Colca Canyon trekking in Peru

SANDRA WINK

Uitgerust wakker worden is onmogelijk om half 3 ‘s nachts, maar gelukkig kan ik wat uurtjes inhalen in de bus nadat de gids me heeft opgehaald. 3 uren later komen we aan in Chivay, waar we worden opgewacht met een ontbijtje. Die koffie gaat er heel goed in! Even later rijden we weer verder en stoppen we bij de Cruz del Condor, het uitzichtpunt op het diepste punt van de Colca Canyon en een kans om condors te spotten. Helaas geen condors, en veel te veel toeristen. Ik ben er snel klaar mee, van mij mag die hike wel beginnen! Vanuit het dorpje Copabanda begint onze driedaagse hike, waarbij we een soort van loop maken in de Colca Canyon. We gaan 3 tot 4 uurtjes per dag lopen. Na de Salkantay trekking klinkt dit als een verademing haha. Het is stralend mooi weer, ik smeer me in met zonnebrand en koop een bamboe loopstok voor de hike. Ready!

Dag 1

De eerste dag lopen we de Canyon in, dus dat betekent alleen maar dalen dalen dalen. De omgeving is echt adembenemend mooi. We zijn met 8 personen, twee stellen en twee Nederlandse meiden en de gids. Al tegen lunchtijd bereiken we onze lodge waar we gaan overnachten. Samen met de Nederlanders deel ik een kamer. Deze keer geen tent zoals met de Salkantay trekking!

Het is verder wel redelijk primitief, zoals wc’s met ramen en de buitendouches met 0 privacy als de douchegordijnen naar buiten waaien. Na een lekkere lunch is het de rest van de middag vooral lekker luieren in de tuin. Ik begin in mijn tweede boek van deze reis en lees door totdat de zon ondergaat. Het koelt snel af en met alle mogelijke kleding om mijn lijf schuif ik aan tafel voor het diner. Ik voel dat ik weinig slaap heb gehad, en duik dan ook vrij snel na het eten mijn bed in.

Dag 2

Pas 12 uren later ontwaak ik uit mijn vage dromen. Het duurt even voordat ik doorheb waar ik ben. De spitse rotswanden lichten op door het vroege ochtendzonnetje. Een bizar mooi gezicht. Als ontbijt krijgen we pannenkoeken! Mijn geluk kan niet meer op. Rond 9 uur hiken we op een relaxed tempo naar onze volgende bestemming. Het is vooral vlak en dalen, wederom een easy peasy dag. Onderweg lopen er veel Benno’s met ons mee, zó leuk. Ik kan het niet laten om ze allemaal even te aaien.

We zien vanuit de verte de “oasis” al liggen. In het diepe dal van de Canyon zien we een handjevol lodges met allemaal een blauw hokje, oftewel de aanlokkelijke zwembaden. Met die motivatie versnellen we onze pas en zijn we niet veel later al beneden. Eerst een duik in het zwembad! Het blauwe water steekt af tegen de oranjekleurige rotsen, een uniek gezicht.

De lunch staat al klaar en we blijven nog lang nazitten en praten. De zon heeft zich verstopt achter de wolken dus die tweede sprong in het zwembad stel ik nog even uit. In plaats daarvan ga ik lezen en even laten ploft er een Benno tegen me aan die al snel in dromenland is. Onmogelijk om nu te vertrekken, en ik blijf dan ook totdat het donker wordt in dezelfde houding zitten. Tegen etenstijd sluip ik weg zodat Benno kan blijven liggen.

Er zijn inmiddels meer groepen aangekomen die de tweedaagse hike maken en dus alleen hier een nachtje blijven. Achteraf ben ik blij dat ik de trekking in drie dagen doe. Het voelt nu meer als een relax trip in plaats van een heftige trekking.

Na het avondeten drinken we nog een thee en kruipen we alweer snel ons bed in. Heel erg beppe-stijl, maar oh zo fijn! Ook Benno komt onze kamer binnenlopen en legt zijn kop al smekend op mijn bed. Voordat ik het doorheb ligt hij als een croissant bij het voeteneind van mijn bed en is niet van plan te vertrekken. Té schattig, en heb dan ook 0 intentie om hem het bed uit te jagen.

Dag 3

We staan voor dag en dauw alweer op zodat we de hete zon kunnen vermijden voor onze klim omhoog. Dag 3, de zwaarste dag van de hike, is 3 uren lang omhoog klimmen, de Canyon uit. Vooral het eerste uur is lastig, met de slaap nog in onze ogen en de vermoeide beenspieren. Daarna gaat het eigenlijk prima en de eerste zonnestralen warmen langzaam de omgeving en ons op. Al na 2,5 uur staat de helft van de groep boven. Dat viel me heel erg mee!

We lopen naar het dorpje waar een welverdiend ontbijt voor ons klaarstaat. De bus brengt ons vervolgens weer naar Chivay, met een tussenstop bij een uitzichtpunt en de hotsprings, waar ik vanaf zie. De lunch is exclusief in de tour en dus brengen ze ons naar een toeristisch restaurant in the middle of nowhere. Ik heb er een hekel aan als je ‘gepusht’ wordt om op een bepaalde plek je geld uit te geven, en je geen andere keuze hebt dan daar de hoofdprijs betalen omdat er geen alternatieven zijn. Ik besluit in de bus te wachten en mijn reisverslag te schrijven.

Op naar Puno

Ik word als enige van de groep op een andere bus gezet omdat ik direct door ga naar Puno in plaats van terug naar Arequipa. Ik neem afscheid van de groep en even later zit ik met een handjevol andere toeristen in de bus naar Puno. Deze bus heeft zelfs een gids en we maken onderweg nog een aantal stops, waaronder bij het vulkanen uitzichtpunt en een groot meer. Pas ’s avonds laat arriveren we in Puno. Ik plof neer op mijn bed in het hostel en kom er niet meer uit.