6x natuur op Vlieland

TINEKE WINK

Vlieland is het één na kleinste Waddeneiland van Nederland en het verst van het vasteland verwijderd. Toeristen mogen geen auto’s meenemen, waardoor het tempo op dit eiland automatisch lager ligt. Naast een langzaam tempo kom je hier ook voor de rust. Al zou je dat niet zeggen als je op het eiland aankomt, bij de haven krioelt het van de mensen en de bedrijvigheid. Maar al die mensen verspreiden zich binnen mum van tijd over heel Vlieland. Hierdoor heb je op veel plekken het gevoel alsof je het eiland voor jezelf hebt. Het is hier één en al natuur. Lange zandstranden, bossen en duinen bepalen het karakter van Vlieland. Wat zijn nou voor mij de mooiste plekjes op  het eiland?

Strand

Een open deur misschien, maar laten we beginnen met mijn favoriete plek op aarde: het strand. Het maakt niet uit waar ter wereld ik ben, overal is het strand de plek waar ik als eerst naartoe ga. Van de typische bounty stranden op de Antillen tot de turquoise blauwe zee met indrukwekkende rotsformaties in Zuid-Portugal. Maar ook in Nederland zijn de stranden zeker de moeite waard. Zo vind ik in ons kikkerlandje de stranden op Vlieland het allermooist. Ze zijn uitgestrekt, schoon en rustig. Het hele noordelijke deel van Vlieland is een lang zandstrand, waarbij bij Badweg en Stortemelk de meeste mensen te vinden zijn. Al zal het nooit heel druk aanvoelen hier. Er is ook een hele mooie wandelroute die je over het uitgestrekte duinlandschap voert.

Vliehors

Helemaal in het westen van het eiland vind je de Vliehors, een zandvlakte van 20 vierkante kilometer. Dit vind ik de mooiste plek van Vlieland. Je bent omringd door zand en ziet niks anders meer om je heen, alsof je midden in de Sahara loopt. Niet heel verrassend dus, dat deze zandvlakte ook wel de Sahara van het noorden wordt genoemd. Midden op de Vliehors staat al meer dan een eeuw een drenkelingenhuisje. Dit was vroeger een veilig onderkomen voor gestrande schipbreukelingen. Ze konden hier terecht voor droge kleren, water en voedsel. Nu is het ingericht als juttersmuseum waar je een bonte verzameling aan spullen vindt. Wil je er trouwen? Dan kan dat ook! Sinds 1997 is het namelijk mogelijk om elkaar hier het ja-woord te geven. Ik snap het helemaal als mensen voor zo’n bijzondere trouwlocatie kiezen. Het doet bijna surrealistisch aan, zo’n spierwit huisje midden in de zandvlakte. Met een beetje geluk heb je een strakblauwe lucht die mooi afsteekt tegen het wit van het huisje. De eerste jaren dat ik op Vlieland kwam ging ik er best vaak heen met de Vliehors Express. Met andere toeristen rijdt je dan in een strandbus naar dit afgelegen plekje. Een paar jaar geleden besloot ik met mijn vader en zusjes de 17 kilometer lange tocht (heen en terug) naar het drenkelingenhuisje te lopen. Een pittige wandeling, maar heel erg de moeite waard. Je komt geen andere toeristen tegen en hoort alleen het geluid van zeemeeuwen en het ruisen van de zee. De Vliehors is trouwens alleen toegankelijk in het weekend, doordeweeks is een groot deel in gebruik als militair oefenterrein.

Het wad

Vorig jaar zat ik een aantal weken in een vakantiehuisje met uitzicht op de Waddenzee. Ik liep vanuit mijn tuintje op het zuiden zo het wad op. Wat ben ik deze plek op Vlieland gaan waarderen! Ik ontdekte dat je er heerlijk kunt picknicken, koffie drinken op een bankje, wandelen over de dijk en simpelweg genieten van dit mooie stukje Vlieland. De uitzichten vervelen hier nooit, omdat ze ook steeds weer veranderen door eb en vloed, en de weersveranderingen. Als het windstil is lijkt het uitzicht op de Waddenzee net een schilderij door de bootjes die erin liggen. Als het stormt is het een spektakel om naar te kijken, met de woeste golven die met grote kracht tegen de kant slaan. Er zijn ook diverse excursies op het wad zoals de wadexcursie bij de Noordwester en oesters plukken met Gerrit de Oesterman. Tip: trek kleding aan die vies mag worden!

