‘Galapagos eilanden’

SANDRA WINK

Voor twee maanden op de Galapagos stagelopen.. het besef kwam nogmaals wat voor droomstage dit eigenlijk is. Het beste was nog dat ik de eerste acht dagen met Minke zou doorbrengen! Mijn vlucht was een uur eerder en ongeduldig  stond ik op het vliegveld te wachten totdat Minke zou arriveren. De schoenen kon ik direct inruilen voor slippers, want was wat het hier heerlijk weer! Echt een verademing na het wisselvallige Quito.

We kwamen na een uur reizen aan in het havenstadje Puerto Ayora, hét toeristenhart van het eiland Santa Cruz. Ik kreeg de sleutels van ‘mijn’ nieuwe huis van Maria, mijn nieuwe en enige collega hier op het eiland. Het huis is echt gigantisch, wat een verschil met mijn gedeelde slaapkamer in het vrijwilligershuis in Quito.

Helemaal enthousiast pakten we onze spullen uit toen ik ontdekte dat het niet mijn spullen waren die in de backpack zaten.. Ik schoot in de stress en probeerde zo snel mogelijk de persoon te vinden die mijn tas zou moeten hebben. Uiteindelijk vonden we elkaar en kon ik eindelijk relaxen.

Mijn werk begon direct de volgende dag, wat inhield dat ik mensen moest ontvangen in hun hotel om ze vervolgens een briefing (introductie) over het eiland te geven. Uh, ik was hier net nog maar een dag en wist mijn god niet wat ik ze moest vertellen. Ik was dan ook behoorlijk zenuwachtig toen ik mijn eerste briefing had met een FOX groep van 18 mensen. Gelukkig ging het goed en groeide het vertrouwen naarmate ik meer briefings deed in de dagen daarop.

Samen met Minke zijn we in een van de volgende dagen meegegaan op dagtour naar het Seymour eiland. Na een heerlijk relaxte boot rit kwamen we aan op een eiland wat alleen maar bewoond was door vogels.

Hoewel ik totaal geen vogel liefhebber ben, was dit toch wel echt heel indrukwekkend. Van dichtbij konden we de beroemde ‘blue footed boobies’ en ‘friget birds’ spotten, en omdat het paarseizoen was zagen we nestjes op twee meter afstand en bewonderden we de paringsdans tussen twee blue footed boobies.

Na de lunch gingen we met zeeschildpadden snorkelen bij een paradijselijk strand. Wat een indrukwekkende bestemming dit, je moet hier echt geweest zijn om het te kunnen geloven.

Ook in Santa Cruz zelf vindt je overal zeeleeuwen, leguanen en zie je zeeschildpadden voorbij zwemmen. Het dorpje zelf is ontzettend relaxt, ondanks dat je zou denken dat het hier stikt van de toeristen voelt het helemaal niet zo. De vismarkt is het hoogtepunt van het dorp, waar de locals iedere ochtend de verse vis schoonmaken terwijl eromheen de pelikanen en zeeleeuwen om een restje schooien.

Minke is in de dagen dat ik moest werken naar het eiland Isabela gegaan, maar gelukkig konden we daarna samen naar een ander eiland San Cristóbal, ook wel het zeeleeuwen eiland genoemd. Na een helse boottocht kwamen we aan in een schattig havenplaatsje, en inderdaad, waren we omringd door zeeleeuwen.

We haastten ons direct naar een mooi strandje wat een mengeling was van zonnende mensen en slapende zeeleeuwen. Zo indrukwekkend dat deze beesten het zo normaal vinden om naast mensen te liggen of zelfs met ze te zwemmen en te spelen in het water. Ik keek mijn ogen uit.

We hadden maar een volle dag op Cristóbal, en boekten een 360 graden tour, waarbij we in één dag een heel rondje om het eiland zouden varen. ’s Ochtends vroeg vertrokken we met een speedboot en hebben we talloze stops gemaakt, gesnorkeld met haaien, zeeschildpadden, en prachtige stranden gezien. Echt een ongelooflijke dag.

