‘Buenos Aires’
MINKE WINK
Buenos Aires. Stad van de wijn, steaks, tango en voetbal, en onze laatste stop voordat we terugvliegen naar Nederland.
Buenos Aires
Vanuit het grijs bewolkte Iguazu vliegen we naar het kleurrijke en zonnige Buenos Aires. Vooral de wijk Boca barst van de regenboogstraten. Kleurrijke huisjes en graffiti op oude muren vrolijken dit gebied, voorheen een achterstandswijk, helemaal op. Werkelijk een lust voor onze ogen. Onze eerste dag in Buenos Aires spenderen we uiteraard aan deze wijk.
Samen met ons Duitse kamergenootje van het hostel in Iguazu pakken we de metro vlakbij ons hostel in de richting van Boca. Vanaf de laatste metrostop is het nog een flink stuk lopen maar dat maakt niet uit want Buenos Aires is een heerlijke stad om doorheen te wandelen en, even ter informatie, ik voel me ondanks de verhalen en waarschuwingen geen moment onveilig. De mensen zijn heel erg vriendelijk en behulpzaam en we voelen ons ontzettend welkom in deze stad.
We lopen langs het enorme blauwgele Bombonera stadion van Boca Juniors. Geen land kent zulke fanatieke voetbalsupporters als Argentinië. Voetbal vormt de identiteit van elke inwoner met Diego Maradona als bekendste inwoner en voetballegende van het land en Boca als een van de bekendste voetbalclubs ter wereld. Niet alleen het stadion is blauw met geel maar ook alle huizen en gebouwen eromheen zijn in deze kleuren geverfd en hier en daar prijkt een portret van Maradona op de muur. Deze wijk ademt voetbal, je kunt er niet omheen. Geweldig om te zien.
We lopen verder door Boca naar de bekende straat Caminito met zijn gekleurde huizen, levendige restaurants en opvallende souvenirwinkels. Op het centrale pleintje voor het smalle roze huis wordt de tango gedanst en de toeristen klikken een eind weg met hun camera’s. En ik doe hier natuurlijk uitbundig aan mee. Wat een gezellige, levendige, vrolijke, kleurrijke mikmak hier!
Heel veel foto’s en een fantastisch souvenirtje verder lopen we terug richting het stadion naar een barbecue restaurantje voor lunch. De eigenaars van dit kleine restaurant zijn duidelijk Boca fan aan de inrichting te zien. Met z’n drieën bestellen we een parilla, een assortiment van traditioneel geroosterd vlees, voor twee personen en na een tijdje wordt er een kleine barbecue met een enorme, maar echt enorme, berg vlees op tafel gezet. Wat? Is dit voor twee personen? Dat kan toch niet? We komen niet eens tot de helft maar het smaakt wel echt heel erg goed. Argentinië staat wereldwijd bekend om zijn uitstekende kwaliteit vlees en inderdaad, ze kunnen er wat van.
Drie bolle buiken lopen even later weer terug naar het metrostation. We pakken de metro terug naar het hostel en maken ons klaar voor een avondje stappen.
Daniëlle wordt namelijk officieel volwassen vanavond en dat kunnen we natuurlijk niet zomaar onopgemerkt voorbij laten gaan. Samen met onze Engelse vriend, die nu ook in Buenos Aires is, en natuurlijk ons Duitse reismaatje en haar vriend drinken we drankjes op het dakterras van ons hostel.
Daarna gaan we uit eten in een pasta restaurant waar Daniëlle achttien wordt. Toch geweldig om je achttiende verjaardag op deze manier in Buenos Aires te mogen vieren? Na de felicitaties en het uitblazen van de kaars pakken we een taxi naar Plaza Serrano, een plein omringd door barretjes, cafés en clubs, want de avond is nog jong en dit is dé perfecte plek om verder te feesten. We duiken een gezellig barretje in waar we nog een paar drankjes wegklokken. En daarna is het tijd om te dansen. We maken een volgende en laatste stop in een club waar we helemaal losgaan op de dansvloer. Heel veel dansjes en nog een paar drankjes later keren we terug naar ons hostel waar ik moe maar voldaan in mijn bedje plof.
Auw mijn hoofd. Natuurlijk word ik de volgende dag wakker met een terrorkater en nul energie. We blijven heel lang in bed plakken en ergens in de middag gaan we naar een festival samen met onze Engelse vriend. We pakken een taxi en ondanks dat het ontzettend mooi weer is spreekt de kater me tegen. Ik wil in bed liggen. Ik voel me echt niet goed.
We komen aan op het festival en ik moet toegeven, het is veel kleiner dan ik dacht, maar het ziet er echt beregezellig uit. Het is volop voorjaar in Buenos Aires en het festivalseizoen is net is begonnen. De Argentijnen lopen in kleurrijke festivaloutfits en de zon schijnt volop. Wat een omschakeling straks als ik terug ga naar Nederland! Na twee biertjes voel ik me een stuk beter en we genieten volop van de muziek, de zon en het leven. Wat ga ik dit missen.
