena ervaar je de warme Caribische cultuur op z’n best, letterlijk én figuurlijk. Om de ergste hitte te vermijden, staan we de volgende dag vroeg op voor een wandeling door het centrum. Vrolijke bloemen, felle kleuren, idyllische balkonnetjes, prachtige street art en fleurige fruitkraampjes tekenen het decor van deze stad. We lopen uren rond door een doolhof van straatjes en steegjes vol kleurrijke koloniale panden. Op elke hoek van de straat is wel weer een fotomoment. Ook een kiekje met de vrolijke fruitvrouwtjes in hun felgekleurde jurken mag natuurlijk niet ontbreken 😉

Na een heerlijke açaí bowl bij een gezellig lunchtentje, lopen we weer terug naar ons hotel. Het is inmiddels super heet, maar gelukkig heeft ons hotel een zwembad op het dak. Met mijn e-reader verdwijn ik in het enigszins koele water van het zwembad. Ik raak aan de praat met een gezellige Amerikaan die ook in ons hotel verblijft. Het valt me op dat hier in Cartagena meer buitenlandse toeristen zijn, fijn om te zien!

Aan het eind van de middag lopen we naar het populaire Café del Mar. Dit café heeft een terras op de oude verdedigingsmuur van Cartagena vanwaar je de zon in de zee ziet zakken. Echt een heerlijke plek! We worden vergezeld door de Amerikaan (Mike) van ons hotel en een Engelse jongen (Maddy) die we op Tinder hebben ontmoet. Erg gezellig!

Omdat we budget backpackers zijn, gaan we na de zonsondergang weer terug naar ons hotel om onze boodschappen op te maken. Daarna gaan we terug naar het centrum waar we nog een paar drankjes doen en een dansje proberen te wagen met Maddy.

De volgende ochtend gaan we na het ontbijt weer op pad. Dit keer lopen we door de wijk Getsemani, waar ons hotel ook ligt. Wat een kleurenexplosie! De smalle straatjes zijn versierd met kleurrijke vlaggetjes en paraplu’s, en het barst hier van de straatkunst.