‘Kuta (Lombok)’

TINEKE WINK

Ik begrijp eigenlijk niet waarom deze stad dezelfde naam heeft als Kuta in Bali. Ze hebben namelijk bar weinig gemeen. Ja er komen veel surfers. Verder is Kuta in Lombok veel minder toeristisch, minder druk, er zijn geen clubs maar hooguit een paar bars, het surfen is hier belangrijker dan drinken, de locals zijn hier veel liever, we worden er aangesproken met ‘sister’ in plaats van ‘hey sexy’, en er zijn geen massaketens als Mac Donalds, maar veel leuke goedkope restaurants met heerlijke local food. Ik ben hier ruim een week geweest, eigenlijk een beetje te lang voor een stad waar weinig te doen was, maar ik moest wachten op mijn visa en Kuta was verre van een vervelende plek om ‘vast te zitten’.

Visa

Ik heb nog twee hele leuke dagen in Gili Trawangan gehad, voor ik naar Kuta, een stad in het zuiden van het eiland Lombok vertrok. Ik zou eerst naar Mataram reizen om daar mijn visa te verlengen, maar ik hoorde dat je het ook gewoon door iemand in Kuta kan laten doen. Zo veel gemakkelijker dan zelf naar een lelijke niet-toeristische stad af te reizen waar bijna niemand Engels spreekt en alles zelf te regelen. Alleen… Ik was zo dom om mijn visum te laat af te geven, een dag voordat ie was verlopen. Kan wel dacht ik. Nou niet dus… Want op zaterdag was het immigratiekantoor gesloten, en konden ze niet naar Mataram met mijn paspoort. Dus moest het maandag. Betekende voor mij een boete voor 2 dagen ‘overstay’: ik moest 18 euro betalen. Dat vond ik niet het ergste, maar wat ik wel vervelend vond is dat ik nu 2 x met de locals mee moest naar Mataram, omdat de procedure anders is met een verlopen visa. De eerste dag was vooral wachten wachten en wachten en de tweede dag ging on-indonesisch snel, binnen no time had ik mijn vingerafdrukken gegeven en een foto laten maken. Gistermiddag had ik mijn paspoort weer in handen, dus kon ik vandaag weer verder reizen.

Banana Homestay

In Kuta heb je geen hostels, alleen homestays. In Banana Homestay kwam ik Thea weer tegen, dus we besloten samen een kamer te delen. Deze homestay was een super sociale plek waar heel veel backpackers samen kwamen. Qua sfeer had het veel weg van een backpackershostel, alleen nu hadden we de luxe van een eigen kamer. Het was echt belachelijk goedkoop, per persoon betaalden we 3 euro per nacht inclusief een heerlijke banana pancake ontbijt met thee die elke dag met zorg werd bereid door de mama van de homestay. Als je dan bedenkt dat we in een backpackershostel drie keer zoveel betaalden… De eerste 2 nachten sliep ik bijna niet vanwege de luidruchtige buren, maar daarna verhuisden we naar een betere en minder gehorige kamer. Die nachtrust ging meteen met sprongen vooruit. In de Banana Homestay hadden we een leuke groep met wie we naar het strand gingen, bij Nana’s gingen eten (ons favoriete Indonesische restaurantje) en ’s avonds biertjes (of thee) op elkaars veranda dronken.

Crash

Op de tweede dag in Kuta huurde ik met Thea en Illja een scooter en reden daarmee naar de stranden van Kuta. We genoten van een rit door prachtige groene landschappen. In het zijweggetje op weg naar het eerste strand was het nogal modderig en was het uitkijken dat je er niet in weggleed. Bijna bij het eind van de weg werd het wel heel erg en besluiten de scooter tegen de boom te zetten en verder te lopen. Tot we terugkwamen van het strand en ik bij het wegrijden slipte en de scooter met zijn volle gewicht op mijn been terecht kwam. Een paar schrammen en blauwe plekken, maar wel oppervlakkig dus niet onwijs pijnlijk. Anders was het een paar dagen later. Na een onwijs saaie dag in het immigratiekantoor in Mataram, snakte ik naar het strand. de anderen waren net terug van het strand dus ik mocht een scooter lenen. Ik belandde op een zanderige weg, vol met kleine vrachtauto’s. Een van de vrachtauto’s kwam me tegemoet rijden maar reed precies op het midden van de weg (why?!) waardoor ik meer moest uitwijken naar links. Ik weet niet meer precies wat er misging maar plots viel ik met scooter en al op de weg. Au! Ik vermande mezelf en sloeg het aanbod van een vriendelijke local af om me naar Kuta te brengen. Onderweg deden mijn wonden behoorlijk pijn en ik besefte dat dit wel een tikkeltje erger was dan een paar schrammen op mijn been. Terug in de Homestay kwam een van de mama’s meteen naar me toegelopen om mijn wonden te ontsmetten. Zo lief! Ik besefte dat ik hier wel wat aandacht mee trok en ik zag dan ook mensen van de homestay de scooter checkten. Er zaten inderdaad een aantal krassen op, maar in eerste instantie dacht ik (beetje naïef misschien) dat daar niet zo moeilijk over gedaan werd. Gezien de staat waarin de scooters verkeren…maar notabene 3 dagen na de crash toen ik al bijna wegging, begonnen ze er over te zeuren. Ze wilden er in eerste instantie 700.000 (40 euro) voor maar dat vond ik veel te veel. Met een beetje onderhandelen wist ik er nog 10 euro vanaf te krijgen. Vind nog steeds dat ik te veel betaald heb voor een scooter waar al van alles mis mee was, maar ik dacht ook maar gewoon betalen, dan ben ik daar vanaf. Nu laat ik de scooters voorlopig maar even staan…lijkt me verstandig voor een brokkenpiloot :p

Surfles

Surfen stond nog altijd hoog op mijn op reis to do list en vlakbij Kuta ligt Selong Blanak, het perfecte strand voor beginners. Onderweg naar het strand, de dag voordat we een surfles wilden nemen, kwamen Illja, Thea en ik twee jongens van onze homestay tegen die ons spontaan een surfles aanboden. Daar zeiden we natuurlijk geen nee tegen! Een van hen geeft ook daadwerkelijk surfles in Australie en hij legde alles super goed uit. In het begin lukte het me maar niet om op de plank te staan, maar toen ik een andere surfplank gebruikte (breder en groter, dus meer stabiliteit) ging het stukken beter. Het gevoel dat ik kreeg toen ik voor het eerst op het board stond…Dat is echt te gek. Dit wilde ik vaker! En beter! De volgende dag probeerden we het zelf, maar dit keer waren er amper golfen en zonder onze surfleraren blijkt het toch een stukje lastiger te zijn. Ik vond net namelijk best lastig te timen wanneer ik een golf moest pakken. Meestal was ik of net te laat of te vroeg. En dan is t wel makkelijk als de jongens erbij zouden zijn en aftellen wanneer je moet staan. De rest van de week heb ik niet meer gesurfd vanwege de bezoekjes aan het immigratiekantoor en het scooterongeluk, maar ik zou dit zeker vaker willen doen. het lijkt me wel wat om me een keer een paar weken vol op het surfen te storten, in een surfkamp oid, zodat ik het echt kan leren.

En nu ben ik terug op de haven in Lombok, wachten tot de boot me weer naar Bali brengt. Morgen ga ik naar Nusa Lembongan, een klein eilandje in Bali. Ik ben heel benieuwd! Ooh reizen is zo leuk… En ik heb nog maar 5 weken in totaal 🙁 nog maar optimaal van genieten!