‘Miami en de Keys’
MINKE WINK
Wanneer ik in een shuttlebusje van het vliegveld van Fort Lauderdale naar South Beach Miami reis krijg ik hetzelfde gevoel als een paar maanden geleden. Toen keek ik mijn ogen uit in New York en maakte ik mijn eerste stappen op dit continent. Alles is zó herkenbaar, maar ik ben hier nog nooit geweest. Ja hoor, ik ben weer in het Amerika dat ik ken van de films en series. En ik vind het nu al geweldig!
Miami
Na anderhalf uur kom ik aan bij het hostel en tien minuten later arriveert mijn vriendinnetje Vera. We hebben elkaar alweer maanden niet gezien en met een welkomstdrankje van het hostel praten we aan de bar honderduit over van alles en nog wat. Het is zo leuk om weer gezelschap te hebben en helemaal als het een goeie oude bekende van thuis is. Na het welkomstdrankje lopen we nog een klein rondje door de straten van South Beach en vinden we een typisch Amerikaanse sportbar waar we nog een biertje drinken en een portie patat bestellen. We krijgen een groot halve liter blik bier en een enorme emmer patat voorgeschoteld. Natuurlijk, we zijn in Amerika, de porties zijn hier wat groter dan we gewend zijn. Omdat we allebei best wel kapot zijn van de reis laten we het deze avond bij één biertje en duiken we vroeg ons bedje in.
De volgende dag moeten we namelijk alweer om zeven uur ’s ochtends klaarstaan voor onze tour naar Key West. Met onze slaperige hoofden en een zak brood met nutella stappen we in een enorme toeristenbus op weg naar de Keys.
Key West
De Florida Keys is een eilandengroep ten zuiden van Miami. Deze eilanden, de zogenaamde Keys, zijn met elkaar verbonden door een kilometers lange weg. Onderweg gooit de buschauffeur alle feiten over de Keys op tafel maar we luisteren maar half omdat we zelf te druk in gesprek zijn. Het uitzicht vanuit de bus is geweldig en na een tijdje maken we onze eerste stop bij, Mc Donalds. Hoe typisch. We krijgen even de tijd om koffie te halen en rijden gauw weer verder naar onze eindstop, Key West. Blij verlost te zijn van de kudde toeristen lopen we met z’n tweeën door dit extreem schattige stadje. We kijken onze ogen uit en smelten zo’n beetje bij elk huis dat we zien. Het is overduidelijk dat hier alleen maar rijke mensen wonen want, wow, wat een mooie huizen. Het wegsmelten komt niet alleen door de schattigheidsfactor van Key West maar ook door de felle bolle zon die op onze huid brandt. Op naar het strand!
Na een paar heerlijke uurtjes op het strand lopen we naar de dichtstbijzijnde strandtent voor lunch. Nu we wat meer geleerd hebben over de porties voedsel die geserveerd worden, die echt aanzienlijk groter zijn dan elders ter wereld en sowieso veel te groot voor onze magen, besluiten we een bord spaghetti met gehaktballen te delen. We ontvluchten even de zon door binnen van de airco te genieten met een glas heerlijk koud water en onze spaghetti. Daarna lopen we weer terug naar het strand voor nog een paar uurtjes fikken in de zon.
Aan het eind van de middag lopen we weer terug naar het centrum waar we een verse kokosnoot scoren en nog even rondkijken in de hoofdstraat met zijn schattige winkeltjes voordat we weer op tijd terug bij de bus zijn die ons weer terugbrengt naar South Beach.
Helaas hebben we maar twee dagen in Miami en dus willen we de volgende dag de highlights van deze stad bekijken.
Miami
We staan weer vroeg op en na een ontbijtje bij het hostel lopen we via de bekende Ocean Drive, de boulevard met Art Deco hotels die langs het strand loopt, naar de winkelstraat, Lincoln Mall. Tussendoor nemen we natuurlijk een kijkje op het strand waar op elke honderd meter een kleurrijk lifeguard strandhuisje in het zand staat. Echt heel leuk om te zien.
Bij de H&M scoren we snel een paar kledingstukken voordat we de bus pakken naar de wijk Wynwood. Deze wijk, in het noorden van downtown Miami, bestond voorheen eigenlijk vooral uit leegstaande warehouses en productiebedrijven, maar dit veranderde op het moment dat hier vele kunstprojecten gestart werden waarbij de rolluiken en muren van leegstaande panden werden omgetoverd tot ware kunstwerken. Nu is het een van de meest unieke wijken in Miami.
Naarmate we dichterbij komen worden we dan ook kleurrijk welkom geheten door Wynwood. We bekijken de vele muurschilderingen die hier te zien zijn en natuurlijk ga ik weer helemaal los met mijn camera bij al die kleurtjes.
Na een veel te dure maar heerlijke lunch lopen we verder naar het zogenaamde Little Havana. Zoals de naam al zegt, de Cubaanse wijk van Miami. Na een halfuur komen we erachter dat het nog een pokke-end lopen is en de omgeving ziet er een beetje vervallen en luguber uit. Een hele andere kant van Miami dat wel, maar we besluiten toch maar na de uitleg van een vriendelijke meneer het monorail treintje naar de juiste straat te pakken. Als we eenmaal in de goede straat zijn blijkt het nog een heel stuk verder te zijn omdat de straat kilometers lang is.
Na een tijdje horen we het geluid van domino steentjes die op een tafel worden geklapt en komen we aan bij een klein parkje waar de straten zijn versierd en oude latino mannetjes met veel lawaai domino spelen. Afgezien van dit tafereel is Little Havana verder eigenlijk niet heel boeiend.
Maar gelukkig hebben we nog een andere reden om hier te zijn. Het bekende, en volgens de kenners, geweldige en betaalbare Cubaanse restaurant, Versailles.
Onze voeten willen niet meer verder en dus pakken we een bus naar het restaurant dat ook nog een heel stuk verder weg blijkt te zijn. Je verkijkt je er echt op hoe groot deze stad eigenlijk is. Na een ijskoude kan sangria en heerlijk Cubaans eten pakken we de bus weer terug naar South Beach.
Eenmaal terug in het hostel hebben we nog een klein restje energie over om onze tas in te pakken en daarna kruipen we ons bed in. De volgende dag gaat de wekker alweer om vijf uur ’s nachts en een half uur later lopen we bepakt en bezakt naar de bushalte voor de bus naar het vliegveld. Miami was echt geweldig en helaas veel te kort!
Aan het begin van de middag zijn we alweer op onze volgende bestemming in een compleet andere wereld.