‘Laatste weekjes op Aruba’

ESTHER WINK

Ik ben inmiddels zo’n vier maanden op Aruba. Het is bizar hoe snel de tijd gaat. Zoals het er nu voor staat zal ik halverwege of eind april terugkomen in Nederland. Dat betekent dat er nu nog minder dan 3,5 maand te gaan is. Het gekke is dat je je daar op een of andere manier ook wel op instelt. Ook al is Aruba een heerlijk eiland, na vier maanden is het toch wel klaar, maar dat is misschien vooral ook omdat vrijwel alle exchange studenten alweer naar huis zijn.

Na mijn laatste post in november heeft het een lange tijd echt heel veel geregend, met behoorlijk wat overstromingen over het eiland. Ik heb maar gebruik gemaakt van deze situatie en al m’n opdrachten en papers in sneltempo afgemaakt en ingeleverd. Na deze twee weken hard werken en voor de echte tentamenweek kwam Laura een geweldige aanbieding van een overnachting in Renaissance hotel (één van de meest luxe en dure hotels op het eiland) tegen en we besloten het gelijk te boeken. Op zaterdagavond (3 december) had ik nog een etentje met alle collega’s van het dierenasiel en het was een hele gezellige avond met heel lekker eten uit het Midden-Oosten. Zondagochtend zijn we naar Renaissance hotel gereden en konden gelijk inchecken en onze spullen in de luxe kamer dumpen. Na 3 maanden Blue Village was ik helemaal onder de indruk van de grote comfi bedden en het feit dat er nul gaten in de muren zaten en alles nog schoon en heel was :p

Als niet-gast moet je voor een dag Renaissance Island 100 dollar betalen, maar door onze overnachting in het hotel konden we twee dagen gratis naar het eiland. We zijn daarom gelijk op het bootje gestapt en ernaartoe gegaan. We hadden ook super veel geluk met het weer dat na wéken weer eens normaal was. We vonden het gelijk zo bizar de zes flamingo’s zo op het strand te zien rondlopen. We zijn he-le-maal los gegaan met de foto’s en hebben de rest van de dag heerlijk gerelaxt op het eiland. Dit hadden we echt nodig!

Na Renaissance Island hebben we nog een biertje gedronken bij de ‘infinity’ pool van het hotel tot de zon helemaal onder was. ‘s Avonds waren we al zó moe en hadden we zoveel zon op onze bol gehad, dat we besloten burgers en friet bij de bar bij het zwembad van het hotel te nemen. We zijn vroeg gaan slapen maar werden net na twaalven in de nacht uit onze slaap gerukt door het brandalarm dat kei-hard en met allemaal flitsen erbij af ging. Mensen hadden wel een hartverzakking kunnen krijgen. Laura kon alleen maar ‘WTF gebeurt er?’ uitbrengen en ik wilde gewoon dat het stopte en verder slapen. Blijkt wel dat we niet zulke goede overlevers zijn :p Bleek dus dat er niets aan de hand was en we konden weer rustig verder slapen. De volgende ochtend hebben we nog een flitsbezoek gebracht aan Renaissance Island en weer honderden foto’s gemaakt. Daarna snel terug naar het hotel om uit te checken en met de auto naar het KIA (Korrektie Instituut Aruba) in het zuiden te rijden.

Onze docent van het vak Sanctierecht had die middag voor ons een rondleiding door de gevangenis van Aruba geregeld en dat wilden we natuurlijk niet missen. Met de groep moesten we door de controle en toen waren we echt binnen. Het verbaasde me gelijk dat de gevangenen gewoon in hun normale kleding rondlopen in plaats van uniform.. Oke, ik denk dat ik teveel series heb gekeken haha. We kregen een rondleiding van het hoofd van de bewaking en liepen als eerste door een sluis waar een aantal gevangenen bezoek kregen van hun advocaat en ander speciaal bezoek, waar we extreem werden aangestaard door de gevangenen daar. En dit was nog maar het begin :p Daarna liepen we naar de controlekamer waar je zag dat de helft van de camera’s al stukgeslagen was of gewoon kapot was. Het zou in het nieuwe jaar worden vervangen.. Toen liepen we door naar de jeugdafdeling, waar jongens van 15 tot 21 jaar zitten. Er zaten ongeveer 3 in één cel, en elke cel was helemaal dichtgebouwd met kleden voor de privacy. Om het uur had één cel recreatieuur en die jongens liepen zonder shirt als koningen rond. De anderen staarden vanuit hun cellen naar hen of ons. Ik voelde me inmiddels al niet zo heel erg meer op m’n gemak.. Wat ik erg shockerend vond is dat er totaal geen leer- of resocialisatie-programma voor deze jongeren wordt aangeboden. Vrijwel iedereen komt hetzelfde of juist veel slechter uit de gevangenis dan ervoor, mede door het gebrek aan deze programma’s en de invloed van de verschillende gangs in de gevangenis.

