‘Koffie in het paradijs’

MINKE WINK

Vanuit Puerto Viejo in Costa Rica steek ik de grens over naar Panama. Op naar de paradijselijke eilanden van Bocas del Toro, mijn eerste stop in Panama.

Bocas del Toro

Bocas del Toro is een eilandengroep aan de noordwestelijke kust van Panama, vlakbij de grens met Costa Rica. Deze eilandjes zijn nog niet ontdekt door het massatoerisme waardoor ze hun eigen charme hebben weten te behouden. Het gelijknamige en kleurrijke stadje op het grootste eiland Colón is de hoofdstad van Bocas del Toro en naast de intense hitte kent dit stadje ook het typische laidback Caribbean sfeertje. Een perfecte plek om een paar nachten te verblijven.

Wanneer ik aankom in Bocas del Toro ga ik op zoek naar het hostel waar ik graag wil verblijven. Bepakt en bezweet loop ik door de straten om er vervolgens na tien minuten achter te komen dat het hostel niet meer bestaat. Weer tien minuten later ben ik ingecheckt in een ander hostel en doorweekt van het zweet. Eerst douchen. Wow! Wat is het hier warm. Niet normaal. Gelukkig heeft de kamer airco. Nou ja, airco. Deze blijkt het ’s avonds niet te doen en na een hoop gedoe verhuizen ik en mijn kamergenootjes naar een andere kamer waar ik de nacht op een matras met een enorme kuil doorbreng. Maar de airco doet het min of meer.

De volgende dag vind ik gelukkig een ander hostel waar ik voor een paar dollar meer mijn eigen kamer heb. Ik ben na twee maanden slapen in dorms wel even klaar met het delen van een kamer met andere mensen. Ja, soms heb je van die momenten. In mijn nieuwe kamer kan ik heerlijk al mijn spullen overal neergooien en halfnaakt door de kamer huppelen. Na al die weken opgepropt in dorms is dat echt heel erg fijn!

Voor mijn eerste dag in Bocas del Toro heb ik een boottour geboekt naar verschillende snorkelplekjes en een paar andere eilandjes. Samen met een Spaans koppel, een jongen uit Argentinië en een kapitein/gids vaar ik vanuit het stadje naar onze eerste stop, Dolphin Bay. Inderdaad, dolfijnen! We spotten er meerdere en de boot komt gelukkig niet te dichtbij waardoor ik niet het gevoel heb dat we de dolfijnen storen. Leuk om te zien! Onze tweede stop is een andere baai waar we mogen snorkelen. Het begint keihard te regenen maar dit houd me niet tegen. Het water is lekker warm en ondanks dat de zichtbaarheid in het water door de regen niet heel goed is, zie ik toch nog een aantal mooie, kleurrijke vissen en een enorme barracuda met superenge ogen! Ik schrik me kapot. De anderhalve meter lange vis blijft maar in het water hangen en me aanstaren met zijn enge ogen. Ik snorkel weer langzaam terug naar de boot.

We maken een lunchstop op een ander eiland waar we ook weer kunnen snorkelen maar omdat het nu echt keihard regent bestel ik maar een biertje en hang ik in een van de vele hangmatten onder het afdakje. Na anderhalf uur wachten en niks doen gaan we weer verder naar onze laatste stop, het schitterende Red Frog Beach op weer een ander eiland. Het is ondertussen gelukkig weer droog en we krijgen twee uren de tijd op dit strand om te wandelen, zwemmen en te chillen. Daarna keren we weer terug naar het stadje, Bocas del Toro.

Ik pak de volgende dag een bus naar het noorden van het eiland, naar het zogenaamde Starfish Beach. Een prachtig strand dat bekend staat om de vele zeesterren die hier liggen. Ik scoor een ligbedje en blijf hier de hele middag lezen, zwemmen en chillen. Aan het eind van de dag pak ik, zo rood als een kreeft, de bus weer terug naar mijn hostel.

Omdat ik de volgende dag nog steeds de rode kleur van een tomaat heb besluit ik verder te reizen naar Boquete. Het is vandaag niet verstandig om de zon op te zoeken met mijn rode huid maar ik wil ook niet in Bocas del Toro blijven als ik de zon moet ontwijken want behalve strand is hier verder niks te doen. Ik ga weer terug naar het vasteland en reis verder naar het koelere Boquete.

Boquete

Aan het eind van de middag kom ik aan in dit stadje dat verscholen ligt in het groene binnenland van Panama omringd door talloze koffieplantages. Naast het ontsnappen aan de hitte is koffie dan ook mijn voornaamste reden om hier twee nachten te blijven.

Daarom ga ik de volgende dag, na een hemels bakje koffie, op koffietour. Samen met een jongen uit Duitsland en een meisje uit Engeland boek ik een tour naar een van de koffieplantages van Boquete. We krijgen een uitgebreide tour van een enthousiaste gids waarna we uiteraard de koffie ook zelf gaan proeven. Ik heb nog nooit iemand zo gepassioneerd over koffie horen praten en we krijgen een complete uitleg over de verschillende koffiesoorten en het hele proces van plant tot koffie. Het is echt heel interessant. Na drie bakjes koffie worden we weer teruggebracht naar ons hostel.

We hebben alle drie best wel veel energie gekregen van de koffie en besluiten naar een tuin te lopen een paar kilometer buiten het centrum. Het is nog een hele klim ernaartoe maar absoluut de moeite waard. Ik heb nog nooit zoiets bizars gezien. De Alice in Wonderland-achtige tuin is enorm groot en overal, maar echt óveral, staat wat. Vanaf alle kanten worden we aangestaard door ogen die op bloempotten, schoenen, harken en andere attributen zijn geplakt. Heel apart.

