‘Koh Tao’

TINEKE WINK

In de vroege ochtend vertrokken we met de boot naar Koh Tao. Beloofde reistijd: 2 uren. Echte reistijd: 3,5. Het waaide behoorlijk waardoor de golven hard tegen de boot sloegen. Gevolg: een extreem schommelende boot. Er werden kots zakjes uitgedeeld en her en der zag ik mensen er flink gebruik van te maken. Ik was ook voor t eerst in m’n leven zeeziek. De minuten kropen voorbij en elke keer probeerde ik wanhopig een eiland in de verte te ontdekken, hopend dat het niet lang meer zou duren. Oja het hielp ook niet echt mee dat ik maar 1,5 uur had geslapen, omdat ik in Koh Phangan met een groep van ons resort op stap was geweest. De alcohol was nog lang niet uitgewerkt…wat was ik blij toen we eindelijk van de boot af konden!

Duiken

Op de tweede dag begonnen we met de cursus. Onze duikinstructeur Winnie was super, maar niet Nederlands. En daar hadden we wel om gevraagd. Les krijgen in het Engels (incl videos), maar wel weer een Nederlands boek en Nederlandse opgaven vond ik maar lastig en verwarrend. Na bijna 5 uur theorie was ik op. De volgende dag kregen we les in leren werken met je duikuitrusting. Ik probeerde tevergeefs de stappen te onthouden, maar kreeg het maar niet voor elkaar. Dat het in een bepaald tijdstempo moest gebeuren en ik de ogen op me voelde branden, maakte me alleen maar zenuwachtiger en gestrester. In het zwembad moesten we oefeningen leren om het duiken goed onder de knie te krijgen. Het ademen onder water ging wel, tot we bij een oefening kwamen waarbij we onze regulator (soort zuurstofmasker) onder water af moesten zetten en met een ‘simpele’ beweging weer op moesten zien te krijgen. Ik raakte in paniek van het idee geen zuurstof meer te hebben en kon niet meer logisch nadenken. Op een gegeven moment was ik er zo klaar mee. Noem het doemdenken maar ik zag het gewoon niet gebeuren dat het me ging lukken, en ik had er ook geen enkel plezier in. Ik heb toen besloten met het duiken te stoppen en zodra ik mijn wetsuit uit kon trekken voelde ik me enorm opgelucht. En ja ook wel teleurgesteld in mezelf, maar de opluchting overheerste. Zo’n duikcursus is niets voor mij, achteraf gezien had ik veel beter voor een introductieduik kunnen kiezen. Ingrid had hierna nog twee dagen duiken te gaan en ik heb mezelf vermaakt met winkelen en naar het strand gaan. Beide grote hobby’s dus de dagen vlogen om!

Films

We hadden een tv op onze kamer, waar we niet heel blij van werden (alleen Thaise zenders), maar de film cafés maakten veel goed! Super fijn om voor het stappen een filmpje te kijken, op de hangover dagen of gewoon voor t slapen. In een café bij ons in de straat draaiden ze 2 films per avond. Om 7 uur meestal een suffe kerstfilm als Home Alone (gingen we zeker niet kijken) en als wij dan om half 9 in de bar kwamen waren de meeste mensen vertrokken en mochten we zelf een film kijken (die we van te voren hadden aangevraagd). T enige wat wij hoefden te doen is daar een consumptie bestellen en wij konden genieten van een bijna privé-bioscoop. Ook aan t strand was een fijn plekje met zitkussens. Hier hebben we een paar keer een leuke kerstfilm gezien onder het genot van een burger met patat of stiekem meegebrachte chips en chocola. volgens mij hebben we iets van 6 films gezien in 1 week, wat voor ons echt heel veel is omdat we tv/films kijken niet meer gewend waren.

Kerst

Op kerstavond vierde ik met Ingrid en de andere mensen van de duikschool dat zij hun PADI hadden gehaald. Er gingen heel wat biertjes doorheen en om 9 uur leek het al 1 uur ‘s nachts. Samen met twee Amerikanen die we op de duikschool hadden ontmoet zetten we onze avond voort op Sairee Beach. Hier waren alle strandfeestjes. Het leverde een van de beste avonden van Thailand op. Omdat we t zo leuk met hen hadden gehad spraken we de volgende dag weer af om iets leuks te doen. We pakten de taxi naar t zuiden, waar de mooiste stranden van Koh Tao schenen te zijn. En dat is ook absoluut waar! Zo brachten we eerste kerstdag door op het strand: zwemmen en zonnen op t strand, een lunch met uitzicht op t strand en ‘s avonds een kerstfilm aan het strand, niet verkeerd 🙂 De volgende dag gingen ze, na een afscheidslunch, helaas al weer weg. Hopelijk zien we ze weer in Chiang Mai waar we ze misschien nog net kunnen meeten voor een van hen weer terug gaat naar Texas.

Scooter

Koh Tao is echt een scootereiland, dus wij vonden dat we er ook aan moesten geloven dus we gingen naar een van de vele bikeshops, tekenden een formulier, leverden ons paspoort in en daar gingen we! We gingen samen op 1 scooter. Het viel ons op dat deze scooter veel zwaarder was en minder stabiel was dan de scooter die we in Koh Jum huurden. Toen we naar het zuiden reden werden de wegen steeds smaller, onstabieler en heuvelachtiger. Op een bepaald smal weggetje moesten we stijl omhoog en kwam er net een auto aan. Er was amper ruimte deze te passeren. Het ging allemaal heel snel, maar toen Ingrid afremde, maar de scooter niet kon tegenhouden omdat ie te zwaar was, lag de scooter ineens op de grond en ik in de berm. Gelukkig had ik alleen een paar schrammen. Helaas had de scooter ook een paar krassen…Mijn eerste gedachte was: wegbrengen dat ding, de schade betalen en iets anders doen, maar ik wilde ook t eiland zien en dat ging nou eenmaal t beste op een scooter. Dapper deden we dus maar een nieuwe poging, wel heel erg voorzichtig, maar zo kwamen we er wel. De meeste weggetjes waren oke, zolang ze maar niet onverhard, te stijl of te smal waren. Tot we naar het Mango Viewpoint reden. Op onze kaart stond dat het een verharde weg betrof. Nou ik weet niet wie dat heeft bedacht want na een tijdje ging de verharde weg weer over in een onverharde weg: zand, kuilen, stenen. Na weer 2 bijna ongelukken, waar dit keer Ingrid een paar fikse schrammen opliep, waren we er helemaal klaar mee. We zetten de scooter langs de weg en de rest naar Mango Viewpoint liepen we, 1,5 km op een heuvelachtige weg naar boven. We zagen onderweg dat we niet de enigen waren die zaten te klungelen op de scooter. Afgezien van de stressvolle momenten op de scooter, hebben we een topdag gehad en zijn we op alle mooie plekjes van t eiland geweest. we knepen hem wel voor de schade. Uiteindelijk moesten we toch nog 5.000 baht (125 euro) betalen. Een behoorlijk bedrag voor een budget backpacker. Gelukkig dat we de kosten konden delen…

En vanmiddag gaan we naar Koh Samui. We zijn top fit en de zeeziek pilletjes zijn binnen 😉 Ik denk niet dat het zo geweldig zal worden als in Koh Tao. De geweldige laidbacksfeer, de mooie stranden, filmcafes, uitgaansleven, winkels en leuke mensen maakt het tot ons favoriete plekje tot nu toe. Maar na 8 dagen hier te zijn geweest vind ik het ook wel weer leuk om verder te reizen!