‘Drie weken in Isla Holbox, Valladolid en Mérida’
ESTHER WINK
Om half 5 ‘s ochtends gaat mijn wekker in het hostel in Mexico-Stad. Mijn vlucht naar Cancún staat gepland om 7 uur. Op het grote en drukke vliegveld van Mexico-Stad staat nergens aangegeven waarvandaan mijn vliegtuig vertrekt. Last minute wordt er in onduidelijk Spaans omgeroepen dat mijn vlucht op het punt staat te vertrekken. Ik haast me naar de juiste gate en ben één van de laatste die het vliegtuig instapt. Op naar de warmte en tropische stranden!
De vlucht verloopt perfect en ik heb uitzicht op de prachtige en gevarieerde landschappen van Mexico. Ik pak de bus naar het centrum van Cancún waar ik Vera en Tineke in hun hostel aantref. Het voelt gelijk heel normaal om ze in Mexico te zien, terwijl het eigenlijk heel bijzonder is. We lopen naar het busstation waar we een volle bus naar Chiquilá pakken. Ik krijg een lichte cultuurshock van de hoeveelheid toeristen om me heen. De afgelopen maand was ik gewend om één van de weinige (buitenlandse) toeristen op vele plekken te zijn. In Chiquilá pakken we de ferry naar Isla Holbox. We checken in bij een geweldig hotel met zwembad op het dakterras dat Vera geboekt heeft. Wat een luxe na al die hostels! We gaan uit eten bij ons favoriete restaurant Arte Sano en kruipen daarna vroeg ons bed in.
Ik ben nog behoorlijk uitgeput van de reisdag en de afgelopen weken die vol nieuwe indrukken waren, dus we liggen de eerste dag vooral bij het zwembad en gaan in de avond weer uitgebreid uit eten. Het eten op Isla Holbox is tot nu toe fantastisch en er zijn genoeg veganistische opties. Bij het centrale plein zien we dat er zumba les is en we besluiten een paar dagen later ook mee te doen.
De volgende ochtend heb ik iets meer energie en gaan we naar het dierenasiel om een aantal honden uit te laten op het strand. We krijgen drie energieke honden mee en ze hebben de tijd van hun leven. Heel fijn om iets te kunnen doen voor de dieren hier en tegelijk van het mooie strand te genieten! Na de wandeling knuffelen we de andere honden en de kittens bij het asiel nog even voordat we weer teruggaan naar ons zwembad, dat we de hele week voor onszelf hebben. Ik merk dat ik eindelijk weer aan het opladen ben na vier weken intensief backpacken.
Via een website ontdek ik dat er yogales gegeven wordt bij een luxe hotel en Vera en ik proberen het gelijk uit. Dit blijkt een flop te zijn: ik denk dat het de slechtste yogales is die ik ooit heb gehad en het is ook nog eens veel te duur. We besluiten het maar bij wandelingen met de honden en zumba te houden.
De volgende ochtend gaan we terug naar het dierenasiel om meer honden uit te laten en met de katten te knuffelen. Vera stelt voor om naar Spirit Hotel Holbox te gaan, waar je in ruil voor een drankje en wat eten de hele dag bij het fotogenieke zwembad mag chillen. Echt heerlijk! Diezelfde avond ontdekken we de overheerlijke en goedkope taco’s bij Barba Negra in het gezellige food court.
Ik stel voor om de vrijdagavond naar onze eerste zumba les te gaan zodat we onze heupen alvast wat losmaken voor het uitgaan. Samen met een Nederlandse vrouw van ons hotel beginnen we aan de 60 minuten durende intense workout. Zumba ziet er van een afstand makkelijk uit maar is veel moeilijker dan ik dacht! Ondanks dat we de pasjes nog moeilijk bij kunnen houden hebben we veel lol en geniet ik van de muziek. Daarna maken we ons klaar om uit eten te gaan en te dansen bij de Hot Corner, dé uitgaansplek van Isla Holbox. Gek genoeg is het deze avond veel rustiger en de DJ speelt alleen maar rare house muziek, dus we houden het na een tijdje proberen maar voor gezien. Gelukkig kunnen we wel helemaal losgaan bij zumba.
De volgende dag laat de zon het helemaal afweten. Blijkbaar houdt het regenseizoen dit jaar iets langer aan dan normaal. We maken gebruik van het regenweer en hebben een schrijf- en regeldagje. Ook ontdekken we een geweldig lunchtentje met alleen maar hele gezonde gerechten en drankjes. We merken dat onze lijven na een week teren op taco’s, pasta en ijsjes hier best wel aan toe zijn. Door het slechte weer krijgen we zin om gezellig Netflix te kijken. Helaas houdt de wifi het na slechts enkele dagen in een deel van het hotel voor gezien en niemand lijkt haast te hebben om het te repareren. Dan maar boeken lezen en samen spelletjes doen!
