Mijn leven na Miep

TINEKE WINK

Het is eind november 2022 als Ingrid en ik terugkomen in Nederland. Met een blitsende huurauto in plaats van met ons hippiebusje Miep. Eigenlijk was het plan om de hele winter met Miep in Spanje, Portugal en Marokko te vertoeven. Maar Miep op avontuur wordt Miep van korte duur en na zes weken keren we huiswaarts. Voor me wacht ineens een winter in Nederland.

Voor het eerst in 7 jaar ben ik in de winter niet op een tropisch strand te vinden. Ik tel de winterse maanden die nu voor me liggen. December, januari, februari en maart. Vier maanden. Trek ik dit? De grijze dagen waar geen daglicht aan pas lijkt te komen? Hoe ga ik de winter omarmen in plaats van me er tegen te verzetten?

De maand december gaat me vrij moeiteloos af. Ik hoef nog niet te werken, dus ik word wakker zonder wekker. Dat is meestal pas als het net licht wordt. Daarna neem ik een ijskoud Wim Hof badje en drink ik een koffie. Dat geeft mijn dag meteen een energieboost. De decembermaand gaat in een fijne flow voorbij. Ik puzzel, schrijf, ga een paar keer naar de sauna, doe aan yoga, ga af en toe naar een vlooienmarkt en geniet van de feestdagen met familie en vrienden. De grijze en grauwe dagen vallen me mee, veel vaker schijnt de zon. Maar het beste van alles is: de hoeveelheid aan vrije tijd die ik heb.

Gembershotjes

Januari is meer een uitdaging. Ik werk weer op Vlieland in de kinderopvang en ik heb nu wel moeite met de donkere dagen en het gebrek aan energie. Opstaan in het holst van de nacht (zo voelt het) en weer thuiskomen in het donker. Met gembershotjes en koffie blijf ik enigszins wakker, maar het liefst houd ik deze maand gewoon een winterslaap.

Wat wel heel leuk is aan januari op Vlieland is dat ik voor het eerst de winterperiode op het eiland meemaak. De laatste weekenden van januari staan in het teken van zonsondergangen bij het wad, winterstoofpotjes eten in restaurant de Stoep, een winterduik in zee en een dagje sauna. Toch wel heel fijn, zo’n winter op Vlieland.

De liefde

Het laatste weekend van januari is Sandra bij mij op Vlieland. Op een avond doen we samen het spel Openhartig. De volgende vraag komt voorbij: ‘Wat zou je nog aan je ex willen vragen?’ Ik denk meteen aan Eli.  Bijna 11 jaar geleden hebben we kort een relatie gehad en ik heb hem nu al jaren niet meer gezien. Ik heb gehoord dat hij nog steeds in Sneek woont en ik ben benieuwd hoe het met hem gaat. Ik wilde al eerder contact met hem opnemen maar ik kon hem niet vinden op social media. Ik besloot het toen maar zo te laten.

Sandra komt met het idee om via haar eigen Facebookpagina een berichtje naar zijn zusje te sturen. Zij is wel te vinden op Facebook. Een beetje omslachtig en ik twijfel even. Zit hij hier wel op te wachten? Mijn nieuwsgierigheid overwint het en ik ga overstag. Een dag later heb ik zijn nummer. Hij blijkt er ook weleens aan gedacht te hebben om mij een bericht te sturen. We appen wat heen en weer en besluiten af te spreken in een café in Sneek. Bij de eerste keer afspreken, voelt het al heel vertrouwd. Ik heb aanvankelijk nog wat reserves, maar bij de tweede date kan ik er niet omheen: ik ben verliefd. Het voelt ook alsof het zo moet zijn en we elkaar op het juiste moment in het leven weer ontmoet hebben. Het gaat verbazingwekkend snel tussen ons, zowel in het uitspreken van ons gevoel als het maken van toekomstplannen.

Na twee weken samen zijn boeken we al een weekendje Lissabon voor in mei. In maart komt hij langs op Vlieland en zijn we voor het eerst een lang weekend samen. Op het wad scharrelen we een avondmaaltijd van oesters, kokkels en mossels bij elkaar. We gaan naar de sauna, drinken speciaalbiertjes en kijken films. Een perfect eerste weekend.

Er zijn veel overeenkomsten tussen ons. Zo hebben we dezelfde kijk op de wereld en zien we beide bijvoorbeeld meer in alternatieve geneeswijzen dan in de farmaceutische industrie. We zijn beide wat chaotisch, vinden ervaringen belangrijker dan spullen en houden van reizen, lezen, dagjes sauna en buiten zijn. Zodra de eerste zonnestralen zich laten zien gaan we op zijn balkon zitten of drinken we koffie bij Doppio of een speciaalbiertje bij Fier, een terras om de hoek aan het water.

Portugal

Begin april ben ik in Portugal voor een 10-daagse vakantie. Een perfecte timing aangezien de lente wat traag op gang komt in Nederland. Zodra ik op het vliegveld van Faro land en het warme briesje voel, ben ik meteen weer thuis. Het is maar drie uurtjes vliegen vanaf Nederland, maar het voelt als een andere wereld. Portugal loopt wat achter ten opzichte van Nederland en dat vind ik zelf wel prettig. Zo kun je in een aantal winkels en cafés alleen cash betalen en koop je hier nog ouderwetse papieren treinkaartjes. Ik heb ook het idee dat Portugezen over het algemeen wat geduldiger zijn dan wij. Zo sta ik eens bij de kassa van een supermarkt als het kassasysteem ineens tijdelijk crasht. Niemand roept iets om en iedereen wacht geduldig af. Er is nog geen zuchtje te horen. Hier word ik zelf ook heel relaxt van. Ik ben best gevoelig voor energieën en prikkels. Op een vol treinstation â la Utrecht Centraal ga ik vanzelf sneller lopen. Ook al heb ik zelf geen eens haast om de trein te halen. Hier in Portugal vertraag ik ook. Portugezen pakken snel even een rustmomentje.

