‘Zwemmen met domino’s’

MINKE WINK

Vier uren later landen we in het niet zo zonnige Mexico. De lucht is grijsblauw en wanneer we, na een snelle paspoortcontrole en een nieuwe stempel, uit de aankomsthal lopen vallen er druppels regen op ons hoofd. O ja, regenseizoen. We pakken gauw de bus naar onze eerste bestemming Cancun.

Cancun

Cancun zelf is lelijk. Het bestaat uit een zogenaamde hotel zone aan het strand met gigantische resorts en het oude centrum, waar wij verblijven, is oud en vervallen. Ons hostel daarentegen is wel geweldig en heel gezellig met een jacuzzi en bar op het dakterras. Perfect voor chillen en tequila shotjes of Corona biertjes drinken.

Eigenlijk de enige reden dat wij in Cancun zijn is omdat we vanaf hier een dagtrip willen maken naar Chichén Itzá, een van de zeven nieuwe wereldwonderen, en schijnbaar een must-see wanneer je naar Mexico gaat. Dit tempelcomplex is de bekendste en belangrijkste oude Mayastad ter wereld. Vooral de Mayatempel El Castillo is wereldberoemd. Die moeten we natuurlijk zien en voor de volgende dag hebben we dan ook een tour geboekt naar Chichén Itzá.

Chichén Itzá

We worden samen met nog een paar andere toeristen opgepikt en gedropt in een enorme souvenirwinkel in de toeristische hotel zone van Cancun. Wat? Hier moeten we inchecken(?) voor de tour en krijgen we een felgroene sticker die we de gehele tour op onze kleding moeten dragen. We worden doorgevoerd naar een bus die klaarstaat en vervolgens nog eens ontzettend lang blijft wachten totdat alle trage slakken zijn gearriveerd. Twee uren later rijden we eindelijk Cancun uit, op weg naar Chichén Itzá. Of nou ja, niet helemaal.

We maken eerst een stop in Valladolid, de derde stad van Yucatan met een schattig pleintje en dito kerkje. We worden tien minuten vrij gelaten om rond te kijken en gaan vervolgens weer verder met de bus. Volgende stop, Chichén Itzá? Nee toch niet. We worden nog even verplicht bij een enorme souvenirwinkel gedropt waar we uitleg krijgen over hoe snel en makkelijk we ons geld uit kunnen geven. Typisch.

De dag is al voor de helft voorbij als we éindelijk bij Chichén Itzá stoppen. Ok. Eerlijk waar, het is al het wachten en verplicht souvenir shoppen wel meer dan waard. Druk en toeristisch maar geweldig om te zien. Vooral de Mayatempel    El Castillo is echt indrukwekkend om te zien.

Heel opvallend hier zijn ook de ontzettend vele standjes waar souvenirs verkocht worden. Overal hoor je de verkopers naar je roepen, one dollar, one dollar, en dan een riedeltje producten die ze verkopen. We hebben de naam Chichén Itzá voor de grap maar veranderd in de ‘one dollar place’.

We zijn net op tijd weer in de bus als het begint te regenen. We maken nog een lunchstop bij een van de vele cenotes die in Yucatan te vinden zijn. Een cenote is een zogenaamd zinkgat in de aarde dat door een ondergronds stromende rivier opgevuld is met water. Best indrukwekkend om te zien. Hierna worden we weer terug gebracht naar Cancun waar we pas laat in de avond weer aankomen.

Isla Holbox

Weg uit Cancun. We pakken de eerste bus in de morgen naar het noorden naar Chiquila om daar een ferry te pakken naar Isla Holbox. Een fantastisch eiland met een heerlijk laid-back sfeertje, veel gekleurde huisjes, onverharde wegen en schattige golfkarretjes in plaats van auto’s. Vanaf de eerste stap die we hier zetten zijn we helemaal weg van dit eiland.

Dit eiland staat naast zijn rust en relaxte sfeertje vooral bekend om de walvishaaien die je hier een aantal maanden per jaar kunt bewonderen. En het walvishaaiseizoen is net begonnen!

Domino Day

De walvishaaien worden hier ook wel domino’s genoemd vanwege hun gestipte uiterlijk. Deze vegetariërs kunnen zo’n acht of negen meter lang worden en eten alleen plankton. En vandaag gaan we ze zien! We hebben al veel positieve verhalen gehoord van andere reizigers die ze gespot hebben en we kunnen niet wachten. Ik heb een keer eerder met walvishaaien gesnorkeld op de Filipijnen maar voor Pieter is het de eerste keer. Niet dat ik minder enthousiast ben daardoor. Het blijft een geweldige ervaring.

