‘Medellín en Salento’

MINKE WINK

Het is 3 uur ’s nachts en ik word half wakker in de nachtbus van Cartagena naar Medellín. We staan stil op de weg in een willekeurig dorpje. Ik schenk er niet veel aandacht aan en val weer in slaap. Om 7 uur ’s ochtends tikt Vera me aan. We staan nog steeds stil. Op dezelfde plek. Wat is hier aan de hand?

Blijkbaar staan we al 4 uren stil vanwege een wegversperring. Door de heftige regenval zijn er rotsblokken op de weg terecht gekomen en deze moeten eerst weggehaald worden voordat we verder kunnen. Medellín ligt nog bijna 6 uren verderop en het lijkt er niet op dat we snel weer in beweging komen. We kunnen letterlijk geen kant op. De frustratie, vermoeidheid en wanhoop stapelen zich op in ons lichaam. Niemand weet wanneer we weer verder kunnen. Waarom hebben we niet wat meer geld uitgegeven en gewoon een vlucht gepakt van Cartagena naar Medellín?

Na 12 uren komen we dan éindelijk in beweging. Pas laat in de avond komen we aan in Medellín nadat we 26(!) uur in de bus hebben gespendeerd. We pakken een taxi naar ons guesthouse en duiken uitgeput ons bed in.

Free Walking Tour in Medellín

We starten de volgende dag rustig met een laat ontbijt. ’s Middags pakken we een taxi naar het centrum voor lunch bij een vegetarisch restaurant.

Na de lunch lopen we naar de ontmoetingsplek vanwaar de Free Walking Tour start. Samen met een klein groepje andere reizigers krijgen we een rondleiding door het centrum van de stad. De gids vertelt ons heel veel over de roerige geschiedenis van Medellín en laat ons de belangrijke plekken in het centrum zien. We lopen langs verschillende pleinen, door drukke winkelstraten en langs de sculpturen van Fernando Botero. Het is oprecht de interessantste walking tour die ik ooit gedaan heb, en dat komt vooral door onze gids Hernán die ons alles op een hele boeiende wijze weet te vertellen.

Onze walking tour eindigt op het San Antonio plein waar 2 grote vogelbeelden van Botero naast elkaar staan. De ene intact en de andere met een groot gat erin. In 1995 ontplofte een dynamiet naast dit beeld tijdens een muziekfestival op het plein. 23 mensen (waaronder een aantal kinderen) stierven die dag. De aanslag is nooit opgeëist. In eerste instantie zou het beeld weggehaald worden, maar Fernando Botero vroeg de burgemeester om de opgeblazen vogel te laten staan als eerbetoon aan de slachtoffers. Hun namen werden op het voetstuk gegrafeerd. Hij doneerde een tweede identieke vogel aan de stad en beide vogels staan nu naast elkaar als symbool voor het verleden en de toekomst van de stad Medellín. Ooit de gevaarlijkste stad ter wereld, tegenwoordig een moderne metropool.

Piedra del Peñol en Guatapé

De volgende dag maken we met de lokale bus een uitstapje naar een bijzondere bezienswaardigheid op zo’n 2 uurtjes rijden vanaf Medellín. Onze eerste stop is Piedra del Peñol, een kaarsrechte rots in een waterrijk gebied die erg afsteekt tegen het landschap. De rots lijkt te zijn dichtgenaaid door de trap die je in 740 treden naar boven brengt. Een pittige klim, daar komen we al gauw achter. Maar uiteraard worden we bovenaan beloond met een panoramisch uitzicht over het stuwmeer met de vele kleine eilandjes en de bosrijke omgeving. Prachtig!

Een paar kilometer verderop ligt Guatapé, het kleurrijkste dorpje van Colombia. Alle huizen en gebouwen zijn hier in verschillende kleuren geschilderd en het barst hier van de terrasjes, leuke eettentjes en souvenirwinkels. Vanaf Piedra del Peñol lopen we naar Guatapé waar we eerst genieten van een heerlijke Indiase lunch.

