‘Groen, groener, groenst’

MINKE WINK

Terwijl de zon opkomt verlaat ik het prachtige Isla Ometepe in Nicaragua en vervolg ik mijn reis naar Costa Rica. Aan het eind van de middag kom ik aan in Monteverde, een groene oase in het noorden van Costa Rica.

Costa Rica is echt een andere wereld. Het land is echt schitterend en ontzettend groen. Ik kijk mijn ogen uit mijn hoofd wanneer ik in de bus zit. De natuur is hier werkelijk prachtig.

Behalve de natuur die hier in Costa Rica net wat groener aandoet ziet alles er ook wat meer ontwikkeld uit dan Nicaragua. Ik merk al snel dat Costa Rica gewend is aan toeristen en hoewel ik in eerste instantie dacht in een veel te toeristisch/Amerikaans land terecht te komen begrijp ik volkomen waarom mensen, ja ook de Amerikanen, hierheen gaan. Ok, het is een stuk duurder dan andere landen in Midden-Amerika, maar wow, wat is Costa Rica mooi!

Monteverde

In het kleine dorpje Santa Elena vind ik al snel mijn geboekte hostel. Ondanks dat alles hier op toeristen is gericht vind ik het een super relaxt plaatsje en waardeer ik de koudere temperaturen na zoveel hitte in Nicaragua. Enige nadeel, het regent veel. Ik heb tot nu toe niet echt last gehad van het regenseizoen maar zodra ik in Costa Rica kom merk ik dat de regen hier dagelijks naar beneden valt.

In het hostel leer ik een ontzettend aardig en enthousiast Duits meisje kennen en we besluiten samen tours te boeken voor de volgende dag. Omdat ik best wel kapot ben van de hele dag reizen kruip ik vroeg mijn bed in.

Ook de hostels in Costa Rica stijgen met een paar dollars in prijs maar ook met een paar sterren. Het hostel in Santa Elena is echt heel relaxt met een eigen badkamer, dik matras en een warme douche! Echt heel fijn. Ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst een warme douche heb gehad. Niet dat het heel erg nodig was de afgelopen maanden maar hier in het koudere, regenachtige Monteverde is het wel heel erg fijn.

De volgende dag sta ik vroeg op en samen met mijn Duitse reismaatje ontbijt ik beneden in het hostel. Na het ontbijt worden we opgehaald door een shuttlebusje voor onze eerste tour, de zogenaamde hangende bruggen, waarvan sommige wel meer dan honderd meter boven de jungle hangen. Het is een wandeling van een paar kilometer door het nevelwoud van Monteverde.

Ook hier merk ik meteen hoe ontwikkeld en gericht op toeristen Costa Rica is. We zijn lang niet de enigen hier en moeten eerst inchecken voordat we de trail mogen lopen. We krijgen een kaartje dat we aan het begin van de trail bij iemand anders weer moeten inleveren. Alles is zo georganiseerd, het doet me denken aan Yucatan in Mexico en ik moet er heel erg aan wennen. Maar de trail is werkelijk prachtig en gelukkig redelijk rustig. We wandelen, maken foto’s, praten honderduit over reizen en leren elkaar kennen. Ondanks dat het bewolkt is ziet alles er zo groen uit, echt zo mooi!

Na anderhalf uur zijn we weer terug bij de incheckbalie en drinken we nog een kop koffie voordat de shuttlebus ons weer terug naar Santa Elena, naar ons hostel, brengt.

Voor de middag hebben we een Canopy Zipline tour geboekt. Tijdens deze tour zwiep je tussen boomtoppen van platform naar platform. Sommige ziplines zijn meer dan een kilometer lang en  Monteverde schijnt een van de beste plekken te zijn om dit te doen. Ondanks dat het een hap in mijn budget is kan ik dit natuurlijk niet aan me voorbij laten gaan.

We worden weer met een shuttlebusje opgehaald en naar het Monteverde eXtremo Park gebracht. Nadat we onze uitrusting en uitleg hebben gekregen staan we klaar bij de eerste zipline. De eerste ziplines zijn nog redelijk kort en niet heel spannend maar na deze komen we bij de langere ziplines die enorm hoog boven de jungle hangen. De adrenaline pompt door mijn aderen en ik ben helemaal hyper. Echt zo gaaf. En het gaat zo snel!

