Mijn reis van hoofd naar hart – deel 2

ESTHER WINK

Meer dan zes maanden geleden schreef ik over mijn reis van hoofd naar hart. Ik woonde toen nog in Brussel en had een goedbetaalde vaste baan bij een grote dierenbeschermingsorganisatie. Inmiddels schrijf ik dit verhaal op een maandagochtend vanuit het Friese Balk en vlieg ik over niet al te lange tijd naar Mexico voor minstens 5 maanden. Het afgelopen jaar ben ik van een controlfreak en perfectionist veranderd in een gevoelsmens en non-conformist. Wat is er in hemelsnaam gebeurd zul je misschien denken? Tijd voor een update!

Blokkades en toekomstvisioenen

Mijn reis van hoofd naar hart begon al in 2020. Tijdens een van mijn ademsessies bij Noreen kreeg ik een helder visioen over de toekomst. Wanneer je lang en geconcentreerd diep in- en uitademt, kun je in een soort trance of hypnose terechtkomen en wordt het makkelijker om je onderbewuste te bereiken. Ook kunnen er emoties loskomen, zoals bij mij gebeurde bij het drukken op een pijnlijk gedeelte van mijn middenrif. Bepaalde emoties worden op plekken in je lichaam opgeslagen als ze zich niet kunnen uiten en je ze niet laat stromen. Hierdoor vormen zich spanningspunten in je lichaam. Op die pijnlijke plek bij mijn middenrif zat een emotie vast die stond voor het toelaten van vreugde en plezier in mijn leven, en het erkennen van mijn eigen kracht. Ik moest even slikken toen ik het na afloop hoorde. Want dit klopte exact.

Na het diep in- en uitademen ga je altijd navoelen in zo’n sessie. Hier kreeg ik dus een kort maar helder visioen. Ik zag mezelf op kantoor mijn opvolger inwerken op mijn allerlaatste werkdag. Ik had besloten voor mezelf te beginnen. In tegenstelling tot wat ik altijd dacht was dit een hele positieve ervaring. Ik voelde me in dit visioen gelukkig en dankbaar voor wat alles wat ik had geleerd en beleefd, en helemaal klaar voor de volgende stap. Vanaf dat moment begon ik te spelen met de gedachte om afscheid te nemen van mijn droombaan. In plaats van angst te hebben voor alles wat ik eventueel zou kwijtraken, keek ik nu met nieuwsgierigheid naar een andere toekomst.

De reis die ik samen met mijn familie naar Tanzania maakte in januari 2021, heeft alles nog meer op z’n kop gezet. Samen besloten we dat we stoppen met geleefd te worden en zelf te leven. We besloten onze angsten opzij te zetten en ons gevoel volledig te volgen. Ik wist dat er iets drastisch moest veranderen in mijn eigen leven, aangezien ik steeds minder gelukkig was. Voor het eerst keek ik op tegen mijn eerste werkdag na de vakantie. Dagenlang heb ik gepiekerd en getwijfeld over wel of niet ontslag nemen, en kwam de druk bij mijn linkerborst en middenrif terug. Ik zat in een enorme innerlijke strijd. Want dit was tenslotte mijn droombaan. Die zou ik toch nooit zomaar en zo snel opgeven? En het leven dat ik heb opgebouwd in Brussel? Dat geef ik toch niet zomaar op? Of toch wel?

Nieuwe gewoonten en vroege ochtenden

Samen met Sandra en Minke schreef ik mijn kernwaarden, lange termijn doelen en jaardoelen op. Ik stelde doelen op het gebied van gezondheid, persoonlijke en professionele ontwikkeling, maakte een financieel spaarplan en begon nieuwe gewoontes uit te proberen die me zouden helpen mijn nieuwe doelen te bereiken. Op 1 februari begonnen we samen aan de Miracle Morning 30-dagen challenge. De eerste dag vroeg opstaan, om vervolgens 1 tot 2 uur lang voor mezelf te nemen voor mijn drukke werkdag begon, was magisch. Voor het eerst begon ik serieus elke dag in een dagboek te schrijven. Ik begon positieve affirmaties op te zeggen voor de spiegel. Ik begon te visualiseren en zonder beperkingen te denken. Hoe ik wilde dat mijn dag er uit zou zien, de rest van de maand, de rest van het jaar en waar ik mezelf over vijf jaar zag. Eerst voelde het onnatuurlijk en zelfs belachelijk. Hoe zou dit ervoor zorgen dat ik anders ging denken en leven? Toch ging ik door en kreeg ik langzaamaan mijn connectie met mijn visie weer terug. Ik deed ademhalingsoefeningen en nam koude douches, midden in de winter. Ik voelde me opgewekter en energieker tijdens mijn werkdag omdat ik de dingen waar ik gelukkig van werd eindelijk prioriteit gaf.

