Camino del Norte – Etappe 19 t/m 24: van Gijón naar Ribadeo

MINKE WINK

We verlaten de grote stad Gijón en volgen de Camino del Norte langs de kust tot aan de stad Ribadeo. Dit is tevens de eerste stad in de provincie Galicië.

Camino del Norte – Etappe 19: van Gijón naar Avilés (25km)

Vandaag lopen we de saaiste route so far op de camino. Het grootste gedeelte van het pad gaat langs industriegebied en langs een drukke autoweg. De eerste kilometers lopen we langs een rechte weg de stad uit. Als we de stad uitlopen, komen we langs industrieterrein en een aantal vervallen huizen. Ik vraag me af hoe je hier kunt wonen. Het is hier zo lelijk dat het bijna fascinerend is. Na een klim omhoog komen we eindelijk wat meer in de natuur.

Als we weer bij een drukke weg aankomen, zien we ergens verscholen een bar. Deze lijkt hartstikke dicht, maar als we dichterbij komen zien we 2 mannen zitten. Het is echt zo’n café waar alleen maar vrachtwagenchauffeurs stoppen. Niet erg gezellig, maar de koffie smaakt hier goed! Na een korte pauze lopen we weer verder. We zijn fysiek best wel kapot van de afgelopen dagen en deze deprimerende route helpt ook niet echt mee voor onze mentale toestand.

Uiteindelijk bereiken we Avilés. We checken in bij de herberg, kiezen het beste stapelbed, en drinken een biertje aan één van de picknicktafels buiten. We zijn blij dat we er zijn. We eten wat brood met pasta en gaan douchen. Daarna is het tijd voor een powernap. Als we een uurtje later weer wakker worden, halen we boodschappen bij de dichtstbijzijnde supermarkt. Sandra heeft voor ons beide een massage geregeld bij een sport- en fysiotherapeut een straat verderop. Super fijn! Na de massage gaan we terug naar de herberg waar we salade en toetjes eten. Daarna duiken we weer ons bed in.

Camino del Norte – Etappe 20: van Avilés naar Muros de Nalón (22km)

Om kwart voor 7 word ik wakker en ik zie dat een groot deel van de pelgrims al uit de slaapzaal is vertrokken. We maken ons rustig klaar en eten ons ontbijt aan één van de picknicktafels buiten. Daarna gaan we op pad. We lopen meteen al de verkeerde kant op. Dat begint al goed. We lopen weer terug naar de juiste weg en gaan richting het centrum van Avilés. Het is best een mooie stad met een historisch centrum. We merken wel dat we wat later weggaan dan normaal want er zijn veel meer pelgrims op pad. Even wennen voor ons want vooral de laatste dagen begon voor ons in stilte met alleen het geluid van de vogels.

Het eerste deel van de route is niet heel boeiend en al snel komen we door het dorpje Piedras Blancas. We hebben nog maar 7 kilometer gelopen, maar zijn nu alweer toe aan koffie en een korte pauze. Op een pleintje vinden we een chill terrasje waar we gaan zitten.

Daarna lopen we een groot stuk door het bos en het begint steeds meer op te klaren. Het volgende dorpje dat we bereiken is Soto del Barco. Aan de rand van dit dorp (aan de camino) is een bar vol pelgrims. Tijd voor een tweede stop. We bestellen 2 broodjes en een 0.0 biertje en gaan achter op het terras zitten. Omdat we al bijna op onze eindbestemming zijn, nemen we een lange pauze. Een uur later verlaten we het terras en lopen we het laatste stuk over de rivier en een heuvel op. Niet veel later zijn we bij ons hostel. We duiken een hangmat in en rusten een tijdje uit. Omdat het restaurant bij het hostel vandaag gesloten is, ga ik met een aantal andere pelgrims boodschappen halen bij de supermarkt. We halen salade, bier en chips. Ons avondeten. Het is super gezellig in de tuin met onze berg voedsel. Toch duiken we allemaal keurig om 9 uur ons bed in.

Camino del Norte – Etappe 21: van Muros de Nalón naar Soto de Luiña (15km)

We hoeven maar 15 kilometer te lopen vandaag en hebben bedacht om een soort pubcrawl camino te gaan doen. We gaan op pad samen met Adrien uit Frankrijk, Emily uit Amerika en Marco uit Italië. Het idee is dat we bij elke bar die we tegenkomen een drankje drinken en dan weer verder lopen. In het dorp, na 10 minuten lopen, vinden we de eerste bar waar we starten met een koffie likeurtje.

Het volgende dorpje dat we passeren is El Pito. Sandra en ik hebben hier eerder al een hotel met zwembad gevonden via internet waar we in eerste instantie gisteren wilden slapen. We gaan kijken of het zwembad open is en vragen of we er mogen zwemmen. Yes, we mogen gebruik maken van het zwembad! Als een stel blije kinderen duiken we erin. Om 10 uur ’s ochtends hebben we ons tweede biertje te pakken. Het is ontzettend genieten bij het zwembad. De zon schijnt en het water is heerlijk koel. Om kwart voor 12 gaat de bar open en bestellen we onze eerste cocktail. Een uur later gaat er ook een tweede in.

