London is calling!

SANDRA WINK

Huh? Ben je nog nooit in Londen geweest? Is de reactie die ik krijg als ik vertel dat ik deze wereldstad nog niet eerder heb bezocht. Je vliegt er in nog geen drie kwartier voor een paar tientjes naartoe. Eenmaal in Londen ben ik het eens met de verbazing van anderen dat ik hier nooit eerder was geweest. Wat een geweldige, gezellige en moderne wereldstad!

Waarom Londen?

Ik werk voor Me Gusta Galapagos en voor een grote toerisme beurs vlieg ik na een weekje Nederland door naar Londen. De beurs is drie dagen lang, van maandag tot woensdag, en dus plak ik er het weekend aan vast om ook de toerist uit te kunnen hangen. Eigenlijk meer om de local uit te hangen, want ik zie vriendin Maria weer na lange tijd en zij heeft vrienden in Londen wonen die ons op sleeptouw nemen gedurende het weekend. En hoewel ik lang niet alle bezienswaardigheden uit mijn Lonely Planet gids kan afstrepen, heb ik wel het gevoel dat ik de stad beter heb leren kennen dan de gemiddelde toerist 😉

Hoeveel kost het?

Londen is ideaal voor een citytrip, en hoewel de vluchtprijzen moeilijk zijn te weerstaan, moet je de uitgaven in de stad zelf niet onderschatten. Let al goed op naar welk vliegveld je gaat, want de goedkope tickets met budget vliegmaatschappijen brengen je naar een van de vliegvelden op zo’n anderhalf uur reizen van de stad. Je reiskosten lijken al niet meer zo goedkoop als je er achterkomt dat het nog eens 18 pond (= 20 euro) voor een enkele reis naar het centrum is.

Reizen met het openbaar vervoer is het makkelijkst en goedkoopst met een Oyster kaart, de Engelse versie van de ov-chipkaart. Deze kan je bijna overal kopen voor 5 pond (wat je weer terugkrijgt zodra je de kaart weer inlevert). Verder zijn je uitgaven erg afhankelijk van, of je alle bezienswaardigheden afgaat, of dat je jezelf rijkelijk verwend met maaltijden en drankjes buiten de deur. Ik doe voornamelijk het laatste en bespaar op accommodatie kosten aangezien we slapen bij vrienden. Maar al met al ben ik alsnog tussen de 200 en 300 euro kwijt na een kort weekje. Maar het was het allemaal waard 🙂

Waar slapen we?

Vrijdagavond kom ik aan op het vliegveld van Stansted en wacht ik tot Maria een uurtje daarna de aankomsthal uitloopt. Zij kent de stad al als geen ander, dus hobbel ik mooi achter haar aan. Want wat is deze stad gi-gan-tisch. De metrokaart lijkt op een groot doolhof en de hoge gebouwen geven me duizelingen. En dan dacht ik dat Quito (2 miljoen inwoners) een grote stad was.

We slapen van vrijdag tot zondag bij vriendin Rosie, die in de rustige wijk East Finchley woont, in het noordoosten van London. Hier voelt het niet eens meer alsof je in een wereldstad bent. Mooie huizen met een trappetje naar de voordeur, veel parken en weinig verkeer. We slapen in een geweldig appartement op de bovenste verdieping met een top uitzicht over de stad. Zondag verhuizen we naar vriendin Lauren, die midden in het centrum woont vlakbij het Waterloo station in de wijk Newington. Een heel contrast, hier is juist weer ontzettend veel leven en krijg je het echte stadsgevoel.

Wat doen we overdag?

In Londen is alles afhankelijk van het weer. Van de twee vrije dagen hangt er de eerste dag een grijze lucht en dus blijven we ook veelal binnen en houden we een Harry Potter film marathon. Vervolgens verhuizen we naar de pub met vrienden voor een cider of twee. Ik word al helemaal blij van het zien van de typische taxi’s en dubbeldekker bussen. Zodra de zon doorbreekt, reizen we naar het centrum om de toerist uit te hangen. We slenteren door de stad, lopen langs het water langs de grote toeristen trekpleisters als de London Eye, Big Ben en Westminster Palace.

Een foto in een naar urine ruikende telefooncel kan natuurlijk ook niet ontbreken.

We lopen door St. James park, wat er nu sprookjesachtig uitziet in de herfst. Ik ken Londen van de mannetjes in hun rode pak en fluffy hoeden voor het Buckingham Palace, en we zijn ietwat teleurgesteld als we zien dat deze zich alleen tussen mei en september laten zien. Lopend over de London Bridge valt het me pas echt op hoe modern en rijk deze stad is. Het contrast is geweldig om te zien, de futuristische gebouwen pal naast de historische Tower of London. Hoewel de Camden wijk bekend staat om zijn alternatieve markt en de hotspot van Londen, laat ik me overhalen om de naar Brick Lane te gaan. Ik heb het idee dat ik in een multiculturele wereld ben beland. Mensen van alle nationaliteiten, graffiti, internationale keukens en vintage markten, deze wijk heeft alles zoals Camden, maar dan zonder de toeristen. We eindigen (zoals gewoonlijk) in een pub met een cider in een wereld die iets weg heeft van de alternatieve stad Berlijn.

