‘Koh Jum’

TINEKE WINK

Oké, ik moet eerst even wat rechtzetten over Koh Jum. Ik denk dat de info die ik over het eiland vond op een blog ietwat verouderd was. Ten eerste is het geen piepklein eiland. Het is ongeveer 9 km lang. Ten tweede zijn er wel plekken waar internet is en is er zeker ook elektriciteit! We hadden zeker geen back to basic life zoals je in Expeditie Robinson zou zien.

Top accommodatie

We zaten met maar liefst vier andere toeristen op een boot naar dit eiland. Eerder vroegen we al iemand naar Koh Jum, maar die zei: I live here for 4 years now and I never heard of it. Uh oke, in ieder geval niet toeristisch dus! 1,5 uur later kwamen we terecht in een totaal andere wereld dan Ko phi phi. Waar we daar meteen in de topdrukte belandden, kwamen we hier in rust aan. Omdat we niet het hele eiland over wilden sjouwen met onze backpacks besloten we te kiezen tussen de drie accomodaties die het dichtst in de buurt lagen. Accommodatie 1, een hutje iets achter het strand. Wel leuk, maar kieskeurig als wij zijn wilden we graag iets aan het strand. Op accommodatie 2 was ik meteen verliefd. Wat een super schattige blauwe huisjes! Voor 500 baht per nacht (6 euro p.p.) hadden we een top accommodatie met uitzicht op zee!

Verwondering

Toen we daarna het dorp in gingen verbaasden we ons over het verschil met Bangkok en Ko phi phi. Geen hordes toeristen, overstelpt worden met vragen als massage? Taxi? Taxiboat? Accomodation? Tour? maar heel veel verwonderde bewoners die naar ons keken alsof wij een attractie waren. Overigens waren er wel toeristen op Koh Jum, maar niet veel. Wij zagen steeds dezelfde handvol reizigers. Ook waren hier super veel eenvoudige/beetje crappy huisjes, heel veel bende overal, armoedige winkeltjes (onuitgepakte dozen, heel veel stof, rommelige schappen) en liepen er overal kippen en een verdwaalde koe rond. Wat we ook vreemd vonden dat kinderen van nog geen 10 jaar oud hier gewoon op brommers reden met zijspannen met daarin weer een aantal kinderen. Ook zag ik kinderen met een aapje als huisdier (aan touw). Bizar!

Touren

We hebben op dit eiland een scooter gehuurd zodat we niet alles lopend hoefden af te leggen. We verbaasden ons erover hoe makkelijk het ging. Vrouw noemde prijs (4 euro per scooter), wij gingen akkoord en kregen scooter mee. We betaalden pas achteraf en scooters werden niet gecontroleerd. Er werd überhaupt niet gekeken of we ze daadwerkelijk terug hadden gebracht toen we de sleuteltjes inleverden. Het scooter rijden was trouwens heerlijk! We hadden geen helm en de vele onverharde weggetjes (kuilen, zand en stenen) waren wel een beetje tricky, maar het ging gelukkig goed. Aan de andere kant van het eiland namen we een pauze bij een beachbar met een glas wijn. Of het nou door de wijn kwam of omdat ik er de heenweg ook zonder kleerscheuren vanaf kwam, op de terugweg had ik al meer vertrouwen in mezelf dat ik niet van de weg zou slippen. Onderweg stopte Ingrid opeens. Geen brandstof meer, oeps. We stonden even vertwijfeld op de weg, tot er mensen langskwamen die vroegen of ze konden helpen. Zij wezen ons naar een plek waar we benzine konden krijgen. Gelukkig super dichtbij. Wat een helden! Sowieso zijn de mensen hier fantastisch. Veel kindjes die naar ons zwaaiden en lachten als wij voorbij tufden en ook in de winkeltjes veel goedlachse en lieve mensen. Het eiland is op zich niet zo heel boeiend (naast strand heb je er weinig) maar de mensen en hun leefomstandigheden waren dat wel! Maar 2 dagen hier is voldoende, want ‘s avonds was er niks te doen en wij verlangden hierna toch wel weer naar wat meer reuring en een uitgaansleven. Dus op naar de volgende bestemming: Krabi!