De vuurtoren

In het noorden van het eiland, op de hoogste duin van 40 meter, staat de Vuurduin. Deze beroemde vuurtoren wordt vanwege de rode kleur en zijn grootte ook wel de rode kabouter genoemd. Het is namelijk de kleinste vuurtoren van alle zes vuurtorens die de Waddeneilanden rijk zijn. Zes? Op vijf Waddeneilanden? Ironisch genoeg heeft het kleinste eiland Schiermonnikoog twee vuurtorens. De reden waarom de Vuurduin zo klein is, is omdat de duin waarop hij is gebouwd al hoog genoeg is. Hierdoor hoefde de vuurtoren niet zo hoog te zijn als de andere vuurtorens van de Waddeneilanden. Het mooiste vind ik het uitzicht over het wad, het dorp, het bos, de duinen en het strand. Met helder weer zie je zelfs de omliggende eilanden Texel en Terschelling liggen. Tip: beklim de vuurtoren! Deze is geopend van mei tot september. Bij de vuurtoren start ook een mooie wandelroute, een route van ongeveer 6 kilometer door duinen en bossen.

Boswachterpad Kroon’s polders

Om te voorkomen dat het eiland in tweeën zou breken tijdens een zware storm in 1898 en 1934 zijn de Kroon’s Polders aangelegd. Inmiddels vormen de ruige en ongerepte polders een beschermd natuurgebied voor planten en vogels. Hier leven meer dan 60 vogelsoorten als lepelaars, kluten en aalscholvers. Ook is dit de perfecte plek voor trekvogels. Je mag hier alleen onder leiding van een gids komen, maar Staatsbosbeheer heeft ook een hele leuke wandelroute van 7,5 km rondom dit gebied aangelegd. Je kunt dus nu genieten van deze omgeving zonder de vogels te storen. Het startpunt is vanaf het Posthuys. Het eerste stuk van de wandeling loop je over een dijkje langs de Kroon’s Polders. Er staan her en der bankjes waarop je van het uitzicht kunt genieten. De wandeling gaat grotendeels over onverhard pad verder en langs de route is sinds 2016 een vogelkijkhut geplaatst waar je uitzicht over de broedeilandjes hebt. Het mooiste gedeelte vind ik de slingerpaadjes die door struiken zijn omgeven. Je voelt je hier net Alice in Wonderland: omgeven door kleuren, geuren en geluiden en je weet nooit wat er na de bocht komt. Na de polder brengt de route je naar het strand. Na ongeveer 2,5 kilometer strand ga je via de duinen weer terug richting het Posthuys waar je op het terras uit kunt rusten met een drankje.

Het bos

Vlieland was ooit een kaal eiland met alleen zand, duinen en grassen. Begin 20^e eeuw zijn hier naaldbossen aangeplant om het stuivende zand beter op zijn plek te houden. De naaldbomen bleken wel als nadeel te hebben dat ze veel vocht uit de bodem onttrekken, waardoor er veel duinplanten verdwenen. Daarom zijn er nu ook veel naaldbomen vervangen door loofbomen. Hierdoor is het oudste bos van Vlieland, Bomenland, een mix van naald- en loofbos geworden. Je kan een wandelroute van 4 kilometer door dit gebied afleggen. Naast Bomenland heb je nog het bos rondom Oost-Vlieland, het Lange Paal bos en het Nieuwe- en Oude Kooi bos. Het bos heeft altijd iets magisch vind ik, vooral als het zonlicht door de bomen piept. Ook bij mistig weer vind ik het wel iets sprookjesachtig hebben om door een bos te lopen.