De volgende dag besluiten we een bezoekje te brengen aan de San Telmo zondagmarkt. Echt ontzettend leuk! Overal staan kleine kraampjes met de meest creatieve spulletjes. Heel veel mensen zijn verkleed en de straten zijn versierd met ballonnen en vlaggetjes. Op elke hoek van de straat wordt muziek gemaakt en de combinatie met het mooie weer maakt het echt zo’n heerlijke zondag marktdag. Lekker slenteren over de markt.
We kunnen helaas niet te lang blijven want die middag worden we in een klein barretje vlakbij Plaza Serrano verwacht voor pre-match bier en empanadas samen met een groep andere toeristen.
Argentinië is voetbal. Buenos Aires is voetbal. De Argentijnen leven voor voetbal en hun favoriete club. Voor de Argentijnen is voetbal een soort godsdienst met Diego Maradona als profeet en Buenos Aires als de heilige stad. Het klinkt overdreven maar zo voelen ze het echt hier. Ok, duidelijk, we moeten hier echt een voetbalwedstrijd ervaren willen we de echte Argentijnse cultuur opsnuiven. De bekendste clubs van de stad zijn Boca Juniors en River Plate. Boca is de volksclub, terwijl River meer een eliteclub is.
Deze eliteclub speelt zijn laatste thuiswedstrijd van het seizoen in het weekend dat wij er zijn. We gaan River Plate toejuichen in hun thuisstadion tegen Newell’s Old Boys, een voetbalclub uit een andere stad in Argentinië.
En wat een ervaring! Het geluidsniveau en enthousiasme van de Argentijnse voetbalfans is zo hoog, echt niet normaal. De hele wedstrijd zingen, schreeuwen, juichen, springen, zwaaien en fluiten ze. Zelfs als de wedstrijd wordt verloren met 2-0 blijven ze stuiteren en brullen. Wat een volk! Echt geweldig om te zien. De Argentijnen hebben gelijk, nergens kun je een voetbalwedstrijd zo intens beleven als in het land van Diego Maradona.
Die avond worden we uitgenodigd bij ons Duitse reismaatje en haar Argentijnse vriend voor het avondeten. We krijgen een heerlijke zelfgemaakte quiche voorgeschoteld en drinken fernet, een van oorsprong Italiaanse bittere sterke drank die hier heel veel wordt gedronken. Het heeft een hele aparte kruidensmaak maar is wel erg lekker. Rond middernacht rollen we ons bed in. Wat een dag weer! Ik hou echt van Buenos Aires en zijn inwoners.
Op onze laatste dag in Buenos Aires bezoeken we Recoleta, een indrukwekkende en levendige begraafplaats. Dat laatste is misschien een beetje een rare woordspeling maar dit kerkhof is een van de meest bezochte toeristische attracties van Buenos Aires. Het is de rustplaats voor de rijkste inwoners van Buenos Aires en veel graven zijn uitgeroepen tot historische monumenten. Het doet me denken aan een klein gotisch horrordorp. Het zou een interessant filmdecor kunnen zijn, maar ik zou hier niet in het donker in mijn eentje rond willen lopen. Heel apart dat je de doodskisten gewoon kunt zien en zelfs aanraken als je een hand door het hek steekt.
We laten de levenloze rijken verder met rust en lopen verder naar een park in de buurt. We zijn best wel kapot van de afgelopen dagen en dus ploffen we neer in het gras op een kleedje. Een prima tijdsbesteding. Helaas slaat het weer aan het eind van de dag helemaal om, maar gelukkig zitten we net op tijd in een taxi terug naar het hostel voordat het keihard begint te hagelen en regenen.
Die avond gaan we met z’n allen naar de film en nemen we afscheid van ons Duitse reismaatje en haar Argentijnse vriend.
De volgende dag word ik wakker met een heel raar gevoel in mijn buik. Ik besef dat het einde van mijn reis is aangebroken en dit was voorlopig mijn laatste nacht in een vreemd bed in een hostel. Verdrietig hark ik mijn spullen bij elkaar en pak ik mijn tas in. We nemen afscheid van onze Engelse reisvriend en pakken een taxi naar het vliegveld voor de laatste vluchten, terug naar huis.
Ik ben zo gewend geraakt aan het reisleven. De hostels, het leven uit een tas, de nieuwe mensen die je ontmoet, de nieuwe plekken die je ziet, de nieuwe ervaringen die je opdoet enzovoort, enzovoort. Het is raar om na zo’n lange tijd reizen weer terug te moeten keren naar huis en naar de realiteit. Aan elke reis komt nou eenmaal een einde maar gelukkig zitten er altijd wel weer een paar nieuwe reisplannen in mijn achterhoofd. Ik ben nog niet uit gereisd.
Buenos Aires is echt een geweldige stad! Een heerlijke plek om deze ongelooflijke reis te eindigen. De stad is zo groot en er is zoveel te zien en te doen en vier dagen is eigenlijk veel te kort. Genoeg redenen om nog eens terug te komen dus!