Afscheid nemen van oude overtuigingen

In de weken die volgden was ik bijna obsessief bezig met persoonlijke ontwikkeling. Er was zoveel waar ik aan wilde werken! Tot ik me mentaal steeds slechter voelde. Kwam het doordat ik nu inzag dat ik niet het leven leefde dat ik zou willen leven? Ik moest accepteren dat het tijd zou kosten. Ik probeerde steeds meer te luisteren naar mijn gevoel en behoeftes. Jaren geleden heb ik mezelf beloofd om voor mijn dertigste afscheid te nemen van het fulltime kantoorleven. Maar vanwege het vele thuiswerken in coronatijd had ik er eigenlijk nu al genoeg van. Ik voelde me suf, bijna een zombie, en had veel lichamelijke klachten. Ik sliep meer dan genoeg maar was bijna elke dag moe. De tegenzin groeide. Ik kon deze leefstijl niet lang meer volhouden. Dus beloofde ik mezelf dit jaar nog ontslag te nemen en begon mijn omgeving op de hoogte te stellen. Dat luchtte op. 

Daarna focuste ik me op me goed blijven voelen door stress te verminderen en voldoende rust te pakken. En dankbaar te blijven voor de kleine en dagelijkse dingen. Meer beslissingen te maken die overeenstemmen met mijn kernwaarden en niet met mijn comfort zone. Geen dingen meer na te laten vanwege onzekerheid. Ik sta er soms van te kijken hoeveel (zelf)vertrouwen ik heb gekregen, wanneer ik mezelf hoor praten. Ik begon vertrouwen te krijgen in het onbekende. Speelde met het idee om parttime te gaan werken of een sabbatical te nemen. Stopte met geloven dat ik altijd fulltime zou moeten werken om succesvol te kunnen zijn.

En toen viel het kwartje. Jaren geleden had ik al gedroomd om voor mezelf te beginnen. Maar mijn overtuiging dat ik er niet klaar voor was, blokkeerde het om het echt te doen. Dus dacht ik eerst 10 jaar in loondienst te moeten voor ik mezelf toestond de grote stap te zetten. Mijn gevoel werd zo sterk voor het idee een grote pauze te nemen, de zomer in Nederland bij familie en vrienden te zijn en met mijn eigen projecten bezig te zijn. Toen Sandra en ik een ochtend meededen met een Miracle Morning groepje via Zoom en ons tijdens de visualisatie gevraagd werd wanneer we voor het laatst echt gelachen hadden, was ik in shock dat ik geen goed moment kon bedenken. Ik heb het leven veel te serieus genomen en wilde nu echt verandering. Een leven van vrijheid en verbinding creëren! 

Na een aantal weken bij familie in Nederland te hebben gezeten en weer terug te komen in Brussel was er veel veranderd. Toen ik niets meer voor de stad en zelfs mijn geliefde appartement voelde, wist ik dat dit het moment was. Er viel al een last van mijn schouders af. Het was duidelijk dat ik me meer thuis voelde in Nederland. En toen ik mijn ontslag een dag later officieel indiende, kwam alle spanning echt los. Ik kon wel een hele week slapen en was zo opgelucht. Dat was voor mij het teken dat ik het juiste besluit had genomen.

Stap voor stap grote beslissingen aanpakken

Met het indienen van mijn ontslag kwam al snel de volgende vraag. Waar ga ik wonen? En wat gaat er met mijn relatie gebeuren? Ik kon niet direct een antwoord bedenken op deze vragen. Het was te overweldigend. Ik moest het stap voor stap aanpakken, anders zou ik weer blokkeren en helemaal geen actie meer durven ondernemen. Mijn appartement voelde inmiddels steeds meer als een last. Tijdens de eerste lockdown in Nederland heb ik twee maanden bij Mutti in Balk gezeten en dat beviel heel goed. Maar ik zei altijd tegen mezelf dat bij mijn ouders wonen als een stap terug in mijn volwassen leven voelde. Nog een oude overtuiging waar ik mee moest dealen. Na een tijdje heb ik de knoop doorgehakt en besloten voor een tijdje bij Mutti te gaan wonen. Ook al was mijn laatste verhuizing een nachtmerrie, ik bleef tegen mezelf zeggen dat het goed zou komen. En dat werkte.

Hetzelfde deed ik met mijn relatie. Natuurlijk was het een shock voor mijn vriend toen ik zei dat ik het roer omgooide. Maar doordat ik al veel meer vanuit vertrouwen kon denken en handelen, straalde ik dat ook naar hem uit en kreeg hij automatisch ook meer vertrouwen in de toekomst. Want waarom zou je ook puur uit angst en onzekerheid iets niet durven aan te gaan? De enige manier om te ervaren hoe het echt zal zijn is door het gewoon te proberen.

