Het leed dat een kamer zoeken heet

SANDRA WINK

7 jaar, zo lang is het geleden dat ik voor het laatst écht een eigen plekje had. Ik was 17 jaar toen ik mijn geboortedorp Balk verruilde voor de ‘grote’ stad Leeuwarden. Tot mijn 19^e heb ik op kamers gewoond in Leeuwarden, onder andere in een zolderkamertje waarbij ik de badkamer en keuken met 3 andere huisgenoten deelde. In de keukenkastjes lagen dode insecten en ik had een rare huisgenoot die fulltime stoned was. Toch heb ik hier een hele fijne tijd gehad. Ik had mijn eigen spulletjes, een plek om vrienden uit te nodigen of om me terug te trekken.

Na een jaar gingen Minke en ik uit een backpack leven in Zuidoost Azië en sindsdien heb ik eigenlijk niks anders gedaan. Tijdens mijn studie woonde ik zowel bij mijn vader als bij mijn moeder, logeerde ik veel bij vrienden in Leeuwarden, reisde ik wanneer het kon, studeerde ik in Spanje, werkte ik in Ecuador, woonde ik samen met mijn eerste liefde en deelde ik een appartement met 15 mensen op Vlieland. Geen wonder dat ik toe ben aan een eigen plekje!

Een eigen plekje

Veeleisend ben ik niet. Ik wil best met studenten in een huis leven en een keuken en badkamer delen. Ik hoef geen fancy pancy huis met alles erop en eraan. Juist des te kleiner, des te beter (met uitzondering van formaat bezemkast kamers). Daarnaast vind ik het ook te gek voor woorden om een paar honderd per maand neer te leggen voor een verwaarloosde kamer waarvan de schimmelvlekken in het 50 jaar oude tapijt bijna pootjes krijgen en weglopen.

Waarom zoek ik dan niet een appartement? Simpelweg omdat ik het geld er niet voor (over) heb. Ik werk 4 dagen in de week in de reisbranche, en wist al sinds mijn eerste college tijdens de opleiding Tourism Management dat deze sector geen vetpot is. Ik werk in het toerisme omdat het mijn passie is, en daarnaast vind ik het zonde om het grootste deel van mijn loon op te moeten hoesten voor een dak boven mijn hoofd. Ik ben geen materialist, heb vier verhuisdozen aan inboedel en het merendeel van mijn kleding is tweedehands (of geschraapt van vriendinnen en zusjes). Ik investeer het liefst in ervaringen, uitjes en grote reizen.

Van zoektocht naar obsessie

Zodra ik één stap in Europa zet na mijn laatste reis door Peru en Bolivia begint de zoektocht. Ik koop een maandabonnement bij Kamernet, nog nietsvermoedend over de helse zoektocht die ik tegemoet ga. Naïef bedenk ik me dat ik het wel voor het uitkiezen heb. Niets blijkt minder waar.

De eerste reacties op advertenties gaan de deur uit. Ik gebruik Facebookgroepen, websites van makelaars en een betaald abonnement bij Kamernet. Kamernet is een soort marktplaats voor kamers, studio’s en appartementen. Makelaars, particuliere verhuurders en toekomstige huisgenoten kunnen gratis een advertentie plaatsen. Als potentieel huurder kun je aan de hand van de beschrijving, foto’s en locatie bedenken of je interesse hebt en een reactie sturen. Als je geluk hebt wordt je uitgenodigd voor een bezichtiging. Op veel kamers reageer ik met een enthousiast berichtje.

Al snel verandert de zoektocht in een obsessie. Ik ben heel ongeduldig en slaap onrustig. Mijn strategie is om overal direct op te reageren. Ik krijg een melding op mijn telefoon zodra er een nieuwe kamer op Kamernet staat, en daarnaast scroll ik regelmatig de hele Facebook feed door op zoek naar nieuwe advertenties. Zodra er iets nieuws is, stopt alles om me heen en moet ik per direct een berichtje sturen. Direct erbovenop. Of het werkt dat is nog de vraag. Reacties blijven veelal uit. Hoe kan dit toch?

Horrorbezichtiging

Yes, ik ben uitgenodigd voor een bezichtiging! Een kamer met eigen keuken, helemaal perfect. Het is dan wel in Beijum, ver buiten het centrum van Groningen, maar dat neem ik wel voor lief. Bovendien kan ik de auto er wel makkelijk kwijt. Enthousiast ga ik na mijn werk naar het huis toe, midden in een woonwijk. Een onverzorgd meisje van mijn leeftijd doet de deur open en stuurt me gelijk naar boven. Het eerste wat me opvalt is de verschrikkelijke geur die in het huis hangt. Hoe lang is het hier al niet schoongemaakt? Er ligt smerige vloerbedekking, er is weinig licht en vooral die geur! De kamer is ook nog eens aan de dure kant. Er zijn nog meer mensen langsgekomen voor een bezichtiging. Ze staan allemaal te springen om de kamer. Maar ik denk alleen: ‘waarom zou je hier willen wonen?!’.