Na de lunch lopen we een aantal rondjes door het dorp. Er hangt een heerlijke sfeer en we kijken onze ogen uit in de kleurrijke straatjes.

Aan het eind van de middag reizen we met de lokale bus weer terug naar Medellín. Die avond eten we de lekkerste pasta in de hip en trendy wijk Poblado, waar we zelf ook verblijven.

Daarna spreken we met Maddy en een aantal andere reizigers af. In de bar van het hostel waar zij verblijven is een feestje gaande waar het lekker druk en gezellig is. De voetjes gaan van de vloer en de drankjes vloeien rijkelijk. Dat laatste vooral bij andere mensen. Ik houd het bij één cocktail want ik voel me niet helemaal op en top fit.

Ziek in bed

Koorts, diarree, buikkrampen, hoofdpijn en spierpijn. De volgende dag word ik echt mega beroerd wakker. Het is me al snel duidelijk, ik heb buikgriep. Ik kan niks anders doen dan de hele dag in bed blijven liggen en mezelf af en toe naar de wc verplaatsen. Eten lukt niet en zelfs drinken doet me pijn. Ik voel me echt zwaar ellendig, maar ik kan niks anders doen dan me eraan overgeven. En dat doe ik dan ook maar. We gooien onze reisplanning om en blijven voorlopig in Medellín. Ik slaap veel en vermaak me verder met de Netflix serie Narcos die me het bizarre verhaal vertelt over drugsbaron Pablo Escobar en de heftige geschiedenis van Medellín. Pas na 4 dagen voel ik me weer een beetje mens.

Kabelbaan ritjes

Na 4 dagen binnen blijven en in bed hangen vind ik het wel weer tijd om naar buiten te gaan. Ik ben nog steeds niet helemaal fit, maar voel me gelukkig wel een stuk beter. We besluiten het rustig aan te doen en vandaag te gaan chillen in verschillende kabelbanen.

Er zijn veel sloppenwijken in Medellín en deze zijn allemaal tegen de berg opgebouwd. Deze wijken waren lange tijd in handen van gangs en bewoners moesten betalen als ze hun wijk wilden verlaten. De burgemeester van Medellín heeft hier een geweldige oplossing voor gevonden. Hij liet meerdere kabelbanen over de sloppenwijken bouwen zodat iedereen vanuit deze arme wijken naar de stad kon reizen zonder dat ze de gangs smeergeld hoefden te betalen. Omdat je vanuit deze kabelbanen een geweldig uitzicht op de stad hebt, is dit later uitgegroeid tot een toeristische attractie.

En het leuke is dat als je met de metro reist, je kaartje ook geldig is voor de kabelbaan. Zolang je het station niet verlaat kun je er zelfs weer mee terug reizen en op die manier een aantal leuke rondjes maken in het metro/kabelbaan netwerk. En dat is dan ook precies wat we doen 😉

Cerro de Nutibara

De volgende dag pakken we een taxi naar Cerro de Nutibara. Hier ligt het replica dorpje Pueblito Paisa. Eenmaal aangekomen bij de parkeerplaats, komen we er al gauw achter dat dit een flinke toeristische trekpleister is. In een bus vol Colombiaanse toeristen gaan we naar boven. Het dorpje zelf is wel leuk om te zien, maar vooral de uitzichten op de stad zijn hier adembenemend. Het is jammer dat het zo bewolkt is. Ik kan me voorstellen dat je hier op een heldere dag echt met open mond naar de stad staat te staren.

Bolle Botero kunst in Museo de Antioquia

Aangezien het weer er niet beter op wordt, besluiten we een bezoekje te brengen aan Museo de Antioquia. Dit museum is voor een groot deel gewijd aan het werk van Fernando Botero en laten wij nu zijn grootste fans zijn. Op de 3^e verdieping vinden we talloze schilderijen en sculpturen van bolle mensen, dieren en dingen. Ontzettend leuk om te zien!