’s Ochtends vroeg worden we opgepikt door onze gids die ons naar de boot brengt. Samen met nog acht andere reizigers delen we een kleine, simpele boot met een dakje om ons tegen de felle zon te beschermen. Van het regenseizoen merken we weinig meer want sinds gister regent het gelukkig al niet meer in Mexico en schijnt de bolle zon volop. We scheuren, stuiterend op de golven, anderhalf uur de open oceaan op.

Opeens stopt de boot. Als we om ons heen kijken zien we overal kleine zwarte puntjes boven het water uitsteken. Reuzenmanta’s! De boot wordt een beetje bijgestuurd waardoor we deze enorme roggen van heel dichtbij kunnen zien. Ze zijn zo’n twee of drie meter breed en komen langs of onder de boot door aan de oppervlakte van het water. Wow!

Na een tijdje scheuren we verder over het water op zoek naar walvishaaien. Het duurt niet lang of iemand heeft ze gespot en we varen naar een groepje bootjes met snorkelaars. We mogen maar per twee personen het water in en wij zijn als tweede aan de beurt. Als we op de rand van de boot zitten te wachten op het teken van onze gids, met onze duikbril op en flippers aan, begint mijn buik tekeer te gaan van de zenuwen. Wanneer mogen we nou in het water? Voor ik het weet roept de gids dat we moeten springen en ben ik al in het water.

We zwemmen achter onze gids aan die op een gegeven moment roept dat we naar beneden moeten kijken. Ja, daar is hij. We zijn even in shock maar draaien ons daarna snel om zodat we met de walvishaai mee kunnen zwemmen. Hij is echt enorm groot en het is moeilijk om hem bij te houden maar wow, wat bizar, geweldig om te zien!

Nadat de walvishaai uit het zicht verdwijnt zwemmen we terug naar de boot. Nadat iedereen is geweest mogen we nog een keer en weer is het echt heel bijzonder. Deze keer is de walvishaai best wel diep onder water maar naarmate we mee zwemmen komt hij steeds meer aan de oppervlakte en steeds dichterbij. Aan het eind komt hij zelfs nog even met zijn kop boven water, wat ik nog net van een afstandje kan zien. Wat een mooi beest, niet normaal. Echt een geweldige ervaring!

De boot vaart verder naar een ander stuk open oceaan waar we gaan vissen. Binnen no-time vangen we tientallen vissen. Genoeg voor de lunch. Terwijl we in weer een ander stukje oceaan mogen snorkelen, bereiden onze gidsen de lunch voor. Na het snorkelen varen we verder naar een schitterend stukje natuur met een paradijselijk strand waar we onze vers gevangen vis opeten, bereid door onze gidsen met limoen, tomaat en ui en een zak tortilla chips om te delen. Erg simpel maar echt heel erg lekker. Voordat we teruggebracht worden naar Isla Holbox lopen we nog even een rondje over het strand om dit prachtige gebied te bewonderen en hebben we nog even een besefmomentje. Wat is het hier mooi en wat hebben we een geweldige dag op het water gehad. Mede daarom hou ik zo van reizen.

We verblijven nog een dag op dit heerlijke eiland en besluiten een golfkarretje te huren en Isla Holbox te verkennen. Zó leuk! We stuiteren over de onverharde paadjes over het eiland en komen elke keer bij een prachtig stukje strand uit. Er is hier bijna niemand. En het is zo mooi. Echt een paradijs.

’s Middags hangen we de hele dag in de schaduw op het strand. De Mexicaanse zon brand zo erg dat je het geen vijf minuten in volhoud, maar in de schaduw is het heerlijk. We genieten volop van onze laatste dag op Isla Holbox.

De volgende ochtend zijn we vroeg wakker en ontbijten we in een heerlijk Frans restaurantje. We pakken op ons gemakje onze spullen in en verlaten in de middag het eiland. Terug naar Cancun. Hier slapen we nog een nachtje voordat we in het vliegtuig stappen naar onze volgende bestemming. Eentje waar we al heel lang heel erg naar uitkijken.

Cuba.