Patiëntenkamer, iemand?

Op mijn vrije dag zoek ik het hele internet af, bel ik me suf naar makelaars en controleer ik non stop mijn telefoon of er al reacties zijn. Ik bel met een bedrijf dat anti-kraak woningen verhuurd. De aardige meneer verteld me over het concept anti kraak. Ze verhuren kamers in panden die al zijn opgekocht door de aannemer maar die nog jaren leeg kunnen staan voordat er wordt begonnen met een verbouwing. Om het leegstaande gebouw op te vullen, kun je tegen een lage prijs een kamer huren. Het nadeel is wel dat je pas een maand voordat de verbouwing begint bericht krijgt dat je er weer uit moet. Vaak zijn het oude flatgebouwen of kantoorpanden die tijdelijk kunnen worden gehuurd.

Helaas zijn er in de stad Groningen geen panden meer beschikbaar. Of ik ook geïnteresseerd ben in Winschoten? Ik werk in Scheemda, op nog geen kwartier rijden van Winschoten. Prima lijkt me dat! Voor nog geen € 250 per maand kan ik een kamer krijgen in het oude ziekenhuis van Winschoten. Anti-kraak meneer vertelt me dat ik mag kiezen waar en hoeveel vierkante meter ik wil huren, dus zowel patiëntenkamers, operatiekamers of zelf het mortuarium. Ik zie mezelf al wonen in een spookachtig verlaten ziekenhuis in een spierwitte steriele ruimte. Gezellig is anders. Ik vertel de aardige meneer dat ik er toch vanaf zie.

Hospiteeravond tussen de 18-jarigen

Ik heb een droomkamer op het oog. Dit is echt dé kamer voor mij. Kleine kamer, goede locatie, eigen keuken en dan voor maar € 315 per maand. Ik ben compleet gefixeerd op de kamer, deze móet ik hebben! Tot mijn geluk word ik door de makelaar uitgenodigd om de kamer te bezichtigen. Enthousiast en nietsvermoedend bel ik aan en er doet een student van nog geen 20 jaar open. Hij staat me aan te gapen met een glas wijn in zijn hand en zegt dat ik naar boven moet gaan. De gang staat vol met mensen. Er wordt ons verzocht om allemaal op een bank in een van de studentenkamers te zitten. Oh god, ik ben op mijn eerste hospiteeravond ooit beland.

We zitten in een kring en de jongens, de huisgenoten, hebben alleen maar meisjes uitgenodigd. Ze zijn allemaal rond de 18 jaar. Behalve ik dan. Stel jullie maar voor, zegt de jongste van de drie. Omdat het muisstil is, is de spanning om te snijden en begin ik maar met mijn verhaal. De meisjes die daarna aan de beurt zijn vertellen met trillende handen over de studie waar ze net mee zijn begonnen. Ik heb met ze te doen. Wat is dit toch voor vleeskeuring?

De jongens vertellen ons dat ze een heel hecht huis zijn, de deuren staan altijd open. Ook zijn ze actief bij verschillende studentenverenigingen waarvan ik nog nooit heb gehoord. Vervolgens laten ze ons het hele huis zien, inclusief alle kamers van hen en als kers op de taart de kamer waarvoor we allemaal zijn gekomen. Absoluut een leuke kamer, maar helaas pas ik totaal niet in dit huis. Het verbaast me dan ook niets dat ze de ‘oma’ van de hospiteerborrel hebben afgewezen.

Oplichters en geldklopperij

Er is een groot kamertekort in Groningen. Vooral voor internationale studenten is het lastig om iets in de stad te vinden. Het is zelfs in het nieuws geweest, op het moment dat de vraag zó groot was zijn er door de gemeente tijdelijke opvangtenten beschikbaar werden gesteld voor de internationale studenten. Een tent met tientallen bedden, zonder elektriciteit en met een toilet en douche in een ander gebouw. Daar moet je dan ook nog tientallen euro’s voor betalen. Per week!

Doordat de vraag zo groot is, gaat er een markt open voor oplichters. Ook de verhuurders zitten overduidelijk in een machtspositie. Zo moesten er nieuwe huisgenoten van een vriendin van me verplicht voor honderden euro’s de van ellende uit elkaar vallende meubels overnemen. Zouden zij niet akkoord gaan, dan waren er genoeg geïnteresseerden die dat er wel voor over zouden hebben.

Via een vriend kon ik een mooie studio overnemen voor een jaar. Hij gaat een jaar op reis, dus ik kon zijn meubels ook lenen. De prijs van de studio is € 500 per maand, waar ik ook mee akkoord ging. Al snel ontdekte hij dat er veel vraag naar zijn studio was, en besloot hij de studio via Kamernet te verhuren voor € 700 per maand. Zo zou hij ook nog eens iedere maand € 200 euro extra verdienen. Geïnteresseerden genoeg. Een perfecte situatie voor hem, maar zo lullig en oneerlijk voor mij en alle andere mensen die op zoek zijn naar een betaalbare en eerlijke woning.

