Hobby’s in coronatijd

TINEKE WINK

Het is halverwege maart 2020. De wereld staat op zijn kop door het coronavirus. Elke keer als ik wakker word, denk ik de eerste paar seconden nog dat het een normale dag gaat worden. Tot ik besef dat het leven niet meer normaal is. Het begint nog klein, met maatregelen als geen handen schudden en een verbod op alle evenementen met meer dan 100 mensen. Als ik op 14 maart een dagje naar de sauna ga, krijg ik een thermometer in mijn oor gedrukt. Mijn moeder moet vanwege haar verkoudheid thuisblijven. Desondanks geniet ik van de sauna, want er is nog geen afstandsregel en de horeca is open. Ik geniet van de relaxte sfeer, de heerlijke opgietingen en de service in het restaurant. Over corona worden dan alleen nog maar grapjes gemaakt. Een oudere man is slecht ter been en krijgt van iemand een helpende hand. Niemand maakt zich druk om eventuele besmettingen. Een dag later gaat alles dicht en moet iedereen 1,5 meter afstand houden van elkaar. Er komt een toespraak van Mark Rutte. Miljoenen Nederlanders krijgen te horen dat een groot deel van hen besmet zal raken met het coronavirus. De sfeer wordt grimmiger. Mensen blijven zoveel mogelijk thuis. Omdat het moet, maar ook uit angst.

Ik ben niet bang voor het virus, maar wel voor alle gevolgen van de maatregelen. In wat voor wereld zijn we beland? Hoewel er meer versoepelingen zijn, vind ik het bizar dat we verplicht niet-medische mondkapjes op moeten in het ov en de 1,5 meter samenleving nog wel even voortduurt. Er wordt zelfs gesproken over een wet waarin de maatregelen worden verankerd. Waar is die groepsimmuniteit die we moesten opbouwen gebleven? Wat ben ik blij dat ik op een eiland zit en gewoon op de fiets naar mijn werk kan. Dat ik niet afhankelijk ben van het ov en alleen op de boot een mondkapje op moet. Maar een gezellig uitgaansavondje, een festival of een dagje naar de IJ-hallen zit er voorlopig niet in. Gelukkig zijn er nog veel leuke dingen te verzinnen in deze corona tijd. Want het leven moet niet gepauzeerd, maar gevierd worden.

30 seconds en puzzelen

Minke en Esther waren al vanaf het begin van de coronatijd fanatiek aan het puzzelen. Het leek me vooral iets waar je eindeloos veel geduld voor moest hebben. En ook wel saai. Tot ze een puzzel meenamen naar Vlieland. Geconcentreerd legden ze één voor één de puzzelstukjes op de juiste plek. Het zag er heel ontspannen en relaxt uit. Dus ging ook ik, tijdens een regenachtig weekend op Vlieland, overstag. Een puzzel van 1000 stukjes.  In het begin wist ik niet hoe te beginnen, dus vroeg ik tips aan de puzzel pro’s in mijn omgeving. Begin met de kantjes en kies dan een herkenbaar element uit. Of selecteer op kleur. Met deze tips kreeg ik langzaamaan de smaak te pakken. Heerlijk vind ik het om urenlang helemaal op te gaan in een puzzel. Ik snap wel waarom dit zo’n hit is in de coronatijd. Puzzelen is pure ontspanning: je denkt nergens anders meer over na en je maakt je hoofd leeg. Het is net als met schrijven, die flow waar je dan in terecht komt is heel fijn. Ik vind de puzzels van Jan van Haasteren echt een aanrader, omdat ze zo karakteristiek zijn. Zijn puzzels zijn humoristisch en bevatten veel details. Sinterklaas en de Kerstman die met elkaar op de vuist gaan. Een bloeddorstig konijn. Een mini kabouter. Hoe meer puzzelstukjes er op zijn plaats vallen, hoe meer details je opvallen. Wat ik ook heb ontdekt in coronatijd is het spel 30 seconds. Toen Sandra in april met het spel ’30 seconds every day life’ op de proppen kwam, was ik meteen hooked. Dit spel staat gegarandeerd voor hilariteit! Anders dan de originele 30 seconds, is deze variant wat toegankelijker omdat het gaat om wat meer alledaagse begrippen en niet om politieke partijen en bekende personen.

Meditatie en yoga op het strand

Onbegrijpelijk vind ik het dat de sportscholen dicht zijn. Gelukkig voor veel mensen gaan deze 1 juli weer open. Zelf ging ik de eerste periode vaak hardlopen, maar nu ik (bijna) fulltime werk en dan al genoeg in beweging ben, heb ik daar niet zoveel puf meer voor. Ik heb het nu vervangen voor yoga. Elke dinsdagavond hatha yoga op het strand. Binnen yoga mag tot 1 juli nog niet, maar ik vind het buiten toch veel fijner. Zeker op een eiland. Met de geluiden van de zee en zeemeeuwen als natuurlijke muziek kom je al gelijk tot rust. Ook heb ik via een vriendin een meditatiereeks (met schrijfopdrachten) van 21 dagen gevolgd. Het thema was overvloed. Mediteren deed ik vaak in het bos of op het strand. De meditaties brachten mij veel rust en dankbaarheid. Dankbaar voor wat ik in mijn leven heb. Vrienden en familie, leuk werk, wonen in een vakantiehuisje (in ieder geval tot 2 juli) en het strand om de hoek. Van de schrijfopdrachten kreeg ik weer nieuwe inzichten. Juist in deze coronatijd was deze reeks ontzettend fijn om te doen, omdat je hierdoor leert wat belangrijk voor je is en de ‘ruis’ wegneemt (vooral door de media) waar we mee worden overspoeld.