Na heel veel ziplines komen we aan bij de zogenaamde Tarzan Swing. Jawel, een enorme schommel door de jungle. Het is de bedoeling dat we onszelf van een platform laten vallen en op die manier als een malle door de jungle zwiepen. Serieus? Dat ga ik echt niet doen. Het is zo hoog! De een na de ander dondert met luid gegil naar beneden en ik denk alleen maar, ik wil echt niet. Maar omdat iedereen gaat en ik echt niet als enige deze over wil slaan besluit ik het maar gewoon te doen. Ik vind het doodeng. Ik word vastgeklikt aan een touw en sta aan de rand van het platform. Nee, echt niet, ik ga mezelf toch niet laten vallen? Ik begin te stotteren en te twijfelen en voor ik het weet krijg ik een duw en stort ik naar beneden. Ik begin keihard te gillen en mijn hart gaat enorm tekeer. Maar na de eerste val naar beneden schommel ik heen en weer en het is zo gaaf! Wanneer ik weer op de grond sta trillen mijn benen en klopt mijn hart in mijn keel. Wow, ik heb het gedaan!

Na de Tarzan Swing zijn er nog een paar ziplines waaronder een hele lange waarbij je als een Superman op je buik hangt en door de jungle vliegt. Na die val van dat platform kan ik alles aan dus kom maar op! Wat een geweldig gevoel geeft het wanneer je zo snel door de jungle zweeft.

Na bijna drie uur door de jungle zweven, vliegen, zwiepen en schommelen worden we weer teruggebracht naar Santa Elena. Om mijn budget nog een beetje in de hand te houden eet ik die avond brood met pindakaas en duik ik weer vroeg mijn bed in. Ik neem afscheid van mijn Duitse reismaatje omdat ze de volgende dag weer verder gaat reizen.

Zelf blijf ik nog een dag in Santa Elena. De volgende ochtend loop ik naar een soort privé junglepark met verschillende wandelpaden. In tegenstelling tot gister toen we omringd waren door andere toeristen ben ik nu helemaal alleen in het park. Ik wandel een paar uur door de jungle en geniet onderweg van prachtige uitzichten en een mooie waterval. Ik spot heel veel vlinders, vogels en insecten en aan het eind van de trail zelfs een agouti, een soort enorme cavia.

Ik loop weer terug naar Santa Elena en bij een koffietentje drink ik de lekkerste mocachino die ik ooit geproefd heb. Ik blijf hier de rest van de middag genieten van mijn koffie en werk mijn reisdagboek bij.

Voor de avond heb ik een Nightwalk Tour door het regenwoud geboekt omdat ik heel graag wilde dieren wil zien en hier meer kans op heb na zonsondergang. Met mijn Canadese kamergenootje en een aantal andere toeristen worden we rondgeleid door een gids met meer dan twaalf jaar ervaring. We zien slangen, tarantula’s, luiaards, kikkers, een slapende kolibrie en een stekelvarken. Maar het regenwoud is natuurlijk niet het regenwoud als het niet keihard begint te plenzen. Helemaal doorweekt eindigen we de Nightwalk en worden we weer teruggebracht naar Santa Elena. Ondanks de regen een super geslaagde tour! Ik had niet verwacht dat we zoveel wilde dieren zouden zien.

Na twee dagen Monteverde reis ik de volgende dag in één keer door naar Puerto Viejo in het zuiden van Costa Rica, vlakbij de grens met Panama. Onderweg verbaas ik me over de schoonheid van dit land. Ik weet niet of ik ooit in mijn leven zoveel verschillende tinten groen in een dag heb gezien.

Wat is Costa Rica toch prachtig en wat is het eigenlijk jammer dat ik er zo doorheen sjees. Maar ik moet ook aan mijn budget denken en Costa Rica is nou eenmaal niet echt een backpackersbestemming. Bij deze beloof ik Costa Rica dat ik in de toekomst terug zal komen met een dikkere portemonnee. Ik wil echt meer van dit land zien.

Puerto Viejo

Aan het eind van de middag kom ik aan in Puerto Viejo. Het hostel waar ik wil verblijven, dat ik niet van tevoren kon boeken heeft gelukkig nog één bed beschikbaar. Heel fijn! Uitgeput van de lange reis dump ik mijn spullen en haal ik eten bij de supermarkt. Na mijn budgetboterhammen met pindakaas praat ik nog even bij met een Amerikaans meisje in mijn kamer die ik in Monteverde heb leren kennen omdat we ook in dezelfde kamer zaten. Heel toevallig!

