‘Granada en omgeving’

MINKE WINK

Granada, het historische hart van Nicaragua. Dit oude Spaanse stadje barst van de kleurrijke koloniale gebouwen en kerken, en de hobbelige straatjes en authentieke paardenkoetsen maken het plaatje compleet. De bekende mosterdgele kathedraal domineert het centrale park in het centrum. Granada is een heerlijk slenterstadje met pleintjes, marktjes en koffietentjes. Ik ben op slag verliefd.

Granada

Vanuit León reis ik naar Granada waar ik twee uren later aankom. Ik vind een perfect hostel en krijg het meest comfortabele bed van mijn trip, tot zo ver, toegewezen. Ik loop naar het historische centrum om mijn eerste lading foto’s te maken en daarna ga ik op zoek naar een goeie kop koffie. Deze heb ik snel gevonden in een heerlijk cafeetje met relaxte tuin en kasten vol boeken. Ik hou van dit soort tentjes in dit soort stadjes. Ik ben helemaal gelukkig!

Ik besluit de volgende dag de toerist uit te hangen en bezoek, na een ontbijtje en een rondje door het park de twee indrukwekkendste kerken. De gele kerk aan het centrale plein is hier natuurlijk een van. Van binnen eigenlijk lang niet zo mooi als van buiten maar vanaf het balkon en de toren heb ik wel een schitterend uitzicht over het park en alle gekleurde huisjes die daarachter liggen.

Na een tijdje rondkijken en klikken met mijn camera loop ik naar een andere, veel ouder uitziende, kerk die er van binnen een stuk indrukwekkender uitziet. Ook hier beklim ik de trappen naar boven naar de beltoren om vanaf hier te genieten van een prachtig uitzicht over Granada.

Omdat het bloedheet is lig ik de rest van de middag voor pampus aan het zwembad in de buurt van mijn hostel. Met mijn boek en iPod geniet ik van de zon op een ligbedje en af en toe zoek ik verkoeling in het zwembad. Zucht. Wat een zwaar leven heb ik.

Las Isletas

De volgende dag maak ik een boottochtje langs de vulkanische eilandjes van Las Isletas in het meer van Nicaragua. Deze honderden eilandjes zijn ooit ontstaan door een enorme eruptie van de Mombacho vulkaan die aan de rand van het meer ligt. Blijkbaar ben ik de enige die de tour via het hostel heeft geboekt want ik heb een boot en gids voor mezelf.

We tuffen in een langzaam tempo over het water langs de vele eilandjes en de gids vertelt me het een en ander over de omgeving. Zo zijn er veel eilandjes waar de rijke mensen van Nicaragua of expats hun vakantiehuis gebouwd hebben en staan sommige eilandjes zelfs te koop. We maken ook een stop bij een klein eilandje waar vier apen wonen die een dierenarts daar heeft gebracht en verzorgt. De aapjes komen heel dicht bij de boot omdat ze gewend zijn aan mensen en natuurlijk omdat ze hopen een lekkere snack te kunnen scoren. Leuk om te zien!

Na anderhalf uur varen gaan we weer aan land en word ik naar Granada gebracht waar ik lunch krijg in een klein lokaal restaurantje. Daarna loop ik nog een rondje door de stad voordat ik weer terugga naar het hostel. Die middag leer ik een leuk Duits meisje kennen die in dezelfde dorm verblijft en we besluiten de volgende dag samen iets meer van de omgeving van Granada te gaan zien.

Catarina

We pakken een lokale bus naar het kleine dorpje Catarina. We worden ergens langs de weg gedropt en na een paar keer rondvragen komen we uit bij een prachtig panoramapunt vanwaar we een geweldig uitzicht hebben over het Apoyo meer. De security meneer vindt ons wel interessant geloof ik en geeft ons een korte tour in de omgeving. Hij wil ons al helemaal door het bos en de jungle gaan leiden maar omdat we beide flipflops dragen, en niet in staat zijn te klimmen en te klauteren, kappen we zijn enthousiasme snel af en lopen we weer terug naar het uitzichtpunt.

San Juan de Oriente

Na een kop koffie lopen we weer terug naar het dorpje. Een tuk-tuk brengt ons naar het volgende dorpje dat vooral bekend staat om zijn pottenbakkerijen. Het dorpje is echt minuscuul en er is weinig te doen maar we lopen een, op het eerste gezicht, kleine winkel in die volgestouwd staat met potten, vazen, beelden en tuindecoratie. Wanneer we naar achter lopen zien we de lokale familie aan het werk met het maken en schilderen van potten en vazen.

Een ervaring en souvenirtje rijker stappen we even later weer naar buiten en lopen we terug naar de snelweg vanwaar we de bus naar Masaya pakken.

Masaya

Masaya is een kleine alledaagse stad waar niet heel veel te zien is behalve een korte promenade aan het meer van Masaya met uitzicht op de Masaya vulkaan en een enorme souvenirmarkt omringd door lelijke Gotische kasteelmuren.

Nadat we beide bezienswaardigheden hebben afgevinkt, zoeken we de airco op in een cafeetje voor een hapje en een drankje, en natuurlijk om de warmte even te ontvluchten.

Laguna de Apoyo

Omdat we heel erg toe zijn aan een verfrissende duik pakken we een lokale bus naar het meer van Apoyo. De bus dropt ons bij de ingang van het Nationale Park en het blijkt dat we nog een dik halfuur moeten lopen voordat we bij het water zijn. Wanneer we eindelijk bij het water aankomen komen we erachter dat de laatste bus terug een halfuur later gaat. We betalen de eigenaar van het restaurant omgerekend een euro omdat we toch echt willen zwemmen en duiken het meer in. Wow! Het water is echt heerlijk! Ontzettend helder en helemaal niet koud. Ik voel me schoon en herboren wanneer we weer in de bus zitten terug naar Granada.

Alhoewel, terug naar Granada? We komen er na een tijdje achter dat we totaal de verkeerde kant opgaan en dit wordt bevestigd door de buschauffeur wanneer ik navraag doe. We worden de bus bijna uitgeduwd en krijgen de opdracht mee om naar de andere kant van de weg te gaan om daar een andere bus te pakken. Daar staan we dan. Langs de snelweg. Gelukkig komt er al gauw weer een bus aanscheuren en met een rotgang worden we naar binnen gedrukt. De bus is stampens vol en ik lig bijna bij de buschauffeur op schoot die zich natuurlijk kapot lacht om die slingerende toeristen in zijn bus. Ik kan er eigenlijk ook wel om lachen en bedenk me hoe groot het verschil is tussen het openbaar vervoer hier en in Nederland. Hoe zou het zijn als de bussen in Nederland met open deuren en schreeuwende conducteurs gaan rondrijden en midden op de snelweg stoppen om mensen op te pikken en naar binnen te duwen. Grappig denk ik. En gevaarlijk.

Ik neem afscheid van mijn Duitse reismaatje en de volgende dag besluit ik om weer naar het Apoyo meer te gaan. Deze keer pak ik de toeristenshuttle en blijf ik er de hele dag. Het water in het meer is heerlijk en het is echt een mooie plek om een dag te chillen.

Ik ben ondertussen alweer bijna een week in Granada en omdat ik het stadje nu wel zo’n beetje ken en het meeste wel gezien heb besluit ik mijn laatste dag weer naast het zwembad door te brengen.

Ondanks dat ik verliefd ben geworden op Granada en ik in een heel fijn hostel verblijf is het echt weer tijd om verder te gaan reizen.

Morgen reis ik naar San Juan del Sur, een klein strandplaatsje in het zuiden van Nicaragua.