Ondertussen begon ik ook de ondernemerswereld te ontdekken. Ik meldde me aan voor groepscoaching waar ik sindsdien wekelijks virtueel samenkom met een groep enthousiaste en inspirerende beginnende ondernemers om te werken aan onder andere onze mindset, levensvisie en natuurlijk ons eigen bedrijf. Wat ik hier allemaal leer kan ik direct gebruiken voor onze blog en om WanderWinks te laten groeien als bedrijf. Tegelijkertijd helpt het me aan mijn eigen dromen te blijven werken. Bovendien houd ik er een groep geweldige vriendinnen aan over.

Terug naar de basis, terug naar mezelf

En hoe zit het met dat visioen over de toekomst? Is die uitgekomen op mijn laatste werkdag? Nee, want er was geen opvolger om in te werken, maar het is beter gegaan dan ik ooit had durven denken. In mijn laatste werkweek kreeg ik zoveel lieve berichtjes van collega’s en vrienden. Het voelde zo bijzonder, ik voelde me letterlijk vervuld van liefde. Terug in Nederland wist ik gelijk dat ik op de juiste plek was en de juiste beslissing had gemaakt. Raar was het wel om ineens niet meer fulltime te werken.

In de weken die volgden voelde ik de vermoeidheid uit mijn lichaam glijden en mijn energie terugkomen. Ik stond nog wel vaak in de ‘aan-stand’. Ik heb nooit geweten hoe ik buiten reizen en vakanties om thuis rust kon vinden. Thuis zijn stond voor werken en nuttig bezig zijn. Op reis zijn betekende eindelijk ontspannen. Gelukkig heb ik met hulp van de ademsessies, nieuwe gewoontes in mijn ochtendroutine en online groepscoaching het afgelopen half jaar eindelijk de verbinding met mijn lichaam teruggevonden. Ik stop met steeds maar door te pushen en ik voel aan wanneer iets genoeg is. Gelukkig ben ik al goed op weg.

Ook voelt het alsof de ademsessies, vele meditaties en dagelijkse affirmaties mijn onderbewustzijn hebben geherprogrammeerd. Ik geef mijn angsten niet meer de ruimte. Die worden letterlijk en bijna automatisch ‘overruled’ door positieve gedachten. Ik kan alleen nog maar handelen uit vertrouwen. Ook op fysiek gebied is er ontzettend veel veranderd. Mijn ademhaling is rustiger en dieper. En mijn lichamelijke klachten zijn bijna helemaal verdwenen.

Helaas heb ik vanwege meerdere redenen onlangs toch een punt achter mijn relatie gezet. Een ontzettend lastige beslissing, maar het voelt wel als de juiste voor mij op dit moment. Ik kan alleen maar met dankbaarheid terugkijken op het afgelopen jaar en alle geweldige herinneringen, en blijf met een open en positieve blik naar de toekomst kijken.

Een nieuw hoofdstuk

Wat ik heb geleerd het afgelopen jaar is dat dromen kunnen veranderen. Plannen kunnen veranderen. En zo kan een droombaan ook ineens niet meer een droombaan zijn. Niet te veel vasthouden aan het oude heeft me ontzettend veel perspectief en ruimte gegeven voor nieuwe ideeën en ervaringen. En natuurlijk te blijven vertrouwen op mijn intuïtie.

Mijn dromen staan niet in de ijskast tijdens deze corona periode. Afgelopen lente voelde ik heel duidelijk aan dat ik er nu voor moest gaan, zelfs in misschien wel de meest onzekere periode van ons leven. We weten niet hoe de toekomst eruit ziet. We hebben alleen maar nu. Daarom ben ik dankbaar dat ik eindelijk inzie wat er echt toe doet in het leven. Ik vlieg 20 oktober alleen naar Mexico, voor het eerst zonder plan. Maar ik neem mijn bucketlist mee. Daar staat onder andere solo backpacken, een yoga training, salsa lessen en vrijwilligerswerk op een biologische boerderij en bij dierenasielen op. Mexico is een groot en gevarieerd land en ik heb er alle vertrouwen in dat het een geweldige ervaring gaat zijn. Niet alleen van buiten, maar ook vanbinnen. Je kunt mijn belevingen natuurlijk binnenkort volgen op onze reisblog!

De reis die je naar binnen maakt is als geen ander. Het is uniek. En het leuke is dat het nooit voorbij is. Durf die stap nu te nemen, en je zult zien dat je het voor geen goud had willen missen. Misschien wordt het wel de beste reis van je leven!