Picknicken

Ik vond picknicken altijd al leuk, maar in deze coronatijd heb ik het herontdekt. Je bent toch even uit die vertrouwde tuin (waar je al maanden urenlang in vertoeft), in een andere omgeving. Zo ging ik laatst met vriendinnen picknicken in het pittoreske stadje Sloten. We belandden op een fijne plek aan het water. Gewapend met kleedjes, soep in de thermoskan, schaaltjes voor hartige hapjes, een karaf met water en een paar flessen wijn. Picknicken voelt alsof je op vakantie bent. Ook picknicken in de duinen op het strand is een aanrader. Ik ben op Vlieland picknick proof met een koeltas met koelelementen en een handig picknicktafeltje om zandvrij te kunnen picknicken. Als er vrienden of familie langskomen maak ik hier zeker gebruik van.

IJ-hallen tuineditie

Oh wat mis ik de IJ-hallen! Mijn zusjes ook, die gaan inmiddels alle kringloopwinkels bij langs, maar hier op Vlieland zijn er alleen maar kleine en dure boetiekjes. In het kader van duurzaamheid (en oké, ook om te besparen), koop ik sinds januari alleen nog maar tweedehands kleding. Ik bestel soms op Vinted (aanrader!), maar mis het fysiek koopjes jagen. De kick om voor een paar euro een vrijwel nieuw kledingstuk te scoren. Hier moest ik dus iets op bedenken. En omdat ik niet alleen het koopjes jagen mis, maar ook de sfeer op de IJ-hallen, wilde ik er een mini evenement van maken. Ik maakte zelfs een draaiboek. Met het mooie weer zou het wel goed komen, nu de rest nog. Esther ging de keuken in en maakte een heerlijke falafel plate uit het kookboek van Lisa goes Vegan. Ik sloeg drank (cava!) en hapjes in. Welmoed stelde haar riante tuin ter beschikking en zorgde voor heel veel kledinghangers (+ een lange waslijn), een kledingrek en een grote spiegel. Verder bracht iedereen heel veel kleding en spullen in. We begonnen met een toast om het evenement in te wijden. Daarna volgde een modeshow om gewilde (en absurde) combinaties te showen. Dit was echt hilarisch, vooral het moment dat Minke zichzelf in een onesie hees en Sandra (gekleed in een trouwjurk) ten huwelijk vroeg. Na de modeshow gingen we alle kleedjes en kledingrekken bij langs. Op de items die we wilden plaatsten we een briefje met onze naam. Aan het eind van de middag gingen alle spullen en kleren op één hoop om ze uit te delen. Op sommige hot items zaten meerdere briefjes dus moesten we loten. Deze dag was zelfs nog leuker dan een dagje IJ-hallen. Missie geslaagd dus!

Wandelen

Ik ging weleens mee wandelen met anderen, maar ik kwam eigenlijk zelf nooit met het initiatief om een wandeling te maken. Hoe anders is het nu. Ik zal nooit een wandelgek worden, maar ben het wel steeds leuker gaan vinden. Zo heeft mijn vader een boekje met wandelroutes bij de VVV op Vlieland aangeschaft waar we al een paar mooie wandelingen van gedaan hebben. Ik ben zelfs de trotse bezitter van een paar Teva’s die mijn vader me cadeau gaf. Toen ik laatst bij mijn vader was stelde ik zelf voor om een wandeling te maken. Met comfortabele sandalen aan mijn voeten loopt dat toch net wat fijner. Ik trek alleen wel de grens bij regen, dan trek ik liever een comfortabele hoodie en joggingbroek aan om op de bank te liggen.

Verder kijk ik (net als iedereen waarschijnlijk) veel series op Videoland en Netflix. Mijn favorieten op dit moment: de Bachelorette op Videoland en Vis a Vis op Netflix. Lang leve de downloads, want ik heb geen wifi in mijn vakantiehuisje en een stippeltjes tv.

Verder hoop ik wel dat het leven snel weer normaal wordt. Dat we niet nog maandenlang (of langer) in deze situatie zitten. Geen looproutes meer, mondkapjes in het ov en de 1,5 meter regel. Dat evenementen terugkomen en grote groepen mogen samenkomen. Dat we elkaar niet meer zien als een potentieel wandelend virus en dat er weer meer verbondenheid komt in plaats van verdeeldheid.