Er borrelt bij mij langzamerhand een haatgevoel naar Kamernet toe. Ze hebben het grootste aanbod aan kamers, studio’s en appartementen van Nederland, zeggen ze. Wat ze er vergeten bij te vertellen is dat je kansen nihil zijn op een reactie. Het is een wonder als je van iemand al een reactie krijgt. Meestal word je bericht zonder blikken of blozen direct verwijderd. En als je al een reactie krijgt, kun je 9 van de 10 keer uitgaan van een afwijzing. Hier betaal je dan bijna € 35 per maand voor. Absurd.

Op de grond slapen

Ondertussen ben ik 10 bezichtigingen, 2 ongemakkelijke hospiteeravonden en talloze berichtjes zonder reactie verder. Ik mag mezelf heel gelukkig prijzen dat ik bij Minke een tijdelijk plekje heb. Ik slaap dan wel op de grond, maar er is prima ruimte voor twee in haar kleurrijke kamer. De souvenirkast heeft ze speciaal voor me leeggehaald zodat ik voor het eerst niet uit een koffer of backpack hoef te leven. Dat geeft al heel veel rust. Toch kan ik niet wachten op mijn eigen plekje en droom ik al weg bij de gedachte om mijn eigen kamertje gezellig in te richten met mijn eigen, minimale inboedel.

De optie om samen met Minke een appartement te huren komt ook voorbij. We zien een advertentie voor een geweldig appartement, midden in de stad, boven de boekhandel! Dit is gewoon voor ons bestemd. We betalen een nieuw account bij een website voor huurwoningen zodat we kunnen reageren. Er verschijnt een telefoonnummer van de makelaar en ik aarzel geen moment en bel ze direct op. Of we woning kunnen bezichtigen? Nee, is het antwoord. Waarop ze uitlegt dat de woning alleen als stel te huren is. We balen als een stekker.

Droomkamer

Mijn droomkamer. Een niet te grote kamer op de eerste verdieping of hoger met veel lichtinval, een eigen keuken, vlakbij het centrum en het liefst met een balkon op het zuiden. En dat voor een redelijke huurprijs. Ik weet dat het onmogelijk is, en veeleisend mag ik zeker niet zijn in deze kamer schaarste. Totdat ik een advertentie op Facebook zie van twee meiden die een nieuw huisgenootje zoeken. Ik lees de beschrijving, bekijk de foto’s en weet, dit is mijn droomkamer. Precies zoals hierboven beschreven. Ongetwijfeld krijgen ze honderden reacties en is er echt een mini kans dat dit hem wordt. Ik word uit alle reacties uitgekozen en uitgenodigd voor de bezichtiging. Yes! Toch mag ik van mezelf niet teveel hoop krijgen. Als ze al 10 mensen uitnodigen, is de kans nog steeds heel klein.

Na de bezichtiging zit ik bomvol zenuwen. De kamer is echt mijn droom, en de huisgenoten zijn ook nog eens super leuk! Ze laten het me diezelfde avond nog weten. Ik kan absoluut niet rusten en terwijl de uren verstrijken daalt mijn hoop steeds verder weg. Ik krijg een halve hartverzakking als de telefoon gaat en de meiden me vertellen dat ik de kamer heb. Ik reageer enthousiast maar besef het totaal niet. Heb ik gewoon de kamer?!

Ik ben zó blij. Sinds ik het nieuws heb gehoord ben ik door het dolle heen. Ik leer een compleet nieuwe kant van mezelf kennen en ga helemaal los op Pinterest met woon ideeën en inspiratie. Ik denk nergens anders meer aan. Zo snel mogelijk verhuizen en settelen! Ik kan niet wachten. 

Tips voor het vinden van een kamer

Nu ben ik zeker geen expert, maar wel de gelukkige eigenaresse van mijn eigen droomkamer. Mocht je op zoek zijn naar een kamer, gebruik dan zeker deze tips!

– Maak GEEN account aan bij Kamernet – doelloos en duur!

– Meld je aan via Facebook voor alle mogelijke kamerhuur groepen en makelaardij bedrijven.

– Check regelmatig het nieuwsoverzicht van Facebook, je mail en verschillende websites.

– Bel direct zodra er ergens een telefoonnummer staat van de huurder.

– Vraag aan al je vrienden en kennissen of ze via via iets weten van iemand die gaat verhuizen.

– Wat zijn je minimale eisen voor een kamer? Reageer ook alleen op de advertenties die aan deze eisen voldoen.

– Als je een reactie stuurt: wees enthousiast! Vertel iets over jezelf en wat je zoekt in een kamer/huis. Ben je netjes? Zeg dit ook!

– Wees jezelf tijdens een bezichtiging of hospiteeravond. Je hoeft je echt niet anders voor te doen en als je dat wel ‘moet’ doen, dan is de kamer wellicht niet bestemd voor jou.

– Relax en blijf denken: het komt wel goed. Want het komt altijd goed!