Ik verlaat Boquete en reis de volgende dag verder naar Santa Catalina. Weer een strandbestemming maar nu aan de andere kant van het land, aan de Pacifische kust.

Santa Catalina

Santa Catalina is een minuscuul vissersdorpje waar je behalve af en toe een verdwaalde surfer of backpacker geen toerist tegenkomt. Hier zijn geen luxe hotels, winkels en restaurants maar alleen een paar simpele surfershostels, lokale eettentjes en één mini supermarkt. Samen met een meisje uit Zwitserland reis ik met een toeristenshuttle van Boquete naar Santa Catalina. Ik word afgezet bij mijn hostel met zwembad, hangmatjes en airco. Alles wat ik nodig heb. Ik loop diezelfde dag nog even naar het strand en eet kip met patat bij het enige strandtentje, waar niemand is, met uitzicht op het strand, waar ook niemand is. Behalve de mensen die ik in het hostel heb ontmoet kom ik bijna niemand tegen buiten het hostel.

De volgende dag loop ik naar een ander strand een half uur verderop. Echt een adembenemend mooi strand en behalve enkele surfers is hier echt niemand. Heerlijk.

De rest van de middag lig ik bij het zwembad van het hostel te chillen. Helaas begint het vanaf een uur of drie keihard te regenen en het houdt niet meer op. Aan het eind van de middag valt de stroom uit om de rest van de avond ook niet meer terug te komen. Iedereen loopt rond met zaklampen en kaarsen worden aangestoken om toch nog wat te kunnen zien. Stroomstoringen komen hier wekelijks voor dus het hostel is in ieder geval goed voorbereid.

Na twee dagen dezelfde wandeling maken, chillen bij het zwembad en vervolgens schuilen voor de regen en weer een stroomstoring ben ik eigenlijk wel klaar met Santa Catalina. Ik zie het niet zitten om nog een dag niks te doen en besluit een dag eerder naar Panama City te reizen.

De volgende dag sta ik voor dag en dauw op en pak ik het minibusje vanuit Santa Catalina naar Sona. Vanaf Sona stap ik over op een grote bus die me direct naar Panama City brengt. Na heel veel uren kom ik aan op het busstation in Panama City waar ik het meisje uit Zwitserland weer tegenkom. We delen een taxi naar het hostel maar omdat ze geen reservering heeft en het hostel vol zit is het wederzien tussen ons van korte duur.

Panama City

Het economische hart van Panama. Deze betonjungle staat vooral bekend om haar skyline, de enige in Midden-Amerika, en natuurlijk het imposante Panama kanaal. Panama City is een tropische wereldstad omgeven door oceaan en jungle.

Ik verblijf in Casco Viejo, het koloniale en historische oude deel van de stad met zijn oude kerken, gebouwen en ruïnes. Het doet me denken aan Havana in Cuba behalve dat hier de tijd niet stilstaat. Naast de oude afgebrokkelde gebouwen en kerken vind je hier ook luxe restaurants, wijnbars en kunstgaleries. Het hostel waar ik verblijf is ook een zogenaamde luxury hostel, een soort combinatie van een luxe hotel en een hostel. Er zijn gemeenschappelijke ruimtes en een keuken zoals in een hostel maar de kamers zijn luxe en hebben airco maar toch wel weer stapelbedden wat het weer hostel maakt. Hoe dan ook, het is een fijn hostel!

Ik blijf drie dagen in Panama City en omdat deze stad zo immens groot en tropisch warm is breng ik de meeste tijd door in verschillende shoppingmalls om warme kleding te scoren voor mijn reis straks in Zuid-Amerika. Daarnaast hang ik de ubertoerist uit door met de toeristische hop-on hop-off bus de stad te verkennen. Heerlijk om vanuit het open dak van de bus deze indrukwekkende stad te bekijken met de wind door mijn haar.

De hop-on hop-off bus maakt een stop bij de zogenaamde Miraflores Locks, een van de drie grote sluizen in het Panama kanaal. Hier kun je gigantische containerschepen of cruiseschepen door de sluizen zien gaan. Het Miraflores Locks Visitor Center heeft een heus uitkijkplatform vanwaar je de schepen kunt bekijken die door de sluizen gaan en daarnaast is er een museum en een 3D film over het kanaal.

Het Panama kanaal is natuurlijk een must-see wanneer je in Panama City bent. Het is een beetje zoals met de Eiffeltoren in Parijs. Je kan niet in Panama City zijn geweest zonder het kanaal te hebben gezien, zoals je niet in Parijs kunt zijn geweest zonder de Eiffeltoren te hebben gezien. Maar, eerlijk gezegd vind ik het Panama kanaal, net als de Eiffeltoren, niet eens zo heel boeiend om te zien. Tenminste, niet op deze veel te dure en toeristische manier.

Na drie dagen Panama City zit mijn reis in Midden-Amerika er bijna op. Vanavond reis ik met een nachtbus van Panama City terug naar San José in Costa Rica. Hier blijf ik nog twee nachten om vervolgens mijn reis in Midden-Amerika af te sluiten door naar Miami te vliegen.

Hier ga ik mijn lieve vriendinnetje Vera eindelijk weer zien om twee weken samen met haar door de Dominicaanse Republiek te reizen. Ik kan niet wachten!