Desierto de la Tatacoa
ESTHER WINK
Colombia telt twee niet-officiële woestijnen: La Guajira in het noordoosten, en Desierto de la Tatacoa (zoals de naam het al zegt: de Tatacoa woestijn) ten zuiden van de hoofdstad Bogotá. Helaas heb ik de La Guajira woestijn niet bezocht, maar ik ben wel ontzettend onder de indruk geraakt van de Tatacoa woestijn, en zelfs langer gebleven dan gepland! Wil je meer weten over deze bijzondere en afgelegen plek? Lees en kijk dan verder!
Na twee weken in het destijds regenachtige en relatief koude Medellín verbleven te hebben, kwam deze bestemming als een verademing voor mij. Zon, hitte, droogte en lekker veel rust! Onderweg van Tierradentro naar San Agustín moesten we plotseling terugkeren omdat een aardverschuiving de weg voor ons blokkeerde. Ik was de regen en kou beu en besloot San Agustín over te slaan en direct naar de Tatacoa woestijn te reizen. Twaalf lange uren in een minibusje, vier keer overstappen en vijf landschappen verder, kwamen we eindelijk aan en konden we nog net een glimp opvangen van deze bijzondere woestijn.
We werden afgezet bij Hostal Noches de Saturno en kregen ons tentje toegewezen op het camping terrein. Overigens bieden ze hier ook hangmatten en privékamers aan. Na een nacht in een tent heb ik dankbaar gebruik gemaakt van een privékamer, alhoewel de duizenden muggen je hier alsnog vinden! Het beste van dit hostel is nog het zwembad, een niet-overbodige luxe op een plek waar de temperatuur overdag kan oplopen tot wel 40 graden.
Het hostel is gezellig druk in het weekend en doordeweeks heerlijk rustig. Het hostel, dat gerund wordt door een familie die hun hele leven lang op deze plek gewoond heeft, biedt verder nog verkoelende drankjes en drie lokale maaltijden aan. Deze heb je echt nodig, want er is bijna niks in de woestijn, op een enkel restaurantje na. Net als dat ik de eerste ochtend hopeloos op zoek ben gegaan naar Wifi, omdat ik al een aantal dagen zonder internet zat. Vergeet het maar, op deze plek ben je écht afgezonderd van de wereld!
Na de mislukte Wifi zoektocht besloten we de indrukwekkende rode woestijn te bekijken. De Tatacoa woestijn is 330 vierkante kilometer groot en kent twee verschillende gebieden: El Cusco in de kleur oker, en Los Hoyos in vele grijstinten. Door de zinderende hitte, maar ook vanwege het beste licht, wordt het aangeraden de gebieden in de ochtend en avond te bezoeken. De campings en hostels liggen erg verspreid aan de hoofdweg van de woestijn, maar de rode woestijn kun je gelukkig in tien minuten wandelen bereiken vanaf hostel Noches de Saturno.
De Tatacoa woestijn is eigenlijk geen echte woestijn, maar een tropisch droogbos, wat betekent dat het hier af en toe nog wel regent. Je kunt hier wandelen door de labyrintische geulen en langs enorme cactussen. Pas op dat je niet verdwaalt! 😉
Rond het middaguur wordt het echt te warm en is het tijd om verkoeling en schaduw op te zoeken op de camping. De extreme hitte samen met de voedzame lunch in je maag maken je loom en verplichten je om een paar uren lang even helemaal niks te doen.
Het leven in de woestijn is trouwens ontzettend primitief. Er is geen internet en electriciteit is schaars. Zo heb ik anderhalf uur lang mijn kleding met de hand staan wassen en kun je maar een paar uur per dag gebruik maken van de paar stopcontacten. Na een aantal dagen was ik hier helemaal aan gewend en vond ik het heerlijk om zo afgezonderd van de wereld te zijn. Ik zou wel aanraden goed voorbereid (alles opgeladen, kleding gewassen en vrienden en familie laten weten waar je verblijft) te komen 😉
In de Tatacoa woestijn worden een aantal tours aangeboden, zoals paardrijden en jeeptours. Maar de meest bijzondere activiteit hier is het bezoek aan de observatietoren, op een kilometer afstand van het hostel. Vanwege het gebrek aan lichtvervuiling en de heldere nachten is de Tatacoa woestijn een van de beste plekken om de sterrenhemel te bewonderen. Elke avond tussen zeven en negen uur kun je bij de observatietoren voor een klein bedrag de sterren bekijken samen met een enthousiaste astronoom. Met een laserlamp wijzend naar de sterrenhemel vertelt hij je van alles over de Melkweg, de verschillende planeten en de sterrenbeelden. Een aantal planeten zijn zelfs met een telescoop erg goed te bekijken. Overigens kun je ’s nachts gewoon bij de camping op de grond liggen en naar de bijzondere sterrenhemel kijken 🙂
Een bezoek aan de grijze woestijn, Los Hoyos, is ook onmisbaar als je in de Tatacoa woestijn bent. Vroeg in de ochtend kun je een wandeling van anderhalf uur naar de ‘Natural Pool’ in dit gebied maken. Daarbij zie je de kleur van het landschap veranderen van rood naar groen en uiteindelijk grijs. Het zwembad is ideaal om even verkoeling te zoeken, maar is verder niet heel bijzonder. Rond het middaguur werd het te warm om terug te wandelen en besloten we met een ‘taxi’ (eigenlijk een soort golfkarretje) terug te gaan naar het hostel. Zorg in ieder geval dat je genoeg water meeneemt voor deze wandeling!
Voor mij was de Tatacoa woestijn absoluut de moeite waard te bezoeken, maar je moet er natuurlijk wel van houden. Erg actief kun je hier niet zijn vanwege de hitte, en in vrijwel een dag zou je de belangrijkste bezienswaardigheden (El Cusco, Los Hoyos en de observatietoren) kunnen bezoeken. Het is daarom de perfecte plek om een aantal dagen bij te komen tijdens je reis en te genieten van deze bijzondere en afgelegen plek.
