Fietstocht met ups en downs
LINDA GROENEWOLD
Waar moet ik deze blog beginnen? Er is al zoveel gebeurd in de eerste 8 dagen. Wind, regen, een beetje zon, verschillende slaapplekken, tranen, een lach, mentaal kapot gaat, support van vrienden en familie, en gesprekken met God. Ik zal het proberen samen te vatten voor jullie…
Het avontuur begint op 9 november in Lemmer, bij paps en mams. Mijn zus, haar vriend en m’n nichtje zijn er ook om me uit te zwaaien. Eerste stop: Nagele, bij vrienden Sharien & Wouter thuis en hun 2 dochters. Tussendoor nog in Bant op de koffie bij vriendin Ellen en haar 2 kids. Leuk, zo vertrouwd beginnen! Wat minder leuk is de dikke tegenwind. Dwars door de Noordoostpolder, top! Geen beschutting, los van een boerderij hier en daar. Ik kom er achter dat het om 5 uur ‘s middags donker wordt. Les 1 geleerd. Les 2, elke dag de weersverwachting checken en de windrichting.
Dag 2, van Nagele naar Huizen. De wind zit me niet mee. De rit is verder goed te doen en gelukkig heb ik een gezellig bezoek bij vriendin Suus om naar uit te kijken.
Dag 3, het doel is Hellevoetsluis, 120 kilometer. In mijn hoofd is dat te doen (optimist dat ik ben), maar in werkelijkheid met de gigantische tegenwind is het een enorme uitdaging. Kapot, trillend en bijna knock-out, kom ik aan bij Marcel thuis, de vriend van mijn zus. Te weinig gegeten, te hard gebeukt, weer een les geleerd. En mijn linkerknie begeeft het bijna, autsch.
Maar goed, positieve note to self: 120km in de benen zit er wel in, good to know! Ik besluit een dag te rusten en een extra nacht te blijven. Blijkt dat dé échte Sinterklaas gewoon op die rustdag Hellevoetsluis binnen komt varen. Amazing!
Dag 4, tijd om toch echt alle fijne en vertrouwde adressen achterwege te laten en solo verder te gaan. Brrrr, spannend. Via de Ooster- en Westerschelde kom ik aan op een camping in Molenperk. Waar ik voor 2 euro meer in plaats van m’n tent, een hele caravan voor mezelf heb. Mooie deal. De volgende dag besef ik dat het echt steeds kouder wordt, de windrichting gewoon kut is en ik zo snel mogelijk naar het zuiden wil. Ik besluit daarom het kustroute pad te volgen door België. Richting Oostende, waar ik voor het eerst mijn tentje op zet. Het is grijs, grauw en koud, mijn tent is klein, ik heb veel spullen en moet er enorm aan wennen.
Ik knal België door in 2 dagen, zodat ik snel in Frankrijk ben. En gevoelsmatig dichter bij Spanje, waar ik mijn broer en zijn gezin wil opzoeken die daar wonen. Alleen eenmaal in Duinkerke (Frankrijk) aangekomen, besef ik wat een lang stuk ik nog moet fietsen naar Spanje. En de mentale strijd begint. Ik zit in een rollercoaster. Waarom doe ik dit? Wie heeft bedacht om in november te starten? Ik? Shit. Ik kan dit niet. De wind is kut. Het regent. Alle campings zijn dicht in Frankrijk. Top, lekker voorbereid Lin. Kortom: ik wil niet meer.
Tot nu toe fiets ik alles op gevoel en is mijn plan in grote lijnen om de kustroute te blijven volgen. Geen voorbereiding en geen idee waar ik elke dag ga slapen. Impulsief wijk ik toch af naar het binnenland. Ik ben klaar met de kust, het grauwe gebeuren en denk: ik tik gewoon wat in op de navigatie en zie wel waar ik strand. Nou, waar ik strand is op het platteland, heuvel op, heuvel af en zo maar door. Bekaf. Uiteindelijk valt mijn ketting eraf en mijn schakelsysteem begeeft het. Top. En nu? Het wordt bijna donker en ik weet niet waar ik ga slapen. Om te janken dit, wat ik ook echt even doe. Al hakkelend 11km verderop, in Sint Oomar, vind ik een fietsenmaker die een kabel vervangt. Thank you! Gelukkig heb ik van tevoren en tussendoor contact opgenomen met François, via Warm Showers, waar ik last minute toch kan overnachten. Uiteindelijk worden het 2 nachten, want ik moet mentaal echt opladen en het licht weer zien.
In Sint Oomar zit ik in een kerk. Ik spreek met God en in alle rust kan ik het licht weer zien in de duisternis. ‘You raise me up, so I can stand on mountains’. Ik zie hoeveel ik geleerd heb de afgelopen week en van die slechte dag. Vallen en opstaan hoort erbij in dit leven. Wees niet bang om om hulp te vragen. Het delen van gevoelens en de situatie lucht heel erg op. Ik voel me minder alleen. Bedankt vrienden en familie. En blijven vertrouwen en hoop houden. Stay positive!
Ik merk dat in dit seizoen iets meer vooruit plannen handig is. Het is tijd om meer te gaan genieten ook. Meer om me heen kijken en rust en ritme vinden. Wellicht richting de EuroVelo 3 fietsen? Op naar de stad van de liefde? Wie weet… To be continued…
Volg mijn avonturen op Instagram.