‘Kleurrijke straatjes in droomdorpjes’

TINEKE WINK

Na 4 nachten in Armação de Pêra is het tijd voor de volgende bestemming: Ferragudo! De bus brengt me in 20 minuutjes naar Portimão. Vanaf daar is het nog een klein half uurtje lopen naar het hotel aan de rivier de Arade. Hier ga ik de komende 5 nachten verblijven. Blijkbaar heb je ook Black Friday deals op Booking.com, dit hotel werd er met flinke korting aangeboden. Het is een 4-sterrenhotel maar ik betaal maar 38 euro per nacht inclusief ontbijt. Accommodaties zouden nog wel goedkoper kunnen, maar ik vind een beetje luxe af en toe ook wel fijn. Ik ben de hostels ontgroeid. Toen ik 26 was en mijn eerste reis door Azië maakte koos ik gerust voor hostels met matrassen op de grond. Dat kan ik me nu niet meer voorstellen. Guesthouses vind ik ook prima, maar maximaal voor een paar dagen. Het liefst een appartement of studio (of tiny house) waar ik een eigen keuken heb. Maar nu dus in een hotel, in eerste instantie vanwege de wellness faciliteiten. Er is een jacuzzi, sauna en een turks stoombad. Het lijkt me heerlijk om ’s avonds te ontspannen in de spa. En misschien een massage erbij te boeken.

Als ik incheck in het hotel krijg ik uitleg en instructies. Zo kan ik het binnenzwembad  voor een half uur reserveren. Ik vraag naar de wellness faciliteiten. “Oh, the spa is temporary closed” krijg ik te horen. Ik hoef niet eens te vragen waarom, want ik weet het antwoord wel. Wel een beetje een domper dit, aangezien ik dit hotel wel heb geselecteerd voor de spa. Ik zet me over mijn teleurstelling heen, gelukkig zijn er dus wel zwembaden. Een binnenzwembad en een buitenzwembad. Als ik aankom regent het en ziet het buitenzwembad er verre van aanlokkelijk uit, maar niets zo veranderlijk als het weer. Ook hier. De hotelkamer is heel ruim, met een megagrote badkamer die bijna net zo groot is als de slaapkamer. Waar ik heel blij mee ben is de locatie. Ik heb een balkon met uitzicht en het zwembad is een soort infinity pool die lijkt op te gaan in de rivier. Weer eens wat anders dan de zee. Niet dat uitzicht op de zee ooit gaat vervelen.  

Authentiek Ferragudo

De volgende dag is het weer gelukkig opgeknapt en verken ik het centrum van Ferragudo, dat op meer dan 2 kilometer van het hotel ligt. Ik heb geen stappenteller, maar ik denk dat ik ruim boven het gemiddelde uitkom als ik nadenk aan de hoeveelheid kilometers die ik de afgelopen weken te voet heb afgelegd. Toch vind ik het zonder auto prima te doen, een beetje beweging is wel goed en met het openbaar vervoer kan ik ook prima van A naar B komen. De meeste plekken zijn bovendien klein en overzichtelijk. Voor een scooter vind ik het nu te koud, maar als ik terugkom lijkt het me wel heel leuk om te touren door de omgeving.

Het eerste wat ik meestal doe als ik op een nieuwe bestemming ben, is zoeken naar een gezellig koffietentje, of pasteleria zoals het hier heet. Het liefst een tentje waar er ’s ochtends al zon op het terras is, want er is niks fijners dan met een boek en een cappuccino in de zon te zitten. In Ferragudo stuit ik op een enorm kitscherige pasteleria, het is binnen zo klein dat je je kont niet kunt keren. Maar het terras is wel groot, belangrijk voor een land waar mensen voornamelijk buiten leven. Want wat me opvalt aan Portugal is dat mensen hier ook gewoon op het terras zitten als het wat minder weer is, wat Nederlanders vaak ook doen. Deze kitscherige pasteleria wordt mijn nieuwe koffie hotspot. De mensen die hier in de bediening werken zijn super lief, ze vragen elke keer weer hoe het met me gaat en weten weer precies wat ik  ga bestellen. Dat is ook niet zo moeilijk, een cappuccino met een pastéis de nata. Eén van de meest bekende zoetigheden uit de Portugese keuken. Slechts €2,20 hoef ik af te rekenen voor dit genietmoment van de dag.

Ik houd van nieuwe prikkels, dat je op een nieuwe plek bent en weer alles opnieuw moet ontdekken. Waar zit de dichtstbijzijnde supermarkt, waar zijn de leuke koffietentjes en restaurants? Wat zijn de bezienswaardigheden hier? Maar ik houd ook van gewoontes en rituelen, zoals dat ik elke dag koffie buiten de deur drink en dan steeds naar hetzelfde plekje ga. Ik denk dat het me sneller een vertrouwd gevoel geeft, een thuisgevoel. Restaurants wissel ik dan wel wat meer af. Alhoewel ik in Ferragudo ook steeds naar hetzelfde restaurant ga voor een uitgebreide lunch. Zo eet ik hier een heerlijke pasta met allerlei zeevruchten, mijn favoriete gerecht tot nu toe!

