‘Big eye tarsiers’
MINKE WINK
De afgelopen dagen hebben we heel veel gedaan en gereisd, maar ook heel veel gechillt.
Ferrie trip
Na 3 dagen bijna letterlijk vast gezeten te hebben in Masbate, waar we onze dagen verspilden in internetcafes en liggend in bed konden we eindelijk weer verder. Aan het eind van de middag boardden we de ferrie naar Cebu. Deze boottrip zou zo’n 13 uren duren en we hadden verwacht dat we net als in een nachtbus een stoel zouden krijgen. We waren alweer voorbereid op een verotte nacht. Eenmaal aangekomen in de ferrie keken we onze ogen uit. Allemaal hokjes met heuse stapelbedden. Een eigen bed! Nicee. In het minipini restaurantje aan boord aten we koude rijst met kip voordat we ons bedje indoken. Van slapen kwam uiteindelijk niet veel terecht omdat een dude in ons gedeelte de hele tijd aan het bleren was en de airco weer eens op -30 stond. Met het flinterdunne dekentje en de weinige warme kleren die we mee hebben konden we ons helaas niet warm houden. Wat een baggerrit. ‘s Ochtends kneitervroeg kwamen we aan in Cebu. Vanuit Cebu hebben we gelijk een ferrie geregeld naar onze volgende bestemming, Tagbilaran. Na een paar uurtjes wachten konden we deze snelferrie in, die binnen 2 uurtjes naar Tagbilaran stoof.
Big brown eyes
Eenmaal aangekomen in Tagbilaran hadden we snel een hotel gevonden en wilden we eropuit. We hebben de bus gepakt richting Corella waar we een bezoekje wilden brengen aan het Tarsier Development Center. Hier bewaren en beschermen ze deze lieve mini primaten en kun je ze in hun natuurlijk omgeving bekijken. Echt superleuk om deze beestjes in het echt te zien. Ze zijn niet groter dan een vuist en hebben echt enorm grote ogen!
Op stap met de locals
Onze eerste avond in Tagbilaran besloten we vroeg te gaan slapen. Na een uurtje werden we allebei onrustig wakker en moesten we op stap. We gingen rondvragen in het hotel of we ergens op stap konden gaan. Er werd ons verteld over een disco bij een resort wat wel leuk scheen te zijn. Ok. Na een paar biertjes en kaartspelletjes op het terras bij het hotel pakten we een tricycle naar het resort. We hadden geen idee wat we moesten verwachten en waren daarom ook best wel teleurgesteld toen we binnen kwamen en er een optreden was. Geen dj. Niemand was aan het dansen. We bestelden een biertje en gingen ergens zitten. We wilden vet graag dansen, waren al meer dan 2 weken niet meer proper op stap geweest. Na een tijdje kwam er gelukkig een dj draaien en begon de dansvloer vol te stromen me Filipinos. Uiteraard konden we niet achter blijven. We werden aangesproken door een groepje meiden dat vet graag met ons wilde dansen. Prima. De rest van de avond/nacht hebben we met hen doorgebracht. Echt supergezellig!
Chocolade heuvels
De volgende dag werden we behoorlijk brak wakker. We wilden niet weer de hele dag in bed blijven liggen en besloten naar de grootste toeristische attractie van de Filipijnen te gaan, The Chocolate Hills. We pakten weer een lokale bus die ons op de juiste plek dropte. Met een motorbike met driver werden we naar boven gereden, naar het uitzichtpunt. De Chocolate Hills zijn een stel bruingroene heuvels verspreid over een gebied dat je vanaf het viewpoint kunt zien. Wel leuk. Het leukste gedeelte kwam later toen we allebei een ritje achterop de motorbike maakten langs rijstvelden, kleine dorpjes en chocolade heuvels. Wauw!! Net voordat het keihard begon te regenen werden we terug gebracht naar de bushalte en gingen we terug naar Tagbilaran.
Nuts Huts
Na onze avonturen in Tagbilaran de afgelopen dagen besloten we een nachtje in de jungle te verblijven. We hadden via Lonely Planet gelezen over Nuts Huts. Hutjes langs de rivier in de jungle. Klonk heel erg leuk! Toen we daar aankwamen waren we gelijk in de chillmood. Heerlijk rustig, veel groen en overal hangmatjes en bedbanken. We hebben de rest van de middag helemaal niks gedaan behalve lezen en luieren in de hangmatten. Na een nachtje slapen in ons hutje op palen in de jungle zijn we weer terug gegaan naar Tagbilaran.
De booze toren
We waren weer in een stapmood en besloten onze laatste avond in Tagbilaran weer op stap te gaan. Samen met Zack, een jongen uit Washington en Mikel een local zijn we eerst naar een bar gegaan en vervolgens naar de disco in town. We hebben een toren met booze besteld en soldaat gemaakt samen met de jongens. Op het moment dat de toren zijn laatste druppels tapte verplaatsten we ons naar de dansvloer waar we tot in de late uurtjes los zijn gegaan! Woehoee! De jongens hielden het vrij snel voor gezien maar we zijn nog blijven plakken tot.. heel laat. Ook voor ons kwam er een eind aan de nacht en toen we eindelijk ons bedje aanraakten waren we knock-out.
Laid back Siquijor
Onze volgende bestemming werd Siquijor, een eilandje ongeveer 3 uren varen vanaf Tagbilaran. De ferrie ging pas aan het eind van de middag dus we hadden de hele dag om uit te slapen (en brakken). ‘s Avonds kwamen we aan in Siquijor. We zijn 2 dagen op Siquijor gebleven en hebben een scooter gehuurd waarmee we het eiland konden verkennen. Sandra aan het stuur en ik achterop. We hebben prachtige strandjes en een mooie waterval gezien. ‘s Avonds aten we vis in een van de weinige restaurants op het eiland. Yummiee. Siquijor was voor ons echt een van de highlights omdat het zo heerlijk rustig qua verkeer en niet toeristisch is. Heerlijk laid back!
Pokerfaces
De eerste avond op Siquijor leerden we 6 Zweedse jongens kennen die in hetzelfde guesthouse als ons verbleven. We hebben met z’n allen die avond gechillt, gedronken en poker gespeeld. Het was onze eerste keer poker spelen en ik had gewonnen! Yeaah! Die avond lagen we na een gezellige avond uiteraard weer laat op bed.
Na 2 dagen Siquijor zijn we vandaag aangekomen in Dumaguete. Een klein provinciestadje ongeveer op een uur varen van Siquijor. We hebben nog niet veel gedaan hier. Morgen gaan we op een snorkeltrip naar een van de prachtige eilandjes hier in de buurt.