Omdat we nog 11 kilometer moeten lopen, besluiten we om 3 uur ’s middags weer verder te gaan. Na 200 meter lopen, zien we de volgende bar en moeten we weer aan de bak. We ploffen neer op het terras en bestellen een fles cider en wat eten. Niet veel later volgt een tweede fles. En we moeten nog steeds 11 kilometer lopen… Nadat de cider en het eten op is, gaan we weer op pad. De route is gedeeltelijk over de weg en gedeeltelijk door het bos. Ik zweet als een otter wat ervoor zorgt dat ik gelijk weer nuchter word. Het wandelen gaat echt prima met zoveel alcohol in m’n lichaam. Dat had ik echt niet verwacht. Alleen de laatste 2 kilometer zijn zwaar.

Eindelijk komen we aan bij onze herberg. Een super schattig geel huisje waar we welkom worden geheten door Helena, de vrouw des huizes. Er zijn ook een aantal andere pelgrims die we nog niet eerder hebben gezien. Met z’n allen eten we aan een lange tafel samen met Helena en haar man. Het is super knus en gezellig. Helena en haar man creëren echt een thuisgevoel in deze herberg. Helena doet zelfs de was voor alle pelgrims. Zó lief! We krijgen een pasta salade, linzensoep en als dessert een yoghurt toetje. Fijn om weer even een goede maaltijd te eten. Het glas wijn bij het eten is voorlopig even m’n laatste alcohol consumptie. Morgen gaan we weer veel kilometers maken.

Camino del Norte – Etappe 22: van Soto de Luiña naar Canero (31km)

Ik word wakker van gesnurk. Gelukkig is het al 6 uur ’s ochtends en wordt het ontbijt om 7 uur geserveerd. We ontbijten met z’n allen samen met Helena en haar man. Daarna pakken we onze spullen, geven we Helena een dikke knuffel en gaan we op pad.

Het eerste stuk is best wel steil en al snel staan we voor de keuze: wordt het de kustroute of de bergroute? De bergroute betekent één dikke klim en daarna weer dalen. Maar wel 18 kilometer lang geen dorpjes. De kustroute is non-stop klimmen en dalen, maar wel met dorpjes tussendoor. De keuze was gisteren eigenlijk al gemaakt en we wijken er niet meer vanaf. We gaan voor de kustroute.

De weg gaat half door het bos en half over asfalt langs wat huizen en af en toe een dorpje. We maken een kleine detour naar een viewpunt met uitzicht op Playa Silencio, een prachtig strand. Daarna lopen we weer verder. We belanden al snel weer op een bospad en de route gaat lekker op en neer. In het kleine dorpje Santa Marina stoppen we bij een bar en ploffen we neer op het terras met de andere pelgrims. We bestellen een dikke tortilla met brood. Nadat we onze buiken volgegeten hebben, lopen we weer verder.

We komen langs een standje vol kiezelstenen en kunnen het niet laten om even te gaan zwemmen. Het is best wel warm. Heerlijk verkoelend dit! We rusten nog even uit op de stenen voordat we weer verder lopen. Het volgende stuk gaat weer door het bos. Opeens zie ik de perfecte citroenboom. Ik heb er al zoveel gezien tijdens deze camino, maar die stonden steeds bij iemand in de tuin. Ik kan het niet laten om even twee citroenen te plukken voordat we weer verder lopen. We zetten het nummer ‘Lemon tree’ op onze telefoon aan en lopen zingend verder. Veel nummers volgen. Het is de eerste keer dat we met muziek lopen en vanwege het vele klimmen en dalen werkt het best motiverend. De snelle fietsers die ons inhalen, beginnen spontaan te lachen, zwaaien en gooien hun handen omhoog als ze ons zien. Zó leuk!

Op een gegeven moment komen we langs een bar in het dorpje Cadavedo. Adrien loopt net naar buiten met een biertje en wij gaan erbij zitten. We bestellen er ook wat patat bij. Daarna lopen we weer verder met muziek. Adrien heeft een speaker mee. We komen de Italiaanse Marco ook weer tegen en met z’n vieren lopen we al dansend en zingend verder. Er komen Italiaanse, Engelse en Nederlandse nummers voorbij. Op ‘Dromen zijn bedrog’ van Marco Borsato gaan we helemaal los. Onze Marco slaat na een paar kilometer af naar zijn hostel voor de nacht. Met z’n drieën lopen we verder naar onze eindbestemming Canero. Dat is nog een paar kilometer verder. Als we eindelijk in Canero aankomen zijn we verbaasd. Er hangt een beetje een rare vibe. Behalve een paar huizen en een hotel is er niks. We hebben gereserveerd in het hotel met uitzicht op een hoog viaduct. Er is vlakbij een strand volgens de borden. We dumpen onze spullen in de kamer en gaan eerst beneden in het restaurant een biertje drinken met Adrien. ’s Avonds na het eten nemen we nog een kijkje bij het strand waar we genieten van een prachtige zonsondergang.