Maar zoals altijd, vliegt de tijd als je het naar je zin hebt en waren we na 8 dagen alweer onderweg naar het vliegveld. Hier zou ik Minke uitzwaaien en in mijn eentje achterblijven. Het was moeilijk toen ze weg was, ondanks al die schattige zeeleeuwen om me heen. Ik kreeg ontzettend heimwee maar gelukkig ging het na een aantal dagen beter. Ik ontmoette een oud-klasgenootje van Esther, Marit, waarmee ik samen op mijn vrije dag een dagtour ging doen naar het eiland Pinzón.

Hier gingen we op drie plaatsen snorkelen, en toen we van de ene naar de andere snorkelplek vaarden, zagen we dolfijnen in de verte. Mogen we hiermee snorkelen? Ja natuurlijk was het antwoord en iedereen wist niet hoe snel die zijn wetsuit en flippers aan moest doen. We sprongen in het water en zagen een groep van zo’n 20 dolfijnen en op dat moment maakte mijn hart even een sprongetje. Wauw. Dit had ik niet eens durven dromen. Je hoorde de dolfijnengeluiden en zag de kleintjes met de ouders mee zwemmen. De wereld stond even stil en ik wist niet wat me overkwam. Later zijn we nog een keer met ze gaan snorkelen, echt te geweldig voor woorden deze ervaring.

Marit boekte haar vlucht om en bleef nog een week langer op Santa Cruz. Echt heel gezellig, we gingen samen uiteten, souvenir shoppen of naar het strand. Tussendoor moest ik werken door bijvoorbeeld groepen in de ochtend naar hun dagtour te brengen, in de middag naar de haven brengen of nieuwe mensen verwelkomen op het eiland. Ook heb ik veel videoprojecten voor het bedrijf afgemaakt waar ik in Quito nooit aan toekwam.

Twee vrienden van Marit waren ook in Santa Cruz en met z’n viertjes zijn we uiteten geweest en op stap gegaan. Het was een geslaagde avond, en de volgende dag ging ik, nadat ik mensen had uitgezwaaid vanaf de haven, met Marit mee naar een uber luxe hotel waar een vriend van haar werkte. Hier mochten we (als vrijwel de enige gasten) gebruik maken van het infinity zwembad en de spa met jacuzzi. Een compleet andere wereld, en iedere keer kwam er wel weer iemand met een drankje, een handdoek of een kussen.

Ook mochten de luxe kamers bekijken (de duurste is 1200 dollar per nacht!), met een eigen privé zwembad en een gigantische badkamer. We sloten de dag af met een 3D documentaire in een mega woonkamer van het hotel. De documentaire ging over de Galápagos, die ik al eens eerder had gezien toen ik nog maanden geleden ongeduldig wachtte totdat ik hier zou zitten. Nu herkende ik gewoon dieren die ik hier heb gespot. Voldaan en uitgerust aten we bij mijn favoriete restaurant ‘La Garrapata’, waar Maria ook werkt. De volgende ochtend heb ik Marit uitgezwaaid en ben in mijn eentje naar Tortuga Bay gegaan, een ontzettend mooi en relaxt strand.

Omdat het rustig was qua werk in de dagen daarop, ben ik voor een aantal dagen naar het eiland Isabela gegaan, een favoriet onder velen. Na een relaxte bootrit kwamen we aan in dit kleine havendorpje. Ik was gelijk al onder de indruk van de vele zeeleeuwen die hier overal op de bankjes lagen te slapen.

Nadat ik een hostel had gevonden huurde ik een fiets en ben ik een stukje van het eiland gaan verkennen. Onderweg waren er talloze stops naar kleine strandjes en mooie uitzichtpunten.

