‘Eerste werkweek’

ESTHER WINK

Maandag was het zover: mijn eerste werkdag in het restaurant van het hotel! Eerst liep ik met de baas van het restaurant mee en legde hij me nog wat dingen uit en stelde me nog aan een aantal mensen voor. Daarna moest ik met een andere vrouw die ook in het restaurant werkt meelopen, Silvia, maar ze heeft niet echt de moeite gedaan om met me te praten. Ik stond de hele ochtend met haar in de afwas. Daar kwam nog bij dat ik de verkeerde schoenen aanhad! Aan het eind van de ochtend ben ik zelfs keihard uitgegleden in de keuken. Snel nieuwe schoenen halen dus! Trouwens, de meeste andere collega’s zijn wel echt superaardig hoor! De manager van het restaurant en de manager van het hotel kwamen ook de hele tijd even kijken hoe het ging. Na ongeveer twee en een half uur waren we klaar met de afwas, en moesten we nog schoonmaken, tafels dekken en servetten vouwen. Ik weet eigenlijk niet zo goed meer of ik dat wel echt allemaal heb gedaan maandagochtend, maar dat zijn de meeste dingen die ik eigenlijk ’s ochtends op het werk moet doen 😉

Ik had die nacht heel goed geslapen, dus ben ik na het werk (’s ochtends werk ik van 8 tot 12) met de bus naar de hoofdstad, Arrecife, gegaan voor werkschoenen. Na eerst wat rondgevraagd te hebben, stond ik eindelijk bij de goede bushalte, maar dan aan de andere kant.. Dus moest ik snel rennen toen ik de bus aan zag komen. Gelukkig hield een Engels stel de bus even tegen voor mij en raakte ik aan de praat met hen. Ze waren heel erg bezorgd om mij omdat ik helemaal alleen hier was en niemand mijn nummer had gegeven voor als er iets zou gebeuren. Ze legden mij in Arrecife helemaal uit waar ik naartoe moest en hoe de bussen werkten etc (het openbaar vervoer is hier trouwens echt vreselijk, soms gaan ze maar één keer in de twee uur! En het is echt heel duur) Wel heel lief! 🙂 Ik liep langs een ongelofelijk mooi strand en heb een klein beetje sightseeing gedaan. Op het strand en de haven na is Arrecife helaas een hele lelijke stad. Ook kwam ik er later pas achter dat de winkels niet om 4 uur, zoals in Sevilla, weer open gingen, maar pas om 5 uur.. Dat zou ik nooit redden (want ik moest weer werken ’s avonds), dus ben ik naar een winkelcentrum in Playa Honda gegaan, een toeristische plek tussen Arrecife en Puerto del Carmen, waar ik woon, in. Er was maar één normale schoenenwinkel, maar wel superduur! Maar ik had geen keus, ik moest echt normale werkschoenen hebben. Helaas bleek ik op deze schoenen ook uit te glijden.. Later zag ik ook nog op mijn bankafschrift dat de winkel twee keer het bedrag van de schoenen van mijn bankrekening afgehaald had! Doei 200 euro.. Daar ben ik vrijdag weer voor teruggekomen, maar ze hadden niet eens kassaverschil.. Ze zouden vandaag ook nog bellen hierover en het nog een keer checken, maar dat hebben ze ook niet meer gedaan. Gelukkig zag ik vandaag (maandag) dat het geld weer was teruggestort!

Het gedoe met de schoenen was dus minder leuk, maar voor de rest heb ik een hele leuke (maar drukke) werkweek gehad! Tot nu toe sta ik elke avond in het restaurant, of borden op te halen, of drankjes te brengen en heb ik veel contact met de toeristen hier, dus dat is wel heel leuk 🙂 Dinsdagavond heb ik ook nog twee jongens ontmoet die hier op vakantie waren, ze waren heel aardig maar ik heb ze niet echt meer gesproken daarna. Dat is wel jammer als je toeristen ontmoet, ze blijven altijd maar iets van een weekje! Ook raakte ik dinsdagavond op het werk aan de praat met een ander Engels stel, die ik dan ook op andere dagen buiten werktijd tegenkom en dan weer even mee praat 😉 Dat is op zich wel heel fijn, omdat ik op mijn werkdagen, als ik ’s middags vrij heb, eigenlijk altijd alleen op het strand lig.