Daarna liepen we door naar de zogenaamde ‘TBS-afdeling’, eigenlijk gewoon een andere gevangenis afdeling want behandeling wordt hier amper geboden. Een gevangene werd uit zijn cel gehaald en mocht zijn (halfware) verhaal over hoe hij hier terecht was gekomen en in de gevangenis werd neergestoken door zijn beste vriend aan ons vertellen. Dit was nog een vrij rustige afdeling, in tegenstelling tot waar we daarna naartoe gingen, de afdeling met de ‘gewone’ mannelijke gevangenen. Toen we in de ronde bewakingskamer stonden waren alle gevangenen naar de voorzijde van hun vleugel gekomen en begonnen als gekken te roepen en te joelen. De inrichting was erg ouderwets en niet goed ingedeeld omdat er geen zicht was op de achterste gedeelten van de vleugels, waar ook de grote brand van een paar jaar geleden is gesticht. Toen we weer richting de ingang liepen zag je allemaal handen uit de gaten in de muren steken en de gevangenen gingen he-le-maal los toen ze ons over de buitenplaats zagen lopen. Het waren net apen. Maargoed, in principe staren wij ook naar hen en dat doen zij ook bij ons. Toch voelde ik me daar als vrouw totáál niet op m’n gemak en ik was blij na anderhalf uur eruit te zijn (ook al was de rondleiding heel indrukwekkend). Ik weet niet of ik hier ooit zou kunnen werken. Het is zo zwaarmoedig en nogal hopeloos omdat vrijwel niemand resocialiseert. Ik heb na deze dag wel gemerkt dat Aruba ontzettend veel problemen heeft. Er is geen geld voor een nieuwe gevangenis en leerprogramma’s. Prioriteit ligt vooral bij de toeristische gebieden. Maargoed, de rondleiding was super leerzaam en het is goed weer eens een kant van Aruba te zien die toeristen niet kennen.

De week daarop bestond vooral uit studeren, studeren en studeren. Na ons laatste tentamen op 13 december zijn Laura en ik ‘s avonds met drie Nederlandse exchange studenten pizza gaan eten op het strand. Daarna zijn Laura en ik nog naar het casino gegaan waar we helaas ons geld zijn kwijtgeraakt :’) Ondanks dat was het een super geslaagde avond!

Na Puerto Rico ben ik naar m’n appartementje in Savaneta gegaan. De laatste 13 dagen op Aruba bestonden vooral uit blogs schrijven, reisplannen maken en werken bij het dierenasiel. Kerstavond en Eerste Kerstdag heb ik met het groepje exchange studenten dat nog op het eiland was gevierd. Kerstavond bestond uit veel eten, drinken en spelletjes spelen tot 3 uur ‘s nachts, wat voor mij perfect was. Eerste Kerstdag spendeerden we op het strand waarna ik ‘s avonds weer terug in mijn appartementje was. Op Tweede Kerstdag ben ik met een collega van het dierenasiel naar Mangel Halto gegaan, waar we hebben gechild en gesnorkeld. Het weekend daarop was het alweer Oud&Nieuw, en op Aruba heb ik toch wel één van de beste oudjaarsnachten tot nu toe gehad. Met hetzelfde groepje exchange studenten als met kerst zijn we samen gaan eten, daarna naar het strand gegaan om te drinken en het vuurwerk te bekijken en vervolgens bij twee geweldige beachparty’s beland, waarna we weer om 7 uur ‘s ochtends thuis waren :p Dit was precies hoe ik had gehoopt dat Oud&Nieuw op Aruba zou zijn en dat is gelukkig ook uitgekomen. De laatste twee dagen op Aruba ben ik de reis door Colombia en Midden-Amerika gaan voorbereiden en heb ik mijn laatste werkdagje bij het dierenasiel gehad.

Ik heb echt een toptijd gehad in Aruba en er geweldige herinneringen aan overgehouden. En nu op naar het volgende avontuur: Colombia!