Na ons bezoekje aan het museum lunchen we weer bij ons favoriete vegetarische restaurant in Medellín. Na de lunch blijft Vera in het centrum om te shoppen en ga ik terug naar ons guesthouse om weer bij te slapen. Ik merk dat mijn oude energielevel nog niet terug is (en dat zal ook nog wel even duren) maar ik ben allang blij dat ik niet meer hele dagen op bed lig.

Comuna 13

Ooit werd Comuna 13 bestempeld als de tweede gevaarlijkste wijk ter wereld, maar tegenwoordig is een tour door dit gedeelte van Medellín één van de hoogtepunten van Colombia. Dat is dan ook wat we op onze laatste dag in Medellín gaan doen. Samen met een vrolijke gids gaan we op pad langs alle prachtige straatkunstwerken en straatartiesten. Ondertussen horen we de verhalen over het heftige verleden en de transformatie van deze wijk. Heel erg indrukwekkend.

Salento

De volgende dag reizen we met de bus naar Salento. Een klein en kleurrijk dorpje in het hart van de koffieregio in Colombia. Pas laat in de avond komen we hier aan en we duiken dan ook meteen ons bed in.

De volgende dag gaan we op verkenning in Salento. We wandelen door het dorpje naar een viewpoint met uitzicht op het dorp en de omgeving. Salento is erg toeristisch en dat is te merken aan alle souvenirwinkels en Instagram attributen. We kunnen niet achterblijven, we zijn natuurlijk ook toeristen. We pakken een hoed en poncho van de stapel en niet veel later staan we op een rode jeep tussen de Colombiaanse vlaggen te poseren 😉

We wandelen verder door het dorpje langs de kleurrijke huisjes en souvenirwinkels. Salento is een klein, maar super gezellig dorpje!

’s Middags lopen we vanuit het dorp naar een koffie finca in de omgeving. Colombiaanse koffiebonen worden beschouwd als een van de beste ter wereld en die willen we natuurlijk proeven. We zijn net op tijd voor de Engelse tour en samen met een Duitser (Niels) en een Nederlander (Hankie) krijgen we een rondleiding over de finca. De gids legt ons het hele proces van boon tot koffie uit. Uiteraard mogen we aan het eind van de tour de koffie proeven. En die smaakt goed!

Samen met Hankie en Niels gaan we na de tour met een jeep weer terug naar Salento. We eten vegetarische burgers bij een heerlijk restaurant in het centrum en daarna spelen we een potje Tejo. Een typisch Colombiaans spel waarbij je met een metalen schijf probeert een klein explosief te raken in een bak met klei. En dat is nog best lastig.

Valle de Cocora

De volgende dag gaan we met Hankie en Niels naar Valle de Cocora. Een prachtige vallei waar de hoogste palmbomen ter wereld staan. Een speciaal soort palmboom die alleen hier in Colombia voorkomt, namelijk de wax palmboom. Deze palmbomen in Valle de Cocora kunnen tot wel 60 meter groeien. We maken een lange hike langs een waterval en over verschillende hangbruggen door het nevelwoud. Aan het eind van de wandeling komen we in de palmbomen vallei, met stip het hoogtepunt van de hike.

Na de hike gaan we samen met Hankie met een jeep weer terug naar Salento. We duiken een populair restaurant in voor de lunch net op het moment dat het keihard begint te regenen. Wat een timing! We bestellen forel, een typisch gerecht uit deze regio. En het smaakt echt heel goed!

Na twee heerlijke dagen zit onze tijd in Salento er alweer op. En ook onze tijd in Colombia zit er bijna op. De volgende dag reizen we met de bus naar Villavieja vlakbij de Tatacoa woestijn. We zijn toe aan wat meer warmte en willen naast de woestijn bezoeken nog een paar dagen bij het zwembad liggen.