Wat doen we ’s avonds?

Ballenbakken en stappen, die combinatie zie ik niet voor me totdat we de bar Ballie Ballerson binnenlopen. Het is eigenlijk een heel simpel concept. In plaats van een bar met dansvloeren zijn de dansvloeren ballenbakken. Je drankjes kun je alleen niet meenemen de ‘dansvloer’ op, wat ook logisch is.

Als een kind zo blij springen we in een van de ballenbakken en komen we er pas uren daarna uit. Onder het genot van hippe housemuziek en disco lichten ben je hier nooit uitgekeken. Toevallig zijn we aanwezig op de dag dat deze club een jaar bestaat, en merken we dat ze flink hebben uitgepakt. Gigantische champagne flessen worden erbij gehaald en een mega taart wordt onder alle gasten verdeeld. Ze gaan rond met shotjes, en vervolgens springen we weer de ballenbak in om er pas tegen sluitingstijd weer uit te klimmen.

WTM Londen

Door alle leuke dingen vergeet ik bijna dat we nog een toerisme beurs hebben. Een uitdaging, want hoewel ik de ITB in Berlijn al heb meegemaakt (de grootste toerisme beurs van Europa), ga ik deze beurs helemaal alleen doen. Gelukkig ben ik samen met Maria, die voor Footprint werkt, en met onze rolkoffers vol promotie materiaal reizen we naar de beurs op de eerste dag. Het is even zoeken voordat ik het Ecuador gedeelte heb gevonden, maar al snel spot ik mijn tafel en zet ik alles klaar voor de dag. Ik zie weer bekenden uit Ecuador, die er ook staan met hun bedrijfje, allemaal hopend op veel nieuwe contacten de komende dagen.

Ik begin elke dag met een speednetworking event, iets wat ik nog nooit eerder heb gedaan en waar ik ook behoorlijk kriebels van in mijn buik krijg. Een soort speeddating, maar dan in netwerken. Alle ‘buyers’ (reisorganisaties op zoek naar lokale partners) zitten aan een tafel, en als ‘seller’ (lokale reisorganisaties) loop  je van tafel naar tafel om je bedrijf te presenteren en kaartjes uit te wisselen. Van tevoren krijg je een lijst met wie waar zit, zodat je al een strategie kan bedenken wat voor bedrijven je tegenover je wilt hebben en wat je kunt vertellen. Het is een hectische boel, want op een gegeven moment staan er rijen voor bepaalde tafels en loopt men achter bepaalde buyers aan om wanhopig hun kaartje te kunnen geven. Het event duurt een uur, en uitgeput maar voldaan loop ik met een handvol kaartjes terug naar mijn stand.

De rest van de dag staat in het teken van afspraken met potentiële nieuwe klanten. Vermoeiend maar ontzettend leuk om mee te maken zo’n beurs. Ik ben ontzettend trots en blij met het product Me Gusta Galapagos en praat maar al te graag over mijn passie voor deze unieke eilanden.

Wat vind ik van Londen?

Deze stad heeft me echt verrast, en dan met name de mensen. Een mega stad, met zoveel inwoners, waarvan ik echt niet had verwacht dat de mensen zo vriendelijk en toegankelijk zijn. De pubs zijn echt een verlengde van je woonkamer, op elk moment van de dag zie je wel families, stellen of ouderen in de pubs. Iedereen is welkom op ieder moment van de dag. De taal is ook zo leuk, ik merk veel verschillen met het Amerikaans Engels en het klinkt gewoon altijd zo beleefd. Maria en ik beginnen zelf op een gegeven moment met een Engels accent te praten.

De stad is ook ontzettend groen met zijn vele parken. Ik moet wel wennen aan het feit dat iedereen links rijdt en ik iedere keer met oversteken in de stress schiet omdat ik niet meer weet hoe ik moet uitkijken en mijn hoofd non stop van links naar rechts schudt om te voorkomen dat ik niet word overreden. Het is geweldig om deze stad te leren kennen in het gezelschap van locals. Hierdoor word je echt even ondergedompeld in hun cultuur die echt wel een tikkeltje anders is dan Nederland. En dat op nog geen 45 minuten vliegen. Ik heb lang niet alles gezien van Londen, maar ik weet een ding zeker: ik ga zeker nog eens terug!