Voor de volgende dag stond er een snorkel tour op het programma. ’s Ochtends vroeg vertrokken we richting het gebied ‘Los Tuneles’ en onderweg ontdekten we een hele groep manta rays in het water. Binnen no-time lagen we in het water en kreeg ik een shock toen ik onder water keek. Gigantische dekens van zo’n 6 meter groot zwommen vlak onder mij door. Overal waar je keek zag je ze, echt te bizar voor woorden.

Terug op de boot dacht dat de snorkel tour niet beter kon worden, maar toen we eenmaal aankwamen op de snorkelplek, zwommen we vervolgens tussen de haaien, zeeschildpadden, zeepaardjes, golden rays, stingrays, bizarre vissen en meer zeedieren waarvan ik de naam niet eens zou weten. Wat een snorkelparadijs! Echt ongelooflijk deze tour.

Terug in het dorp boekte ik in al mijn enthousiasme nog een snorkel tour voor de volgende dag. In de middag ben ik naar het meer met de flamingo’s en het schildpadden centrum gelopen. Het eiland is zo rustig, het voelde alsof ik de enige persoon hier was. Ook bij het schildpadden centrum liep ik als enige rond, en kreeg ik van de schildpadden meneer blaadjes om aan de kleintjes te geven. Nooit gedacht dat die zo snel kunnen hollen als ze eten krijgen! Ze klommen bovenop elkaar en hapten wanhopig naar een stukje blad, zo grappig om te zien. Ik probeerde ze allemaal een stukje te geven maar af en toe rolde er eentje op zijn kant en riep ik snel de meneer erbij zodat hij hem weer om kon draaien. Echt te schattig die dieren. Nadat de blaadjes erdoorheen waren liep ik via het meer met de flamingos weer terug naar het dorp. Bij de enige beach bar op het eiland heb ik met twee meiden van het hostel een drankje gedaan en de zonsondergang bekeken.

De tweede snorkel tour begon met een hike over het eiland waarbij we uitleg kregen over de dieren en het landschap. We waren met een gigantische groep, wat me een beetje irriteerde omdat er maar 1 gids was. Mijn doel was om tijdens deze tour met pinguïns te snorkelen en na een tijdje was ik gefrustreerd omdat ik alleen maar zeeschildpadden had gezien. Heel verwend, ik weet het. Gelukkig zwommen er op het laatst een groepje pinguïns voorbij en ook waren de zeeleeuwen niet te ontbreken.

Helemaal content zat ik in de middag bij de haven te wachten op de boot naar Santa Cruz. Ik keek naar het water en zag een stingray voorbijzwemmen, een zeeleeuw achter een pinguïn aanzwemmen, een zee leguaan ronddobberen en besefte toen pas echt wat een ongelooflijk indrukwekkend en bizar eiland dit is. Vol van nieuwe indrukken en herinneringen reisde ik daarna weer terug naar Santa Cruz.

In de laatste twee weken op de Galápagos werd het drukker qua werk en ben ik in mijn vrije tijd veel naar het zwembad of strand gegaan. Rondfietsen door het relaxte dorp en de vele zeeleeuwen en andere dieren werd voor mij bijna normaal. Het is daarom ontzettend leuk wanneer ik briefings geef aan nieuwe mensen en ze overal zo heerlijk enthousiast over zijn, dat doet mij ook beseffen hoe uniek deze eilanden zijn. Ik kan iedereen aanraden om hier ten minste een keer in z’n leven naar toe te gaan, ook al is het prijzig, maar dit is gewoon niet te vergelijken met een andere bestemming in de wereld.

Op 1 augustus vloog ik terug naar Quito en was mijn Galápagos avontuur officieel aan een eind gekomen. Flippo haalde me op van het vliegveld en het was ontzettend fijn om hem na twee maanden weer te zien. We brengen de komende dagen samen door in Quito want zaterdag vlieg ik alweer naar Colombia! Ik heb hier zulke goede verhalen over gehoord, ik ben echt zo benieuwd. Ik vlieg naar Bógota, waar ik Esther eindelijk weer ga zien, en samen gaan we voor drie weken rondreizen!