De bolle zon laat zich de volgende dag gelukkig weer zien en na een kort bezoekje aan het dierenasiel lopen we richting het strand voor een hele dag skroeien (zonnen) bij het heerlijke zwembad en dakterras van Spirit Holbox Hotel. De ligbedden zijn hier comfortabeler dan het gemiddelde hostelbed. We hebben dit paradijsje de hele dag voor onszelf en vragen ons af wat al die hotelgasten in dit prachtige hotel nu aan het doen zijn. In plaats van zoveel geld neer te tellen voor een duur hotel aan het strand slapen wij voor een geweldige prijs in een basic maar goed hotel en genieten op deze manier af en toe van luxe, maar kunnen veel vaker en langer op reis.
Na een week chillen bij het zwembad krijgen we zin om meer te ondernemen en beginnen we maandagochtend met een wandeling naar Punta Coco. De wandeling duurt zo’n twee uur en eindigt bij een prachtige lagune. We gaan ook weer naar zumba en eten ‘s avonds voor het eerst bij het Instagram tentje Painapol, wat boven onze verwachtingen is. Omdat het de volgende ochtend weer regent gaan we eerst bij het populaire koffietentje Amar zitten totdat de zon weer tevoorschijn komt. De serveerster heeft er weinig zin in maar ons humeur wordt er niet minder van en onze drankjes smaken heel goed. Vandaag wandelen we langs de grotere resorts van het eiland en een groot deel door het kraakheldere water richting Punta Mosquito. De wandeling duurt zo’n drie uur en nadat we de beste Argentijnse empanadas eten bij Las Empa ploffen we uitgeteld neer bij het zwembad van ons hotel.
Om het af te leren gaan we nog één keer naar Spirit Holbox Hotel en genieten van de perfecte zonsondergang met drankjes en live salsa muziek op het strand. Bij het dierenasiel de volgende ochtend krijgen we drie honden mee om te wandelen maar twee willen na twintig meter al niet meer verder lopen. De derde, genaamd Panda en met twee verlamde achterpoten vanwege een aanrijding, heeft er wél heel veel zin in dus we nemen haar mee in haar karretje naar het strand waar ze helemaal los kan gaan met struiken snuffelen en schuifelen door het zand.
Nadat we Panda weer bij het dierenasiel afgezet hebben, proberen we nog wat street art te spotten op het eiland. Het wordt al snel te heet op straat en dus ploffen we na een korte wandeling neer bij ons zwembad. ‘s Middags lunchen we weer bij het geweldige Punto Saludable. Tineke en Vera zijn na een week al helemaal enthousiast geworden over veganistisch eten, wat super leuk is om te zien.
Diezelfde avond spreekt Vera bij de Hot Corner twee jongens aan die super leuk salsa dansen. We dansen de hele avond samen op de live salsa muziek en eindelijk ook leuke latin muziek. Qua intensiteit staat deze avond waarschijnlijk gelijk aan drie zumba lessen achter elkaar. De volgende middag spreek ik met een Franse vriendin af die ik ken van Brussel en die ook voor een tijdje door Mexico gaat reizen. Omdat we elkaar al bijna een jaar niet gezien hebben praten we eerst heel veel bij.
‘s Avonds eten we na onze laatste intense zumba les samen met Vera, de jongens en twee andere meiden taco’s en drinken we cocktails bij het food court, en we dansen weer op salsa muziek bij de Hot Corner. Het uitgaan begint op Isla Holbox al best vroeg en tussen 12 en 1 uur stopt de muziek (je kunt wel verder dansen in een discotheek), wat fijn is als je nog wat uit de volgende dag wilt halen.
Op de een na laatste dag op Holbox wandelen we nog één keer met de lieve asielhonden op het strand en samen met mijn Franse vriendin boek ik een 3 islas tour die zo’n drie uren duurt. Met een lancha (speedboot) worden we samen met drie andere toeristen naar de eerste stop gebracht: Isla Pájaros. Vanwege de vele vogels die hier broeden is dit een beschermd eiland en kunnen we alleen vanuit een uitkijktoren de vele vogels spotten. Terwijl we over de lagune naar een plek varen waar een cenote is spotten we de eerste zwemmende dolfijnen naast ons en ik ben gelijk net zo hyper als op safari. Na een tijdje verschijnen er ineens zo’n tien dolfijnen naast ons waarvan er een aantal zelfs sprongen aan het maken zijn. Wauw! Onze gids zegt dat dolfijnen maar een aantal keer per dag uit het water springen en dat we ontzettend veel geluk hebben vandaag. De tour is nog maar net bezig maar mijn dag kan nu al niet meer stuk. Na een verfrissende duik bij een toeristische cenote mogen we nog een kijkje nemen bij Isla de la Pasión, een prachtig mini eilandje midden in de lagune, voor we weer terugvaren naar Isla Holbox.