Camino del Norte – Etappe 23: van Canero naar Navia (30km)

Na een simpel ontbijt zeggen we Adrien gedag en gaan we alvast op pad. We lopen in één stuk door naar het dorpje Luarca dat ongeveer 10 kilometer verderop ligt. We gaan een hoek om en ineens worden we getrakteerd op een prachtig uitzicht over het dorpje. We lopen het dorp in en gaan op zoek naar een supermarkt. We vinden een klein winkeltje waar we fruit, chocolade en cola halen. We gaan op een bankje zitten en rusten wat uit.

Gelukkig is het vandaag niet heel veel klimmen en dalen. Het is wel warm. Onderweg worden we aangesproken door een wat oudere man in korte broek en ontbloot bovenlijf. Hij is bezig met het bouwen van een herberg en die wil hij ons laten zien. Uiteraard moeten we ook even met hem en het naambordje van de herberg op de foto. Om alvast wat promotie te maken. We komen aan in het dorpje Villapedre waar we wat willen eten. Helaas is de bar aan de camino dicht, maar een stukje verderop is wel een andere bar. Het ziet er wel wat fancy uit en is ook een beetje prijzig, maar we hebben trek en willen pauze. En dus gaan we zitten. We drinken een 0.0 biertje en eten patatas bravas en kroketjes die eigenlijk veel te duur zijn. Het is nog 9 kilometer lopen naar onze eindbestemming Navia. Dat kunnen we.

De camino brengt ons met name over asfalt door het platteland. De laatste kilometers zijn echt heel zwaar. Ik ben kapot en val bijna in slaap. Op een gegeven moment worden we over een modderig bospad geleid. Dat is het moment dat we besluiten de camino te verlaten en met Google Maps via de gewone weg naar onze accommodatie te lopen. Na iets wat veel langer lijkt dan 9 kilometer komen we eindelijk aan bij ons hotel. We checken in bij de bar beneden en gaan daarna naar boven voor een douche en powernap. ‘s Avonds genieten we beneden in de bar van een biertje met menú del día voor 5 euro. Moe en voldaan duiken we daarna ons bed weer in.

Camino del Norte – Etappe 24: van Navia naar Ribadeo (33km)

Om half 6 gaat de wekker en iets over 6 staan we omgekleed en bepakt beneden. We moeten even een kleine klim maken nadat we het dorp zijn uitgelopen, maar daarna is het voornamelijk vlak. We lopen vooral op asfalt langs landbouwvelden en af en toe een huis of boerderij. Na 10 kilometer komen we aan in het dorpje La Caridad waar we neerstrijken op een terras voor koffie en een broodje. Hier ontmoeten we Adrien ook weer.

Na het ontbijt lopen we met z’n drieën weer verder. Op een gegeven moment moeten we kiezen uit 2 routes. We kiezen de kustroute, maar eerlijk gezegd valt die me een beetje tegen. We zien weinig kust en vooral veel platteland. Na meer dan 10 kilometer komen we aan in het kleine dorpje Tapia de Casariego. Op een terrasje aan het kleine haventje bestellen we (again!) patatas bravas en sidra.

Drie flessen sidra verder en met een buik vol aardappels lopen we weer verder. Het is nog twee en een half uur lopen naar onze eindbestemming Ribadeo. We hebben de neiging om de bus te pakken, maar we doen het niet. Er is ook nergens een bushalte trouwens. Het is warm en op de route is nergens schaduw. Het zijn pittige kilometers. We komen langs een mooi strand en twijfelen of we willen gaan zwemmen. Als we een douche zien, vergeten we de zee en gaan we onder de douche staan. Adrien loopt alvast verder. Na een koude douche lopen ook wij weer verder. Het is nog maar 4 kilometer naar Ribadeo. Dat kunnen we! Op een gegeven moment komen we erachter dat we niet meer op de camino lopen. We pakken Google Maps er weer bij en de laatste 40 minuten protesteren onze voeten hevig. Uiteindelijk komen we aan bij het hostel waar we onze sleutels kunnen ophalen voor het appartement dat we hebben gevonden op Booking.

Het appartement is geweldig! Er zijn 4 slaapkamers, 2 badkamers, een woonkamer, balkon, keuken en zelfs een wasmachine. Er is plek voor 7 mensen en we zijn maar met z’n drieën. En dat voor 39 euro. We gaan douchen en als ik klaar ben met douchen belt Adrien me dat hij ook gearriveerd is. Omdat we zo’n chill appartement hebben, willen we de deur niet meer uit en gaan we zelf koken. We delen 2 flessen wijn en na het eten en de afwas verplaatsen we onszelf naar de bank. We praten, drinken, luisteren muziek en stellen elkaar af en toe een vraag uit een vragenlijst via internet. De film Hachi komt ter sprake bij de vraag bij welke film er wel eens gehuild is. We besluiten de film te gaan kijken via Netflix. Omdat we allemaal bijna in slaap vallen, zetten we de film na 10 minuten weer uit en duiken we ons bed in.