Na een heerlijke nacht slaap word ik de volgende dag rond acht uur ’s ochtends wakker. Op mijn dooie gemakje ontbijt ik in het hostel en daarna loop ik naar het busstation voor een bus richting het noorden. Vandaag ga ik een van mijn favoriete dieren bewonderen in het Sloth Sanctuary.

Sloth Sanctuary

Ik ben helemaal wild van luiaards en laat Costa Rica nou net het land zijn waar deze dieren volop in het wild leven. Omdat er zoveel in het wild leven zijn er ook veel luiaards die om veel verschillende redenen terecht komen bij het Sloth Sanctuary, een asiel waar luiaards worden bestudeerd en opgevangen.

Het asiel heeft op dit moment bijna tweehonderd luiaards en dit aantal groeit alleen maar. De belangrijkste reden waarom de luiaard hier terechtkomt is omdat ze, wanneer ze van boom willen wisselen, uitreiken naar stroomkabels, een stroomschok krijgen en naar beneden vallen. Ze raken hierdoor gewond en worden onder andere opgevangen in het Sloth Sanctuary. Omdat het Sloth Sanctuary het enige gespecialiseerde luiaardasiel in Costa Rica is, worden bijna alle gewonde luiaards hierheen gebracht.

Het Sloth Sanctuary probeert zoveel mogelijk luiaards weer terug in het wild te krijgen maar omdat heel veel luiaards als baby hierheen worden gebracht zullen ze hier voor de rest van hun leven moeten blijven. In de meeste gevallen heeft de moeder het jong namelijk verlaten omdat het te zwak is. Hierdoor verliest de babyluiaard het belangrijkste eerste levensjaar waarin het alle ins en outs van het leven in de natuur leert kennen en het op eigen benen leert te hangen. Wanneer dit jaar mist zal een babyluiaard het nooit redden in de vrije natuur en word het voor de rest van zijn leven opgevangen in het Sloth Sanctuary.

De bekende luiaard Buttercup is hier een van. Deze luiaard woont al meer dan twintig jaar in het asiel en kan onmogelijk terug naar de natuur. Natuurlijk is dit heel zielig maar gelukkig worden deze luiaards hier goed opgevangen en via onder andere Buttercup kunnen biologen onderzoek doen naar dit fascinerende dier.

Tijdens een twee uur durende tour leer ik al deze dingen en ik ben blij dat ik met deze tour een bijdrage kan leveren aan dit geweldige asiel.

Ik pak de bus weer terug naar Puerto Viejo en de rest van de middag en avond chil ik in het hostel.

De volgende dag huur ik een fiets en ga ik naar het zuiden. Een paar kilometer vanaf Puerto Viejo naar het zuiden ligt een ander dierenasiel waar ik ook graag een kijkje wil nemen.

Jaguar Wildlife Rescue Center

Ik boek een tour en samen met een aantal andere toeristen word ik rondgeleid door het asiel en krijg ik heel veel verschillende dieren te zien. Ondanks de naam zijn er geen jaguars in het asiel maar wel andere dieren als luiaards, kleine katachtigen, uilen, toekans, krokodillen en een enorme zeeschildpad die gewond is geraakt en hierheen is gebracht. Ook dit asiel doet geweldig werk en probeert alle dieren zo snel mogelijk weer vrij te laten in de natuur.

Na de tour fiets ik verder naar het zuiden over een prachtige weg langs verschillende stranden met aan beide kanten groen, groener, groenst.

De weg eindigt in het kleine dorpje Manzanillo met nog meer mooie stranden.

Manzanillo

In het kleine dorpje Manzanillo zet ik mijn fiets neer en maak ik een korte wandeling door een stukje jungle langs het strand. Bij een uitzichtpunt geniet ik van een prachtig uitzicht over het water, talloze palmbomen en een prachtig strandje.

Ik loop weer terug naar mijn roze fiets en ga ik weer terug naar Puerto Viejo. Ik blijf nog een dag in Puerto Viejo relaxen en plan mijn reis naar Panama.

Morgen zwaai ik Costa Rica, na een veel te korte tijd, alweer tot ziens en reis ik verder naar Bocas del Toro in Panama.