Omdat we al op het strand zijn bekijken we onder het genot van een drankje de zonsondergang voordat we samen met Tineke en Vera uit eten gaan bij ons favoriete tentje (Arte Sano) en de lekkerste toetjes bij biomarkt Kuktal halen. Na een geweldige lunch de volgende middag bij Painapol is het dan echt tijd om Isla Holbox na twee weken vakantie vieren te verlaten. Op het eiland neem ik afscheid van mijn Franse vriendin en eenmaal terug op het vasteland ook van Tineke en Vera. Ik reis verder naar Valladolid terwijl Tineke en Vera naar Playa del Carmen gaan. Het was zó gezellig samen en dus is het wel even wennen om weer alleen te reizen. Omdat ik de staten Yucatan en Quintana Roo een beetje te toeristisch en prijzig vind sla ik een aantal bestemmingen over zodat ik meer tijd heb in Chiapas en Oaxaca, en in de staten rondom Mexico-Stad.
De eerste dag in Valladolid is het bewolkt en regenachtig en neem ik de tijd om wat dingen te regelen. De volgende ochtend ga ik naar Casa de los Venados voor een super interessante tour door een villa met één van de grootste Mexicaanse kunstverzamelingen van het land. Daarna verhuis ik naar een ander hostel en verken ik het centrum van Valladolid. Tot mijn verbazing is het heel rustig op straat, ik krijg niet echt een stadsgevoel wanneer ik door het centrum wandel. En er is hier ook geen uitgaansleven. Ik heb zelfs het idee dat er soms meer toeristen op straat zijn dan locals. Maar relaxt is het hier wel!
De volgende dag sta ik vroeg op om naar het wereldberoemde Chichen Itza te gaan. Ik wil er als eerste zijn om de hordes toeristen die later aankomen vanuit Cancún te vermijden. Helaas is de eerste colectivo (mini-busje) net vertrokken wanneer ik aankom, dus wacht ik samen met twee Duitse jongens tot de volgende pas een uur later vertrekt. We moeten zogenaamd mondkapjes op bij het tempelcomplex maar veel toeristen trekken zich daar niets van aan. Mijn met zorg uitgekozen snacks mag ik ook niet mee naar binnen nemen wat ik belachelijk vind en gelukkig kan ik vanwege de chaos bij de entree stiekem doorlopen. Samen met de Duitse jongens wandelen we door Chichen Itza en ik merk dat ik het wel mooi vind, maar niet zo bijzonder dat ik elk tempelcomplex in Mexico zou willen zien. Tegen het middaguur pakken we een colectivo naar de toeristische maar mooie cenote Ik-Kil om te zwemmen en de rest van de middag te chillen. ‘s Avonds drinken we biertjes bij een leuke rooftop bar aan het prachtige centrale plein van Valladolid.
De volgende ochtend huur ik samen met één van de jongens en nog een ander Duits meisje een fiets waarmee we door de relaxte Maya dorpjes rondom Valladolid touren. In en rondom de stad is het makkelijk om te fietsen vanwege de aangelegde fietspaden en het vlakke landschap. Op het tropische weer na voelt het hier bijna als in Nederland. We bezoeken ook cenote Dzitnup waar het veel rustiger is dan bij cenote Ik-Kil maar net zo mooi. We lunchen bij een mega lokaal tentje voor een spotprijs en duiken dan nog in een kleine cenote midden op het plein in het dorpje Tekom. Hier treffen we alleen een Mexicaanse familie en twee andere toeristen aan.
De volgende dag reis ik in de middag naar Mérida met een colectivo die veel sneller en goedkoper is dan de ADO bussen. ‘s Avonds spreek ik af met de drie Duitsers en een Nederlandse jongen voor drankjes bij een tent met live salsa muziek. Daarna gaan we helemaal los op oude latin muziek bij een bar midden tussen de locals. De stad Mérida is veel groter dan Valladolid en er is elke avond wel iets te doen, zoals live muziek op de gezellige pleinen en de kerstmarkt bezoeken wat heel bijzonder is met 25 graden.
Deze plek doet me heel erg denken aan de zuidelijke Spaanse steden en ik voel me na een weekend al ontzettend thuis hier. Behalve musea en kunstgalerijen bezoeken is er niet zo veel te doen maar Mérida is wel een perfecte uitvalsbasis voor dagtrips naar omliggende dorpjes, tempels en stranden, wat ik de komende dagen ga doen. Hierna laat ik Yucatan achter me en reis ik verder naar de stad Campeche en vervolgens naar de staat Chiapas.