Ferragudo is een authentiek vissersdorpje. Je vindt hier smalle straatjes, witte huisjes die tegen een heuvel zijn aangebouwd, een kade vol met gekleurde vissersbootjes en mooie pleinen met restaurants en terrassen. Het is hier heerlijk verdwalen door de vele straatjes. Ik kijk mijn ogen uit naar alle witte en gekleurde huizen. Alhoewel er ook aantal behoorlijk zijn afgebladderd en wel een likje verf kunnen gebruiken. De straten zijn vrij schoon, maar er staan wel her en der wat lege plastic flessen water of vuilniszakken. In één van de straten zie ik een mooi huis met een citrusboom ervoor. Een fotogeniek beeld, ware het niet dat er een Lidl boodschappentas in de voortuin rondslingert. Als je de heuvel verder opwandelt kom je uiteindelijk bij het meest gefotografeerde steegje van Ferragudo. Het is een kleurrijke straat met veel bloemen, heel leuk! Als je dan nog verder naar boven klimt kom je uit bij een mooie kerk.

De laatste dagen in Ferragudo zijn heel zonnig en warm. Na een wat wisselvallig weekje is dat wel heel fijn! Die dagen zien er als volgt uit: om 9 uur ontbijten, naar het centrum lopen voor koffie en pastéis de nata, terug naar het hotel om daar een paar uurtjes bij het zwembad te liggen, terug naar het centrum om rond drie uur uitgebreid te lunchen, nog wat door het dorpje wandelen en aan het eind van de middag weer terug naar het hotel. Om half 7 een half uur baantjes zwemmen in het binnenzwembad en daarna nog een broodje eten in het hotel. Ik ben dan al zoveel in  beweging geweest, dat ik geen zin heb om weer 2,5 kilometer in het donker naar het centrum te wandelen om een restaurant op te zoeken.

Levendig Lagos

Na 5 dagen in Ferragudo, stap ik in de trein naar Lagos. Tickets kun je gewoon in de trein kopen met contant geld. Misschien wat ouderwets maar ik vind het veel fijner dan een ov-chipkaart. Dat is zo leuk aan Portugal, dat je hier soms het gevoel hebt dat je terug in de tijd gaat. En dat een treinreis van bijna een half uur maar €2,20 is en altijd dezelfde prijs, reizen in de spits kennen ze hier niet.

Lagos verrast me heel erg. Ik had een grotere stad verwacht, maar deze stad is compact en knus. Het is er levendig, maar ook heel relaxt. In de jaren ’80 reisden grote groepen hippies af naar de stad. Je ziet die sfeer nog heel erg terug in de barretjes en leuke kleine boetiekjes. Voor het eerst vind ik een koffietentje waar je ook cappuccino met plantaardige melk kunt bestellen, heel fijn! En er zijn hier ook meer restaurants met vegetarische opties. Lagos staat vol met mooie gebouwen en huizen met authentieke azulejos. Dat zijn de typische siertegels van Portugal. Op 5 minuutjes lopen van het centrum slaap ik in een heel fijn appartement met een geweldig dakterras. Ik vind het heerlijk om hier ’s ochtends wat te schrijven in de comfortabele zithoek. Met het geluid van de vogels op de achtergrond en met uitzicht op de zee (en af en toe een blaffende hond). Er zijn slechtere locaties te bedenken…

Naast dat het centrum in Lagos ontzettend mooi is, zijn de stranden in de buurt dat ook. Op een paar kilometer loopafstand van het centrum vind je de stranden Praia Dona Ana en Praia do Camilo. Deze stranden behoren zeker in het rijtje mooiste stranden in de Algarve thuis. Jammer genoeg is het in de dagen dat ik hier ben wat te koud om op het strand te liggen, maar er naartoe gaan kan altijd. En bij het strand van Praia do Camilo is een heerlijk terras waar het in de zon uit de wind alweer aanvoelt als 20 graden. Het meest onder de indruk ben ik van Ponta de Piedade, dat dichtbij Praia do Camilo ligt. Geen strand, maar allemaal rotsformaties, kliffen, grotten en natuurlijke bruggen bij elkaar. Heel indrukwekkend om te zien. Ik loop over de wandelpaden langs de kliffen, maar het is glibberig omdat het heeft geregend. Mijn schoenen zakken in het zand en ik glijd steeds bijna uit. Ik  heb geen zin om straks languit in de modder te liggen en heb al een beetje last van hoogtevrees, dus deze klifwandeling bewaar ik voor een volgende keer als de grond droog is. Het is een beetje wisselvallig deze dagen, gelukkig komt de zon ook elke dag tevoorschijn.

Zondag is zo’n regenachtige dag. Na een ochtendje schrijven en genieten van het zonnetje op het dakterras, is het de rest van de dag slecht weer en best koud voor Portugese begrippen. Ik slaap in een appartement met maar een klein kacheltje die de ruimte niet goed verwarmt. Ik heb een jas aan en een dekentje om me heen, maar ik heb het nog steeds koud. Ik heb hierdoor geen zin om thuis te koken, dus weer een excuus om buiten de deur te eten. Zo eet ik eindelijk weer eens een vegetarische curry en in de buurt is een goede pizzeria met heerlijke pizza’s en pasta’s. Hier eet ik twee avonden achter elkaar en omdat het er zo warm is, blijf ik ook lekker lang zitten. Bij terugkomst blijkt de elektriciteit in het appartement uit te zijn gevallen. Gelukkig krijg ik hem weer aan de praat. De volgende dag valt de elektriciteit weer uit. Dit keer duurt het even voordat ik weer stroom heb. Op dat soort momenten ben ik er wel even klaar mee. Dan wil ik gewoon een eigen huisje met mijn eigen spullen om me heen. Maar als je ergens voor kiest moet je vaak ook iets inleveren: in mijn geval is dat het comfort en gemak van een eigen huis. Maar de vrijheid die ik nu voel vind ik op dit moment zwaarder wegen. En dat ik dan af en toe het gemak van een eigen huis mis, dat neem ik dan op de koop toe.