Zo heb je veel supermarkten in Portugal met een cafetaria gedeelte waar je al voor 1 euro een koffie en een pastéis de nata (Portugees gebakje) kunt halen. Even een pauze voor of na het boodschappen doen. Nederlandse supermarkten zijn meer van het snel scannen, betalen en gaan. Er zijn tegenwoordig meer zelfscankassa’s dan gewone kassa’s. Natuurlijk heeft de efficiëntie in Nederland ook zijn voordelen, maar geef mij maar het langzame tempo van Portugal. Al verandert Portugal ook en zie je hier ook in steeds meer supermarkten al zelfscankassa’s.

De eerste dagen in Portugal verblijf ik in mijn eentje in Lagos. Op dag 4 ontmoet ik Sandra, Minke en Richard in dit leuke stadje en proosten we op het einde van hun wandeltocht. De rest van de vakantie brengen we samen door in het vissersplaatsje Carvoeiro. De ideale uitvalsbasis voor korte hikes langs de kust. Tijd voor ontspanning is er ook genoeg met een groot (bijna privé) zwembad in de achtertuin. Hier verslind ik een paar boeken en kom ik opgeladen weer terug in Nederland.

Drie weken later vertrek ik alweer naar Portugal, dit keer voor een lang weekend Lissabon met Eli. Ik heb van tevoren weinig uitgezocht over de stad en laat me verrassen. Dat lukt goed, want wat een geweldige stad is dit. En het reizen samen smaakt naar meer.

Nieuwe reisplannen

De komende drie maanden blijf ik in Nederland, maar nieuwe vakantie- en reisplannen zijn er ook. In september ga ik met Ingrid naar het eiland Lefkas in Griekenland. Het schijnt een eiland met een Caribisch tintje te zijn en dat maakt ons wel nieuwsgierig. Begin oktober ga ik met Eli een week naar Cornwall in Engeland. Zijn vader woont er en is beheerder van een camping. We mogen dan in één van de bungalowhuisjes bivakkeren. Daarnaast willen we in de winter wel naar Midden-Amerika en dan over land door Mexico, El Salvador en Guatemala te reizen. Het lijkt me fantastisch om terug te gaan naar Mexico en Eli daar mijn favoriete plekken te laten zien, zoals Isla Holbox. Het eiland van golfkarretjes, hagelwitte stranden, hippe eettentjes en veel kleurrijke street art. Maar ik heb ook zin om samen met hem nieuwe plekken in Mexico te ontdekken. Ik ben vooral heel erg benieuwd naar El Salvador: één van de minst bezochte landen op het vasteland van Midden-Amerika. Het land heeft lange tijd te lijden gehad onder de slechte reputatie maar is nu veel veiliger geworden. Vorig jaar zijn hier duizenden bendes opgerold. Het schijnt een heel veelzijdig land te zijn met oude Maya ruïnes, veel stranden, koffieplantages, vulkanen, koloniale dorpen en een aantal nationale parken.

Een andere richting

Ik werk nu zo’n drie jaar als invalkracht in de kinderopvang op Vlieland. Meestal zijn het periodes variërend van een paar maanden tot een half jaar. Dit jaar werk ik er in totaal acht maanden, tot eind augustus. Ik werk vaak op de woensdagen en donderdagen en kan in twee dagen al bijna 20 uur maken, waardoor ik veel vrije tijd overhoud. Tijd die ik kan besteden met Eli, en vrienden en familie. In de zomermaanden maak ik wel wat meer uren omdat een aantal collega´s dan op vakantie gaan. Wat ik wel een nadeel vind is de tijd die je kwijt bent aan het heen en weer reizen. Ook geeft het onrust om op drie verschillende plekken te wonen. Zo woon ik deels in IJlst, in Sneek bij Eli en dan nog op Vlieland. Op drie plekken heb ik spullen liggen en daar raak ik het overzicht door kwijt. Mijn chaotische kant komt dan naar boven, waardoor ik spullen kwijtraak of vergeet. Hoe leuk ik het ook vind op Vlieland, ik kijk er wel naar uit om wat minder van hot naar her te vliegen vanaf september.

Volgend jaar zou ik wel locatie-onafhankelijk willen werken, zoals ik dat ook zie bij mijn zusjes. ’s Ochtends even de laptop openklappen om een paar uur te werken en ’s middags genieten van de zon of andere leuke dingen doen. Al zal het in de praktijk ook weleens op neerkomen dat je wel de hele dag werkt, zelf je eigen werktijden bepalen, lijkt me een enorme luxe. Werken vanuit het buitenland ook. Ik heb transcriptiewerk (interviews handmatig uittypen) geprobeerd, maar dat vond ik nog vrij lastig. Transcriberen vraagt om meer dan even snel kunnen typen en je moet er veel tijd in steken. Misschien dat ik het nog weleens probeer, maar ik ga ook kijken naar andere vormen van online werk. Maar alle tijd, want de komende maanden blijf ik nog in de kinderopvang en daarna zijn er weer genoeg reisjes in het vooruitzicht waar ik heel erg naar uitkijk.