Werken in Spanje is trouwens echt heel anders dan in Nederland. Collega’s schreeuwen naar elkaar, zingen de hele dag keihard in de keuken, dansen, maken de hele tijd grappen, de mannen flirten constant met je, kortom ze zijn echt helemaal gestoord :p Zelfs de manager en de baas van het restaurant zijn echt super grappig, wat ik totaal niet had verwacht. Het is echt leuk om dat mee te maken. Na een aantal dagen was ik ook al aardig gewend aan het werk en de collega’s! Het blijft wel echt zwaar werk, maar het is (vooral ’s avonds) echt leuk. En ’s middags rust ik lekker uit op het strand!

Vrijdag en zaterdag had ik heerlijk twee dagen vrij! Ik heb flink uitgeslapen en eigenlijk alleen maar uitgerust. Vrijdag aan het begin van de middag ben ik alleen nog even met de manager van het restaurant naar een winkel in Arrecife geweest voor (eindelijk goede) werkschoenen. Daarna heeft hij me nog naar Playa Honda gebracht, wel heel aardig, anders moest ik namelijk alles met de bus doen en dat kost zoveel tijd.. Nog een gek iets trouwens: Ik zei tegen Jorge dat ik door al die verkeerde werkschoenen wel 150 euro kwijt was, en toen zei hij dat hij daar wel 3 dagen voor moet werken! Hij verdient dus minder (minder dan 7 euro) dan wat ik verdiende bij de Poiesz, en dat terwijl zijn baan ook nog eens best wel belangrijk is..

De rest van de dag heb ik lekker op het strand gelegen en ’s avonds nog geskyped. Daarna zou ik nog op stap met Kenny, de Belgische jongen die tegenover me een kamer heeft, en de rest van het animatieteam, maar omdat ik nog steeds zo moe was ben ik uiteindelijk niet meer gegaan. Maar ik ga volgende week sowieso wel mee heb ik beloofd 😉 Het is alweer veel te lang geleden 😉

Het Spaans praten gaat nog steeds lastig, alhoewel ik al wel merk dat ik beter word! Ik eet namelijk elke avond na het werk met een klein groepje collega’s in het restaurant. Meestal kan ik nooit het gesprek volgen, maar donderdag wist ik zelfs een beetje waar ze het over hadden! :p Ik hoop dat het eind volgende week nog beter gaat 🙂

Op mijn tweede vrije dag wilde ik heel graag naar Playa Blanca, een andere plaats op Lanzarote, maar de bussen gingen maar één keer in de twee uur en natuurlijk had ik weer verkeerd gekeken :p dus toen ben ik maar richting het centrum van Puerto del Carmen gaan lopen. Ik vond het wel tijd voor een fiets dus ben ik naar een fietsenwinkel gelopen en heb ik daar een hele mooie nieuwe fiets gekocht voor (maar) 100 euro! Die kan ik dan aan het eind van dit half jaar mooi doorverkopen 🙂 Ideaal, ik kan nu veel verder komen, beweeg meer en hoef veel minder vaak de (dure) bus te pakken! De rest van de middag heb ik op het tot nu toe fijnste strand van Lanzarote gelegen, met een geweldig uitzicht erbij!

Na die twee vrije dagen was ik helemaal uitgerust en klaar voor de komende zes werkdagen 🙂 Ik werk trouwens bijna elke avond met Manuel, een super leuke man van ongeveer 30 denk ik, en steeds wanneer er even niks te doen is probeert hij me weer wat Spaans bij te leren. En hij wil zelf meer Engels leren, dus dat is wel ideaal dat ik hem dat weer kan leren! Na vandaag merk ik dat ik steeds beter wordt met Spaans praten. Ik kan nu veel vaker gesprekken volgen en zelf meepraten 🙂 Als het nu al zo snel gaat.. dan ben ik benieuwd hoe het na zes maanden is!